Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

Της Μαρίας Τερζούδη
Περιγράφουν το δημόσιο σχολείο ως έναν από τους ελάχιστους θεσμούς που στάθηκαν όρθιοι εν μέσω κρίσης, αλλά και ως θεσμό που δοκιμάζεται, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα. Ανεξάρτητα από προσωπικές απόψεις και θέσεις σε επιμέρους ζητήματα, οι καθηγητές γίνονται αποδέκτες των επιπτώσεων της κρίσης στη ζωή των μαθητών και των οικογενειών τους. Κοινή ελπίδα και προσδοκία τους αποτελεί σε κάθε περίπτωση η σωτηρία, όπως λένε, του σχολείου και η πάση θυσία διαφύλαξη του ρόλου του.

«Τα υπάρχοντα κενά, περίπου 80 στη δυτική Θεσσαλονίκη, γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν με ‘περίεργο’ τρόπο, οι καθηγητές δεν γνωρίζουν σε ποιο σχολείο θα διδάσκουν τον επόμενο χρόνο και, προφανώς, οι μαθητές υφίστανται τις συνέπειες: Ενδεικτικά, ένα μάθημα διδάσκεται από τρεις διαφορετικούς καθηγητές, υπάρχουν περιπτώσεις σχολείων όπου οι μαθητές δεν έχουν ξεκινήσει το μάθημα των αγγλικών. Η ενισχυτική διδασκαλία, αν και λέγεται ότι θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο, παραμένει μετέωρη και δεν ξέρουμε τι θα γίνει, οι οργανικές θέσεις γίνονται ολοένα λιγότερες. Την ίδια ώρα η ανεργία των γονιών είναι πραγματικότητα για πολλούς μαθητές -γεγονός που συνδυάζεται με την οικονομική δυσχέρεια των εκπαιδευτικών, δίνοντας εκρηκτικά αποτελέσματα», αναφέρει η ταμίας της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης Άννα Ρογδάκη.
Για απαξίωση της γνώσης και σοβαρές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία κάνει λόγο η πρόεδρος της Δ’ ΕΛΜΕ Ελένη Ζυμβρακάκη. «Η σύμπτυξη τμημάτων, τα οποία προβλέπεται να φτάσουν τους 30 μαθητές, η μετακίνηση καθηγητών σε διάφορα σχολεία, οι δεύτερες αναθέσεις, τα κενά -περίπου 100 στην ανατολική Θεσσαλονίκη και κυρίως σε μαθήματα φυσικής, μαθηματικών και αγγλικών-, η έλλειψη επιμόρφωσης και άλλων υποστηρικτικών δομών για τους καθηγητές υποβαθμίζουν το εκπαιδευτικό έργο», αναφέρει -δίνοντας έμφαση, ωστόσο, στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλοί μαθητές και οι οικογένειές τους. «Όταν δεν καλύπτονται στοιχειώδεις ανάγκες, οι προτεραιότητες αλλάζουν», επισημαίνει.

Μαθητές σε σπίτια χωρίς ρεύμα
Η εικόνα που περιγράφουν οι καθηγητές αναφορικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές τους είναι αποκαρδιωτική. Μαθητές στα σπίτια των οποίων έχει κοπεί το ρεύμα, άνεργοι γονείς με μηδενικό εισόδημα, σοβαρά οικονομικά προβλήματα που έχουν αντίκτυπο σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας των παιδιών. Στην πλειονότητα των σχολείων οι εκπαιδευτικοί εκμυστηρεύονται ιστορίες ευαισθησίας -περιπτώσεις καθηγητών, γονέων αλλά και μαθητών που παίρνουν πρωτοβουλία να βοηθήσουν οικογένειες που ξέρουν ότι έχουν ανάγκη με όσο γίνεται μεγαλύτερη διακριτικότητα, δεδομένου ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και ντρέπονται να μιλήσουν για τα προβλήματά τους. «Φροντίζουν για λίγα τρόφιμα, για κολατσιό στο σχολείο για τα παιδιά που δεν έχουν ποτέ χαρτζιλίκι και εάν είναι δυνατόν για πετρέλαιο θέρμανσης ή εξόφληση λογαριασμών», αναφέρουν. «Ως καθηγητής δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου όταν ξέρεις ότι ο μαθητής δεν έχει ρεύμα ή θέρμανση στο σπίτι. Πρώτα πρέπει να διασφαλιστούν αυτά, τα μέχρι πρότινος αυτονόητα, και έπειτα να καλλιεργηθεί η όρεξη για μάθηση και γνώση».

«Νεοναζιστικές συμμορίες» και κρούσματα βίας
«Όσον αφορά την πλειονότητα των μαθητών, η κατάσταση είναι κακή», αναφέρει ο πρόεδρος -έως ότου συγκροτηθεί το νέο δ.σ.- της Γ’ ΕΛΜΕ Τριαντάφυλλος Τρανός. «Στα σχολεία είναι πλέον πραγματικότητα οι νεοναζιστικές συμμορίες, η ακροδεξιά ρητορική, τα φαινόμενα φασιστικής συμπεριφοράς. Η κρίση οδηγεί σε διάλυση του κοινωνικού ιστού, σε ανέχεια, ένταση και βία», επισημαίνει υπογραμμίζοντας την ανάγκη δραστηριοποίησης: «Πρέπει να προλάβουμε την εκκόλαψη του ‘αυγού του φιδιού’, να μελετηθούν και να επιλεγούν οι καλύτερες παραδόσεις και μέθοδοι -για παράδειγμα της Γερμανίας- δεδομένου ότι πρόκειται για επιβεβλημένο καθήκον μας και σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα». Όπως υποστηρίζει, άλλωστε, τα φαινόμενα βίας έχουν αντίκτυπο και στην ψυχική υγεία των μαθητών. «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πιο επείγον θέμα είναι να διασφαλίσουμε ότι κανένα παιδί δεν πεινάει, δεν κρυώνει, δεν εγκαταλείπει το σχολείο. Σήμερα η εγκατάλειψη του σχολείου σε περιοχές της δυτικής Θεσσαλονίκης και του κέντρου αγγίζει το 30%, με τον μέσο όρο να ανέρχεται σε 16% - 17%, πρόκειται δηλαδή για υψηλότατα ποσοστά», καταλήγει.
Σύμφωνα με μαρτυρίες εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της χρονιάς που εκπνέει, καταγράφονται περιστατικά βίαιης συμπεριφοράς και επιθέσεις ελλήνων κατά αλλοδαπών μαθητών -αλλά και κατά παιδιών μεταναστών, παρότι έχουν αποκτήσει ελληνική ιθαγένεια- χρήση συμβόλων ακόμα και εν ώρα μαθήματος, για παράδειγμα αγκυλωτοί σταυροί στον πίνακα σχολικών αιθουσών, ενώ χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, λίγο μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η απομάκρυνση των αλλοδαπών μαθητών από το σχολείο αποτέλεσε αίτημα στο πλαίσιο κατάληψης λυκείου της Θεσσαλονίκης. «Τα παιδιά σ’ αυτή την ηλικία έχουν ανάγκη να ανήκουν σε κάποια ομάδα, γεγονός που συνδυάζεται με το ότι θεωρούν τη Χρυσή Αυγή αντισυστημικό κόμμα, κάτι ικανό να τους εκφράσει», αναφέρουν κάνοντας λόγο για στρατολόγηση μαθητών. Προκαλεί εντύπωση, μάλιστα, ότι συχνά οι γονείς δηλώνουν άγνοια. «Πολλοί έρχονται και μας προϊδεάζουν, μιλούν για ό,τι έχει υποπέσει στην αντίληψή τους και εκφράζουν την ανησυχία τους. Συχνά, ωστόσο, μένουν έκπληκτοι όταν τους ενημερώνουμε για ό,τι συμβαίνει, δηλώνουν ότι δεν έχουν ιδέα και δεν μπορούν να εξηγήσουν τις επιλογές του παιδιού, διερωτώμενοι ‘πώς είναι δυνατόν, αφού δεν υπάρχουν ερεθίσματα για κάτι τέτοιο στο σπίτι μας;». Επιπλέον, κάνουν λόγο για αναλυτικά προγράμματα που δεν προβάλλουν και δεν διδάσκουν την ανοχή στη διαφορετικότητα, αλλά αντιθέτως προάγουν τον εθνικισμό, εμμένοντας σε κατασκευές περί καθαρότητας και μοναδικότητας έστω κι αν αυτό σημαίνει ανακρίβεια, ασυνέπεια ή μονομέρεια όσον αφορά την ελληνική ιστορία ως διδασκόμενο μάθημα. «Πρόκειται για ένα από τα λίγα θέματα, στα οποία βρισκόμαστε σε απόλυτη συμφωνία με το υπουργείο Παιδείας», λένε χαρακτηριστικά, «οπότε ελπίζουμε ότι η προσπάθεια για περιορισμό παρόμοιων φαινομένων θα ενταθεί και θα έχει αποτέλεσμα».
http://www.makthes.gr/news/reportage/98097/
ΠΡΕΖΑ TV
30-12-2012