ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΜΑΧΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΔΩ
http://prezatv.blogspot.com/2011/08/tvxsgr.html
1. «η πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύει με ελλιπή ή και ανύπαρκτη ασφαλιστική κάλυψη, ή με μπλοκάκι». Ψέμα πρώτον: ΟΛΟΙ οι δημοσιογράφοι του TVXS είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ.(Με την εξαίρεση ενός συναδέλφου που δουλεύει part time στο TVXS και είναι ασφαλισμένος στη κύρια εργασία του).
2. « με χαμηλούς μισθούς που κυμαίνονται από 400 ως 900 περίπου ευρώ ».Ψέμα δεύτερον και τρίτο: ο κατώτερος δημοσιογραφικός μισθός για 8ωρη, πενθήμερη απασχόληση είναι 700 ευρώ(καθαρά, γιατί με την ασφάλιση κλπ είναι πολύ περισσότερα) .Και ο μεγαλύτερος 1600 ευρώ καθαρά(δηλαδή πάνω από 2000 μεικτά). ‘Αλλωστε μια γραμματέας όπως η κυρία Αλτίνου, που παραδέχεται ότι αμειβόταν με 715 ευρώ το μήνα(« ξεχνώντας» ότι έπαιρνε αυτόν τον μισθό επί 14 μήνες, και ότι οι μεικτές της αποδοχές έφθαναν τα
1350 ευρώ μηνιαίως) δεν ήταν δυνατόν να αμείβεται καλύτερα από τους δημοσιογράφους.
3. Το πρόβλημα με την συγκεκριμένη υπαλληλο ήταν ότι δεν είχε διάθεση να δουλέψει. Η ίδια μου είχε εκμυστηρευθεί ότι «βαριόταν θανάσιμα»., ζητώντας συνεχώς να μεταταχθεί στο δημοσιογραφικό τμήμα.,αλλά έκρινα ότι έπρεπε να παραμείνει στη θέση για την οποία είχε προσληφθεί. Πως μπορεί άλλωστε να γίνει δημοσιογράφος κάποια που σε κάθε παράγραφο λέει δύο ψέματα, απλώς για να εκδικηθεί επειδή δεν έγινε δημοσιογράφος;
4. Παρά τη μειωμένη της απόδοση, τις συνεχείς «γέφυρες» με Σαββατοκύριακα και γιορτές λόγω ασθενειών για τις οποίες δεν έφερνε δικαιολογητικά, η κυρία Αλτίνου πληρωνόταν κανονικά. Μάλιστα στον «εργασιακό Μεσαίωνα» του Tvxs, πληρωνόταν όχι μόνο για αυτά που δεν έπρεπε να πάρει αλλά ακόμη και για τις απεργίες, όπως κάνει το Τvxs –μοναδική επιχείρηση στο κόσμο-με όλους τους εργαζόμενους.
5. Η πιο χονδροειδής απόκρυψη όμως , είναι το επεισόδιο της απόλυσης της, το οποίο προσπερνά με την ντρίμπλα ότι οφειλόταν σε « έντονη διαφωνία για το πότε θα αναπλήρωνα 2 ώρες που χρωστούσα στο μαγαζί(sic) » .
Η πραγματικότητα είναι η εξής: η στυγνή εργοδοσία που πίνει το αίμα των εργαζόμενων με το μπουρί της σόμπας, της είχε επιβάλλει το εξοντωτικό οχτάωρο 11 το πρωί με 7 το απόγευμα. Δεν είχε καθίσει ποτέ ΟΥΤΕ ΛΕΠΤΟ παραπάνω, ακόμη και αν χρειαζόταν να αφήσει στη μέση την όποια δουλειά έκανε. ‘Έκλεβε και μερικά λεπτά γιατί συχνά καθυστερούσε το πρωί, επειδή όπως έλεγε «δεν μπορούσε να υπολογίσει ακριβώς τις συγκοινωνίες γιατί έμενε μακριά»(στο Πειραιά!!).
Στις 11 Ιουλίου μου ζήτησε, σε τηλεφωνική συνομιλία, να φύγει την επομένη 2 ώρες νωρίτερα. Της είπα ότι δεν έχω αντίρρηση, μπορούσε να έρθει στις 9 το πρωί αντί για τις 11 και να φύγει στις 5. Αρνήθηκε κατηγορηματικά(που να ξυπνάς χαράματα) και επέμεινε να συμπληρώσει τις 2 ώρες άλλες μέρες ,μένοντας από μισή ώρα για 4 απογεύματα κλπ. Όταν της είπα ότι έπρεπε ή να δεχθεί τη πρόταση μου ή να έρθει κανονικά στην ώρα της, μου έκλεισε το τηλέφωνο. Πήγα αμέσως στο γραφείο και της ζήτησα να συζητήσουμε , αλλά μου είπε ότι δεν είχε χρόνο κι έφυγε.
Έτσι ακριβώς προκάλεσε την απόλυση της, και αφού πήρε τα 3,5 χιλιάρικα αποζημίωση, πράγμα που ήταν ο σκοπός της, στη συνέχεια αποφάσισε να εκδικηθεί με ένα κείμενο, αποθέωση κακοήθειας και αναξιοπρέπειας. Φτύνοντας όμως εκεί που έτρωγες και όπου σου φέρθηκαν τόσο καλά , δεν κάνεις τίποτα άλλο παρά να δείχνεις τον πραγματικό σου χαρακτήρα.
Δεν θα είχε νόημα να ασχοληθεί κανείς με τη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι άλλωστε στην απόλυτη δικαιοδοσία μιας επιχείρησης να απολύσει μια υπάλληλο που δεν κάνει καλά τη δουλειά της και συμπεριφέρεται με αυτό το τρόπο. Όμως στην επιστολή που έστειλε στο διαδίκτυο, θίγει, παρά τη θέληση της, κάποια γενικότερα θέματα για την δημοσιογραφία.που αξίζουν προσοχής.
Οπως τόνισα και προηγουμένως, όλοι οι δημοσιογράφοι του TVXS είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Ας υποθέσουμε όμως ότι σε κάποιο άλλο «μαγαζί», δεν είναι. Από που κι ως που ένα μέσο ενημέρωσης κρίνεται αν είναι « προοδευτικό και εναλλακτικό» ,όπως γράφει η επιστολή, από το αν είναι οι εργαζόμενοι του ασφαλισμένοι στο ΤΕΒΕ , το ΙΚΑ ή την Interamerican; Από πότε το ΙΚΑ έχει γίνει η λυδία λίθος της προοδευτικότητας;
Ξεκίνησα να δημοσιογραφώ την δεκαετία του 80 στο ΑΝΤΙ, κατά γενική ομολογία ένα από τα πιο προοδευτικά περιοδικά της εποχής, αλλά ούτε είχα ασφάλιση τα πρώτα χρόνια ούτε ποτέ μου πέρασε από το μυαλό να το βάλω στη ζυγαριά , σαν δημόσιος υπάλληλος.
Δουλεύαμε μια μικρή αποφασισμένη ομάδα και 20 ώρες την ημέρα αν χρειαζόταν, με ελάχιστη αμοιβή, χωρίς να μας το επιβάλλει «η εργοδοσία», ο αξέχαστος Χρήστος Παπουτσάκης που ξενυχτούσε μαζί μας. Επειδή πιστεύαμε σε αυτό που κάναμε και μας άρεσε που το κάναμε. Και καταφέρνοντας να αναδείξουμε το ΑΝΤΙ στη πιο έγκριτη πολιτική επιθεώρηση της αριστεράς και της χώρας, ανεβάζοντας τις πωλήσεις του, εξασφαλίσαμε καλύτερες αμοιβές και ασφάλιση.
Η θεωρία του «μαγαζιού» είναι στη πραγματικότητα η πιο χυδαία εκδοχή της συντεχνιακής νοοτροπίας της ΕΣΗΕΑ, που έχει άλλωστε οδηγήσει την ελληνική δημοσιογραφία στο σημερινό της επίπεδο. Η ΕΣΗΕΑ είναι η μοναδική ένωση στον κόσμο που ποτέ δεν έχει κάνει ΟΥΤΕ ΜΙΣΗ απεργία για την ελευθερία της έκφρασης ή εναντίον της λογοκρισίας και εκατοντάδες για το μεροκάματο, με αποτέλεσμα το τελευταίο να μειώνεται συνεχώς: ακριβώς γιατί η δημοσιογραφία δεν είναι μεροκάματο σε μαγαζί. Είναι επάγγελμα αλλά και κοινωνικό λειτούργημα. Και μόνο όταν οι Έλληνες δημοσιογράφοι επιτέλους τιμήσουν το λειτούργημα τους , με τίμια, αξιόπιστη και ανεξάρτητη από κέντρα εξουσίας ενημέρωση, θα βελτιώσουν και την επαγγελματική τους θέση. Να δούμε πόσα «μαγαζιά» θα κλείσουν ακόμα, μέχρι να το καταλάβουν.
Στέλιος Κούλογλου
ΠΡΕΖΑ TV
6-8-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου