Χτες το βράδυ, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με τα ΜΑΤ, βγήκαμε στο μπαλκόνι. Μια ομάδα πετούσε πέτρες από τα σκαλάκια του Στρέφη σε διμοιρία στην Καλλιδρομίου. Ξαφνικά “σβουράει” μια πέτρα ξυστά στα κεφάλια μας, μεγάλη όσο η παλάμη σε πλάτος και μήκος. Από τύχη δεν έμεινε ο διπλανός μου στον τόπο, η βολή ήταν πολύ δυνατή, καθότι αυτοί που πέταγαν τις πέτρες ούτε είκοσι μέτρα μακρυά μας δεν ήταν και σε ανηφορική κλίση. Δεν το πήραν χαμπάρι. Εμείς, εννοείται, ξαναμπήκαμε, χεσμένοι, μέσα. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα είχε γίνει αν ο φίλος μου είχε μείνει στον τόπο, γιατί για έτσι ήταν η βολή που γλιτώσαμε.
Τα παιδιά, γιατί ήταν κάτω των 20 χρονών, κάθε τόσο έβριζαν τους ματατζήδες. Κάποια στιγμή, ενώ η “βροχή” από πέτρες συνεχιζόταν, με τις περισσότερες να βρίσκουν στους τοίχους των πολυκατοικιών, στις κολώνες της ΔΕΗ και στα δέντρα στο στενό δρομάκι, ακούμε έναν να φωνάζει “Κωλόμπατσε, είσαι γιος Πακιστανού”, και οι γύρω να γελάνε.
Αυτή ήταν η δεύτερη πέτρα που φάγαμε, η οποία βρήκε στόχο κατευθείαν στην καρδιά μας και παγώσαμε, μαύρισε η ψυχή μας.
Δε θα πω σε κανέναν τι θα κάνει, από πού θα επιτεθεί, τι τακτική θα ακολουθήσει, πού θα κάνει μπάχαλα. Απλώς μια υπενθύμιση, πως στα αγαπημένα όλων Εξάρχεια, μένουν άνθρωποι, η περιοχή δεν είναι πεδίο ελεύθερης βολής. Προσοχή, λοιπόν, γιατί και οι δικές μας ζωές μετρούν.
Επίσης, ευθύνη όλων μας αποτελεί, να μην ακούγονται τέτοια ρατσιστικά λόγια. Τα παιδιά μάλλον δεν τα εννοούσαν ως τέτοια, θέλω να πιστεύω. Όμως οι αγώνες μας, οι εξεγέρσεις μας, πρέπει να διατηρούν και να διαχέουν κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά, τουλάχιστον πανανθρώπινα και απελευθερωτικά, αλλιώς θα μας έρθουν μπούμερανγκ.
Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη και όσων δολοφονήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής. Είναι και δικές μας, για τα όσα οραματιζόμαστε, κάνουμε πράξη, αγωνιζόμαστε, με το βλέμμα και το χέρι στραμμένο στους εχθρούς μας και την καρδιά στα χαμένα μας αδέρφια. Όπως όλες τις μέρες του χρόνου.
Μη φαγωθούμε μεταξύ μας, κάποιοι θα κάνουν πάρτι πάνω στα πτώματά μας.
Σημείωση: Υπάρχει η πρόταση εδώ και χρόνια, που κάποιοι την καλλιεργούμε, τα επεισόδια να μεταφέρονται πού και πού ή να διαχέονται και σε άλλες γειτονιές, βλέπε Κολωνάκι, Ψυρρή, Μεταξουργείο, Γκύζη ή όπου θέλει κανένας. Εκεί οι άνθρωποι ψυχή δεν έχουν, να μην πάρουν λίγη μυρωδιά κι αυτοί; Μην είστε σνομπ.
Όλο και περισσότεροι κάτοικοι μετακομίζουν εκτός Εξαρχείων, ενδεικτικό πόσα παιδιά έχουν πια τα γυμνάσια της περιοχής. Τόσα δακρυγόνα, σπασμένα αμάξια, τζάμια σπιτιών και συνοικιακών μαγαζιών δύσκολα αντέχει κάποιος, ειδικά όταν κάνει παιδιά. Στο τέλος θα μείνουν τα μαγαζιά και οι θαμώνες από άλλες περιοχές που έρχονται για το αλλού φαν παρκ της αδρεναλίνης.
https://athens.indymedia.org/post/1552637/
ΠΡΕΖΑ TV
8-12-2015
Τα παιδιά, γιατί ήταν κάτω των 20 χρονών, κάθε τόσο έβριζαν τους ματατζήδες. Κάποια στιγμή, ενώ η “βροχή” από πέτρες συνεχιζόταν, με τις περισσότερες να βρίσκουν στους τοίχους των πολυκατοικιών, στις κολώνες της ΔΕΗ και στα δέντρα στο στενό δρομάκι, ακούμε έναν να φωνάζει “Κωλόμπατσε, είσαι γιος Πακιστανού”, και οι γύρω να γελάνε.
Αυτή ήταν η δεύτερη πέτρα που φάγαμε, η οποία βρήκε στόχο κατευθείαν στην καρδιά μας και παγώσαμε, μαύρισε η ψυχή μας.
Δε θα πω σε κανέναν τι θα κάνει, από πού θα επιτεθεί, τι τακτική θα ακολουθήσει, πού θα κάνει μπάχαλα. Απλώς μια υπενθύμιση, πως στα αγαπημένα όλων Εξάρχεια, μένουν άνθρωποι, η περιοχή δεν είναι πεδίο ελεύθερης βολής. Προσοχή, λοιπόν, γιατί και οι δικές μας ζωές μετρούν.
Επίσης, ευθύνη όλων μας αποτελεί, να μην ακούγονται τέτοια ρατσιστικά λόγια. Τα παιδιά μάλλον δεν τα εννοούσαν ως τέτοια, θέλω να πιστεύω. Όμως οι αγώνες μας, οι εξεγέρσεις μας, πρέπει να διατηρούν και να διαχέουν κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά, τουλάχιστον πανανθρώπινα και απελευθερωτικά, αλλιώς θα μας έρθουν μπούμερανγκ.
Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη και όσων δολοφονήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής. Είναι και δικές μας, για τα όσα οραματιζόμαστε, κάνουμε πράξη, αγωνιζόμαστε, με το βλέμμα και το χέρι στραμμένο στους εχθρούς μας και την καρδιά στα χαμένα μας αδέρφια. Όπως όλες τις μέρες του χρόνου.
Μη φαγωθούμε μεταξύ μας, κάποιοι θα κάνουν πάρτι πάνω στα πτώματά μας.
Σημείωση: Υπάρχει η πρόταση εδώ και χρόνια, που κάποιοι την καλλιεργούμε, τα επεισόδια να μεταφέρονται πού και πού ή να διαχέονται και σε άλλες γειτονιές, βλέπε Κολωνάκι, Ψυρρή, Μεταξουργείο, Γκύζη ή όπου θέλει κανένας. Εκεί οι άνθρωποι ψυχή δεν έχουν, να μην πάρουν λίγη μυρωδιά κι αυτοί; Μην είστε σνομπ.
Όλο και περισσότεροι κάτοικοι μετακομίζουν εκτός Εξαρχείων, ενδεικτικό πόσα παιδιά έχουν πια τα γυμνάσια της περιοχής. Τόσα δακρυγόνα, σπασμένα αμάξια, τζάμια σπιτιών και συνοικιακών μαγαζιών δύσκολα αντέχει κάποιος, ειδικά όταν κάνει παιδιά. Στο τέλος θα μείνουν τα μαγαζιά και οι θαμώνες από άλλες περιοχές που έρχονται για το αλλού φαν παρκ της αδρεναλίνης.
https://athens.indymedia.org/post/1552637/
ΠΡΕΖΑ TV
8-12-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου