Αν αφαιρέσουμε τα πολιτικά σενάρια που «παίζουν» το τελευταίο διάστημα (θα γίνουν ή δε θα γίνουν εκλογές το Μάρτη; - θα υπάρξει συμφωνία για την αναδιάρθρωση του χρέους πριν τις εκλογές ή οι δανειστές θα περιμένουν τη νέα κυβέρνηση;), τι μένει; Μένει η ουσία του μετα-Μνημόνιου, την οποία περιέγραψε σε αδρές γραμμές ο Χαρδούβελης στη συνέντευξή του στον Πρετεντέρη (Mega, Δευτέρα, 3.11.14) και πιο συγκεκριμένα ο Στουρνάρας σε δηλώσεις του στην καθημερινή του ίδιου Συγκροτήματος (Νέα, Τετάρτη, 5.11.14).
Ο Χαρδούβελης είπε αυτό που είναι γνωστό, αλλά δε συζητιέται: «Η σχέση με τους δανειστές θα διαρκέσει πολλά χρόνια, έως ότου ξεχρεώσουμε το 75% των δανεικών, αλλά δεν θα είναι η ίδια σχέση με τώρα. Είναι άλλο η μετά προγράμματος αξιολόγηση και άλλο η αξιολόγηση εντός προγράμματος». Πρόκειται για την περιβόητη «ενισχυμένη οικονομική εποπτεία», η οποία επιβάλλεται έως ότου τα δημοσιονομικά ελλείμματα περιοριστούν κάτω από το 3% του ΑΕΠ και το κρατικό χρέος κάτω από 60% του ΑΕΠ. Αν σκεφτούμε ότι ο προγραμματισμός λέει πως το 2020 το ελληνικό κρατικό χρέος θα είναι 112% του ΑΕΠ, θα κατανοήσουμε πως ο Χαρδούβελης είπε αυτό που ισχύει αλλά δεν πρέπει να λέγεται (ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους). Ο Χαρδούβελης είπε, ακόμη, ότι «το ΔΝΤ δεν θα φύγει εντελώς, θα είναι παρατηρητής», προκαλώντας ρίγη οργής στη γαλάζια κοινοβουλευτική ομάδα και στο Μαξίμου.
Ο Στουρνάρας περιέγραψε ένα (γερμανικής έμπνευσης;) σενάριο για τη μετα-μνημονιακή εποχή. Ανεξάρτητα από το εξωτερικό περιτύλιγμα με το οποίο θα σερβιριστεί το «φοντάν», εκείνο που περιέγραψε με στυγνό τεχνοκρατικό τρόπο είναι η ουσία του μετα-Μνημόνιου, με πυρήνα μια «ιδιόμορφη» προληπτική γραμμή πίστωσης, στηριγμένη στα περίπου 11,5 δισ. που έχουν μείνει στη διάθεση του ΤΧΣ.
«Εξαιρώντας πρώτα ένα μικρό ποσό το οποίο πρέπει να μείνει ως μαξιλάρι ασφαλείας για απρόβλεπτους κινδύνους γενικότερα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πιστοληπτική γραμμή στήριξης επιστρεφόμενο στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Με τον τρόπο αυτό:
α) παραμένει διαθέσιμο σε περίπτωση που χρειαστεί είτε για το τραπεζικό σύστημα είτε για ευρύτερες ανάγκες της ελληνικής οικονομίας,
β) μειώνει ισοπόσως το δημόσιο χρέος όσο δεν χρησιμοποιείται και
γ) εφόσον μειώνει το δημόσιο χρέος δίνει τη δυνατότητα στην ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευθεί μια ρεαλιστική χαλάρωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 με σκοπό το γενικότερο όφελος της ελληνικής οικονομίας και των ελλήνων πολιτών».
Η φυλλάδα του Ψυχάρη, στην οποία ο Στουρνάρας παρουσίασε κατ’ αποκλειστικότητα το σχέδιο (χωρίς να πει αν είναι αποκλειστικά δικό του ή το έχει συζητήσει και με τους δανειστές), κάνει τους παραπέρα υπολογισμούς: τα λεφτά θα επιστραφούν στον ESM και «εφόσον δεν τα χρειαστούμε θα μπορέσουν να σβήσουν και ισόποσο χρέος. Ετσι, τα 11,5 δισ. ευρώ θα μπορέσουν να αποτελέσουν το πρώτο κούρεμα που θα κάνει μόνη της η Ελλάδα στο χρέος της, κατά 5%-6% του ΑΕΠ. Σε αυτό το ποσοστό πρέπει να προστεθεί η ελάφρυνση του χρέους από την αναμενόμενη ρύθμιση της ευρωζώνης, η οποία εκτιμάται, σύμφωνα με πηγές του οικονομικού επιτελείου, γύρω στο 4%-5%. Επομένως, μιλάμε για μια συνολική ελάφρυνση της τάξης του 10% του ΑΕΠ. Μια τέτοια μείωση του χρέους είναι προφανές ότι θα χαλαρώσει την πίεση για συνεχή υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτά τα είχε απαιτήσει η τρόικα προκειμένου να καταστεί το χρέος βιώσιμο. Και αυτό με τη σειρά του θα επιτρέψει τη χορήγηση και κάποιων φοροελαφρύνσεων».
Παραβλέπουμε την εξόφθαλμη απάτη να χαρακτηρίζεται κούρεμα η επιστροφή του χρέους (για να «πιάσει επαφή» και με αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ), και στεκόμαστε στο «εφόσον δεν τα χρειαστούμε». Προϋπόθεση «να μην τα χρειαστούμε» είναι η εξακολούθηση του δανεισμού από το ΔΝΤ, διότι οι περιβόητες «αγορές» έδειξαν ήδη τα δόντια τους. Αλλά κι αν «βγει» το σενάριο που περιγράφει ο Στουρνάρας, δε θα έχουμε παρά ένα τεχνικό μοντέλο διαχείρισης του χρέους, ελεγχόμενο απόλυτα από τους δανειστές και με μοναδική προσδοκόμενη αλλαγή κάποια μείωση των δεδομένων «πρωτογενών πλεονασμάτων», έτσι που να μπορεί το κράτος να έχει στη διάθεσή του κάποιες δυνατότητες περιορισμένης αύξησης των δαπανών και περιορισμένης μείωσης των εσόδων. Πρόκειται για το σημείο γ) στη δήλωση του Στουρνάρα, το οποίο θα μπορούσε να εκληφθεί και ως κλείσιμο του ματιού προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» έχει υποσχεθεί μια φιλανθρωπικού τύπου πολιτική για τα πιο εξαθλιωμένα τμήματα του ελληνικού λαού.
Ανεξάρτητα από το αν θα επιλεγεί αυτό το τεχνικό μοντέλο ή κάποιο άλλο, ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει συμφωνία το Δεκέμβρη μεταξύ ΕΕ και συγκυβέρνησης ή αν οι δανειστές θα περιμένουν να ξεκαθαρίσει πρώτα το πολιτικό πρόβλημα για να κλείσουν συμφωνία με την επόμενη κυβέρνηση, εκείνο που έχει σημασία είναι πως η ουσία της «μνημονιακής» πολιτικής παραμένει άθιχτη, η κινεζοποίηση θα εξακολουθήσει να πλήττει τον ελληνικό λαό.
http://www.eksegersi.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
11-11-2014
Ο Χαρδούβελης είπε αυτό που είναι γνωστό, αλλά δε συζητιέται: «Η σχέση με τους δανειστές θα διαρκέσει πολλά χρόνια, έως ότου ξεχρεώσουμε το 75% των δανεικών, αλλά δεν θα είναι η ίδια σχέση με τώρα. Είναι άλλο η μετά προγράμματος αξιολόγηση και άλλο η αξιολόγηση εντός προγράμματος». Πρόκειται για την περιβόητη «ενισχυμένη οικονομική εποπτεία», η οποία επιβάλλεται έως ότου τα δημοσιονομικά ελλείμματα περιοριστούν κάτω από το 3% του ΑΕΠ και το κρατικό χρέος κάτω από 60% του ΑΕΠ. Αν σκεφτούμε ότι ο προγραμματισμός λέει πως το 2020 το ελληνικό κρατικό χρέος θα είναι 112% του ΑΕΠ, θα κατανοήσουμε πως ο Χαρδούβελης είπε αυτό που ισχύει αλλά δεν πρέπει να λέγεται (ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους). Ο Χαρδούβελης είπε, ακόμη, ότι «το ΔΝΤ δεν θα φύγει εντελώς, θα είναι παρατηρητής», προκαλώντας ρίγη οργής στη γαλάζια κοινοβουλευτική ομάδα και στο Μαξίμου.
Ο Στουρνάρας περιέγραψε ένα (γερμανικής έμπνευσης;) σενάριο για τη μετα-μνημονιακή εποχή. Ανεξάρτητα από το εξωτερικό περιτύλιγμα με το οποίο θα σερβιριστεί το «φοντάν», εκείνο που περιέγραψε με στυγνό τεχνοκρατικό τρόπο είναι η ουσία του μετα-Μνημόνιου, με πυρήνα μια «ιδιόμορφη» προληπτική γραμμή πίστωσης, στηριγμένη στα περίπου 11,5 δισ. που έχουν μείνει στη διάθεση του ΤΧΣ.
«Εξαιρώντας πρώτα ένα μικρό ποσό το οποίο πρέπει να μείνει ως μαξιλάρι ασφαλείας για απρόβλεπτους κινδύνους γενικότερα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πιστοληπτική γραμμή στήριξης επιστρεφόμενο στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Με τον τρόπο αυτό:
α) παραμένει διαθέσιμο σε περίπτωση που χρειαστεί είτε για το τραπεζικό σύστημα είτε για ευρύτερες ανάγκες της ελληνικής οικονομίας,
β) μειώνει ισοπόσως το δημόσιο χρέος όσο δεν χρησιμοποιείται και
γ) εφόσον μειώνει το δημόσιο χρέος δίνει τη δυνατότητα στην ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευθεί μια ρεαλιστική χαλάρωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 με σκοπό το γενικότερο όφελος της ελληνικής οικονομίας και των ελλήνων πολιτών».
Η φυλλάδα του Ψυχάρη, στην οποία ο Στουρνάρας παρουσίασε κατ’ αποκλειστικότητα το σχέδιο (χωρίς να πει αν είναι αποκλειστικά δικό του ή το έχει συζητήσει και με τους δανειστές), κάνει τους παραπέρα υπολογισμούς: τα λεφτά θα επιστραφούν στον ESM και «εφόσον δεν τα χρειαστούμε θα μπορέσουν να σβήσουν και ισόποσο χρέος. Ετσι, τα 11,5 δισ. ευρώ θα μπορέσουν να αποτελέσουν το πρώτο κούρεμα που θα κάνει μόνη της η Ελλάδα στο χρέος της, κατά 5%-6% του ΑΕΠ. Σε αυτό το ποσοστό πρέπει να προστεθεί η ελάφρυνση του χρέους από την αναμενόμενη ρύθμιση της ευρωζώνης, η οποία εκτιμάται, σύμφωνα με πηγές του οικονομικού επιτελείου, γύρω στο 4%-5%. Επομένως, μιλάμε για μια συνολική ελάφρυνση της τάξης του 10% του ΑΕΠ. Μια τέτοια μείωση του χρέους είναι προφανές ότι θα χαλαρώσει την πίεση για συνεχή υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτά τα είχε απαιτήσει η τρόικα προκειμένου να καταστεί το χρέος βιώσιμο. Και αυτό με τη σειρά του θα επιτρέψει τη χορήγηση και κάποιων φοροελαφρύνσεων».
Παραβλέπουμε την εξόφθαλμη απάτη να χαρακτηρίζεται κούρεμα η επιστροφή του χρέους (για να «πιάσει επαφή» και με αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ), και στεκόμαστε στο «εφόσον δεν τα χρειαστούμε». Προϋπόθεση «να μην τα χρειαστούμε» είναι η εξακολούθηση του δανεισμού από το ΔΝΤ, διότι οι περιβόητες «αγορές» έδειξαν ήδη τα δόντια τους. Αλλά κι αν «βγει» το σενάριο που περιγράφει ο Στουρνάρας, δε θα έχουμε παρά ένα τεχνικό μοντέλο διαχείρισης του χρέους, ελεγχόμενο απόλυτα από τους δανειστές και με μοναδική προσδοκόμενη αλλαγή κάποια μείωση των δεδομένων «πρωτογενών πλεονασμάτων», έτσι που να μπορεί το κράτος να έχει στη διάθεσή του κάποιες δυνατότητες περιορισμένης αύξησης των δαπανών και περιορισμένης μείωσης των εσόδων. Πρόκειται για το σημείο γ) στη δήλωση του Στουρνάρα, το οποίο θα μπορούσε να εκληφθεί και ως κλείσιμο του ματιού προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» έχει υποσχεθεί μια φιλανθρωπικού τύπου πολιτική για τα πιο εξαθλιωμένα τμήματα του ελληνικού λαού.
Ανεξάρτητα από το αν θα επιλεγεί αυτό το τεχνικό μοντέλο ή κάποιο άλλο, ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει συμφωνία το Δεκέμβρη μεταξύ ΕΕ και συγκυβέρνησης ή αν οι δανειστές θα περιμένουν να ξεκαθαρίσει πρώτα το πολιτικό πρόβλημα για να κλείσουν συμφωνία με την επόμενη κυβέρνηση, εκείνο που έχει σημασία είναι πως η ουσία της «μνημονιακής» πολιτικής παραμένει άθιχτη, η κινεζοποίηση θα εξακολουθήσει να πλήττει τον ελληνικό λαό.
http://www.eksegersi.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
11-11-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου