Το χαμόγελό του σε αφήνει άναυδο, γιατί το έχεις δει χιλιάδες φορές στη μικρή οθόνη. Είναι ακριβώς το ίδιο με του JFK και του Μπόμπι, των μυθικών ανδρών της οικογένειας, από την πλευρά της μητέρας του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου των Special Olympics.
Στη χώρα μας για την τελετή αφής της φλόγας για τους Special Olympics, που διοργανώνονται στην Αθήνα (25 Ιουνίου - 4 Ιουλίου), ο 52χρονος Τίμοθι Σράιβερ μίλησε στην «Κ.Ε.» για την προσπάθεια της διοργάνωσης να βγουν οι άνθρωποι με νοητική υστέρηση από τον κύκλο της σιωπής που τους περιβάλλει.
Ε Μιλάτε πάντα ανοιχτά εναντίον της λέξης «Κ», όπως τη χαρακτηρίζετε.
Α Οι άνθρωποι με διανοητικές «προκλήσεις» αντιμετωπίζουν τον χλευασμό όλων. Δεν έχουν δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν υπάρχουν σχολεία γι' αυτούς, η κοινωνία δεν τους αποδέχεται. Η λέξη «καθυστερημένος» στην ουσία αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη νοοτροπία, είναι το σύμβολο της ταπείνωσης.
Ε Και μερικές φορές γίνεστε και ιδιαίτερα καυστικός, όταν θεωρείτε ότι χλευάζονται δημόσια.
Α Ναι, γιατί έχω δει τον πόνο τους και, αν δεν μιλήσω, τότε γίνομαι κι εγώ κομμάτι του συστήματος.
Ε Θα μπορούσε, όμως, κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι ο ίδιος ο δυτικός πολιτισμός μας -που βασίζεται σε μεγάλο μέρος στον αμερικανικό- που προωθεί τους «όμορφους» ανθρώπους και, σ' αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι με νοητική υστέρηση δεν χωράνε.
Α Αλήθεια είναι, όλοι μας φτιασιδωνόμαστε, ό,τι φτιασίδι κι αν είναι αυτό. Και, πράγματι, ο πολιτισμός μας μας θέλει όμορφους, και «έξυπνους», και περιποιημένους. Αλλά αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το βλέπω κι από τα παιδιά μου ακόμα, τι είδους πρότυπα παίρνουν από την τηλεόραση, από το youtube... Εμείς προσπαθούμε να μιλήσουμε στο άλλο κομμάτι του πολιτισμού μας, την καρδιά. Εκεί όπου βρίσκεται το πραγματικό νόημα και μια άλλης μορφής σοφία. Και να αναδείξουμε τα εσωτερικά χαρίσματα, που είναι πολύ πιο σημαντικά από τα εξωτερικά.
Ε Πώς ξεκίνησε η ιδέα των Special Olympics;
Α Από τη μητέρα μου Γιούνις (σ.σ.: αδελφή των Κένεντι), η οποία θέλησε να παλέψει ενάντια στις διακρίσεις που έβλεπε κάθε μέρα γύρω της. Θα με ρωτήσετε γιατί μέσω του αθλητισμού και όχι μέσω των δασκάλων, ή των ψυχολόγων, ή δεν ξέρω τι άλλο. Γιατί ο αθλητισμός είναι το μεγαλύτερο ανθρώπινο ιδεώδες.
Ε Κάποιοι όμως υποστηρίζουν ότι οι μεγάλες διοργανώσεις προϋποθέτουν πρωταθλητισμό, ρεκόρ, υποστηρικτές...
Α Μα ποιος είναι ο πιο σημαντικός ορισμός του αθλητισμού; Το να βάζεις τα δυνατά σου. Αυτή είναι και η πιο σημαντική ερώτηση και όχι ποιος κέρδισε. Μόνο ο Μάικλ Φελπς έχει το δικαίωμα να κολυμπάει; Οχι, κι εσείς, κι εγώ, και όλοι μας έχουμε αυτό το δικαίωμα. Και το πιο σημαντικό απ' όλα είναι η προσπάθεια που κάνουν αυτοί οι νέοι για να μάθουν να κολυμπάνε, για παράδειγμα.
Ε Με ποιους μηχανισμούς τους βοηθάτε;
Α Με εθελοντές. Γυρίζουμε όλον τον κόσμο, χωριό με χωριό, από την Ινδία μέχρι το Εκουαδόρ, βρίσκουμε εθελοντές και τους ζητάμε να μάθουν τους νέους να αθλούνται. Και όλοι μας λένε στην αρχή ότι είναι δύσκολο και πράγματι είναι, αλλά τελικά όλοι κερδίζουν. Και φέτος, μόνο, είχαμε 50.000 διοργανώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, με 3,5 εκατ. αθλητές.
Ε Ποια είναι η πιο σημαντική σας ανάμνηση από τους Special Olympics;
Α Νομίζω το 2003, στην έναρξη των αγώνων στο Δουβλίνο, τους πρώτους εκτός ΗΠΑ, όπου η παρουσία μεγάλων προσωπικοτήτων, όπως του Μαντέλα, του Μοχάμεντ Αλι, του Μπόνο και τόσων άλλων, της αφρόκρεμας πολλών διαφορετικών τομέων, μας έκανε όλους να συγκινηθούμε ιδιαίτερα. Το κάλεσμα του Μπόνο προς τους αθλητές μας, «Εσείς είστε οι ήρωες της ελευθερίας», θα μου μείνει αξέχαστο.
Ε Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η πολιτική παίζει μεγάλο ρόλο. Στους Special Olympics;
Α Καθόλου, γιατί σ' εμάς μετράει η ατομική προσπάθεια και όχι η κυριαρχία του ενός πάνω στον άλλο. Καμία χώρα, επίσης, δεν μετράει μετάλλια.
Ε Κλείνοντας, θα θέλατε να μας μεταφέρετε το κλίμα από τις ΗΠΑ; Πώς νιώθει ο κόσμος μετά την οικονομική κρίση;
Α Υπάρχουν ακόμα σοβαρά προβλήματα, κυρίως ανεργία. Πιστεύω όμως, όλοι μας το πιστεύουμε, ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας. Κι αυτό γιατί επενδύσαμε πολύ στην καινοτομία σε όλους τους τομείς. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, όμως, ο κόσμος ήταν φοβισμένος και αυτό ήταν κακό. Το είδα κι εδώ στην Αθήνα, ο κόσμος φοβάται για το μέλλον. Σε όλους έχω να θυμίσω ότι οι αθλητές μας περνάνε από χίλιες φορές δυσκολότερες καταστάσεις αλλά προσπαθούν να τις υπερνικήσουν. Οσο μεγαλύτερη η πρόκληση, τόσο μεγαλύτερη είναι και η μάχη. Ελάτε στα στάδια της Αθήνας, στη διάρκεια των Special Olympics, να την παρακολουθήσετε.
Συνέντευξη στη ΒΑΛΙΑ ΚΑΪΜΑΚΗ - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
12-6-2011
Στη χώρα μας για την τελετή αφής της φλόγας για τους Special Olympics, που διοργανώνονται στην Αθήνα (25 Ιουνίου - 4 Ιουλίου), ο 52χρονος Τίμοθι Σράιβερ μίλησε στην «Κ.Ε.» για την προσπάθεια της διοργάνωσης να βγουν οι άνθρωποι με νοητική υστέρηση από τον κύκλο της σιωπής που τους περιβάλλει.
Ε Μιλάτε πάντα ανοιχτά εναντίον της λέξης «Κ», όπως τη χαρακτηρίζετε.
Α Οι άνθρωποι με διανοητικές «προκλήσεις» αντιμετωπίζουν τον χλευασμό όλων. Δεν έχουν δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν υπάρχουν σχολεία γι' αυτούς, η κοινωνία δεν τους αποδέχεται. Η λέξη «καθυστερημένος» στην ουσία αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη νοοτροπία, είναι το σύμβολο της ταπείνωσης.
Ε Και μερικές φορές γίνεστε και ιδιαίτερα καυστικός, όταν θεωρείτε ότι χλευάζονται δημόσια.
Α Ναι, γιατί έχω δει τον πόνο τους και, αν δεν μιλήσω, τότε γίνομαι κι εγώ κομμάτι του συστήματος.
Ε Θα μπορούσε, όμως, κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι ο ίδιος ο δυτικός πολιτισμός μας -που βασίζεται σε μεγάλο μέρος στον αμερικανικό- που προωθεί τους «όμορφους» ανθρώπους και, σ' αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι με νοητική υστέρηση δεν χωράνε.
Α Αλήθεια είναι, όλοι μας φτιασιδωνόμαστε, ό,τι φτιασίδι κι αν είναι αυτό. Και, πράγματι, ο πολιτισμός μας μας θέλει όμορφους, και «έξυπνους», και περιποιημένους. Αλλά αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το βλέπω κι από τα παιδιά μου ακόμα, τι είδους πρότυπα παίρνουν από την τηλεόραση, από το youtube... Εμείς προσπαθούμε να μιλήσουμε στο άλλο κομμάτι του πολιτισμού μας, την καρδιά. Εκεί όπου βρίσκεται το πραγματικό νόημα και μια άλλης μορφής σοφία. Και να αναδείξουμε τα εσωτερικά χαρίσματα, που είναι πολύ πιο σημαντικά από τα εξωτερικά.
Ε Πώς ξεκίνησε η ιδέα των Special Olympics;
Α Από τη μητέρα μου Γιούνις (σ.σ.: αδελφή των Κένεντι), η οποία θέλησε να παλέψει ενάντια στις διακρίσεις που έβλεπε κάθε μέρα γύρω της. Θα με ρωτήσετε γιατί μέσω του αθλητισμού και όχι μέσω των δασκάλων, ή των ψυχολόγων, ή δεν ξέρω τι άλλο. Γιατί ο αθλητισμός είναι το μεγαλύτερο ανθρώπινο ιδεώδες.
Ε Κάποιοι όμως υποστηρίζουν ότι οι μεγάλες διοργανώσεις προϋποθέτουν πρωταθλητισμό, ρεκόρ, υποστηρικτές...
Α Μα ποιος είναι ο πιο σημαντικός ορισμός του αθλητισμού; Το να βάζεις τα δυνατά σου. Αυτή είναι και η πιο σημαντική ερώτηση και όχι ποιος κέρδισε. Μόνο ο Μάικλ Φελπς έχει το δικαίωμα να κολυμπάει; Οχι, κι εσείς, κι εγώ, και όλοι μας έχουμε αυτό το δικαίωμα. Και το πιο σημαντικό απ' όλα είναι η προσπάθεια που κάνουν αυτοί οι νέοι για να μάθουν να κολυμπάνε, για παράδειγμα.
Ε Με ποιους μηχανισμούς τους βοηθάτε;
Α Με εθελοντές. Γυρίζουμε όλον τον κόσμο, χωριό με χωριό, από την Ινδία μέχρι το Εκουαδόρ, βρίσκουμε εθελοντές και τους ζητάμε να μάθουν τους νέους να αθλούνται. Και όλοι μας λένε στην αρχή ότι είναι δύσκολο και πράγματι είναι, αλλά τελικά όλοι κερδίζουν. Και φέτος, μόνο, είχαμε 50.000 διοργανώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, με 3,5 εκατ. αθλητές.
Ε Ποια είναι η πιο σημαντική σας ανάμνηση από τους Special Olympics;
Α Νομίζω το 2003, στην έναρξη των αγώνων στο Δουβλίνο, τους πρώτους εκτός ΗΠΑ, όπου η παρουσία μεγάλων προσωπικοτήτων, όπως του Μαντέλα, του Μοχάμεντ Αλι, του Μπόνο και τόσων άλλων, της αφρόκρεμας πολλών διαφορετικών τομέων, μας έκανε όλους να συγκινηθούμε ιδιαίτερα. Το κάλεσμα του Μπόνο προς τους αθλητές μας, «Εσείς είστε οι ήρωες της ελευθερίας», θα μου μείνει αξέχαστο.
Ε Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η πολιτική παίζει μεγάλο ρόλο. Στους Special Olympics;
Α Καθόλου, γιατί σ' εμάς μετράει η ατομική προσπάθεια και όχι η κυριαρχία του ενός πάνω στον άλλο. Καμία χώρα, επίσης, δεν μετράει μετάλλια.
Ε Κλείνοντας, θα θέλατε να μας μεταφέρετε το κλίμα από τις ΗΠΑ; Πώς νιώθει ο κόσμος μετά την οικονομική κρίση;
Α Υπάρχουν ακόμα σοβαρά προβλήματα, κυρίως ανεργία. Πιστεύω όμως, όλοι μας το πιστεύουμε, ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας. Κι αυτό γιατί επενδύσαμε πολύ στην καινοτομία σε όλους τους τομείς. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, όμως, ο κόσμος ήταν φοβισμένος και αυτό ήταν κακό. Το είδα κι εδώ στην Αθήνα, ο κόσμος φοβάται για το μέλλον. Σε όλους έχω να θυμίσω ότι οι αθλητές μας περνάνε από χίλιες φορές δυσκολότερες καταστάσεις αλλά προσπαθούν να τις υπερνικήσουν. Οσο μεγαλύτερη η πρόκληση, τόσο μεγαλύτερη είναι και η μάχη. Ελάτε στα στάδια της Αθήνας, στη διάρκεια των Special Olympics, να την παρακολουθήσετε.
Συνέντευξη στη ΒΑΛΙΑ ΚΑΪΜΑΚΗ - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
12-6-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου