Όποιος είδε τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Παναγιώταρο να φωνάζει την προηγούμενη εβδομάδα «γαμημένες αλβανικές κωλοτρυπίδες… ξεσκισμένες αδερφές», έξω από το θέατρο Χυτήριο, πρέπει να πάει στο ίντερνετ και να ξαναδεί αυτές τις σκηνές. Δεν λέω μόνο να το δουν όσοι δεν το είδαν, λέω να το ξαναδούν και όσοι το είδαν. Ξανά και ξανά. Και να σκεφτούν γιατί αυτή η σκηνή (όσα μπιπ κι αν της βάλουν τα κανάλια) είναι κατασκευασμένη όχι μόνο να προκαλεί αλλά και να κολακεύει τα βαθύτερα ένστικτα κοινωνικής συμμετοχής των πολλών. Και να σκεφτούν γιατί, αυτά ακριβώς τα «ένστικτα», που μόνο φυσικά δεν είναι, πρέπει τώρα να συζητήσουμε.
Γράφω αυτό το σημείωμα για να προλάβω δυο παρανοήσεις. Η πρώτη είναι να δούμε την ιστορία με την παράσταση του CorpusChristi μόνο ως καταπάτηση δικαιωμάτων, και δη του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης. Ήταν, σαφώς, και αυτό. Όμως, παράλληλα, ήταν και μια περίτρανη ένδειξη της συναρμογής της ομοφοβίας με τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία και τον νεοναζισμό. Την ίδια στιγμή, ήταν μια εντυπωσιακά καλή ευκαιρία για να κατανοήσουμε πόσο αυτή η συναρμογή της ομοφοβίας με κάθε είδους στεγανό ταυτοτικό λόγο κολακεύει ακριβώς τους τρόπους με τους οποίους μια πολύ μεγαλύτερη ομάδα συμπολιτών μας, πολύ μεγαλύτερη από όσους εύκολα ονομάζουμε νεοναζιστές ή ρατσιστές, χρησιμοποιεί για να κατανοήσει τον κόσμο. Ξαναδές τη σκηνή με τον Παναγιώταρο. Και σκέψου τι μέσα σου, εκεί που λανθασμένα ονομάζεις «ενστικτωδώς», πάει κάπως προς στιγμήν να τη θεωρήσει δεδομένη. Και άρχισε, πολιτικά, την (αυτο)κριτική σου ακριβώς από το σημείο εκείνο.
Η δεύτερη παρανόηση, που μάλιστα κυκλοφορεί και ως άνετο επιχείρημα εντός Αριστεράς, είναι ότι οι νεοναζιστές στην Ελλάδα, αλλά και οι φασίστες ιστορικά, ήταν και είναι κρυφοί και καταπιεσμένοι ομοφυλόφιλοι, γι’ αυτό χρησιμοποιούν με τέτοια ένταση και τον ομοφοβικό, και τον ανδρολατρικό, και τον ανδρομάτσο λόγο. Τα προβλήματα εδώ είναι πολλά: υποβάλλεται το επιχείρημα ότι «η ομοφυλοφιλία είναι παθογενής κατάσταση, εκτός των άλλων και του φασισμού»∙ ότι «οι νεοναζιστές είναι διαταραγμένοι ψυχικά» (κάποιοι μπορεί και να είναι – αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι πολιτικό επιχείρημα)∙ ότι η ομοφοβία δεν βρίσκεται σε άλλους πολιτικούς χώρους∙ ότι όποιος είναι προοδευτικός τάχει λύσει τα ζητήματά του, ακόμα και αυτό της σεξουαλικότητας (!). Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ένα τέτοιο επιχείρημα υποστηρίζει την ίδια λογική που χρησιμοποιούν και οι ομοφοβικοί φασίστες: υπονοεί, δηλαδή, ότι μια «σεξουαλική ανωμαλία» δημιουργεί και την τάση για μια «πολιτική ανωμαλία». Αν δεν καταλάβατε, αυτό ουσιαστικά λέει και ο Παναγιώταρος.
Εντάξει, στις φασιστικές οργανώσεις, τ’ αγόρια μαζί κι όλα γύρω απ’ τον αρχηγό, αλληλοκαλύπτονται, καταλαβαίνονται, ομοκοινωνούν, και οργανώνουν την μεταξύ τους σχέση στη βάση ενός αμοιβαίου πάθους. Όμως αυτό, όσο κι αν κάποτε χρησιμοποιεί ευανάγνωστα ομοερωτική ρητορική, δεν είναι ομοφυλοφιλία. Το αντίθετο. Ορίζεται από τη δομή που ονομάζουμε ομοκοινωνικότητα∙ και ανδρική ομοκοινωνικότητα είναι ακριβώς ο τρόπος οργάνωσης των σχέσεων μεταξύ ανδρών που μπορεί μεν να αρδεύονται από έναν διάχυτο ομοερωτισμό, την ίδια στιγμή όμως θεμελιώνονται στην ομοφοβία, το μίσος για τον άλλον (τον εκτός της ομάδας), και την δημιουργία αντικειμένων κοινού πόθου, είτε αυτά είναι σύμβολα και εικόνες, είτε στηθάκια αρχαίων Ελλήνων σε χολιγουντιανό σινεμασκόπ, είτε και πραγμοποιημένη η ιδέα της γυναίκας ως παθητικού αποδέκτη της ανδρικής επιθυμίας.
Ομοκοινωνικότητα, με λίγα λόγια, είναι η καθεστωτική χειρονομία τ’ αγόρια μεταξύ τους να τα βρίσκουνε και να γίνονται «δικοί», σε βάρος όλων των άλλων: των γυναικών, των διαφορετικών, των ξένων, και, βεβαίως, και όλων των πολιτιστικών κειμένων που, από φεμινισμό μέχρι γκέι κουλτούρα, προσπαθούν να ξεσκεπάσουν αυτήν τη σύμβαση, ακόμα και εντός «ιερών και οσίων».
Σας θυμίζει τίποτα όλο αυτό; Ασφαλώς. Διότι η δομή της ομοκοινωνικότητας, όπως και η σχετική με αυτήν δομή του μάτσο ανδρισμού και της ομοφοβίας, χαρακτηρίζει δυστυχώς μια μεγαλύτερη κοινωνική σύμβαση στην Ελλάδα, πληροφορεί έναν κώδικα εθνομαγκιάς που είναι ιδιαίτερα διάχυτος, και, δυστυχώς, οργανώνει και έναν μεγάλο κοινό παρανομαστή σχετικά με το τι θεωρείται πυγμή, μεταξύ των άλλων και πολιτική πυγμή (βλ. και τις πρόσφατες «ανδροπρεπείς» δηλώσεις του προέδρου της Βουλής Μεϊμαράκη).
Τα δύσκολα αρχίζουν εδώ: η ανδρική ομοκοινωνικότητα και η ομοφοβία ορίζουν τόσο καταστατικά το πώς έχει οργανωθεί ο ελληνικός δημόσιος χώρος και λόγος (σε μεγάλο βαθμό και αυτός της Αριστεράς), που να είναι κάποτε δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε/αποδομήσουμε. Όμως αυτά ακριβώς τα διάχυτα και αόρατα συναισθήματα εκμεταλλεύεται η ΧΑ για να τα κάνει πλέον συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία. Το σκηνικό έχει αλλάξει — και η ανάγκη βαθειάς κριτικής έχει γίνει, και γι αυτό, ακόμα πιο επιτακτική.
Δεν υποτιμώ το γεγονός ότι η κουλτούρα της Αριστεράς εμπεριέχει τις δυνατότητες και για μια οργανωμένη αντίσταση στην ομοφοβία. Γι αυτό άλλωστε καταλαβαίνω ότι, ακούγοντας Παναγιώταρο την προηγούμενη εβδομάδα, πολλοί αισθάνθηκαν την ανάγκη να φωνάξουν, à la ’68, «είμαστε όλοι ξεσκισμένες αδερφές». Υποψιάζομαι όμως ότι για να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτή η φράση, και τι ενδεχομένως (αντισυστημική και αυτο-) κριτική μπορεί να φέρει μαζί της, ίσως χρειαστεί λίγο περισσότερο παίδεμα.
Ο Δημήτρης Παπανικολάου διδάσκει νεοελληνική φιλολογία και θεωρία της λογοτεχνίας και σπουδές φύλου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Πηγή: www.enthemata.wordpress.com
http://www.left.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
21-10-2012
3 σχόλια:
Τα γεγονότα που εκτιλήχθηκαν έξω από το θέατρο χυτήριο δεν έχουν να κάνουν με κανενός είδους ομοκοινωνηκότητας ή οργανωσης βάση κάποιου αμοιβαίου πάθους.
Έχουν να κάνουν με την καθαρή αντίδραση ενάντια στον εξευτελισμό του Ιησού Χριστού, ο οποίος παρουσιάζεται ως ομοφυλόφυλος, πράγμα το οποίο από ιστορικής πλευράς και μόνο δεν στέκει.
Η διαστρεύλωση της εικόνας ενός προσώπου στο οποίο πιστεύουν εκατομμύρια Έλληνες και που πολλοί συνάνθρωποι μαρτύσαν για την πίστη και τις ιδέες του Χριστιανισμού, δεν είναι τέχνη, είναι ύβρις.
Η πράξη αυτή δεν έχει να κάνει με την ομοφοβία, αλλά με την αντίρρηση και μη αποδοχή των ύβρεων κατά της πίστης στο βωμό του θεάματος.
Θεωρώ το σχόλιο εκτός Ελλαδικής πραγματικότητας και είναι λογικό καθώς ο συντάκτης δεν ζει τις ειδικές συνθήκες από κοντά που επικρατούν στην χώρα μας.
12.51 τα γεγονοτα που εκτυλιχθηκαν στο θεατρο εχουν να κανουν με ενα ματσο βλαμμενους δηθεν χριστιανους,που με λυσσα μαχονται εναντια σε ο,τι προσβαλλει το Χριστο,χωρις να βλεπουν πως αυτοι οι ιδιοι τον προσβαλλουν χειροτερα γιατι δεν ακολουθουν ουτε στο ελαχιστο το Λογο Του.Σκεψου αν ποτε ο ιδιος ο Χριστος θα συμπεριφεροταν ετσι σε καποιον ανθρωπο.Για να μη μιλησουμε και για τα καημενα της χρυσης αυγης που το ''αγαπατε αλληλους'' και τα αλλα συναφη δεν πρεπει να τα εχουν καν ακουσει ποτε.ποσο μαλλον να τα ακολουθησουν.εαν δεν εκαναν φασαρια με ξυλο και βρισιδια και καναλια το πολυ πολυ να μαθαιναν για την παρασταση 200 ατομα.τωρα καταφεραν να ασχολοηθουν ολοι μαζι της.
Έχω έναν ξάδερφο που από μικρός πειραμματιζόταν με τη σεξουαλικοτητά του. Λόγω της κλειστής κοινωνίας που ήταν μέλος το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του καταπίεζε την ¨περιέργεια¨του. Μετά το λύκειο, μπήκε φαντάρος όπου και αποφάσισε να το κάνει και καριέρα(σκεφτόταν να μπει και μπάτσος αλλά δεν έβγαλε βαθμό). Όσα χρόνια τον ήξερα μου διηγόταν διάφορα ¨παραστρατήματα¨ του με ντροπή και φόβο. Πάντα του έλεγα με τον καλύτερο τρόπο πως είναι φυσιολογική η περιέργεια του και πως δεν είναι ανώμαλο και πως εφ'όσον νιώθει πως καταπιεζεται να έρθει να μέινει μαζι μου στην αθήνα όπου και θα μπορεί να είναι ελεύθερος από την κοινωνική κατακραυγή και την οικογενειακή απόρρηψη μιας και όλη η οικογένειά του μοιράζεται την ίδια αντίληψη για την ομοφιλοφιλία με τον ξάδερφο μου. Επέλεξε να μην έρθει στην αθήνα αλλά να πάρει μετάθεση για μια υπηρεσία σε μια άλλη κλειστή κοινωνία. Παντρεύτηκε,έκανε 2 παιδιά, πήρε βαθμό και συνέχισε να κάνει κρυφά αυτά που έκανε και θεωρούσε ¨ανώμαλα¨.Είχε φιλους χρυσαυγήτες από τη δουλειά και έτσι έγινε μέλος της ναζιστικης οργάνωσης. Εχει σταματήσει κάθε επικοινωνία με το άτομο μου και ¨μάχεται για την ελλάδα¨ και τον ¨ελληνισμο¨ κραζοντας γκευ(μιας και γνωρίζει την ομοφιλοφιλία από πρώτο χερι) και κανει πολεμικές τέχνες για να δέρνει όποιον δε του μοιάζει έλληνας. Μοιράζεται την ψυχολογία του όχλου και ασπάζεται βίαιες και καταπιεστικές ιδεολογίες.Σαν αυτές που καταπίεζαν και τον ίδιο και τον έκαναν εναν καθώς πρέπει άντρα-καταπιεσμένο γκευ- με γυναίκα και 2 παιδιά στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων. Πιπιλάει και την καραμέλα του ¨δεν είναι νεοναζί,είναι πατριώτες¨. Έφτασε και σε σημείο να με απειλήσει πως θα μου κάνει κακό αν μιλήσω σε κανέναν για την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα του και τις περιπέτειες που προέκυψαν. Καταπιεσμένος γκέυ άντρας στη χρυσή αυγή που φωνάζει για να καλύπτει τις εσωτέρικες φωνές της προσωπικης αλήθειας που όσο πανε και γίνονται πιο σιγανές. Έλληνες πατριώτες ναζιστές φασίστες που κράζουν, απειλούν και απαξιώνουν ,ειδικά μπροστά σε κάμερες και δημοσιογράφους μιάς και είναι και αυτοί μέρος του συστήματος. Η κοινωνία που ζούμε είναι μέρος του συστήματος και προμοτάρει την καταπίεση και την υποκρισία. Άλλο ένα όργανο του συστήματος της παραπλάνησης η χρυσή αυγή. Ένας αγαπημένος ξάδερφος και χιλιάδες -δυστυχως- άνθρωποι που υποστηρίζουν αυτό το μέσο του συστήματος και το σύστημα το ίδιο,χαμένοι. Χωρίς λογική και ειλικρίνεια. Ούτε για τον ίδιο τους τον εαυτό. Τους λυπάμαι. Κι εμάς που μένουμε απαθείς και άπραγοι μπροστά στην όλη κατάσταση.
Δημοσίευση σχολίου