Του ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ
Νέα «βουτιά» μετά την... ανάδυση του Δεκεμβρίου φαίνεται πως σημειώνουν οι καταθέσεις τον Ιανουάριο, καθώς μειώθηκαν στα 161 δισ. ευρώ. Τον Δεκέμβριο είχε σημειωθεί πρόσκαιρη ανάκαμψη στα 163,25 δισ. ευρώ, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα που θέλει τον τελευταίο μήνα να ενισχύεται (μέχρι πρότινος κυρίως λόγω του Δώρου Χριστουγέννων).
Η υπαχώρηση αυτή, σύμφωνα με τραπεζική πηγή, αποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στο γεγονός της φορολογικής ομοβροντίας, καθώς τον πρώτο μήνα του 2014 κατεβλήθησαν οι φορολογικές υποχρεώσεις, ενώ για λόγους λογιστικής απεικόνισης πολλές εταιρείες... είχαν μεταφέρει τη ρευστότητα που εμφάνισαν τον Δεκέμβριο.
Ομως η ουσία δεν είναι η μείωση των καταθέσεων κατά 2 δισ. ευρώ -ούτως ή άλλως η τάση ήταν πτωτική από τον Ιούνιο του 2013- αλλά ότι από τον Ιούνιο του 2012 έως τον Ιανουάριο του 2014, δηλαδή τους τελευταίους 18 μήνες, η καθαρή εισροή νέων καταθέσεων στο σύστημα ήταν μόλις 11 δισ. ευρώ. Πρακτικά αυτό καταδεικνύει την «εσωτερική αφαίμαξη» που έχει υποστεί ο «προσωπικός πλούτος» αυτή την περίοδο.
Σωρευτικά από τα ιστορικά υψηλά των 237,5 δισ. (Ιανουάριος 2010) έχουν... εξατμιστεί καταθέσεις 76,5 δισ. ευρώ.
Και το πιο αποθαρρυντικό είναι πως η κοινωνία δεν παράγει πλέον κοινωνικό πλούτο, καταθέσεις, είτε αυτό που παράγει άμεσα δαπανάται άρα δεν αποθεματοποιείται, δεν μετατρέπεται σε κατάθεση.
Είναι προφανές ότι όσο η κοινωνία αδυνατεί να παράξει νέες καταθέσεις, όσο η κοινωνία αδυνατεί να δημιουργήσει νέο πλούτο δεν θα υπάρξει καμία ουσιαστική ποιοτική αλλαγή στην κοινωνία.
Η αύξηση των καταθέσεων είναι ένας κοινωνικός και όχι μόνο οικονομικός δείκτης, που αποδεικνύει το ποσοστό ευημερίας της κοινωνίας.
Οταν μια κοινωνία μπορεί να αποταμιεύει κεφάλαια υπό την μορφή καταθέσεων σημαίνει ότι παράγεται πλούτος. Ο πλούτος αυτός καλύπτει όλες τις καταναλωτικές ανάγκες και δαπάνες και περισσεύει, άρα αποταμιεύεται.
Επιπλέον ανησυχητικό στοιχείο θεωρείται η μείωση των προθεσμιακών καταθέσεων, καθώς σε αυτής της μορφής την κατάθεση αποτυπώνεται αφ' ενός η εμπιστοσύνη του καταθέτη στο τραπεζικό σύστημα, αφ' ετέρου η ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας και των λεγόμενων νοικοκυραίων. Το ότι... αφαιμάσσεται και αυτή η κατηγορία καταθετών αποτελεί «καμπανάκι» για τραπεζικούς κύκλους, που παρακολουθούν την ποιοτική σύνθεση της καταθετικής βάσης.
Και σε όλα αυτά σέρνεται η σεναριολογία για «διάσωση» τραπεζών με «κούρεμα» των καταθέσεων (bail in) ή ακόμα και το λουκέτο σε τράπεζες, κάτι που πλήττει κυρίως την ευρω-περιφέρεια και ενισχύει τους ισχυρούς, δηλαδή κυρίως γερμανικές αλλά και γαλλικές τράπεζες. Μάλιστα στο Ecofin της Τρίτης (18/2) συζητήθηκαν θέματα όπως η εγγύηση των καταθέσεων μέχρι τα 100.000 ευρώ. Ωστόσο, ποια εγγύηση μπορεί να δοθεί για τις καταθέσεις αφού το μέτρο της τραπεζικής «διάσωσης» εκ των έσω έχει ήδη συμφωνηθεί;
Είναι δυνατόν να υπάρχει εγγύηση ελάχιστης κατάθεσης και... πρόνοια για «κούρεμα» εκ των έσω;
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
20-2-2014
Νέα «βουτιά» μετά την... ανάδυση του Δεκεμβρίου φαίνεται πως σημειώνουν οι καταθέσεις τον Ιανουάριο, καθώς μειώθηκαν στα 161 δισ. ευρώ. Τον Δεκέμβριο είχε σημειωθεί πρόσκαιρη ανάκαμψη στα 163,25 δισ. ευρώ, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα που θέλει τον τελευταίο μήνα να ενισχύεται (μέχρι πρότινος κυρίως λόγω του Δώρου Χριστουγέννων).
Η υπαχώρηση αυτή, σύμφωνα με τραπεζική πηγή, αποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στο γεγονός της φορολογικής ομοβροντίας, καθώς τον πρώτο μήνα του 2014 κατεβλήθησαν οι φορολογικές υποχρεώσεις, ενώ για λόγους λογιστικής απεικόνισης πολλές εταιρείες... είχαν μεταφέρει τη ρευστότητα που εμφάνισαν τον Δεκέμβριο.
Ομως η ουσία δεν είναι η μείωση των καταθέσεων κατά 2 δισ. ευρώ -ούτως ή άλλως η τάση ήταν πτωτική από τον Ιούνιο του 2013- αλλά ότι από τον Ιούνιο του 2012 έως τον Ιανουάριο του 2014, δηλαδή τους τελευταίους 18 μήνες, η καθαρή εισροή νέων καταθέσεων στο σύστημα ήταν μόλις 11 δισ. ευρώ. Πρακτικά αυτό καταδεικνύει την «εσωτερική αφαίμαξη» που έχει υποστεί ο «προσωπικός πλούτος» αυτή την περίοδο.
Σωρευτικά από τα ιστορικά υψηλά των 237,5 δισ. (Ιανουάριος 2010) έχουν... εξατμιστεί καταθέσεις 76,5 δισ. ευρώ.
Και το πιο αποθαρρυντικό είναι πως η κοινωνία δεν παράγει πλέον κοινωνικό πλούτο, καταθέσεις, είτε αυτό που παράγει άμεσα δαπανάται άρα δεν αποθεματοποιείται, δεν μετατρέπεται σε κατάθεση.
Είναι προφανές ότι όσο η κοινωνία αδυνατεί να παράξει νέες καταθέσεις, όσο η κοινωνία αδυνατεί να δημιουργήσει νέο πλούτο δεν θα υπάρξει καμία ουσιαστική ποιοτική αλλαγή στην κοινωνία.
Η αύξηση των καταθέσεων είναι ένας κοινωνικός και όχι μόνο οικονομικός δείκτης, που αποδεικνύει το ποσοστό ευημερίας της κοινωνίας.
Οταν μια κοινωνία μπορεί να αποταμιεύει κεφάλαια υπό την μορφή καταθέσεων σημαίνει ότι παράγεται πλούτος. Ο πλούτος αυτός καλύπτει όλες τις καταναλωτικές ανάγκες και δαπάνες και περισσεύει, άρα αποταμιεύεται.
Επιπλέον ανησυχητικό στοιχείο θεωρείται η μείωση των προθεσμιακών καταθέσεων, καθώς σε αυτής της μορφής την κατάθεση αποτυπώνεται αφ' ενός η εμπιστοσύνη του καταθέτη στο τραπεζικό σύστημα, αφ' ετέρου η ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας και των λεγόμενων νοικοκυραίων. Το ότι... αφαιμάσσεται και αυτή η κατηγορία καταθετών αποτελεί «καμπανάκι» για τραπεζικούς κύκλους, που παρακολουθούν την ποιοτική σύνθεση της καταθετικής βάσης.
Και σε όλα αυτά σέρνεται η σεναριολογία για «διάσωση» τραπεζών με «κούρεμα» των καταθέσεων (bail in) ή ακόμα και το λουκέτο σε τράπεζες, κάτι που πλήττει κυρίως την ευρω-περιφέρεια και ενισχύει τους ισχυρούς, δηλαδή κυρίως γερμανικές αλλά και γαλλικές τράπεζες. Μάλιστα στο Ecofin της Τρίτης (18/2) συζητήθηκαν θέματα όπως η εγγύηση των καταθέσεων μέχρι τα 100.000 ευρώ. Ωστόσο, ποια εγγύηση μπορεί να δοθεί για τις καταθέσεις αφού το μέτρο της τραπεζικής «διάσωσης» εκ των έσω έχει ήδη συμφωνηθεί;
Είναι δυνατόν να υπάρχει εγγύηση ελάχιστης κατάθεσης και... πρόνοια για «κούρεμα» εκ των έσω;
http://www.enet.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
20-2-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου