«Όπως είναι φυσικό, η οποιαδήποτε "πατέντα" νομιμοποίησης μας μέσω συλλόγων, οργανώσεων, και λοιπών φορέων μας αφήνει παγερά αδιάφορους, αφού η συνθήκη αυτή στη συνείδηση όλων έχει ήδη υπάρξει προ πολλού».
Προς ενδιαφερόμενους και απανταχού υπευθύνους...
Ως αλληλέγγυοι που δραστηριοποιούμαστε εδω και τρεις μήνες στην αυτοοργανωμένη δομή υποδοχής προσφύγων του Πλατάνου στη σκάλα Συκαμνιάς, με αφορμή το κυνήγι διαπιστεύσεων που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές μέρες στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας απέναντι σε αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων, προς αποφυγή τυχόν "παρεξηγήσεων".
Η δομή του Πλατάνου, αποτελεί ένα εγχείρημα βασισμένο στις αρχές της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.
Αυτοοργάνωση γιατί κανένα κόμμα, επιχείρηση ή οργανισμός δεν βρίσκεται από πίσω μας, όλες οι αποφάσεις και δράσεις προκύπτουν απο ανοιχτές δημόσιες συνελεύσεις και η ευθύνη της πραγμάτωσης τους βαραίνει όλους μας εξίσου. Γιατί τα λάθη τα διορθώνουμε συλλογικά και τις επιτυχίες τις μοιραζόμαστε σαν σύνολο. Γιατί δεν υπάρχουν επικεφαλής και ηγέτες, αλλά συντονιστές που ορίζονται από τη συνέλευση και εναλλάσσονται κυκλικά σε τακτά χρονικά διαστήματα. Και προπάντως γιατί η ευθύνη της παρουσίας όλων εδώ αποτελεί ξεκάθαρα συνειδητή ατομική επιλογή, και όχι προσταγή κάποιου κυβερνητικού ή μη σχεδιασμού.
Αλληλεγγύη γιατί βρισκόμαστε εδώ για να στηρίξουμε έμπρακτα τους πρόσφυγες και μετανάστες που καταφτάνουν από απέναντι ,αναγνωρίζοντας την αδικία που τους έσπρωξε σε αυτήν τους την επιλογή, και όχι για να αντλήσουμε ανθρωπιστική υπεραξία από τον πόνο "αυτών των κακόμοιρων" και να ασκήσουμε πολιτική πάνω στις πλάτες ή, ακόμα χειρότερα, στα πτώματά τους.
Γιατί απέναντι στις σύγχρονες επιταγές της κοινωνίας του θεάματος που ζητά φιλάνθρωπους καταναλωτές και απάνθρωπους εργαζόμενους, επιλέγουμε τη συνειδητή επιλογή της αλληλεγγύης και δικτύωσης μεταξύ των "από κάτω" , και τη ρήξη με την άρχουσα τάξη και τα δεινά που αυτή προκαλεί.
Αξιοπρέπεια γιατί επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα τους ανθρώπινα και όχι ανθρωπιστικά. Γιατί αντιλαμβανόμαστε στις ματιές που διασταυρώνονται την ύπαρξη του άλλου, και την ανάγκη να της δείχνεις την αξιοπρέπεια που της αρμόζει, αναγνωρίζοντας τις αιτίες που την οδήγησαν εκεί, με την υπόσχεση να μη σταματήσεις να τις πολεμάς.
Όχι με την εύκολη ανθρωπιστική προσέγγιση του να αποστρέφεις το βλέμμα σου από την πραγματική αιτία του προβλήματος και να εφησυχάζεσαι πίσω από κάλπικες φιλανθρωπίες και "καλές πράξεις" για να ναρκώνεις τη συνείδηση σου.
Αυτές είναι οι αρχές μέσα από τις οποίες προκύπτει η μέχρι τώρα δράση μας, και όσο μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας θα συνεχίζει, ακηδεμόνευτη και αδιάλλακτη απέναντι στις προσταγές των κρατών-δολοφόνων και των ένστολων ή μη εκτελεστικών οργάνων τους.
Όπως είναι φυσικό λοιπόν η οποιαδήποτε "πατέντα" νομιμοποίησης μας μέσω συλλόγων, οργανώσεων, και λοιπών φορέων μας αφήνει παγερά αδιάφορους, αφού η συνθήκη αυτή στη συνείδηση όλων έχει ήδη υπάρξει προ πολλού.
Μέσω της ανιδιοτελούς στήριξης που δεχόμαστε από χιλιάδες ανθρώπους ανά την υφήλιο, με τη συμμετοχή και τη στήριξη τους. Μέσω της αναγνώρισης του αγώνα που δίνεται εδώ και μήνες και της διάδοσης του, την ίδια ώρα που η πολιτεία παραμένει παγερά αδιάφορη όσον αφορά τη βοήθεια προς αυτούς τους ανθρώπους, ενώ σπαταλά χιλιάδες πόρων για να ρίξει τις ευθύνες της ανυπαρξίας της σε όλους αυτούς που έσπευσαν μπροστά σε αυτή τη συνθήκη να την αντικαταστήσουν.
Η αυτοοργάνωση δεν είναι μία πράξη που χωράει στα κιτάπια του συστήματος, ούτε φυσικά και στα στενά πλαίσια των πολιτικάντιδων που μετράνε τα πάντα μέσω καταστατικού. Είναι ένα συνεχόμενο πείραμα που μέσω της εξέλιξης και της διάδοσης του αναζητά την πραγμάτωση μιας ελεύθερης, συνειδητά ορισμένης κοινωνίας, για τον καθένα σύμφωνα με της ανάγκες του, από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του.
Η αλληλεγγύη δεν είναι ένα προϊόν διαπιστεύσιμο ούτε μια θεωρητική κουβέντα, αλλά μια πράξη αναγνωρίσιμη μέσα από τη στήριξη και τη συνέχιση της.
Η αξιοπρέπεια δεν διαπραγματεύεται στις αίθουσες των δικαστηρίων και τους θεσμούς των απανταχού αρχόντων, αλλά ορίζεται μέσα από τον καθημερινό αγώνα ενάντια στην αδικία που οι ίδιοι αυτοί θεσμοί μας επιβάλουν.
Αυτές είναι οι αρχές του Πλατάνου, και με αυτές θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε όσο η δομή θα παραμένει ζωντανή.
Αυτοοργανωμένη δομή Πλατάνου, Σκάλα Συκαμνιάς ,2016
__________________________________________________
To whom it may concern.
As people of solidarity who have been operating for three months at the Platanos self-organized structure for refugee reception at Skala Sykamnias, and prompted by the arrival in the last few days of an accreditation hunt on the NE Aegean islands, we want to avoid any misunderstandings by making our position towards this game of impressions clear.
The structure of Platanos is an endeavour based on the principles of self-organization, solidarity and dignity.
We describe ourselves as self-organized because no political party, business or organization is standing behind us; all decisions and actions arise from open public assemblies and the responsibility of their implementation is shared equally. Mistakes are corrected collectively and every success is shared collectively. There are no leaders, only coordinators that are appointed by the assembly and alternated periodically. Above all the responsibility of the presence of everyone here is a clear, conscious, individual choice, not dictated by a governmental organisation or any other plan.
We act in Solidarity because we are here to give active support to refugees and migrants arriving from the opposite shore; recognising the injustice that pushed them to this choice and not to draw surplus humanitarian value from the pain of ”these poor people” or exert politics on their backs, or worse, on their dead bodies.
We make the conscious choice of grassroots solidarity and networking in contrast with both the current dictates of a society that demands philanthropic consumers and inhumane workers, and with the ruling class and the suffering it causes.
We act in dignity because we choose to stand beside them in a human, not humanitarian way. We recognise the other's existence when our eyes meet and the need to treat them with the dignity they deserve, acknowledging the causes that led them to this point and promising not to stop fighting against those causes.
We are against the easy humanitarian approach that averts its gaze from the real cause of the problem and in complacency hides behind phoney charities and "good deeds" that numb your conscience.
These are the principles through which it is made clear that our action so far, and as long as our forces allow us to continue, will remain without guardians and be uncompromising against the dictates of the killer states and their executive bodies – in or out of uniform.
It is therefore natural that any scheme for our legitimisation through associations, organizations and any other legal entities leaves us completely indifferent, since this condition is already achieved in everyone’s conscience.
It has been achieved through the selfless support that we receive from thousands of people around the world, demonstrated through their participation and endorsement, and through the recognition of the struggle that has been withstood all these months and its dissemination.
At the same time the state remains completely indifferent to providing assistance to these people while wasting thousands of resources to shift the responsibilities of its absence to those who rushed to replace it.
Self-organization is an act that fits neither in the system's registries, nor of course in the narrow framework of politicians that access everything through statutes. It is a continuous experiment which through its development and dissemination searches for the realisation of a free, consciously defined society; to each according to his needs, from everyone according to their capabilities.
Solidarity is not an accreditable product nor a theoretical discussion, but an act that is recognisable through its support and continuation.
Dignity is not negotiated in the halls of the courts and ruling institutions, but is determined through the daily struggle against injustice that these same institutions impose.
These are the principles of Platanos, and with these we will continue to move on, as long as the structure remains alive.
Self-organized Structure Platanos, Skala Sykamnias, 2016
http://left.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
21-1-2016
Προς ενδιαφερόμενους και απανταχού υπευθύνους...
Ως αλληλέγγυοι που δραστηριοποιούμαστε εδω και τρεις μήνες στην αυτοοργανωμένη δομή υποδοχής προσφύγων του Πλατάνου στη σκάλα Συκαμνιάς, με αφορμή το κυνήγι διαπιστεύσεων που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές μέρες στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας απέναντι σε αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων, προς αποφυγή τυχόν "παρεξηγήσεων".
Η δομή του Πλατάνου, αποτελεί ένα εγχείρημα βασισμένο στις αρχές της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.
Αυτοοργάνωση γιατί κανένα κόμμα, επιχείρηση ή οργανισμός δεν βρίσκεται από πίσω μας, όλες οι αποφάσεις και δράσεις προκύπτουν απο ανοιχτές δημόσιες συνελεύσεις και η ευθύνη της πραγμάτωσης τους βαραίνει όλους μας εξίσου. Γιατί τα λάθη τα διορθώνουμε συλλογικά και τις επιτυχίες τις μοιραζόμαστε σαν σύνολο. Γιατί δεν υπάρχουν επικεφαλής και ηγέτες, αλλά συντονιστές που ορίζονται από τη συνέλευση και εναλλάσσονται κυκλικά σε τακτά χρονικά διαστήματα. Και προπάντως γιατί η ευθύνη της παρουσίας όλων εδώ αποτελεί ξεκάθαρα συνειδητή ατομική επιλογή, και όχι προσταγή κάποιου κυβερνητικού ή μη σχεδιασμού.
Αλληλεγγύη γιατί βρισκόμαστε εδώ για να στηρίξουμε έμπρακτα τους πρόσφυγες και μετανάστες που καταφτάνουν από απέναντι ,αναγνωρίζοντας την αδικία που τους έσπρωξε σε αυτήν τους την επιλογή, και όχι για να αντλήσουμε ανθρωπιστική υπεραξία από τον πόνο "αυτών των κακόμοιρων" και να ασκήσουμε πολιτική πάνω στις πλάτες ή, ακόμα χειρότερα, στα πτώματά τους.
Γιατί απέναντι στις σύγχρονες επιταγές της κοινωνίας του θεάματος που ζητά φιλάνθρωπους καταναλωτές και απάνθρωπους εργαζόμενους, επιλέγουμε τη συνειδητή επιλογή της αλληλεγγύης και δικτύωσης μεταξύ των "από κάτω" , και τη ρήξη με την άρχουσα τάξη και τα δεινά που αυτή προκαλεί.
Αξιοπρέπεια γιατί επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα τους ανθρώπινα και όχι ανθρωπιστικά. Γιατί αντιλαμβανόμαστε στις ματιές που διασταυρώνονται την ύπαρξη του άλλου, και την ανάγκη να της δείχνεις την αξιοπρέπεια που της αρμόζει, αναγνωρίζοντας τις αιτίες που την οδήγησαν εκεί, με την υπόσχεση να μη σταματήσεις να τις πολεμάς.
Όχι με την εύκολη ανθρωπιστική προσέγγιση του να αποστρέφεις το βλέμμα σου από την πραγματική αιτία του προβλήματος και να εφησυχάζεσαι πίσω από κάλπικες φιλανθρωπίες και "καλές πράξεις" για να ναρκώνεις τη συνείδηση σου.
Αυτές είναι οι αρχές μέσα από τις οποίες προκύπτει η μέχρι τώρα δράση μας, και όσο μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας θα συνεχίζει, ακηδεμόνευτη και αδιάλλακτη απέναντι στις προσταγές των κρατών-δολοφόνων και των ένστολων ή μη εκτελεστικών οργάνων τους.
Όπως είναι φυσικό λοιπόν η οποιαδήποτε "πατέντα" νομιμοποίησης μας μέσω συλλόγων, οργανώσεων, και λοιπών φορέων μας αφήνει παγερά αδιάφορους, αφού η συνθήκη αυτή στη συνείδηση όλων έχει ήδη υπάρξει προ πολλού.
Μέσω της ανιδιοτελούς στήριξης που δεχόμαστε από χιλιάδες ανθρώπους ανά την υφήλιο, με τη συμμετοχή και τη στήριξη τους. Μέσω της αναγνώρισης του αγώνα που δίνεται εδώ και μήνες και της διάδοσης του, την ίδια ώρα που η πολιτεία παραμένει παγερά αδιάφορη όσον αφορά τη βοήθεια προς αυτούς τους ανθρώπους, ενώ σπαταλά χιλιάδες πόρων για να ρίξει τις ευθύνες της ανυπαρξίας της σε όλους αυτούς που έσπευσαν μπροστά σε αυτή τη συνθήκη να την αντικαταστήσουν.
Η αυτοοργάνωση δεν είναι μία πράξη που χωράει στα κιτάπια του συστήματος, ούτε φυσικά και στα στενά πλαίσια των πολιτικάντιδων που μετράνε τα πάντα μέσω καταστατικού. Είναι ένα συνεχόμενο πείραμα που μέσω της εξέλιξης και της διάδοσης του αναζητά την πραγμάτωση μιας ελεύθερης, συνειδητά ορισμένης κοινωνίας, για τον καθένα σύμφωνα με της ανάγκες του, από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του.
Η αλληλεγγύη δεν είναι ένα προϊόν διαπιστεύσιμο ούτε μια θεωρητική κουβέντα, αλλά μια πράξη αναγνωρίσιμη μέσα από τη στήριξη και τη συνέχιση της.
Η αξιοπρέπεια δεν διαπραγματεύεται στις αίθουσες των δικαστηρίων και τους θεσμούς των απανταχού αρχόντων, αλλά ορίζεται μέσα από τον καθημερινό αγώνα ενάντια στην αδικία που οι ίδιοι αυτοί θεσμοί μας επιβάλουν.
Αυτές είναι οι αρχές του Πλατάνου, και με αυτές θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε όσο η δομή θα παραμένει ζωντανή.
Αυτοοργανωμένη δομή Πλατάνου, Σκάλα Συκαμνιάς ,2016
__________________________________________________
To whom it may concern.
As people of solidarity who have been operating for three months at the Platanos self-organized structure for refugee reception at Skala Sykamnias, and prompted by the arrival in the last few days of an accreditation hunt on the NE Aegean islands, we want to avoid any misunderstandings by making our position towards this game of impressions clear.
The structure of Platanos is an endeavour based on the principles of self-organization, solidarity and dignity.
We describe ourselves as self-organized because no political party, business or organization is standing behind us; all decisions and actions arise from open public assemblies and the responsibility of their implementation is shared equally. Mistakes are corrected collectively and every success is shared collectively. There are no leaders, only coordinators that are appointed by the assembly and alternated periodically. Above all the responsibility of the presence of everyone here is a clear, conscious, individual choice, not dictated by a governmental organisation or any other plan.
We act in Solidarity because we are here to give active support to refugees and migrants arriving from the opposite shore; recognising the injustice that pushed them to this choice and not to draw surplus humanitarian value from the pain of ”these poor people” or exert politics on their backs, or worse, on their dead bodies.
We make the conscious choice of grassroots solidarity and networking in contrast with both the current dictates of a society that demands philanthropic consumers and inhumane workers, and with the ruling class and the suffering it causes.
We act in dignity because we choose to stand beside them in a human, not humanitarian way. We recognise the other's existence when our eyes meet and the need to treat them with the dignity they deserve, acknowledging the causes that led them to this point and promising not to stop fighting against those causes.
We are against the easy humanitarian approach that averts its gaze from the real cause of the problem and in complacency hides behind phoney charities and "good deeds" that numb your conscience.
These are the principles through which it is made clear that our action so far, and as long as our forces allow us to continue, will remain without guardians and be uncompromising against the dictates of the killer states and their executive bodies – in or out of uniform.
It is therefore natural that any scheme for our legitimisation through associations, organizations and any other legal entities leaves us completely indifferent, since this condition is already achieved in everyone’s conscience.
It has been achieved through the selfless support that we receive from thousands of people around the world, demonstrated through their participation and endorsement, and through the recognition of the struggle that has been withstood all these months and its dissemination.
At the same time the state remains completely indifferent to providing assistance to these people while wasting thousands of resources to shift the responsibilities of its absence to those who rushed to replace it.
Self-organization is an act that fits neither in the system's registries, nor of course in the narrow framework of politicians that access everything through statutes. It is a continuous experiment which through its development and dissemination searches for the realisation of a free, consciously defined society; to each according to his needs, from everyone according to their capabilities.
Solidarity is not an accreditable product nor a theoretical discussion, but an act that is recognisable through its support and continuation.
Dignity is not negotiated in the halls of the courts and ruling institutions, but is determined through the daily struggle against injustice that these same institutions impose.
These are the principles of Platanos, and with these we will continue to move on, as long as the structure remains alive.
Self-organized Structure Platanos, Skala Sykamnias, 2016
http://left.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
21-1-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου