Όταν ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ ανακοίνωνε τον «σούπερ-φόρο» για τους εκατομμυριούχους το 2012, ορισμένοι εξέφραζαν φόβους περί μαζικής εξόδου των επιχειρηματιών, των αστέρων του αθλητισμού και των τεχνών από τη χώρα. Ένας από τους συμβούλους του προειδοποιούσε πως οι Σοσιαλιστές διέπρατταν ένα τεράστιο σφάλμα, πως προσπαθούσαν να μετατρέψουν τη χώρα σε μια «Κούβα χωρίς την ηλιοφάνεια».
Δύο χρόνια αργότερα, κι ενώ ο περιλάλητος φόρος για το τμήμα των ατομικών εσόδων πάνω από το ένα εκατομμύριο ευρώ παύει να επιβάλλεται στο τέλος του μήνα, το θρυλούμενο κύμα μαζικής μετανάστευσης δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Αλλά η ζημία που υπέστη η έλξη της Γαλλίας για όσους έχουν υψηλά εισοδήματα υπήρξε σημαντική, ενώ τα οφέλη αμελητέα.
«Η μεταρρύθμιση σαφώς έπληξε τη φήμη και την ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας», σχολίασε ο Γεργκ Στέγκεμαν, επικεφαλής της Kennedy Executive, μιας εταιρείας οικονομικών και επιχειρηματικών μελετών, που εδρεύει στη Γαλλία και στη Γερμανία. «Έγινε σαφώς πιο δύσκολο για τη Γαλλία να προσελκύσει κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων απ' ό,τι ήταν προηγουμένως», πρόσθεσε.
Ο Ολάντ είχε αρχικά εισηγηθεί έναν φορολογικό συντελεστή 75% για τα εισοδήματα πάνω από το €1 εκατ. κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του εν έτει 2012, όταν ετοιμαζόταν να αναμετρηθεί με τον συντηρητικό τότε πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
Το υπουργείο Οικονομικών υπολογίζει πως τα έσοδα από τον συγκεκριμένο φόρο ανήλθαν σε €260 εκατ. ευρώ την πρώτη χρονιά εφαρμογής του και σε €160 εκατ. τον δεύτερο. Το ποσό αυτό σε αδρές γραμμές συνάδει με τα προσδοκώμενα έσοδα, αλλά είναι μικροσκοπικό μπροστά σε ένα δημοσιονομικό έλλειμμα που ανερχόταν σε €84,7 δισεκ. στα τέλη Οκτωβρίου.
Η πρώτη εκδοχή του φόρου είχε κριθεί τιμωρητική και είχε αναιρεθεί από το Συνταγματικό Συμβούλιο. Στην τελική του μορφή, τον επίμαχο φόρο κλήθηκαν να αποδίδουν οι εταιρείες, όχι τα πρόσωπα.
Οι γαλλικές ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες απείλησαν να απεργήσουν, ενώ ο ηθοποιός Ζεράρ Ντεπαρντιέ πήρε τη ρωσική υπηκοότητα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα φορολογικά βάρη στη Γαλλία, που είναι από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως. Άλλοι επέλεξαν πιο διακριτικές διευθετήσεις.
«Μερικοί μετέφεραν την έδρα τους στο εξωτερικό—στο Λουξεμβούργο, στο Ηνωμένο Βασίλειο», δήλωσε ο ειδικευμένος σε φορολογικές υποθέσεις δικηγόρος Ζαν-Φιλίπ Ντελσόλ, συγγραφέας ενός βιβλίου για τους... φορολογικούς εξόριστους, με τίτλο «Γιατί θα εγκαταλείψω τη Γαλλία».
«Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις», προσέθεσε ο Ντελσόλ, τα πρόσωπα με τις ιδιαίτερα μεγάλες αμοιβές «το συζήτησαν με τις εταιρείες τους και συμφώνησαν να μειωθούν οι μισθοί για τη διάρκεια των δύο ετών αυτών και να συνάψουν νέες συμφωνίες για τις απολαβές τους κατόπιν». Ο Ολάντ και η κυβέρνησή του έκτοτε προώθησαν μέτρα για να απαλλάξουν τις επιχειρήσεις από φόρους και τέλη ύψους €40 δισεκ.
απε
ΠΡΕΖΑ TV
24-12-2014
Δύο χρόνια αργότερα, κι ενώ ο περιλάλητος φόρος για το τμήμα των ατομικών εσόδων πάνω από το ένα εκατομμύριο ευρώ παύει να επιβάλλεται στο τέλος του μήνα, το θρυλούμενο κύμα μαζικής μετανάστευσης δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Αλλά η ζημία που υπέστη η έλξη της Γαλλίας για όσους έχουν υψηλά εισοδήματα υπήρξε σημαντική, ενώ τα οφέλη αμελητέα.
«Η μεταρρύθμιση σαφώς έπληξε τη φήμη και την ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας», σχολίασε ο Γεργκ Στέγκεμαν, επικεφαλής της Kennedy Executive, μιας εταιρείας οικονομικών και επιχειρηματικών μελετών, που εδρεύει στη Γαλλία και στη Γερμανία. «Έγινε σαφώς πιο δύσκολο για τη Γαλλία να προσελκύσει κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων απ' ό,τι ήταν προηγουμένως», πρόσθεσε.
Ο Ολάντ είχε αρχικά εισηγηθεί έναν φορολογικό συντελεστή 75% για τα εισοδήματα πάνω από το €1 εκατ. κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του εν έτει 2012, όταν ετοιμαζόταν να αναμετρηθεί με τον συντηρητικό τότε πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
Το υπουργείο Οικονομικών υπολογίζει πως τα έσοδα από τον συγκεκριμένο φόρο ανήλθαν σε €260 εκατ. ευρώ την πρώτη χρονιά εφαρμογής του και σε €160 εκατ. τον δεύτερο. Το ποσό αυτό σε αδρές γραμμές συνάδει με τα προσδοκώμενα έσοδα, αλλά είναι μικροσκοπικό μπροστά σε ένα δημοσιονομικό έλλειμμα που ανερχόταν σε €84,7 δισεκ. στα τέλη Οκτωβρίου.
Η πρώτη εκδοχή του φόρου είχε κριθεί τιμωρητική και είχε αναιρεθεί από το Συνταγματικό Συμβούλιο. Στην τελική του μορφή, τον επίμαχο φόρο κλήθηκαν να αποδίδουν οι εταιρείες, όχι τα πρόσωπα.
Οι γαλλικές ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες απείλησαν να απεργήσουν, ενώ ο ηθοποιός Ζεράρ Ντεπαρντιέ πήρε τη ρωσική υπηκοότητα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα φορολογικά βάρη στη Γαλλία, που είναι από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως. Άλλοι επέλεξαν πιο διακριτικές διευθετήσεις.
«Μερικοί μετέφεραν την έδρα τους στο εξωτερικό—στο Λουξεμβούργο, στο Ηνωμένο Βασίλειο», δήλωσε ο ειδικευμένος σε φορολογικές υποθέσεις δικηγόρος Ζαν-Φιλίπ Ντελσόλ, συγγραφέας ενός βιβλίου για τους... φορολογικούς εξόριστους, με τίτλο «Γιατί θα εγκαταλείψω τη Γαλλία».
«Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις», προσέθεσε ο Ντελσόλ, τα πρόσωπα με τις ιδιαίτερα μεγάλες αμοιβές «το συζήτησαν με τις εταιρείες τους και συμφώνησαν να μειωθούν οι μισθοί για τη διάρκεια των δύο ετών αυτών και να συνάψουν νέες συμφωνίες για τις απολαβές τους κατόπιν». Ο Ολάντ και η κυβέρνησή του έκτοτε προώθησαν μέτρα για να απαλλάξουν τις επιχειρήσεις από φόρους και τέλη ύψους €40 δισεκ.
απε
ΠΡΕΖΑ TV
24-12-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου