Τον Αύγουστο του 2000 ο 30χρονος τότε Ντάρελ Σίμεστερ παραθέριζε με την οικογένειά του σε παραθαλάσσιο θέρετρο της νότιας Ουαλίας. Τα επόμενα 13 χρόνια η οικογένεια δεν εγκατέλειψε στιγμή τις προσπάθειες του εντοπισμού του “ευάλωτου” και “ντροπαλού” Ντάρελ. Η επιμονή και η ελπίδα ανταμείφθηκαν. Το Μάρτιο του 2013 μια ανώνυμη πληροφορία τους οδήγησε σε αυτόν.Ο πλέον 43χρονος Ντάρελ βρισκόταν σ' ένα δίκλινο τροχόσπιτο στην αυλή ενός στάβλου έξω από το Κάρντιφ, την πρωτεύουσα της Ουαλίας. Τα ρούχα του ήταν σκισμένα, κάποια δόντια έλειπαν, αλλά ο άνθρωπός τους ήταν κατά τα άλλα καλά.
Η υπόθεση του Σίμεστερ πυροδότησε μια μεγάλη αστυνομική επιχείρηση. Σε επιδρομές των αρχών το Σεπτέμβρη άλλοι δύο άντρες (ένας Πολωνός κι ένας Βρετανός) βρέθηκαν επίσης να ζουν σε φτωχικές συνθήκες κοντά στο ίδιο σημείο όπου είχε βρεθεί ο Ντάρελ Σίμεστερ.
Για την υπόθεση εκείνη συνελήφθησαν και αφέθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση τρεις άντρες και μία 42χρονη γυναίκα. Στους τρεις πρώτους αποδόθηκαν κατηγορίες για ψευδή φυλάκιση και συνωμοσία για εξαναγκασμό σε δουλεία και σε εργασία.
Το περιστατικό κάθε άλλο παρά μεμονωμένο είναι, ανέφερε σε ανακοίνωσή του το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών, μιλώντας για εκτενή επανεμφάνιση του φαινομένου της δουλείας στη χώρα. Σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Δείκτη Δουλείας (Global Slavery Index), που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 17 Οκτωβρίου, υπολογίζεται ότι περίπου 4.000 άνθρωποι στη Βρετανία βρίσκονται σε καθεστώς δουλείας και ότι θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα για την πρόληψη και αποφυγή του φαινομένου.
Παρά το γεγονός ότι η δουλεία ή το τράφικινγκ θεωρείται κυρίως γυναικεία υπόθεση, οι στατιστικές αποδεικνύουν ότι είναι διαφυλετικό φαινόμενο, σχεδόν ισόποσα μοιρασμένο τουλάχιστον στη Βρετανία. Η εκμετάλλευση ανθρώπων πέρα από το σεξ μπορεί να περιλαμβάνει την εξαναγκαστική εργασία, τη μετατροπή σε υπηρετικό προσωπικό και την εμπορία οργάνων.
Εξαιτίας της έξαρσης του φαινομένου ο Στρατός Σωτηρίας διεξήγαγε σχετική έρευνα στη Βρετανία το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2012. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, το 83% των ανδρών του δείγματος ήταν ανατολικοευρωπαϊκής καταγωγής, το 86% είχαν υποστεί εργασιακή εκμετάλλευση και το 23% σεξουαλική. Πολλά θύματα χαρακτηρίστηκαν ως “ευάλωτα”.
“Στην περίπτωση των Βρετανών πολιτών, που πέφτουν θύματα τράφικινγκ, συχνά προϋπάρχουν ψυχικά προβλήματα, μαθησιακές δυσκολίες ή εξάρτηση από ναρκωτικά ή αλκοόλ” λέει η Γκέιλ Μούνρο από το Στρατό Σωτηρίας.
Ο 27χρονος Μαρκ Όβεντεν είναι ένας ακόμη επιζών του φαινομένου της σύγχρονης σκλαβιάς. Μια οικογένεια Ιρλανδών ταξιδιωτών του πρόσφερε στέγη και εργασία ακριβώς έξω από τη γενέτειρά του στη νότια Αγγλία. Τότε, το Σεπτέμβρη του 2009, δεν είχε δουλειά και τρεφόταν στα συσσίτια, οπότε άρπαξε αυτό που φαινόταν σαν ευκαιρία. Μέχρι τον Απρίλιο του 2010 η οικογένεια τον μετέφερε μαζί της σε διάφορες περιοχές της Βρετανίας, στην Ολλανδία και στη Σουηδία αναγκάζοντάς τον να δουλεύει αμισθί ή για ψίχουλα.
Χωρίς χρήματα, εκατοντάδες μίλια μακριά από την πατρίδα του και ψυχολογικά τρομοκρατημένος από το ξύλο που έβλεπε να τρώνε άλλοι εργάτες, αν και ο ίδιος είχε γλυτώσει αυτού του είδους την κακοποίηση, φοβόταν να φύγει και νόμιζε ότι κανείς δεν θα τον πίστευε. Τελικά βρήκε το κουράγιο και το έσκασε τον Απρίλιο του 2010, ενώ βρισκόταν στη Σουηδία, όπου κατέφυγε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα.
Οι δύο άνδρες για τους οποίους δούλευε ο Όβεντεν δικάστηκαν στη Σουηδία, αλλά αθωώθηκαν και επέστρεψαν στη Βρετανία για να συνεχίσουν όπως πριν. Το 2011 συνελήφθησαν μαζί με άλλα μέλη της οικογένειας. Πέντε από αυτούς καταδικάστηκαν σε εξήμισι χρόνια κάθειρξης.
Μεταξύ 2011-12, μόλις σε 15 ανθρώπους ασκήθηκαν κατηγορίες στη Βρετανία για εξαναγκασμό σε εργασία, ωστόσο το νούμερο συνιστά πρόοδο σε σχέση με το παρελθόν, που δεν απαγγέλλονταν καθόλου κατηγορίες. Επίσης η βρετανική κυβέρνηση ετοιμάζει ένα σύγχρονο νόμο για τη δουλεία.
Οι φορείς ξέρουν ότι έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν, ενώ παραδέχονται ότι τα εθνικά στοιχεία για τα θύματα του τράφικινγκ δείχνουν μόνο εκείνους που εντοπίστηκαν από το σύστημα, ενώ υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που είναι “αόρατοι”.
Πηγή: Time
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
19-10-2013
Η υπόθεση του Σίμεστερ πυροδότησε μια μεγάλη αστυνομική επιχείρηση. Σε επιδρομές των αρχών το Σεπτέμβρη άλλοι δύο άντρες (ένας Πολωνός κι ένας Βρετανός) βρέθηκαν επίσης να ζουν σε φτωχικές συνθήκες κοντά στο ίδιο σημείο όπου είχε βρεθεί ο Ντάρελ Σίμεστερ.
Για την υπόθεση εκείνη συνελήφθησαν και αφέθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση τρεις άντρες και μία 42χρονη γυναίκα. Στους τρεις πρώτους αποδόθηκαν κατηγορίες για ψευδή φυλάκιση και συνωμοσία για εξαναγκασμό σε δουλεία και σε εργασία.
Το περιστατικό κάθε άλλο παρά μεμονωμένο είναι, ανέφερε σε ανακοίνωσή του το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών, μιλώντας για εκτενή επανεμφάνιση του φαινομένου της δουλείας στη χώρα. Σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Δείκτη Δουλείας (Global Slavery Index), που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 17 Οκτωβρίου, υπολογίζεται ότι περίπου 4.000 άνθρωποι στη Βρετανία βρίσκονται σε καθεστώς δουλείας και ότι θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα για την πρόληψη και αποφυγή του φαινομένου.
Παρά το γεγονός ότι η δουλεία ή το τράφικινγκ θεωρείται κυρίως γυναικεία υπόθεση, οι στατιστικές αποδεικνύουν ότι είναι διαφυλετικό φαινόμενο, σχεδόν ισόποσα μοιρασμένο τουλάχιστον στη Βρετανία. Η εκμετάλλευση ανθρώπων πέρα από το σεξ μπορεί να περιλαμβάνει την εξαναγκαστική εργασία, τη μετατροπή σε υπηρετικό προσωπικό και την εμπορία οργάνων.
Εξαιτίας της έξαρσης του φαινομένου ο Στρατός Σωτηρίας διεξήγαγε σχετική έρευνα στη Βρετανία το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2012. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, το 83% των ανδρών του δείγματος ήταν ανατολικοευρωπαϊκής καταγωγής, το 86% είχαν υποστεί εργασιακή εκμετάλλευση και το 23% σεξουαλική. Πολλά θύματα χαρακτηρίστηκαν ως “ευάλωτα”.
“Στην περίπτωση των Βρετανών πολιτών, που πέφτουν θύματα τράφικινγκ, συχνά προϋπάρχουν ψυχικά προβλήματα, μαθησιακές δυσκολίες ή εξάρτηση από ναρκωτικά ή αλκοόλ” λέει η Γκέιλ Μούνρο από το Στρατό Σωτηρίας.
Ο 27χρονος Μαρκ Όβεντεν είναι ένας ακόμη επιζών του φαινομένου της σύγχρονης σκλαβιάς. Μια οικογένεια Ιρλανδών ταξιδιωτών του πρόσφερε στέγη και εργασία ακριβώς έξω από τη γενέτειρά του στη νότια Αγγλία. Τότε, το Σεπτέμβρη του 2009, δεν είχε δουλειά και τρεφόταν στα συσσίτια, οπότε άρπαξε αυτό που φαινόταν σαν ευκαιρία. Μέχρι τον Απρίλιο του 2010 η οικογένεια τον μετέφερε μαζί της σε διάφορες περιοχές της Βρετανίας, στην Ολλανδία και στη Σουηδία αναγκάζοντάς τον να δουλεύει αμισθί ή για ψίχουλα.
Χωρίς χρήματα, εκατοντάδες μίλια μακριά από την πατρίδα του και ψυχολογικά τρομοκρατημένος από το ξύλο που έβλεπε να τρώνε άλλοι εργάτες, αν και ο ίδιος είχε γλυτώσει αυτού του είδους την κακοποίηση, φοβόταν να φύγει και νόμιζε ότι κανείς δεν θα τον πίστευε. Τελικά βρήκε το κουράγιο και το έσκασε τον Απρίλιο του 2010, ενώ βρισκόταν στη Σουηδία, όπου κατέφυγε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα.
Οι δύο άνδρες για τους οποίους δούλευε ο Όβεντεν δικάστηκαν στη Σουηδία, αλλά αθωώθηκαν και επέστρεψαν στη Βρετανία για να συνεχίσουν όπως πριν. Το 2011 συνελήφθησαν μαζί με άλλα μέλη της οικογένειας. Πέντε από αυτούς καταδικάστηκαν σε εξήμισι χρόνια κάθειρξης.
Μεταξύ 2011-12, μόλις σε 15 ανθρώπους ασκήθηκαν κατηγορίες στη Βρετανία για εξαναγκασμό σε εργασία, ωστόσο το νούμερο συνιστά πρόοδο σε σχέση με το παρελθόν, που δεν απαγγέλλονταν καθόλου κατηγορίες. Επίσης η βρετανική κυβέρνηση ετοιμάζει ένα σύγχρονο νόμο για τη δουλεία.
Οι φορείς ξέρουν ότι έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν, ενώ παραδέχονται ότι τα εθνικά στοιχεία για τα θύματα του τράφικινγκ δείχνουν μόνο εκείνους που εντοπίστηκαν από το σύστημα, ενώ υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που είναι “αόρατοι”.
Πηγή: Time
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
19-10-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου