Τετάρτη, Μαΐου 22, 2013

18ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΕΣΦΑΞΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ


Οικογενειακή τραγωδία εκτυλίχθηκε τα ξημερώματα στον Άγιο Κωνσταντίνο Αγρινίου, όταν ένας μαθητής της Γ' Λυκείου μαχαίρωσε μέχρι θανάτου τη μητέρα του.

Σύμφωνα με την Αστυνομία, μητέρα και γιος διαπληκτίστηκαν περίπου στις 2.30 τα ξημερώματα, όταν η 51χρονη μητέρα του, δασκάλα στο επάγγελμα, ζήτησε από τον 18χρονο να σταματήσει να βλέπει τηλεόραση, επειδή σήμερα θα έδινε πανελλήνιες εξετάσεις.

Ύστερα από λίγη ώρα, η κατάσταση ξέφυγε από τα όρια και τότε, σύμφωνα με την Αστυνομία, ο 18χρονος μαχαίρωσε τρεις φορές τη μητέρα του, σε διάφορα σημεία του σώματός της, με αποτέλεσμα να της επιφέρει θανάσιμα χτυπήματα.
Εκείνη την ώρα ο πατέρας του 18χρονου, ο οποίος είναι καθηγητής, βρισκόταν στο σπίτι, αλλά κοιμόταν σε άλλο δωμάτιο.
Η οικογένεια έχει άλλο ένα παιδί, μεγαλύτερο από τον 18χρονο, απόφοιτο της Ιατρικής Σχολής, ο οποίος κάνει μεταπτυχιακό στη Σουηδία.
Η μητέρα, σύμφωνα με ανθρώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας Αγρινίου, ήταν αυτή που πίεζε το 18χρονο μαθητή να πετύχει για να μοιάσει στο μεγαλύτερο γιο.
Ο μαθητής συνελήφθη από την Αστυνομία, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η έρευνα της Ασφάλειας Αγρινίου για την υπόθεση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο μαθητής φέρεται να είπε στους αστυνομικούς ότι «η μητέρα του τον νευρίασε και για αυτό τη σκότωσε».ΕΘΝΟΣ
ΠΡΕΖΑ TV
22-5-2013

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

βλακακο πρεζα στις εξυπναδες εισια πρωτος.σχολιαζε ολα ρουφιανε ακομα και τις οικογενειακες τραγωδιες.τι ρολο παιζεις ρε πουστη?

Ανώνυμος είπε...

Ο χαρακτηρισμός "βλαμμένο" δεν χρειάζεται. Είναι ανώριμο να χαρακτηρίζεις κάποιον που δεν γνωρίζεις για μια πράξη του, χωρίς να γνωρίζεις τι βρίσκεται από πίσω.

Ανώνυμος είπε...

Είναι βλακεία ,να σχολιάζεις αυτά που γίνονται στην ελληνική κοινωνία????Βλέπετε που πάει η ελληνική κοινωνία????????Οι βλαμμένοι Ελληνες κοιτάνε τους μετανάστες,δεν καταλαβαίνουν την αρρώστεια που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και κανένας δεν κάνει τίποτα.Η χώρα χρειάζεται πολλούς ψυχίατρους,αλλά δυστυχώς βλέπω με ραγδαίους ρυθμούς να καταντάμε μια βαριά άρρωστη κοινωνία,αμερικανόπληκτη.ΓΙΑ ΜΈΝΑ Η ΒΊΑ ΠΟΥ ΔΕΊΧΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΎ ,θα οδηγήσει σε πολύ άσχημες καταστάσεις.

Ανώνυμος είπε...

Ο πρεζα δεν χρειάζεται ψυχίατρο
ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ χρειάζεται

Ανώνυμος είπε...

Βία, φθόνος, μίσος, μεγάλα προβλήματα που ποτέ η ελληνική κοινωνία δεν κάθισε να τα σκεφτεί και να τα κουβεντιάσει ανοιχτά και σοβαρά. Η βία και πολλές φορές ο βίαιος τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται γονείς απέναντι στα παιδιά τους αποτελεί ακόμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικογένεια. Όσο θάβεις ένα πρόβλημα άλλο τόσο αυτό γιγαντώνεται και κάποια στιγμή θα το βρεις μπροστά σου. Μόνο που μερικές φορές, με ύπουλο και υπόγειο τρόπο, θα έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που θα γίνει ωρολογιακή βόμβα. Και δεν πρόκειται να την αποφύγεις. Η μεγαλύτερη υποκρισία είναι να κάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα και να κλείνεις τα μάτια η να σκέφτεσαι τι θα πουν οι γείτονες, οι οποίοι έχουν και αυτοί προβλήματα και αναρωτιούνται και αυτοί με το τι θα πει ο γείτονας.
Αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να βγαίνουν τα προβλήματα που λυμαίνονται μέσα σε οικογένειες(και που χρειάζονται βοήθεια) προσθέτουν βία στη βία, γιατί είναι σαν να μας λένε ότι αντί να μας απασχολεί η εξεύρεση λύσεων θάβουνε και το πρόβλημα και τον άνθρωπο που υποφέρει.. Εκφράζει την απόλυτη υποκρισία αλλά ίσως και άγνοια (για τα προβλήματα πάντα υπάρχουν λύσεις αρκεί να υπάρχει θέληση να τα αντιμετωπίσεις) της πανάγαθου οικογένειας και την παρθένου και αγίας μητέρας και ο φόβος να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα (εγώ/εμείς στην οικογένεια μας δεν έχουμε πρόβλημα, μόνο οι άλλοι έχουν, το γνωστό τροπάριο). Η θεοποίηση και η ιεροποίηση της οικογένειας διαστρεβλώνει τη σκέψη μας, τα συναισθήματα μας, και τις πράξεις μας.
Βιασμοί, χειρονακτική και ψυχολογική βία μέσα στην οικογένεια, πως είναι δυνατόν να κλείνουμε τα μάτια μας, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν άτομα που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να μιλιούνται αυτά τα θέματα; Αυτό αποτελεί επιπλέον βία. Μήπως και οι ίδιοι υπέστησαν κάποτε βιαιότητες και κανείς δεν τους βοήθησε; Οι στατιστικές και οι έρευνες πάνω σ αυτά τα θέματα έχουν δείξει ότι δυστυχώς το παιδί που υπέστη βία έχει πού μεγάλες πιθανότητες να ασκήσει βία ως ενήλικας και μάλιστα πάνω σε παιδιά η σε άτομα που, για δικούς τους εντελώς λόγους, θεωρεί πιο αδύναμους απ αυτόν. Αυτά τα πράγματα χρειάζονται μεγάλη προσοχή.
Το ταμπού και ο νόμος της σιωπής σχετικά με τη βία που υφίστανται τα παιδιά από του γονείς τους (όταν αυτό συμβαίνει) η ακόμα από άλλα ενήλικα άτομα – αλλά οι γονείς την αποσιωπούν γιατί δεν ξέρουν πώς να την αντιμετωπίσουν (ντροπή, τι θα πει ο κόσμος, τι θα κάνουμε μετά αν το μάθουν κλπ) η γιατί είναι οι ίδιοι σιωπηλά βίαιοι, ενισχύεται, όσο σιωπάτε, από το ίδιο το ταμπού και από αυτό που υπάρχει μέσα στην κοινωνία μας και εκφράζεται από τη παροιμία: ότι άμα πεις κακό για το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει!! Γελοίο και ανυπόστατο διότι το κακό έχει γίνει ήδη και το κάνεις ακόμα πιο κακό με τη σιωπή σου! Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το συζητάμε για να μπορέσουμε να βρούμε και τις λύσεις που χρειάζονται όχι μόνο για να το ξεπεράσουμε αλλά και για να μην επαναληφθεί. Η καλύτερη λύση είναι ο λόγος, η επικοινωνία, το άνοιγμα της καρδιάς για να πεις το πόνο που έχει εγκλωβιστεί μέσα, και να ψάξεις της ρίζες, της αιτίες του προβλήματος.
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική κοινωνία είναι διαχρονικά πολύ αβοήθητη σ αυτό το τομέα καθότι οι διάφορες κομματικές συμμορίες που κυβερνάνε αυτό το τόπο δεν ενδιαφέρονται για τα πιο σημαντικά και ανθρώπινα προβλήματα των πολιτών. Είναι αλήθεια ότι η κοινωνία μας είναι παρατημένη να βράζει μέσα στο ζουμί της και στο πόνο της. Αυτό λέγεται κακομεταχείριση
Αν κάποιος έχει υποστεί βία και εξουσία από μικρός και επιπλέον δεν βοηθήθηκε δλδ να τιμωρηθούν αυτοί που του άσκησαν βία, τότε ως ενήλικο άτομο με ποιο τρόπο θα ανταπεξέλθει στις δύσκολες καταστάσεις της ζωής του, στα βίαια άτομα που μπορεί να συναντήσεις στο δρόμο του αλλά και ως πολίτης όταν έχει να κάνει με μια εξουσία απέναντι του που ναι μεν τον βιά-ζει αλλά, συνηθισμένος στη βία, δεν αντιδρά;