Μια μανιέρα λιτότητας, συνταγογραφημένη από τον ίδιο «γιατρό», μοιρασμένη σε πολλαπλά αντίτυπα, με αποδέκτες διαφορετικούς «ασθενείς» και με τραγικά ίδιες παρενέργειες… Τελευταίος παραλήπτης είναι η κυβέρνηση στο Δουβλίνο, που υποσχέθηκε στα «αφεντικά-πιστωτές της», όπως γράφουν χαρακτηριστικά οι «Financial Times», να δώσει νομικές εξουσίες στις τράπεζες προκειμένου να κατάσχουν με μεγαλύτερη ευκολία δεσμευμένα ακίνητα.
Τα αμφιλεγόμενα μέτρα υιοθετούνται μετά από συστηματικές πιέσεις εκ μέρους των τραπεζών και τις ασφυκτικές νουθεσίες της τρόικας, που υποστηρίζει ότι το ισχύον σύστημα «είναι ύψιστης σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας». Ωστόσο και αυτές οι επιταγές είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας σε μια περίοδο που η λιτότητα προκαλεί ασφυξία στην κοινωνία κι ένας στους έξι δανειολήπτες δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
«Ας σηκώσουμε το ανάστημά μας στους νταήδες κι ας αρνηθούμε να παίξουμε το παιχνίδι της λιτότητας» έγραψε σε ένα άρθρο της στην ιρλανδική «Independent» η δημοσιογράφος Κάρολ Χαντ, υποστηρίζοντας με πάθος ότι ο κόσμος βουλιάζει, πληρώνοντας για ψέματα και λάθη άλλων:
«Οι άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί σε ένα σπίτι που δεν μπορούν να ξεπληρώσουν και δεν τους επιτρέπεται να πουλήσουν. Οι περισσότεροι είναι σαν και μένα, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τη γενιά μου… Για την τρόικα, παίρνουμε στην ώρα του το φάρμακό μας και η θεραπεία αποδίδει. Αλλιώς η κυβέρνηση θα αντιστεκόταν οργισμένη. Ετσι δεν είναι; Θα αντιστεκόταν στις τράπεζες και στην τρόικα και θα τους έλεγε ότι δεν μπορεί να επιτρέψει οι πολίτες της να υποφέρουν, ακόμα και να πεθαίνουν. Θα έδινε μάχη για τον λαό της.
Προς ενημέρωσή σας, πάντως, κύριε Ρεν, βλέπουμε μια μεγάλη αύξηση στους θανάτους από αυτοκτονίες πρόσφατα στην Ιρλανδία[...] τη διετία 2009-2011, 1.563 άνθρωποι έβαλαν τέλος στη ζωή τους[...] τόσα πολλά δάνεια είναι στο κόκκινο, που o Fitch πιστεύει ότι το 20% θα χρεοκοπήσουν σύντομα[...]. Οι κυβερνήσεις μας απέτυχαν παταγωδώς», καταλήγει η Χαντ, «και φαίνεται να πιστεύουν ότι όλοι μαζί το γλεντήσαμε και μας αξίζει η τιμωρία. Αυτό είπαν στους Ευρωπαίους. Αυτό λένε στους ίδιους τους εαυτούς τους. Δεν είναι αλήθεια, όμως. Και οι λάθος άνθρωποι πληρώνουν το τίμημα γι” αυτά τα ψέματα – μερικοί με τη ζωή τους».
Οπως και στην Ισπανία. Πάνω από 350.000 εξώσεις έχουν ήδη γίνει την τελευταία τετραετία λόγω μη εξυπηρετούμενων δανείων σε τράπεζες, πολλές από τις οποίες διασώθηκαν με κρατικά κονδύλια και εισπράττουν από χθες βοήθεια περίπου 40 δισ. -που χρεώθηκε πάλι το κράτος για λογαριασμό τους-, με αντάλλαγμα μεταξύ άλλων μαζικές απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων.
Τα μέτρα που πήρε πρόσφατα η κυβέρνηση Ραχόι για να αποτραπούν μεσοπρόθεσμα οι κατασχέσεις «για τις πιο ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού» κρίθηκαν από πολλούς πολύ λίγα: δικαστές υποστήριξαν ότι οι διατάξεις για τις εξώσεις μάλλον προστατεύουν τον τραπεζικό τομέα κι όχι τους πολίτες, δήμαρχοι απείλησαν να αποσύρουν τις καταθέσεις των περιφερειών τους, γειτονιές ξεσηκώθηκαν για να προστατεύσουν τους «δικούς» τους. Και τώρα έχει εκδηλωθεί κι ένα κίνημα «αντιρρησιών συνείδησης» μεταξύ αστυνομικών και κλειδαράδων, που σύμφωνα με τον νόμο πρέπει να παρευρίσκονται στη διαδικασία των εξώσεων.
Παρότι το κέρδος είναι 80 ευρώ για κάθε έξωση, «κανείς μας δεν θέλει να κάνει μια τέτοια δουλειά», είπε ο κλειδαράς Μανουέλ Μάρκεθ, όταν στη διάρκεια έξωσης βρέθηκε μπροστά σε μια έγκυο νεαρή μετανάστρια, που γεννούσε μόνη της στο πάτωμα, σπαράζοντας στο κλάμα.
«Ο κόσμος μάς επιτίθεται και μας φτύνει», λέει, «μας αποκαλούν “Asesinos”, “Δολοφόνους”. Βλέπω τους συναδέλφους μου να μην αντέχουν και να γυρνάνε πίσω με δάκρυα στα μάτια». Η Ενωσή τους, που εκπροσωπεί το 40% των επαγγελματιών του κλάδου, ανακοίνωσε ότι τα μέλη της δεν θα συμμετάσχουν στο εξής σε εξώσεις που αφορούν «ακραίες καταστάσεις», όπως φτωχές οικογένειες με μικρά παιδιά, ηλικιωμένους ή εγκύους.
Σε μια παράλληλη κίνηση, η Ενωση Αστυνομικών αποφάσισε να προσφέρει νομική προστασία σε όσους ένστολους αρνούνται να συμμετάσχουν στις κατασχέσεις. «Οι κατασχέσεις ήταν πάντα μέρος της δουλειάς μας» είπε ο εκπρόσωπός τους, «αλλά είναι διαφορετικό να κάνεις μόνο μερικές κάθε ημέρα κι άλλο πράγμα να κάνεις 500, όπως γίνεται τώρα. Μερικοί αστυνομικοί έχουν πρόβλημα και μας ικετεύουν να τους απαλλάξουμε».
Στις λίστες των εξώσεων που φτάνουν καθημερινά στην αστυνομία, λέει ο Μπενίτο, δεν είναι πλέον οι κλασικοί απατεώνες που θέλουν να «κλέψουν» το σύστημα, αλλά φτωχοί, ηλικιωμένοι που έβαλαν το σπίτι τους εγγύηση για δάνειο για τα παιδιά τους, μονογονεϊκές οικογένειες, άνεργοι με παιδιά.
«Είμαστε άνθρωποι, όχι ζώα», λέει οργισμένος ο αστυνομικός Χεσούς Μιάχα, «δεν αντέχουμε να βλέπουμε ιδιοκτήτες να ελπίζουν ότι θα πάρουν “χάρη” από τις τράπεζες και την τελευταία στιγμή να υποχρεώνονται να βάλουν τα υπάρχοντά τους σε σακούλες σκουπιδιών για να βγουν στον δρόμο».
Τα ακίνητα στην Ισπανία έχουν χάσει το 26% της αξίας τους από την αρχή της κρίσης το 2008, σε μια περίοδο που σχεδόν τριπλασιάστηκαν οι εξώσεις, φτάνοντας τις 37.092 το πρώτο εξάμηνο του 2012 από 13.930 το αντίστοιχο διάστημα του 2008.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
ΠΡΕΖΑ TV
13-12-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου