«Δημόσια ακίνητα και ΤΑΙΠΕΔ: Μια ιστορία διαπλοκής», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
«Φαρμακοχώρα», άρθρο της Mαρινίκης Αλεβιζοπούλου
«Τράπεζες: Τα σαπρόφυτα σε ρόλο τιμωρού», ρεπορτάζ του Λεωνίδα Βατικιώτη
«Ο Σαμαράς χαρίζει το κρατικό κερδοφόρο μονοπώλιο του ΑΔΜΗΕ στο 1/20 της αξίας του», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου και του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου
«Η μπίζνα του νερού στην Πάτρα», ρεπορτάζ του Νίκου Τσακανίκα
«Συστημική ανηθικότητα και εκσυγχρονιστικός ηθικισμός», άρθρο του Δημήτρη Παπανικολάου
«Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στα χέρια του Δικτύου 21», άρθρο της Έφης Γιαννοπούλου
Τα θέματα του UNFOLLOW 26, αναλυτικά:
«Φαρμακοχώρα», άρθρο της Mαρινίκης Αλεβιζοπούλου. Στη θάλασσά μας πνίγηκαν μωρά παιδιά με τις μανάδες τους. Αυτή είναι η χώρα μας . Μια χώρα που βασανίζει και σκοτώνει ανθρώπους. Κι αυτό οφείλουμε να το θυμόμαστε.
«Συστημική ανηθικότητα και εκσυγχρονιστικός ηθικισμός», άρθρο του Δημήτρη Παπανικολάου. Όσο η δομική αδιαφάνεια και ανηθικότητα θα επεκτείνεται στην κεφαλή των θεσμών, ο ηθικιστικός έλεγχος και η πλήρης επιτήρηση θα επεκτείνονται ομοίως –προς τα κάτω της κοινωνίας–, ορίζοντας βιοπολιτικές συνθήκες ύπαρξης ενός πληθυσμού που θα πρέπει να συμφωνεί, να πληροφορείται σε επίπεδο νηπιακό, και να υποκύπτει.
«Αντώνης Σαμαράς: Ο πρωθυπουργός που πείθει μόνο τον εαυτό του», άρθρο του Διονύση Ελευθεράτου. «Κατά φαντασίαν θεραπευόμενο» χαρακτήρισε τον Α. Σαμαρά το Spiegel, μόλις μπήκε το 2014, σαρκάζοντας την υποτιθέμενη οικονομική θεραπεία της Ελλάδας . Αν υπάρχει κάτι αθεράπευτο ως προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αυτό είναι, όχι η φαντασία, αλλά η πεποίθησή του ότι το «success story» του βρίσκει ακόμη ευήκοα ώτα.
«Ο Σαμαράς των ναζί και των σκανδάλων», άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Στην απεγνωσμένη προσπάθεια της να (εξ)αγοράσει πολιτικό χρόνο προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο του ξεπουλήματος της χώρας, η ΝΔ (και δευτερευόντως το ΠΑΣΟΚ) στήνει σκηνικό «κάθαρσης» των σκανδάλων και εξόντωσης της Χρυσής Αυγής – παριστάνοντας πως αγνοεί ότι και τα δύο θλιβερά φαινόμενα δεν είναι παρά αποτελέσματα της δικής της δια κυβέρνησης.
«Τράπεζες: Τα σαπρόφυτα σε ρόλο τιμωρού», ρεπορτάζ του Λεωνίδα Βατικιώτη. Παρά την παταγώδη αποτυχία των τραπεζιτών να διαχειριστούν τα του οίκου τους, που είχε ως αποτέλεσμα τη χρεοκοπία τους, τώρα αναλαμβάνουν να δώσουν σχήμα και μορφή στην οικονομία όπως αναδύεται από τις στάχτες της κρίσης.
«Δημόσια ακίνητα και ΤΑΙΠΕΔ: Μια ιστορία διαπλοκής», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Πολιτικές πιέσεις και παρασκηνιακές μεθοδεύσεις επιστρατεύει η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να ανατρέψει την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που αρνήθηκε να επικυρώσει τη σκανδαλώδη σύμβαση πώλησης από το ΤΑΙΠΕΔ 28 ακινήτων του Δημοσίου στις θυγατρικές της Εθνικής και της Eurobank και στη συνέχεια την επαναμίσθωσή τους από το δημόσιο. Στη συνέχεια , η Εθνική πούλησε το 66% του ποσοστού της σε ισραηλινό επιχειρηματία που διώκεται από το FBI, ενώ η Eurobank δια πραγματεύεται.
«Η μπίζνα του νερού στην Πάτρα», ρεπορτάζ του Νίκου Τσακανίκα. Στον τραπεζικό Όμιλο Πειραιώς επιχειρεί να παραδώσει, από την πίσω πόρτα, τη διαχείριση του φράγματος Πείρου-Παραπείρου στην Αχαΐα η κυβέρνηση, το οποίο θα υδρεύει με πόσιμο νερό τους δήμους Πάτρας , Δύμης και Ωλενίας , καθώς και την Βιομηχανική Περιοχή (ΒΙΠΕ ) της Πάτρας.
«Ο Σαμαράς χαρίζει το κρατικό κερδοφόρο μονοπώλιο του ΑΔΜΗΕ στο 1/20 της αξίας του», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου και του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου. Τα μαχαίρια ακονίζουν ντόπιοι καρχαρίες όπως ο Μυτιληναίος, ο Περιστέρης, ο Λάτσης, ο Μπόμπολας , αλλά και ξένες εταιρείες όπως η ιταλική Terna, οι Γερμανικές RWE και E.ON καθώς και η γαλλική EDF
«Ψυχιατρική μεταρρύθμιση στον καιρό του μνημονίου», ρεπορτάζ της Μαρίνας Σπύρου. Η αποσυμφόρηση των ψυχιατρικών νοσοκομείων από τους χρόνια νοσηλευόμενους και η βελτίωση των συνθηκών περίθαλψης ήταν επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την ένταξη ακόμα της Ελλάδας σε αυτήν. Για να βγει όμως ένας ασθενής από το ψυχιατρείο, χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο δίκτυο υπηρεσιών, όπως αυτό που ξεκίνησε να δημιουργείται με την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, αλλά δια κόπηκε…
«Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στα χέρια του Δικτύου 21», άρθρο της Έφης Γιαννοπούλου. Ο διορισμός του Χρ. Γιαλλουρίδη στη θέση του προέδρου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, που αφομοιώνει και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, φέρνει στο προσκήνιο ένα ακόμα από τα ηγετικά στελέχη του εθνικιστικού «Δικτύου 21». Υπό αυτό το πρίσμα, οι δηλώσεις του υπουργού Πολιτισμού για «φιλική» επίθεση της ελληνικής γλώσσα, της διανόησης και των τεχνών προς ξένες χώρες ακούγονται μάλλον δυσοίωνες.
Όπως κάθε μήνα, οι στήλες του UNFOLLOW:
«Τεχνηέντως» του Αυγουστίνου Ζενάκου, «Κόκκινη γραμμή» του Νίκου Μπογιόπουλου, «Αυθάδειες» της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, «Infowar» του Άρη Χατζηστεφάνου, «Μεσαιωνικά» του Θεόφιλου Τραμπούλη, «Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου» του Old Boy, «Ερωτοπραξίες» του George Le Nonce, «Κομμενταρήσιοι» του Αδάμ Γιαννίκου, «Στα τρία κόρνερ πέναλτι» του Δημήτρη Ζακχαίου, «My name is Bond, James Bond» του Πιτσιρίκου, «Αδέσποτη» του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, «Πρακτικά» του Παναγιώτη Φραντζή
Στο UNFOLLOW 26 διαβάστε ακόμη:
«Το φίδι του λαιμού», διήγημα του Θανάση Τριαρίδη
«Στον ποταμό του ονείρου», ποίημα του Αλέξανδρου Μηλιά
«Χόλλυγουντ. Η εποχή των corporations», κριτική του Γιώργου Παναγιωτάκη
«(Πού) πηγαίνει η δημοκρατία;», κριτική του Χρήστου Νάτση
«Florilegium»: Προτάσεις και αντιπροτάσεις από την ομάδα του UNFOLLOW
και… «Πουτάνες», κόμικ του Σπύρου Δερβενιώτη
Αφιέρωμα: Τρομοκρατία, τρομοκράτηση και δημοκρατία στην Ελλάδα της κρίσης
«Τρομοκρατία και μεταπολίτευση», άρθρο του Αδάμ Γιαννίκου. Οι ένοπλες ομάδες αυτοπροβάλλονταν ως οι αυθεντικοί εκφραστές της ελληνικής εργατικής τάξης που τη θεωρούσα ν αδρανοποιημένη και εξαπατημένη από το κατεστημένο. Η ελληνική πολιτική ελίτ, όμως, βρήκε στην ένοπλη βία των ακροαριστερών οργανώσεων την ευκαιρία να αποφύγει το ερώτημα που θα έπρεπε να της απευθύνεται διαρκώς: γιατί δεν σέβεται τους θεσμού ς που η ίδια έχει θεσπίσει;
«Καθεστωτική τρομοκρατία», άρθρο της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η εργαλειοποίηση της τρομοκρατίας και η τεχνική της τρομοκράτησης της κοινωνίας αποτελούν εργαλεία κατεδάφισης του κράτους δικαίου και προώθησης της μνημονιακής δεσποτείας.
«Η δημοκρατία αυτοεπιβεβαιώνεται, δεν τρομοκρατείται», άρθρο του Προκόπη Παυλόπουλου. Οι συνθήκες που βιώνουμε σήμερα είναι εξαιρετικά κρίσιμες, τόσο για το μέλλον του τόπου μας, όσο και για τις προοπτικές της Δημοκρατία ς μας. Η χειρότερη υπηρεσία που θα μπορούσαμε να του προσφέρουμε είναι η υπαναχώρηση σε ό,τι αφορά τη Δημοκρατία και την πεμπτουσία της: Τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
«Τρομοκρατία και τρομοκρατισμός: Κράτος δικαίου και εχθροί της δημοκρατίας», άρθρο του Γιάννη Πανούση. Η Τρομοκρατία αναδεικνύει ταυτόχρονα δύο αδιέξοδα: αυτό τη ς ασκούμενης πολιτικής από το Κράτος κι αυτό τη ς «επαναστατικής προοπτικής των σωτήρων». Τρομοκράτες και αντιτρομοκράτες αναρωτιούνται –μαζί και χώρια– για το «ποιος είναι ο αληθινός τρομοκράτης». Ούτε οι μεν ούτε οι δε δέχονται κάποιον άλλο υπέρτερο κριτή Ή έστω ένα σταθερό κριτήριο που δεν θα ’ναι αυτό τη ς κατοχής τη ς νόμιμης εξουσίας Ή τη ς επαναστατικής αυτονομιμοποίησης. Αυτό είναι το κοινό μοιραίο λάθος τους. Κι αυτό τελικά πληρώνουν οι λαοί…
«Ανατομία μιας δήλωσης: Η ιδεολογία της τρομοκρατίας», άρθρο του Αυγουστίνου Ζενάκου. Η αναζωπύρωση του φόβου της τρομοκρατίας από την κυβέρνηση είναι καθαρή ιδεολογία∙ μακράν του να αποτελεί ορθολογική αποτίμηση μια σειράς συμβάντων. Ή έστω ενός φαινομένου, αποτελεί ένα συμβολικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για να οργανώσει κοινωνικές συμπεριφορές…
«Αντιτρομοκρατία και κυρίαρχη πολιτική», άρθρο του Δημήτρη Μπελαντή. Η παγίωση της ειδικής αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας στη χώρα μας επέβαλε ένα ανελεύθερο ποινικό καθεστώς, ενώ όσοι επισημαίνουν ότι αντιστρατεύεται βασικές αρχές ακόμη και τη ς αστικής δημοκρατίας στοχοποιούνται ως «συνεργοί της τρομοκρατίας». Όμως, η συντηρητική επίκληση τη ς «τρομοκρατίας» δεν είναι μόνο νομοθετικό όπλο: συνιστά μορφή συμβολικής βίας και επίθεση ς στη ν κοινωνία που αντιστέκεται στο καθεστώς νεοφιλελεύθερου κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.
«Πολιτική λύση και όχι ποινική μεταχείριση της ένοπλης πολιτικής πάλης», άρθρο του Παναγιώτη Σωτήρη. Η παραδοχή του πολιτικού χαρακτήρα μιας πράξης δεν προϋποθέτει (όπως θέλουν να μας πείσουν) και τη συμφωνία με αυτή . Πρέπει να ανοίξει η συ ζήτηση για την πολιτική επιλογή από τη μεριά της Αριστεράς να διεκδικήσει θεσμικά βήματα που θα οδηγούν στο τέλος της ποινικής μεταχείρισης όσων διώχτηκαν ή διώκονται για πρακτικές ένοπλης πάλης.
«Το κράτος πίσω από την τρομοκρατία», άρθρο του Παναγιώτη Φραντζή. Με δύο τρόπους το ίδιο το κράτος οδηγεί τη ν κούρσα τη ς τρομοκρατίας. Ένα αστυνομικό κράτος, που επιτίθεται με τέτοια βαναυσότητα στη νεολαία και στον λαό, είναι ένα κράτος που το ίδιο ασκεί τρομοκρατία. Από την άλλη, αυτό το κράτος, που αφαιρεί ζωές με τη ν οικονομική βία και φτάνει ακόμα και σε πραγματικές δολοφονίες, επιλέγει τον αντίπαλο που θέλει να αντιμετωπίσει. Επιλέγει να αναμετρηθεί με οργανώσεις «ένοπλης πάλης» και «αντάρτικου πόλεων» για να μεταφέρει την αντιπαράθεση στο πεδίο όπου είναι πιο ισχυρό.
«Τρομοκρατίες…», άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου. Δεν είναι εξωραϊσμός της ατομικής τρομοκρατίας η κατάδειξη της «τρομοκρατίας» του αστικού κράτους. Συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο: Είναι η ατομική τρομοκρατία που αξιοποιείται για τον εξωραϊσμό και τη «δικαίωση» της κρατικής τρομοκρατίας.
UNFOLLOW Δεν ακολουθείς. Διαβάζεις.
ΠΡΕΖΑ TV
31-1-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου