Εφυγε από την Τουρκία και ζήτησε άσυλο στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1987 σε ηλικία 22 ετών. Τον Φεβρουάριο του 1988 αναγνωρίστηκε από το ελληνικό κράτος στο πρόσωπό του το καθεστώς διεθνούς προστασίας
Του Κώστα Ζαφειρόπουλου
Είκοσι πέντε μέρες απεργία πείνας. Εδώ και πέντε μέρες δεν πίνει ούτε νερό. Τον λένε Στέφανο-Dogan Iltemis και είναι Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας, αναγνωρισμένος από το ελληνικό κράτος από το 1988. Εξέτισε 20 χρόνια φυλακή για αδικήματα (απόπειρα ανθρωποκτονίας αστυνομικών και εμπόριο ναρκωτικών) που ακόμα και μετά την αποφυλάκισή του αρνείται κατηγορηματικά. «Πιάσαμε λάθος άνθρωπο» του είχε πει ο επικεφαλής της ΓΑΔΑ το 1993, όταν συνελήφθη.
«Οι εναντίον μου κατηγορίες ήταν σκευωρία έναντι της οποίας αμύνθηκα εγκαλώντας τους διώκτες μου, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Εκανα απεργία πείνας διάρκειας 58 ημερών το έτος 1994 και νοσηλεύτηκα στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Είμαι αθώος. Εξέτισα την ποινή μου σεβόμενος τη Δικαιοσύνη και εμφορούμενος από την πίστη ότι κάποτε θα δικαιωθώ με την επανένταξή μου, μετά την έκτιση της ποινής μου, σε μια κοινωνία απέναντι στην οποία ήμουν πάντα άψογος», λέει σε επιστολή του ο Στέφανος. Μόλις εξέτασε την ποινή του, συνελήφθη τον περασμένο Φεβρουάριο, καθώς πριν από 20 χρόνια τού είχε επιβληθεί δικαστική απέλαση. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, παρ” ότι «συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις έκδοσης απόφασης», όπως εξηγεί η δικηγόρος του Αθηνά Πανταζάτου, έχει αναβάλει τρεις φορές μέσα στον Αύγουστο να εξετάσει την υπόθεση, αναμένοντας να εκδικαστεί το ζήτημα του ασύλου του.
Η οικογένειά του κατοικούσε στην περιοχή των Κούρδων Αλεβιτών στην επαρχία Dersim -με την τουρκική ονομασία Tunceli- της Τουρκίας. Το χωριό τους εκκενώθηκε στο πλαίσιο των επιχειρήσεων που έκαναν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις για να στερήσουν τα αντάρτικα κουρδικά κινήματα από τη δυνατότητα στήριξής τους από τον άμαχο πληθυσμό.
Φυλακίσεις και βασανιστήρια
Ολα τα μέλη της οικογένειάς του έχουν διωχθεί από τις τουρκικές Αρχές, πολλά έχουν υποστεί μακρόχρονες φυλακίσεις και βασανιστήρια και άλλα έχουν δολοφονηθεί. (Ο πρώτος του ξάδελφος, ιδρυτικό στέλεχος της οργάνωσης Devsol, κρεμάστηκε στην Αγκυρα από τις τουρκικές δυνάμεις, ο άλλος πρώτος του ξάδερφος, ιδρυτικό στέλεχος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, δολοφονήθηκε μετά από βασανισμό, μαζί με την ξαδέρφη του, ο ανιψιός του παραμένει αγνοούμενος από το 2001).
«Βοηθούσα από μικρό παιδί τους αντάρτες και από τα δεκαέξι έως τα είκοσι δύο μου έτη έγινα ενεργό μέλος του Μαρξιστικού Λενινιστικού Κόμματος Τουρκίας. Λόγω της δράσης μου η παραμονή μου στην Τουρκία είχε γίνει πλέον εξαιρετικά επικίνδυνη», λέει ο Στέφανος.
Εφυγε από την Τουρκία και ζήτησε άσυλο στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1987 σε ηλικία 22 ετών. Τον Φεβρουάριο του 1988 αναγνωρίστηκε από το ελληνικό κράτος στο πρόσωπό του το καθεστώς διεθνούς προστασίας. Βαφτίστηκε χριστιανός το 1989.
Κατά τη διάρκεια της 28ετούς (με ευεργετικό υπολογισμό 2.985 ημερομισθίων) έκτισης της ποινής του, έλαβε 41 τακτικές πολυήμερες άδειες χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα συμμόρφωσης και κατά την κράτησή του στο αγροτικό Κατάστημα Κασσάνδρας έκανε 787 ημερομίσθια ως εξωτερικός κρατούμενος (λογοτιμήτης) επιδεικνύοντας άριστη διαγωγή.
«Πιθανή επιστροφή του στην Τουρκία θα συνιστούσε παραβίαση της αρχής της μη επαναπροώθησης (άρθ. 15 του Π.Δ. 96/2008, άρθ. 33 Σύμβασης Γενεύης) και θα τον εξέθετε σε άμεσο κίνδυνο ζωής, χωρίς να έχει απολάβει τις εγγυήσεις αποτελεσματικής ένδικης προστασίας και δίκαιης διαδικασίας» εξηγεί στην «Εφ.Συν.» η δικηγόρος του. Η υγεία του κινδυνεύει και ο ίδιος κάνει λόγο για αρνησιδικία του ελληνικού δικαστηρίου.
http://www.efsyn.gr/?p=123973
ΠΡΕΖΑ TV
1-10-2013
Του Κώστα Ζαφειρόπουλου
Είκοσι πέντε μέρες απεργία πείνας. Εδώ και πέντε μέρες δεν πίνει ούτε νερό. Τον λένε Στέφανο-Dogan Iltemis και είναι Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας, αναγνωρισμένος από το ελληνικό κράτος από το 1988. Εξέτισε 20 χρόνια φυλακή για αδικήματα (απόπειρα ανθρωποκτονίας αστυνομικών και εμπόριο ναρκωτικών) που ακόμα και μετά την αποφυλάκισή του αρνείται κατηγορηματικά. «Πιάσαμε λάθος άνθρωπο» του είχε πει ο επικεφαλής της ΓΑΔΑ το 1993, όταν συνελήφθη.
«Οι εναντίον μου κατηγορίες ήταν σκευωρία έναντι της οποίας αμύνθηκα εγκαλώντας τους διώκτες μου, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Εκανα απεργία πείνας διάρκειας 58 ημερών το έτος 1994 και νοσηλεύτηκα στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Είμαι αθώος. Εξέτισα την ποινή μου σεβόμενος τη Δικαιοσύνη και εμφορούμενος από την πίστη ότι κάποτε θα δικαιωθώ με την επανένταξή μου, μετά την έκτιση της ποινής μου, σε μια κοινωνία απέναντι στην οποία ήμουν πάντα άψογος», λέει σε επιστολή του ο Στέφανος. Μόλις εξέτασε την ποινή του, συνελήφθη τον περασμένο Φεβρουάριο, καθώς πριν από 20 χρόνια τού είχε επιβληθεί δικαστική απέλαση. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, παρ” ότι «συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις έκδοσης απόφασης», όπως εξηγεί η δικηγόρος του Αθηνά Πανταζάτου, έχει αναβάλει τρεις φορές μέσα στον Αύγουστο να εξετάσει την υπόθεση, αναμένοντας να εκδικαστεί το ζήτημα του ασύλου του.
Η οικογένειά του κατοικούσε στην περιοχή των Κούρδων Αλεβιτών στην επαρχία Dersim -με την τουρκική ονομασία Tunceli- της Τουρκίας. Το χωριό τους εκκενώθηκε στο πλαίσιο των επιχειρήσεων που έκαναν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις για να στερήσουν τα αντάρτικα κουρδικά κινήματα από τη δυνατότητα στήριξής τους από τον άμαχο πληθυσμό.
Φυλακίσεις και βασανιστήρια
Ολα τα μέλη της οικογένειάς του έχουν διωχθεί από τις τουρκικές Αρχές, πολλά έχουν υποστεί μακρόχρονες φυλακίσεις και βασανιστήρια και άλλα έχουν δολοφονηθεί. (Ο πρώτος του ξάδελφος, ιδρυτικό στέλεχος της οργάνωσης Devsol, κρεμάστηκε στην Αγκυρα από τις τουρκικές δυνάμεις, ο άλλος πρώτος του ξάδερφος, ιδρυτικό στέλεχος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, δολοφονήθηκε μετά από βασανισμό, μαζί με την ξαδέρφη του, ο ανιψιός του παραμένει αγνοούμενος από το 2001).
«Βοηθούσα από μικρό παιδί τους αντάρτες και από τα δεκαέξι έως τα είκοσι δύο μου έτη έγινα ενεργό μέλος του Μαρξιστικού Λενινιστικού Κόμματος Τουρκίας. Λόγω της δράσης μου η παραμονή μου στην Τουρκία είχε γίνει πλέον εξαιρετικά επικίνδυνη», λέει ο Στέφανος.
Εφυγε από την Τουρκία και ζήτησε άσυλο στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1987 σε ηλικία 22 ετών. Τον Φεβρουάριο του 1988 αναγνωρίστηκε από το ελληνικό κράτος στο πρόσωπό του το καθεστώς διεθνούς προστασίας. Βαφτίστηκε χριστιανός το 1989.
Κατά τη διάρκεια της 28ετούς (με ευεργετικό υπολογισμό 2.985 ημερομισθίων) έκτισης της ποινής του, έλαβε 41 τακτικές πολυήμερες άδειες χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα συμμόρφωσης και κατά την κράτησή του στο αγροτικό Κατάστημα Κασσάνδρας έκανε 787 ημερομίσθια ως εξωτερικός κρατούμενος (λογοτιμήτης) επιδεικνύοντας άριστη διαγωγή.
«Πιθανή επιστροφή του στην Τουρκία θα συνιστούσε παραβίαση της αρχής της μη επαναπροώθησης (άρθ. 15 του Π.Δ. 96/2008, άρθ. 33 Σύμβασης Γενεύης) και θα τον εξέθετε σε άμεσο κίνδυνο ζωής, χωρίς να έχει απολάβει τις εγγυήσεις αποτελεσματικής ένδικης προστασίας και δίκαιης διαδικασίας» εξηγεί στην «Εφ.Συν.» η δικηγόρος του. Η υγεία του κινδυνεύει και ο ίδιος κάνει λόγο για αρνησιδικία του ελληνικού δικαστηρίου.
http://www.efsyn.gr/?p=123973
ΠΡΕΖΑ TV
1-10-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου