Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ
Σκηνές βασανισμών κι απόγνωσης περιέγραψαν χθες, στα γραφεία της κοινότητάς τους, Αφγανοί που κρατήθηκαν στα ειδικά κέντρα της Κορίνθου, της Αμυγδαλέζας, της Κομοτηνής και της Πέτρου Ράλλη.Οι Αφγανοί πρόσφυγες μίλησαν για άθλιες συνθήκες κράτησης: «Μας δίνουν ένα ξυραφάκι για να ξυριστούν με το ίδιο περισσότεροι από 10 άνθρωποι», λέει ο Τζαφαρί, που κρατήθηκε πέντε μήνες στο Κέντρο Κράτησης της Κορίνθου και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αμυγδαλέζα. «Αρκετοί από εμάς υποφέρουμε από μεταδοτικά λοιμώδη νοσήματα. Ο 27χρονος συμπατριώτης μας Μοχάμεντ Χασάν, που πέθανε ύστερα από πολύμηνη κράτηση στο στρατόπεδο της Κορίνθου, έπασχε από AIDS. Και ζούσε ανάμεσα σε χίλιους κρατουμένους, χωρίς προστασία. Και αυτός ξυριζόταν με το ίδιο ξυραφάκι», είναι η σοκαριστική μαρτυρία του. Το διάστημα που ήταν κρατούμενος, η γυναίκα και η κόρη του τον αναζητούσαν στους δρόμους της Αθήνας.
Η 40χρονη Ουαχίδα Καντιρί λέει ότι ο άντρας της σκοτώθηκε στο Αφγανιστάν. Πήρε τα δύο παιδιά της και ταξίδεψε μέρες και νύχτες για να πατήσει ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά στην Ελλάδα δεν στάθηκε τυχερή: «Με συνέλαβαν στο κέντρο της Αθήνας και με μετέφεραν στα κρατητήρια Αλλοδαπών, στην οδό Πέτρου Ράλλη. Πήραν τα παιδιά μου, που ήταν μόνα στο σπίτι και τα έφεραν στα κρατητήρια. Εκεί μας κρατούσαν ενάμιση μήνα. Το μικρότερο παιδί ζητούσε να πάει στην τουαλέτα. Αλλά οι αστυνομικοί μάς επέτρεπαν να μπούμε τρεις φορές την ημέρα. Το μικρό έκλαιγε. Ο αστυνομικός νευρίαζε και φώναζε. Το παιδί φοβήθηκε τόσο που τα έκανε πάνω του. Επαιρνα τη συσκευασία μιας χρήσης του φαγητού και τη χρησιμοποιούσαν τα παιδιά μου, τεσσάρων και οκτώ χρόνων αντί για την τουαλέτα. Για να βγω, πλήρωσα 1.375 ευρώ σε δικηγόρο. Ζήτησα να πουλήσουν τα κοσμήματά μου στο Αφγανιστάν. Οι συγγενείς μου έστειλαν τα χρήματα μέσω Ιράν. Μετά τη νομική διαδικασία μας άφησαν».
«Στο κέντρο κράτησης της Κορίνθου οι αστυνομικοί μάς χτυπούσαν με την παραμικρή αφορμή», προσθέτει ο Τζαφαρί. Οπως αναφέρει, «τρώγαμε καθημερινά βραστές πατάτες και λίγο ψωμί. Ορισμένοι αντέδρασαν. Οταν αρνηθήκαμε να πάρουμε την τροφή, οι αστυνομικοί μάς χτύπησαν άσχημα».
Ο 45χρονος Γιουνούς Καρίμι ήταν ένα χρόνο κρατούμενος στο κέντρο κράτησης στην Κομοτηνή. Μιλάει για έλλειψη φαγητού, κακή συμπεριφορά των αστυνομικών και έλλειψη στοιχειώδους περίθαλψης: «Πονούσα πολύ στα δόντια. Με αυτούς τους πόνους έζησα επτά μήνες. Τότε μου επέτρεψαν να πάω σε οδοντίατρο. Αλλά ο οδοντίατρος ζητούσε χρήματα. Αναγκάστηκα να επιστρέψω στο κέντρο κράτησης πίνοντας μόνο ένα "ντεπόν"».
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
2-8-2013
Σκηνές βασανισμών κι απόγνωσης περιέγραψαν χθες, στα γραφεία της κοινότητάς τους, Αφγανοί που κρατήθηκαν στα ειδικά κέντρα της Κορίνθου, της Αμυγδαλέζας, της Κομοτηνής και της Πέτρου Ράλλη.Οι Αφγανοί πρόσφυγες μίλησαν για άθλιες συνθήκες κράτησης: «Μας δίνουν ένα ξυραφάκι για να ξυριστούν με το ίδιο περισσότεροι από 10 άνθρωποι», λέει ο Τζαφαρί, που κρατήθηκε πέντε μήνες στο Κέντρο Κράτησης της Κορίνθου και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αμυγδαλέζα. «Αρκετοί από εμάς υποφέρουμε από μεταδοτικά λοιμώδη νοσήματα. Ο 27χρονος συμπατριώτης μας Μοχάμεντ Χασάν, που πέθανε ύστερα από πολύμηνη κράτηση στο στρατόπεδο της Κορίνθου, έπασχε από AIDS. Και ζούσε ανάμεσα σε χίλιους κρατουμένους, χωρίς προστασία. Και αυτός ξυριζόταν με το ίδιο ξυραφάκι», είναι η σοκαριστική μαρτυρία του. Το διάστημα που ήταν κρατούμενος, η γυναίκα και η κόρη του τον αναζητούσαν στους δρόμους της Αθήνας.
Η 40χρονη Ουαχίδα Καντιρί λέει ότι ο άντρας της σκοτώθηκε στο Αφγανιστάν. Πήρε τα δύο παιδιά της και ταξίδεψε μέρες και νύχτες για να πατήσει ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά στην Ελλάδα δεν στάθηκε τυχερή: «Με συνέλαβαν στο κέντρο της Αθήνας και με μετέφεραν στα κρατητήρια Αλλοδαπών, στην οδό Πέτρου Ράλλη. Πήραν τα παιδιά μου, που ήταν μόνα στο σπίτι και τα έφεραν στα κρατητήρια. Εκεί μας κρατούσαν ενάμιση μήνα. Το μικρότερο παιδί ζητούσε να πάει στην τουαλέτα. Αλλά οι αστυνομικοί μάς επέτρεπαν να μπούμε τρεις φορές την ημέρα. Το μικρό έκλαιγε. Ο αστυνομικός νευρίαζε και φώναζε. Το παιδί φοβήθηκε τόσο που τα έκανε πάνω του. Επαιρνα τη συσκευασία μιας χρήσης του φαγητού και τη χρησιμοποιούσαν τα παιδιά μου, τεσσάρων και οκτώ χρόνων αντί για την τουαλέτα. Για να βγω, πλήρωσα 1.375 ευρώ σε δικηγόρο. Ζήτησα να πουλήσουν τα κοσμήματά μου στο Αφγανιστάν. Οι συγγενείς μου έστειλαν τα χρήματα μέσω Ιράν. Μετά τη νομική διαδικασία μας άφησαν».
«Στο κέντρο κράτησης της Κορίνθου οι αστυνομικοί μάς χτυπούσαν με την παραμικρή αφορμή», προσθέτει ο Τζαφαρί. Οπως αναφέρει, «τρώγαμε καθημερινά βραστές πατάτες και λίγο ψωμί. Ορισμένοι αντέδρασαν. Οταν αρνηθήκαμε να πάρουμε την τροφή, οι αστυνομικοί μάς χτύπησαν άσχημα».
Ο 45χρονος Γιουνούς Καρίμι ήταν ένα χρόνο κρατούμενος στο κέντρο κράτησης στην Κομοτηνή. Μιλάει για έλλειψη φαγητού, κακή συμπεριφορά των αστυνομικών και έλλειψη στοιχειώδους περίθαλψης: «Πονούσα πολύ στα δόντια. Με αυτούς τους πόνους έζησα επτά μήνες. Τότε μου επέτρεψαν να πάω σε οδοντίατρο. Αλλά ο οδοντίατρος ζητούσε χρήματα. Αναγκάστηκα να επιστρέψω στο κέντρο κράτησης πίνοντας μόνο ένα "ντεπόν"».
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
2-8-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου