130 εργαζόμενοι στο τμήμα εμφιάλωσης της «Carlsberg» στη Δανία (μονοπώλιο παραγωγής μπύρας και αναψυκτικών), αποφάσισαν να προχωρήσουν σε απεργία για να υπερασπιστούν την συλλογική σύμβαση που έχει υπογραφεί για το χώρο τους μεταξύ εργοδοσίας και της Εργατικής Ομοσπονδίας 3f. Ο λόγος ήταν ότι η εργοδοσία αγνοώντας τη σύμβαση, καθώς έχει και το δικαίωμα να το κάνει, προσέλαβε έναν υπάλληλο που δεν είναι μέλος στο τοπικό σωματείο 3f, με ατομική σύμβαση.
Οι 130 εργαζόμενοι αμέσως με γενική συνέλευση αποφάσισαν την άμεση κάθοδο σε απεργία για να προλάβουν κι άλλες προσλήψεις χωρίς σύμβαση, που οδηγούν μαθηματικά στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Ξεκρέμαστους άφησε τους απεργούς η ομοσπονδία 3f
Η ομοσπονδία 3f, ναι μεν δήλωσε την «κατανόησή» της στην απόφαση των εργαζομένων, αλλά δεν προέβηκε σε καμιά κινητοποίηση ή άλλη μορφή έκφρασης έμπρακτης αλληλεγγύης, αντίθετα πρότεινε στους απεργούς να επιστρέψουν στη δουλειά τους το συντομότερο «για να αποφύγουν τα χειρότερα». Να σημειωθεί ότι με βάση τη δανέζικη νομοθεσία, η οποιαδήποτε απεργία πρέπει να έχει την έγκριση της αντίστοιχης ομοσπονδίας.
Μέχρι το 2006 όλες οι τοπικές συλλογικές συμβάσεις υπογράφονταν κατόπιν συμφωνίας της αντίστοιχης εργατικής ομοσπονδίας και του εργοδότη και όλοι οι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση υποχρεωτικά θα έπρεπε να είναι μέλη στο τοπικό σωματείο. Από τον Απρίλη του 2006 με κυβερνητικό νόμο βασισμένο σε σχετική απόφαση του «Ευρωπαικού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» στο Στρασβούργο, όπου αποφασίστηκε ότι είναι δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να αποφασίζει αν θα είναι μέλος σε σωματείο ή όχι, η παραπάνω συμφωνία καταργήθηκε στην πράξη.
Απειλές, δίκες και πρόστιμα από την εργοδοσία
Έτσι η εργοδοσία άρχισε εκβιαστικά να απειλεί τους εργαζόμενους ατομικά και μέσω του κλαδικού σωματείου ότι θα τους απολύσει και προσέφυγε παράλληλα στο εργατοδικείο όπου οι απεργοί καταδικάστηκαν σε πρόστιμο περίπου 75 ευρώ για κάθε μέρα που απήργησαν.
Από την εξέλιξη αυτής της απεργίας μπορούν να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα για όλους τους εργαζόμενους. Κανένα διαχειριστικό μοντέλο σε συνθήκες καπιταλισμού δε μπορεί να σώσει τους εργαζόμενους. Ακόμα περισσότερο όταν οι ελπίδες τους στηρίζονται στον εργοδοτικό συνδικαλισμό και σε σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές εργατοπατέρες.
Οι εργοδότες έχουν όλα τα νομικά όπλα στα χέρια τους για να πιέζουν διαρκώς και να διασπάνε την ενότητα των εργαζομένων με μοναδικό στόχο την μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Είναι υποκριτικές όλες οι δηλώσεις των πρασινοκόκκινων ότι με την συμβολή τους θα σταματήσει το λεγόμενο «κοινωνικό ντάμπινγκ» όταν αποδέχονται στην πράξη όλες τις ευρωενωσιακές και τις φιλοεργοδοτικές μεταρρυθμίσεις στη λογική μιας δήθεν πιο υγιούς καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Και είναι μεγάλη υποκρισία των εργατοπατέρων και όλων αυτών που την προηγούμενη βδομάδα βγήκαν μαζί με την πρωθυπουργό και την υπουργό Εργασίας της Δανίας σε περιοδεία σε χώρους δουλειάς για να δείξουν τάχα ότι τους ενδιαφέρουν τα προβλήματα των εργαζομένων, ενώ εξακολουθούν να ψηφίζουν όλο και πιο σκληρά αντιλαϊκά πακέτα.
http://www.902.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
26-8-2013
Οι 130 εργαζόμενοι αμέσως με γενική συνέλευση αποφάσισαν την άμεση κάθοδο σε απεργία για να προλάβουν κι άλλες προσλήψεις χωρίς σύμβαση, που οδηγούν μαθηματικά στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Ξεκρέμαστους άφησε τους απεργούς η ομοσπονδία 3f
Η ομοσπονδία 3f, ναι μεν δήλωσε την «κατανόησή» της στην απόφαση των εργαζομένων, αλλά δεν προέβηκε σε καμιά κινητοποίηση ή άλλη μορφή έκφρασης έμπρακτης αλληλεγγύης, αντίθετα πρότεινε στους απεργούς να επιστρέψουν στη δουλειά τους το συντομότερο «για να αποφύγουν τα χειρότερα». Να σημειωθεί ότι με βάση τη δανέζικη νομοθεσία, η οποιαδήποτε απεργία πρέπει να έχει την έγκριση της αντίστοιχης ομοσπονδίας.
Μέχρι το 2006 όλες οι τοπικές συλλογικές συμβάσεις υπογράφονταν κατόπιν συμφωνίας της αντίστοιχης εργατικής ομοσπονδίας και του εργοδότη και όλοι οι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση υποχρεωτικά θα έπρεπε να είναι μέλη στο τοπικό σωματείο. Από τον Απρίλη του 2006 με κυβερνητικό νόμο βασισμένο σε σχετική απόφαση του «Ευρωπαικού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» στο Στρασβούργο, όπου αποφασίστηκε ότι είναι δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να αποφασίζει αν θα είναι μέλος σε σωματείο ή όχι, η παραπάνω συμφωνία καταργήθηκε στην πράξη.
Απειλές, δίκες και πρόστιμα από την εργοδοσία
Έτσι η εργοδοσία άρχισε εκβιαστικά να απειλεί τους εργαζόμενους ατομικά και μέσω του κλαδικού σωματείου ότι θα τους απολύσει και προσέφυγε παράλληλα στο εργατοδικείο όπου οι απεργοί καταδικάστηκαν σε πρόστιμο περίπου 75 ευρώ για κάθε μέρα που απήργησαν.
Από την εξέλιξη αυτής της απεργίας μπορούν να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα για όλους τους εργαζόμενους. Κανένα διαχειριστικό μοντέλο σε συνθήκες καπιταλισμού δε μπορεί να σώσει τους εργαζόμενους. Ακόμα περισσότερο όταν οι ελπίδες τους στηρίζονται στον εργοδοτικό συνδικαλισμό και σε σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές εργατοπατέρες.
Οι εργοδότες έχουν όλα τα νομικά όπλα στα χέρια τους για να πιέζουν διαρκώς και να διασπάνε την ενότητα των εργαζομένων με μοναδικό στόχο την μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Είναι υποκριτικές όλες οι δηλώσεις των πρασινοκόκκινων ότι με την συμβολή τους θα σταματήσει το λεγόμενο «κοινωνικό ντάμπινγκ» όταν αποδέχονται στην πράξη όλες τις ευρωενωσιακές και τις φιλοεργοδοτικές μεταρρυθμίσεις στη λογική μιας δήθεν πιο υγιούς καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Και είναι μεγάλη υποκρισία των εργατοπατέρων και όλων αυτών που την προηγούμενη βδομάδα βγήκαν μαζί με την πρωθυπουργό και την υπουργό Εργασίας της Δανίας σε περιοδεία σε χώρους δουλειάς για να δείξουν τάχα ότι τους ενδιαφέρουν τα προβλήματα των εργαζομένων, ενώ εξακολουθούν να ψηφίζουν όλο και πιο σκληρά αντιλαϊκά πακέτα.
http://www.902.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
26-8-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου