Το κόστος για το κλείσιμο μιας τράπεζας στην ευρωζώνη θα βαραίνει εξολοκλήρου την χώρα προέλευσής της, αλλά οι υποχρεώσεις των Ευρωπαίων εταίρων της θα αυξηθούν σταδιακά και το βάρος θα μοιράζεται δίκαια μετά από 10 χρόνια, σύμφωνα με την πρόταση της ΕΕ που αποκαλύπτει το Reuters
H πρόταση που εκπονήθηκε από την Λιθουανία – λόγω της Προεδρίας που κατέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση - θα συζητηθεί την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου σε έκτακτη συνεδρίαση των αξιωματούχων.
Πρόκειται για ένα νέο σχέδιο των χωρών για την διαδικασία που ακολουθείται όταν μια τράπεζα καταρρεύσει και αποτελεί έναν κρίσιμο δεύτερο «πυλώνα» μια ευρύτερης μεταρρύθμισης που ονομάστηκε «τραπεζική ένωση».
Το κλείσιμο της συμφωνίας ενόψει της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλες 19-20 Δεκεμβρίου θα επιτρέψει ουσιαστικά στην γερμανίδα καγκελάριο, Angela Merkel, να παρουσιάσει ένα σημαντικό βήμα προς την αναμόρφωση του τραπεζικού τομέα, αν και υπάρχουν ανησυχίες για ενδεχόμενη απροθυμία των αξιωματούχων να μοιραστούν ένα τέτοιο κόστος.
Στο πλαίσιο της πρότασης, το κόστος για το κλείσιμο μιας τράπεζας κατά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της, θα καλύπτεται πλήρως από ένα Ταμείο που θα συσταθεί στην χώρα που εδρεύει η τράπεζα.
Τέτοια Ταμεία θα συσταθούν σε κάθε χώρα της ευρωζώνης και θα φθάσουν στο πλήρες μέγεθός τους, του 1% όλων των καλυμμένων καταθέσεων, μετά από 10 χρόνια. Ωστόσο κατά τον πρώτο χρόνο το καθένα θα έχει μόνο το 0,1% όλων των καλυμμένων καταθέσεων της χώρας της ευρωζώνης, στην συνέχεια το 0,2% τον δεύτερο χρόνο κτλ.
Εάν τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν δεν επαρκoύν για να χρηματοδοτήσουν το κλείσιμο μιας τράπεζας, τότε άλλα Ταμεία της ευρωζώνης θα συνεισφέρουν έως και 10% των συνολικών χρημάτων τους για να βοηθήσουν.
Τον δεύτερο χρόνο, το Ταμείο της χώρας θα είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιήσει έως και το 90% των συνολικών του κεφαλαίων για να χρηματοδοτήσει το κόστος του κλεισίματος μιας τράπεζας προτού ζητήσει συνεισφορά από τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα τους ζητηθεί να συνεισφέρουν έως και το 20% για να βοηθήσουν.
Η υποχρέωση της χώρας προτού ζητήσει βοήθεια από τους εταίρους, θα μειώνεται κατά 10% κάθε χρόνο και η πιθανή υποχρέωση για άλλες χώρες της ευρωζώνης θα αυξάνεται κατά 10%.
Έτσι βάσει αυτού, τον δέκατο χρόνο το Ταμείο της κάθε χώρας θα χρειάζεται να συνεισφέρει μόνο το 10% των πόρων του προτού ζητήσει βοήθεια από τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα είναι με την σειρά τους υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν ότι τους ζητηθεί – έως και το 100% των συνολικών κεφαλαίων τους- για το κλείσιμο της τράπεζας.
Σύμφωνα με το σχέδιο που αποκαλύπτει το Reuters, αν το κόστος του κλεισίματος μιας τράπεζας σε οποιαδήποτε από τα 10 μεταβατικά χρόνια καταλήξει να είναι μεγαλύτερο από την συνδυασμένη συνεισφορά της χώρας και των αναλογικών ποσοστών των άλλων ταμείων, το Ταμείο της εν λόγω χώρας θα μπορούσε να επιβάλει πρόσθετη εισφορά από τον δικό του τραπεζικό του τομέα.
Εάν και αυτό δεν είναι επαρκές, η κυβέρνηση της χώρας που εδρεύει η τράπεζα θα μπορούσε να παρέχει ενδιάμεση χρηματοδότηση - «γέφυρα», που θα αποπληρωθεί αργότερα ή αν δεν διαθέτει ρευστότητα, θα μπορεί να ζητήσει ένα πρόγραμμα από τον σχέδιο διάσωσης της ευρωζώνης. όπως έκανε η Ισπανία το 2012.
Όλα τα παραπάνω Ταμεία των χωρών της ευρωζώνης θα πρέπει να συγχωνευθούν σε ένα Ενιαίο Ταμείο Εκκαθάρισης μετά από 10 χρόνια και εκείνη την στιγμή το Ενιαίο Ταμείο θα χρηματοδοτεί όλα τα κλεισίματα των τραπεζών, αμοιβαιοποιώντας τους κινδύνους.
Η χρήση του Ενιαίου Ταμείου Εκκαθάρισης θα αποφασιστεί από το Συμβούλιο της Ενιαίας Αρχής Εκκαθάρισης, που θα αποτελείται από εκπροσώπους των χωρών της ευρωζώνης.
πηγή: thepressproject
ΠΡΕΖΑ TV
15-12-2013
H πρόταση που εκπονήθηκε από την Λιθουανία – λόγω της Προεδρίας που κατέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση - θα συζητηθεί την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου σε έκτακτη συνεδρίαση των αξιωματούχων.
Πρόκειται για ένα νέο σχέδιο των χωρών για την διαδικασία που ακολουθείται όταν μια τράπεζα καταρρεύσει και αποτελεί έναν κρίσιμο δεύτερο «πυλώνα» μια ευρύτερης μεταρρύθμισης που ονομάστηκε «τραπεζική ένωση».
Το κλείσιμο της συμφωνίας ενόψει της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλες 19-20 Δεκεμβρίου θα επιτρέψει ουσιαστικά στην γερμανίδα καγκελάριο, Angela Merkel, να παρουσιάσει ένα σημαντικό βήμα προς την αναμόρφωση του τραπεζικού τομέα, αν και υπάρχουν ανησυχίες για ενδεχόμενη απροθυμία των αξιωματούχων να μοιραστούν ένα τέτοιο κόστος.
Στο πλαίσιο της πρότασης, το κόστος για το κλείσιμο μιας τράπεζας κατά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της, θα καλύπτεται πλήρως από ένα Ταμείο που θα συσταθεί στην χώρα που εδρεύει η τράπεζα.
Τέτοια Ταμεία θα συσταθούν σε κάθε χώρα της ευρωζώνης και θα φθάσουν στο πλήρες μέγεθός τους, του 1% όλων των καλυμμένων καταθέσεων, μετά από 10 χρόνια. Ωστόσο κατά τον πρώτο χρόνο το καθένα θα έχει μόνο το 0,1% όλων των καλυμμένων καταθέσεων της χώρας της ευρωζώνης, στην συνέχεια το 0,2% τον δεύτερο χρόνο κτλ.
Εάν τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν δεν επαρκoύν για να χρηματοδοτήσουν το κλείσιμο μιας τράπεζας, τότε άλλα Ταμεία της ευρωζώνης θα συνεισφέρουν έως και 10% των συνολικών χρημάτων τους για να βοηθήσουν.
Τον δεύτερο χρόνο, το Ταμείο της χώρας θα είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιήσει έως και το 90% των συνολικών του κεφαλαίων για να χρηματοδοτήσει το κόστος του κλεισίματος μιας τράπεζας προτού ζητήσει συνεισφορά από τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα τους ζητηθεί να συνεισφέρουν έως και το 20% για να βοηθήσουν.
Η υποχρέωση της χώρας προτού ζητήσει βοήθεια από τους εταίρους, θα μειώνεται κατά 10% κάθε χρόνο και η πιθανή υποχρέωση για άλλες χώρες της ευρωζώνης θα αυξάνεται κατά 10%.
Έτσι βάσει αυτού, τον δέκατο χρόνο το Ταμείο της κάθε χώρας θα χρειάζεται να συνεισφέρει μόνο το 10% των πόρων του προτού ζητήσει βοήθεια από τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα είναι με την σειρά τους υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν ότι τους ζητηθεί – έως και το 100% των συνολικών κεφαλαίων τους- για το κλείσιμο της τράπεζας.
Σύμφωνα με το σχέδιο που αποκαλύπτει το Reuters, αν το κόστος του κλεισίματος μιας τράπεζας σε οποιαδήποτε από τα 10 μεταβατικά χρόνια καταλήξει να είναι μεγαλύτερο από την συνδυασμένη συνεισφορά της χώρας και των αναλογικών ποσοστών των άλλων ταμείων, το Ταμείο της εν λόγω χώρας θα μπορούσε να επιβάλει πρόσθετη εισφορά από τον δικό του τραπεζικό του τομέα.
Εάν και αυτό δεν είναι επαρκές, η κυβέρνηση της χώρας που εδρεύει η τράπεζα θα μπορούσε να παρέχει ενδιάμεση χρηματοδότηση - «γέφυρα», που θα αποπληρωθεί αργότερα ή αν δεν διαθέτει ρευστότητα, θα μπορεί να ζητήσει ένα πρόγραμμα από τον σχέδιο διάσωσης της ευρωζώνης. όπως έκανε η Ισπανία το 2012.
Όλα τα παραπάνω Ταμεία των χωρών της ευρωζώνης θα πρέπει να συγχωνευθούν σε ένα Ενιαίο Ταμείο Εκκαθάρισης μετά από 10 χρόνια και εκείνη την στιγμή το Ενιαίο Ταμείο θα χρηματοδοτεί όλα τα κλεισίματα των τραπεζών, αμοιβαιοποιώντας τους κινδύνους.
Η χρήση του Ενιαίου Ταμείου Εκκαθάρισης θα αποφασιστεί από το Συμβούλιο της Ενιαίας Αρχής Εκκαθάρισης, που θα αποτελείται από εκπροσώπους των χωρών της ευρωζώνης.
πηγή: thepressproject
ΠΡΕΖΑ TV
15-12-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου