Για τους εργαζόμενους της ψυχικής υγείας οικονομική κρίση σημαίνει ότι:
-Δουλεύουμε ήδη απλήρωτοι για πολλούς μήνες, χωρίς καμιά εγγύηση ότι θα πληρωθούμε κάποτε τα δεδουλευμένα μας
-Καλούμαστε να δουλεύουμε τσάμπα χωρίς καν να έχουμε τα αναγκαία μέσα, υλικά και ψυχικά, να βοηθήσουμε ουσιαστικά όσους μας χρειάζονται. Η δουλειά μας πραγματοποιείται υπό καθεστώς αγωνίας και επισφάλειας με αποτέλεσμα να μη μας προσφέρει πια ικανοποίηση, αλλά και να μην μπορεί να ανακουφίσει τους λήπτες των υπηρεσιών μας.
-Οι χαμηλότατοι μισθοί μειώθηκαν ήδη μία φορά και με τα νέα μέτρα θα χτυπηθούν και πάλι
-Τα εργασιακά μας δικαιώματα είναι όλα στον αέρα (5ήμερο, 8ωρο, συμβάσεις εργασίας, εργασιακή σχέση κλπ)
-Οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης συνεχώς επιδεινώνονται λόγω των απανωτών βάρβαρων περικοπών
Για τους λήπτες των υπηρεσιών ψυχικής υγείας η οικονομική κρίση έχει φέρει:
-Σοβαρότατες ανατροπές στη ζωή τους, τη δυνατότητα να κοινωνικοποιούνται και να αυτοεξυπηρετούνται σε διάφορα επίπεδα λόγω των ελλείψεων που παρουσιάζουν πλέον οι φορείς (υποσιτισμός, παρακράτηση συντάξεων που δεν έχει ακυρωθεί επίσημα, κόψιμο εξωτερικών προγραμμάτων, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ).
-Υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου μέσα από την κατάρρευση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και των υπηρεσιών φροντίδας που έστω και στοιχειωδώς μέχρι πρόσφατα απολάμβαναν (απολύσεις, παραιτήσεις προσωπικού, κλείσιμο δομών, τραγική υποβάθμιση υπηρεσιών κλπ).
-Τον κίνδυνο δημιουργίας μικρών ασύλων στη θέση των δομών αποασυλοποίησης, στην καλύτερη περίπτωση, ή ακόμα και την απειλή άμεσου λουκέτου εξαιτίας των περικοπών με αποτέλεσμα να βρεθούν στο δρόμο.
-Υποτροπές αλλά και αύξηση των νέων περιστατικών με υποδομές που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση στην ελληνική κοινωνία.
Είπανε ότι δεν θα κλείσουν δομές, κι όμως κλείνουν το Περιβολάκι 1 και το Περιβολάκι 2 με αυθαίρετο και άκρως παράνομο τρόπο.
Είπανε ότι θα κάνουν ότι μπορούν να βρεθούνε χρήματα για το 2012, αλλά τελικά παραδέχθηκαν ότι «δεν υπάρχει σάλιο», όπως μάθαμε δια στόματος Φ. Σκοπούλη. Για το 2013 ούτε λόγος να γίνεται βέβαια. Στην καλύτερη περίπτωση θα δοθούν 45εκ. και αν θέλουν ας βγουν να μας διαψεύσουν με στοιχεία ότι δεν θα ακολουθήσουν την ίδια πολιτική!
Είπανε ότι θα μας σώσει το 2% των προμηθειών του ΥΥΚΑ, αλλά για το 2012 το ποσό αυτό είναι μόνο 12εκ. και αυτά πουθενά ακόμα, για το δε 2013 το αντίστοιχο ποσό στον προϋπολογισμό είναι 0(!).
Είπανε ότι δεν θα γίνουν απολύσεις, κι όμως 43 συνάδελφοι είναι στον αέρα (από το Περιβολάκι 1 και 2), ενώ για όσους έχουν απολυθεί σε διάφορες δομές κανείς από αυτούς που τους έδιωξαν δεν κλήθηκε να λογοδοτήσει.
Όπως κάθε εργαζόμενος, άνεργος και συνταξιούχος σε αυτή τη χώρα, καταλαβαίνουμε ότι τα μέτρα που περνά η κυβέρνηση για τη «σωτηρία» μας, η απουσία κεντρικού σχεδιασμού και οι βάρβαρες περικοπές στην Ψυχική Υγεία, μας σπρώχνουν κυριολεκτικά στο γκρεμό μέρα με τη μέρα. Δεν έχουμε πια τίποτα να χάσουμε εκτός από την προοπτική της μακροχρόνιας ανεργίας για εμάς και της περιθωριοποίησης για τους ανθρώπους που φροντίζουμε. Ήρθε η ώρα να αγωνιστούμε με πείσμα και διάρκεια!
Αγώνας διαρκείας πρακτικά για εμάς σημαίνει επίσχεση εργασίας σε όλη την Ψυχική Υγεία
Ακόμα και το πιο άμεσο αίτημα μας για επιβίωση επαγγελματική, οικογενειακή, κοινωνική, προσωπική συναντάει ντουβάρια και καταστολή. Άρα ή άπραγοι και κουρασμένοι περιμένουμε τους τίτλους τέλους στην Ψυχική Υγεία, ή αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί στο να προσπαθήσουμε να αντισταθούμε συλλογικά και μαζικά στην εξαθλίωση που μας υποβάλλουν, συντονισμένα σε όλο το χώρο των υπηρεσιών Υγείας και με άλλους κλάδους ώστε να τους διώξουμε. Αυτό πια είναι ανάγκη να γίνει.
Στην Ψυχική Υγεία έχουν ξεκινήσει ήδη εδώ και ένα σχεδόν μήνα επισχέσεις εργασίας σε μια σειρά από χώρους. Δεν είναι τυχαίο αυτό καθώς η απληρωσιά και η αγανάκτηση βαραίνουν στις αποφάσεις μας. Την ίδια στιγμή υπάρχει η αγωνία τι θα απογίνουν οι άνθρωποι που φροντίζουμε αν εμείς αρνηθούμε να δουλέψουμε.
Εδώ και χρόνια έχουμε αποδείξει πόσο νοιαζόμαστε για τους λήπτες με το να στεκόμαστε πλάι τους καθημερινά όντας απλήρωτοι για μήνες αλλά και αντιμέτωποι γενικότερα με πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αν όμως τώρα πια δεν αντιδράσουμε, τότε όσο και αν προσπαθήσουμε να στηρίξουμε τους ανθρώπους αυτούς στην καθημερινότητα, σύντομα θα καταρρεύσουν οι δομές, αυτοί πιθανά να οδηγηθούν σε άσυλα και εμείς σίγουρα στην ανεργία.
Η επίσχεση είναι ατομικό δικαίωμα αλλά αν ασκηθεί ομαδικά, με αποφάσεις σωματείων που να στηρίζουν τον κάθε εργαζόμενο, έχει πραγματική ισχύ, φρενάρει τη λειτουργία του χώρου και θέτει διοικήσεις και Υπουργείο προ των ευθυνών τους.
Νομικά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε στο χώρο εργασίας σε περίπτωση επίσχεσης ούτε και να έχουμε προσωπικό ασφάλειας. Μπορούμε να φτιάξουμε όμως ολιγομελείς ομάδες που θα ελέγχουν τους εργασιακούς χώρους κατά τη διάρκεια της επίσχεσης.
Οι περικοπές, οι μειώσεις στους μισθούς, τα νέα μέτρα των 13,5δις είναι άδικα, είναι ληστεία υπέρ των δανειστών εντός και εκτός Ελλάδας. Τα περάσανε με οριακή πλειοψηφία και με απίστευτη καταστολή για μια ακόμη φορά. Αρνούμαστε να καταθέσουμε τα όπλα ενάντια στην κυβέρνηση και την Τρόικα της ΕΕ και του ΔΝΤ. Δεν θέλουμε ανάπτυξη των αριθμών, με εργαζόμενους των 300, 200 και 100 ευρώ. Δεν θέλουμε διαλυμένες κοινωνικές υπηρεσίες, με ισοπεδωμένες όλες τις κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος του περασμένου αιώνα. Μια τέτοια εξέλιξη μόνο η οργανωμένη, μαζική και μαχητική δράση των εργαζόμενων μπορεί να τη σταματήσει. Στο χώρο μας αυτό μεταφράζεται σε επισχέσεις εργασίας παντού για να κάνουμε την κρίση πρόβλημα του Υπουργείου, της κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών και διεθνών (ΕΚΤ, ΔΝΤ) οργανισμών.
Μας κλέβουν τη δουλειά, μας κλέβουν τη ζωή - Κάτω η κυβέρνηση και οι τροικανοί
Σωματείο Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων (Σ.Ε.Ψ.Α.Ε.Κ.Ο.)
Σωματείο Εργαζόμενων ΠΕΨΑΕΕ
Σωματείο Εργαζόμενων στο Περιβολάκι
Σωματείο Εργαζόμενων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης ΨΥΧΑΡΓΩ ΑΤΤΙΚΗ
Σωματείο ΄΄Πυξίδα΄΄ Ηπείρου
ΠΡΕΖΑ TV
12-11-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου