Εάν το να κάνεις παρέα με ένα σωρό αγνώστους σε μια ξένη χώρα, πυροβολώντας άλλους ξένους για να κερδίσεις τα προς το ζην δεν έχει προκαλέσει αρκετή ζημιά, η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) είναι πάντα εδώ για να παρατείνει το τραύμα όταν οι μάχιμοι στρατιώτες γυρίσουν από τον πόλεμο. Το 7% των Βρετανών στρατιωτών αναφέρουν PTSD, ενώ περίπου το 25% των αποστρατευμένων Αμερικανών συμμάχων τους υποφέρουν από την ίδια διαταραχή.
Ο Tony Macie – βετεράνος του Ιράκ – είναι ένας από εκείνους τους Αμερικανούς στρατιώτες. Πληγωμένος από το θάνατο δυο φίλων του σε μια επίθεση με φορτηγό παγιδευμένο με εκρηκτικά, όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ ζήτησε βοήθεια και του χορηγήθηκαν συμβατικά φάρμακα για να θεραπευτεί από το PTSD. Ωστόσο επειδή τα φάρμακα δεν ήταν αποτελεσματικά άρχισε να ψάχνει εναλλακτικές θεραπείες. Μέχρι που έφθασε στη Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS) που παρείχε μια πειραματική θεραπεία με έκσταση (MDMA).
Τηλεφώνησα στον Tony και μιλήσαμε για τη χρήση του ναρκωτικού στην αποθεραπεία του PSTD.
VICE: Γεια σου Tony. Μπορείς να μου πεις για την εμπειρία σου υπηρετώντας στο Ιράκ;
Tony Macie: Ήμουν εκεί 15 μήνες. Πολλές φορές καθάριζα δρόμους (σημ. εννοεί από εκρηκτικά) και υπήρχε συνεχώς ο φόβος της ενέδρας. Νομίζω ότι ήμουν έξι μήνες στο Ιράκ, όταν μια περίπολος της βάσης -δεν ήμουν παρών- χτυπήθηκε από παγιδευμένο φορτηγό, οδηγώντας στο θάνατο μερικούς φίλους μου. Αυτό πραγματικά με τάραξε. Τότε ήταν που είπα «Αυτό είναι αληθινό. Αυτό είναι πόλεμος».
Πιστεύεις ότι υπέφερες περισσότερο από τους συναδέλφους σου; Ή όλοι ήταν στην ίδια κατάσταση;
Νομίζω ότι όλοι υπέφεραν. Κάποιες φορές όμως δεν το συνειδητοποιούσαμε, γιατί είχαμε επικεντρωθεί στο να μείνουμε ζωντανοί.
Υπήρξαν στιγμές που αισθάνθηκες ιδιαιτέρως φοβισμένος για τη ζωή σου;
Μάλλον μετά την έκρηξη του παγιδευμένου αυτοκινήτου. Είμασταν εκεί τρεις συνεχόμενες μέρες και φυλάγαμε το δρόμο, περιμένοντας απλώς να έρθει ένα άλλο παγιδευμένο αυτοκίνητο. Σε κάποια φάση, καθόμασταν μέσα στο Humvee και πιστέψαμε πως επρόκειτο να γίνει επίθεση. Τελικά τίποτα δεν συνέβη, αλλά ήμουν εκεί έξω για τρεις μέρες, σε νυχτερινή βάρδια, περιμένοντας απλώς κάτι να συμβεί. Εκεί, ο θάνατος μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή. Πάντα περίμενα ότι θα γίνει ανταλλαγή πυρών ή θα πέσουμε σε ενέδρα.
Πως αισθάνθηκες όταν επέστρεψες στην Αμερική;
Στην αρχή, αισθανόμουν μεγάλη ανακούφιση. Ήμουν χαρούμενος που γύρισα και αισθάνθηκα κατά κάποιο τρόπο ασφαλής. Αλλά μετά από μερικές μέρες, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και άρχισα να εκνευρίζομαι. Μετά από μερικές εβδομάδες, άρχισα να πίνω για να κοιμάμαι και ένα ή δύο μήνες αργότερα άρχισα να έχω κρίσεις πανικού και άγχους. Τότε αποφάσισα να πάω στους γιατρούς.
http://www.vice.com/gr
ΠΡΕΖΑ TV
25-4-2014
Ο Tony Macie – βετεράνος του Ιράκ – είναι ένας από εκείνους τους Αμερικανούς στρατιώτες. Πληγωμένος από το θάνατο δυο φίλων του σε μια επίθεση με φορτηγό παγιδευμένο με εκρηκτικά, όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ ζήτησε βοήθεια και του χορηγήθηκαν συμβατικά φάρμακα για να θεραπευτεί από το PTSD. Ωστόσο επειδή τα φάρμακα δεν ήταν αποτελεσματικά άρχισε να ψάχνει εναλλακτικές θεραπείες. Μέχρι που έφθασε στη Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS) που παρείχε μια πειραματική θεραπεία με έκσταση (MDMA).
Τηλεφώνησα στον Tony και μιλήσαμε για τη χρήση του ναρκωτικού στην αποθεραπεία του PSTD.
VICE: Γεια σου Tony. Μπορείς να μου πεις για την εμπειρία σου υπηρετώντας στο Ιράκ;
Tony Macie: Ήμουν εκεί 15 μήνες. Πολλές φορές καθάριζα δρόμους (σημ. εννοεί από εκρηκτικά) και υπήρχε συνεχώς ο φόβος της ενέδρας. Νομίζω ότι ήμουν έξι μήνες στο Ιράκ, όταν μια περίπολος της βάσης -δεν ήμουν παρών- χτυπήθηκε από παγιδευμένο φορτηγό, οδηγώντας στο θάνατο μερικούς φίλους μου. Αυτό πραγματικά με τάραξε. Τότε ήταν που είπα «Αυτό είναι αληθινό. Αυτό είναι πόλεμος».
Πιστεύεις ότι υπέφερες περισσότερο από τους συναδέλφους σου; Ή όλοι ήταν στην ίδια κατάσταση;
Νομίζω ότι όλοι υπέφεραν. Κάποιες φορές όμως δεν το συνειδητοποιούσαμε, γιατί είχαμε επικεντρωθεί στο να μείνουμε ζωντανοί.
Υπήρξαν στιγμές που αισθάνθηκες ιδιαιτέρως φοβισμένος για τη ζωή σου;
Μάλλον μετά την έκρηξη του παγιδευμένου αυτοκινήτου. Είμασταν εκεί τρεις συνεχόμενες μέρες και φυλάγαμε το δρόμο, περιμένοντας απλώς να έρθει ένα άλλο παγιδευμένο αυτοκίνητο. Σε κάποια φάση, καθόμασταν μέσα στο Humvee και πιστέψαμε πως επρόκειτο να γίνει επίθεση. Τελικά τίποτα δεν συνέβη, αλλά ήμουν εκεί έξω για τρεις μέρες, σε νυχτερινή βάρδια, περιμένοντας απλώς κάτι να συμβεί. Εκεί, ο θάνατος μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή. Πάντα περίμενα ότι θα γίνει ανταλλαγή πυρών ή θα πέσουμε σε ενέδρα.
Πως αισθάνθηκες όταν επέστρεψες στην Αμερική;
Στην αρχή, αισθανόμουν μεγάλη ανακούφιση. Ήμουν χαρούμενος που γύρισα και αισθάνθηκα κατά κάποιο τρόπο ασφαλής. Αλλά μετά από μερικές μέρες, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και άρχισα να εκνευρίζομαι. Μετά από μερικές εβδομάδες, άρχισα να πίνω για να κοιμάμαι και ένα ή δύο μήνες αργότερα άρχισα να έχω κρίσεις πανικού και άγχους. Τότε αποφάσισα να πάω στους γιατρούς.
http://www.vice.com/gr
ΠΡΕΖΑ TV
25-4-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου