ΣΧΟΛΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ: “ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;” - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενέκου - Unfollow Ιουνιος 2014

Η φράση στον τίτλο ανήκει σε δόκιµο αξιωµατικό της ελληνικής αστυνομίας. Αυριανό στέλεχος ή ακόµα και µελλοντικό αρχηγό του Σώµατος. Ειπώθηκε -µεταξύ άλλων τεράτων- κατά τη διάρκεια σεµιναριακού µαθήµατος στη Σχολή Αστυνοµικών στην Αµυγδαλέζα παρουσία µάλιστα εκπαιδευτών. Η καθηγήτρια Εγκληματολογίας που παρέδωσε τις διαλέξεις δέχτηκε να µας µιλήσει. Τα όσα εξιστορεί αποτελούν αντικείµενο μιάς ΕΔΕ, που όµως καθυστέρησε ένα χρόνο.

πό το «λευκό πόρισµα» που έδωσε στη δηµοσιότητα το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αµέσως µετά τις συλλήψεις των µελών της Χρυσής Αυγής, σχετικά µε την έρευνα που διεξήγαγε η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ για τη διασύνδεση αστυνοµικών µε το νεοναζιστικό µόρφωµα, πληροφορηθήκαµε ότι «από τα στοιχεία που αξιολογήθηκαν και παρουσιάζονται στην έκθεση, δεν διαπιστώνονται συγκροτηµένες οµάδες εν ενεργεία αστυνοµικών, που να επιδιώκουν κοινό εγκληµατικό σκοπό και να τελούν µεταξύ τους σε τέτοια σχέση ώστε να αισθάνονται, έναντι αλλήλων, ως ενιαία µονάδα. Δεν συγκροτούνται πυρήνες ή αδιαφανείς φράξιες ή παρασυνταγµατικοί πόλοι στην Ελληνική Αστυνοµία, που στο σύνολό της αποτελεί πυλώνα της δημοκρατικής τάξης». (σ.σ. σιγά και να μην κατέθεταν και καταστατικό για την αναγνώριση τους στο Πρωτοδικείο…) 
Πριν λίγες ηµέρες, η αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήµιο Paris 11 και πρώην σύµβουλος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη επί Χρήστου Παπουτσή, Αναστασία Τσουκαλά κλήθηκε, στο πλαίσιο ‘Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης, να καταθέσει την εµπειρία της από τις διαλέξεις που παρέδωσε στη Σχολή Αξιωµατικών της Ελληνικής Αστυνοµίας στην Αµυγδαλέζα πριν από ένα χρόνο. Το θέµα των διαλέξεων ήταν ο ρατσισµός και η ξενοφοβία. Η εµπειρία της είναι κάτι περισσότερο από αποκαλυπτική και σε πλήρη αντίθεση µε τα συµπεράσµατα της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων.

Αντιρατσιστική διάλεξη στη Αµυγδαλέζα
Τον Ιανουάριο του 2013, ο τότε Διοικητής της Σχολής Αξιωµατικών της Ελληνικής Αστυνοµίας ταξίαρχος Γεώργιος Σταύρακας ενηµερώνει την κ. Τσουκαλά ότι το πρόγραµµα σπουδών της Σχολής Αξιωµατικών της Αστυνοµίας στην Αµυγδαλέζα θα περιλάµβανε εφεξής έναν κύκλο σεµιναρίων µε θέµα το ρατσισµό και την ξενοφοβία και την προσκαλεί να κάνει µια σειρά σχετικών διαλέξεων στους δόκιµους αξιωµατικούς του 2ου, 3ου και 4ου εκπαιδευτικού τμήματος. Αυτό ισοδυναµεί µε τους 2ετείς, 3ετείς και 4ετείς φοιτητές µιας Πανεπιστημιακής Σχολής. Αποδέχεται την πρόσκληση, αλλά αρνείται να λάβει την προβλεπόµενη αµοιβή.
Έτσι λοιπόν στις 28 Φεβρουαρίου και σης 4 Μαρτίου πραγµατοποιεί δύο δίωρες διαλέξεις στους δόκιµους αξιωµατικούς του 4ου εκπαιδευτικού τρήµατος. Οι διαλέξεις, οι οποίες βιvτεoσκoπoύvταν φανερά, πραγµατοποιήθηκαν οµαλά. «Το περιεχόµενο των διαλέξεων βιντεοσκοπήθηκε για παιδαγωγικούς σκοπούς αλλά, απ’ ότι έµαθα, δεν τέθηκε ποτέ στη διάθεση των δοκίµων και έχει πλέον σβηστεί. Έχω κρατήσει όµως τη δική µου ηχογράφηση των διαλέξεων» µας λέει.


Στις 5 Μαρτίου ακολουθεί η πρώτη δίωρη διάλεξη στους δόκιµους αξιωµατικούς του 3ου εκπαιδευτικού τμήματος, στην οποία επαναλαµβάνει ουσιαστικά όσα είχε πει στις προηγούμενες. Στο τέλος της διάλεξης παραχωρεί στους δόκιµους ένα τέταρτο για να θέσουν τυχόν ερωτήσεις. Η συζήτηση διήρκεσε τελικά 45λεπτά. Αξίζει να σηµειωθεί ότι σε όλη τη διάλεξη και τη συζήτηση παρευρίσκονταν στην αίθουσα οι εκπαιδευτές των δοκίµων αξιωµατικών, οι οποίοι παρέµειναν απολύτως αµέτοχοι στα γεγονότα που ακολουθούν αποφεύγοντας να κάνουν συστάσεις στους δόκιµους.


Οι περήφανοι φασίστες της Αστυνομίας


«Πήρε αρχικά το λόγο ένας δόκιµος που µου ανακοίνωσε ότι διαφωνούσε ριζικά µε όλα όσα είχα πει διότι δεν δεχόταν ότι οι μετανάστες ήταν ίσοι µε τους ‘Έλληνες. Σχολιάζοντας τη δήλωσή του, εξήγησα ότι, μιλώντας µε πολιτικούς όρους, η αποδοχή της ανισότητας µεταξύ των ανθρώπων, µε βάση φυλετικά ή εθνοτικά κριτήρια, δεν προσιδιάζει στη δηµοκρατία αλλά σε καθεστώτα αυταρχικά και ολοκληρωτικά, φασιστικού τύπου. Ο δόκιµος συµφώνησε αβίαστα µαζί µου, λέγοντας: «Μα, είµαστε φασίστες. Και είµαστε περήφανοι που είµαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβληµα;». Η δήλωσή του προκάλεσε ενθουσιώδη χειροκροτήµατα από τους συμφοιτητές του. Η κ. Τσουκαλά, πάλι, επιχείρησε να εξηγήσει ότι «οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τις πολιτικές πεποιθήσεις των αστυνοµικών. Αυτό που προσδοκούν είναι να µην επηρεάζονται οι αστυνοµικοί από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους διότι σε ένα κράτος δικαίου οι αστυνοµικοί οφείλουν να εφαρµόζουν το νόµο ουδέτερα και απρόσωπα, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται η ισονοµία».

Η απάντησή της αυτή προκάλεσε την αντίδραση ενός άλλου δόκιµου, ο οποίος της είπε ότι, ως καθηγήτρια εγκληματολογίας, θα όφειλε να γνωρίζει ότι «ο νόµος δεν έχει αυτοτελή αξία γιατί είναι κοινωνική κατασκευή, που αντανακλά τις εκάστοτε πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες». «Συµφώνησα θεωρητικά µε το σχόλιό του» µας εξηγεί «προσδιορίζοντας όµως ότι το δηµοκρατικό πολίτευµα βασίζεται, µεταξύ άλλων, στο ότι οι πολίτες αποδέχονται, κοινή συναινέσει, τη συµβατική αλήθεια του νόµου ως κρατούσα αρχή ρύθµισηςτου δηµόσιου και ιδιωτικού βίου. Συµπλήρωσα λέγοντας ότι, επειδή όλοι γνωρίζουν ότι το συµβατικό δεν µπορεί να είναι µόνιµο, όλοι αποδέχονται τον προσωρινό χαρακτήρα της εκάστοτε νοµοθετικης ρύθµισης, χωρίς όµως να αμφισβητούν την ισχύ της πράγµα που δηλώνεται σαφώς από τη φράση “Νόµος ορίζει”».
Η διευκρίνιση αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση του δόκιµου, ο οποίος απάντησε ότι «Είναι απαράδεκτο να ζητά από έναν αστυνοµικό να εφαρµόζει νόµους µε τους οποίους διαφωνεί. Ο αστυνοµικός έχει κριτικό πνεύµα και δεν µπορεί παρά να εφαρµόσει µόνο τους νόµους εκείνους µε τους οποίους συµφωνεί. Το “νόµος ορίζει” είναι υποκριτικό και δεν δεσµεύει τον αστυνοµικό». Η δήλωσή του συνοδεύτηκε και πάλι από τα ενθουσιώδη χειροκροτήµατα των συμφοιτητών του.
Οι χαρτογιακάδες, ο Χίτλερ και η σηµαία
Η καθηγήτρια επιχειρεί εκ νέου να διαπιστώσει αν τουλάχιστον θεωρούν ότι δεσµεύονται από την ιεραρχία τους. «Είπα ότι, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχει µεγάλη σηµασία το αν συµφωνούν ή διαφωνούν µε το περιεχόµενο του νόµου που καλούνται να εφαρµόσουν διότι, στο βαθµό που εκτελούν τις εντολές των ανωτέρων τους, είναι τελικά-πολύ πιθανό να εφαρµόσουν πιστά το νόµο. Πήρε τότε το λόγο ένας άλλος δόκιµος, που δήλωσε απαξιωτικά ότι “στην Κατεχάκη είναι όλοι τους ανίκανοι, άχρηστοι χαρτογιακάδες, στην υπηρεσία της κάθε κυβέρνησης”. Ολοκλήρωσε τη σκέψη του, εν µέσω γενικής θυμηδίας, λέγοντας ότι είναι αδιανόητο να ζητάω από έναν αστυνοµικό να προσαρµόσει τη δράση του στις εντολές που δέχεται από αξιωµατικούς που, αφενός, επιδιώκουν να προωθήσουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική και, αφετέρου, είναι άσχετοι προς τα επιχειρησιακά ζητήµατα που προκύπτουν εν ώρα δράσης».
Στην προσπάθειά της να εντοπίσει ένα γενικά αποδεκτό σηµείο αναφοράς, που να θεωρούν ότι τους δεσµεύει κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, τους υπενθύµισε ότι θα ορκιστούν πίστη στο Σύνταγµα και τους νόµους του κράτους και τους ρώτησε αν προτίθενται να γίνουν επίορκοι. «Μου απάντησε ένας άλλος δόκιµος διευκρινίζοντας ότι “ο όρκος στο Ευαγγέλιο δεσµεύει µόνο τους χριστιανούς και όχι τους φασίστες που, συνήθως, είναι παγανιστές”». Και αυτή η δήλωση προκάλεσε γενική θυµηδία και ενθουσιώδη χειροκροτήµατα.
Καθώς η συζήτηση εξελισσόταν σε ένα οριακά πολιτισµένο πλαίσιο, πήρε το λόγο ένας άλλος δόκιµος επανερχόμενος στο θέµα των εθνικών συµβόλων, που είχε αναλύσει στη διάλεξή της. ‘Έχοντας αναπτύξει το επιχείρηµα ότι η ξενοφοβία υποδηλώνει αδύναµη εθνική ταυτότητα (διότι ένας ισχυρός πολιτισµός δεν κλείνεται στον εαυτό του, αλλά ανοίγεται µε αυτοπεποίθηση προς τους άλλους πολιτισµούς), είχε εξηγήσει ότι η εµµονική προβολή εθνικών συµβόλων εκφράζει πολιτισµική παρακµή και όχι ισχύ, προσθέτοντας ότι, αντίθετα από ότι νοµίζουν οι εθνικιστές, η εµµονική χρήση των εθνικών συµβόλων δεν συνιστά εκδήλωση εθνικής υπερηφάνειας αλλά οµολογία αγωνίας για τη φθίνουσα ισχύ του έθνους. Μεταξύ των διαφόρων παραδειγµάτων εµµονικής χρήσης εθνικών συµβόλων, είχε αναφέρει τη διαδεδοµένη παραποίηση της στολής των αστυνοµικών µε την προσθήκη της ελληνικής σημαίας,
«Θίγοντας λοιπόν το σηµείο αυτό, ο δόκιµος µε ρώτησε επιθετικά αν ντρεπόµουν για τη σηµαία που κυµάτιζε στο προαύλιο-και για το εθνόσηµο που κοσµούσε το βάθρο από όπου µιλούσα. Προκαταλαµβάνοντας την όποια απάντησή µου, δήλωσε ότι εκείνος ήταν περήφανος για τη σηµαία, γιατί “γι’ αυτήν τη σηµαία είχε δώσει το αίµα του ο πατέρας του, και ο πατέρας του πατέρα του, όταν πολεµούσαν για την πατρίδα”. Τόνισε εποµένως ότι έθετε τη µελλοντική δουλειά του στην υπηρεσία αυτής της σηµαίας, στην υπηρεσία της πατρίδας του, διότι “όταν µπαίνει στο περιπολικό ξέρει ότι πάει για πόλεµο, και στον πόλεµο µόνο η σηµαία τον εµπνέει”. Όταν κόπασαν τα θυελλώδη χειροκροτήµατα των συμφοιτητών του, τον ρώτησα να µου πει ποιος ήταν ο εχθρός του στον πόλεµο αυτό. Καθώς δεν µου απάντησε, έθεσα την ερώτηση σε όλους τους δόκιµους. Την τέταρτη συνεχόµενη φορά που έθεσα το ερώτηµα “Ποιος είναι ο εχθρός σας όταν µπαίνετε στο περιπολικό;”, µια φωνή από το βάθος της αίθουσας είπε ειρωνικά “ο κακοποιός, ποιος άλλος;” προκαλώντας γενική θυµηδία».

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ UNFOLLOW ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ

ΠΡΕΖΑ TV
18-6-2014