H απολογία του Φιντέλ Κάστρο στη δίκη του μετά την αποτυχημένη εξέγερση κατά του καθεστώτος Μπατίστα, στις 26 Ιουλίου 1953, όταν ηγήθηκε 150 Κουβανών επαναστατών σε μια επίθεση στο στρατόπεδο Μονκάδα, ξεδιπλώνει το όραμα του Κουβανού ηγέτη που πέθανε στις 26 Νοεμβρίου του 2016 σε ηλικία 90 ετών.
Η επίθεση του 1953 απέτυχε, κάποιοι από τους αντάρτες σκοτώθηκαν και κάποιοι άλλοι, μεταξύ αυτών και ο Κάστρο, πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Ο Κάστρο, ασκούμενος δικηγόρος εκείνη την εποχή, επέλεξε να υπερασπιστεί μόνος τον εαυτό του στη δίκη, η οποία ξεκίνησε στις 21 Σεπτεμβρίου 1953. Αργότερα δήλωσε ότι τα βασικά στοιχεία της ομιλίας του είχαν ήδη γραφεί για να χρησιμοποιηθούν ως ανακοίνωση και μανιφέστο των εξεγερμένων στην περίπτωση που η εξέγερση επιτύγχανε.
Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία. Η ιστορία θα με δικαιώσει
Η εισαγγελία ζήτησε να καταδικαστεί σε 30 χρόνια φυλακή. Καταδικάστηκε τελικά σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος, που σήμερα ονομάζεται το Νησί της Νεολαίας. Μετά από δύο χρόνια φυλακής, στον Φιντέλ και τους συντρόφους του χορηγήθηκε γενική αμνηστία και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό, απ’ όπου οργανώθηκε και εκπαιδεύτηκε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, ανάμεσά τους ο Αργεντίνος Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα και ο Καμίλο Σιενφουέγκος.
Στα τέλη Νοεμβρίου του 1956, 82 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα αποπλέουν από το Μεξικό, με ένα μικρό σκάφος, το Granma και κατευθύνονται στη δασική περιοχή της Σιέρα Μαέστρα. Στο δρόμο πέφτουν σε ενέδρα των καθεστωτικών και αποδεκατίζονται.
Οι δώδεκα που επιζούν φτάνουν στη Σιέρα Μαέστρα και ξεκινούν αντάρτικο. Το Φλεβάρη του 1956 έγιναν καθολικές απεργίες εργατών στη βιομηχανία ζάχαρης και σε άλλους κλάδους της οικονομίας. Οι επαναστάτες κατάφεραν να συνδυάσουν τον αγώνα στα βουνά με ένοπλες εξεγέρσεις, απεργίες και διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Στο πλευρό τους είχαν και σημαντικό μέρος του πληθυσμού της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι τις αρχές του 1958 οι ένοπλοι αντάρτες έφταναν τους 6.000 και είχαν καταλάβει μεγάλο μέρος του νησιού.
Το 1958 αρχίζουν και μετακινούνται από τα βουνά στις πεδιάδες, να καταλαμβάνουν τη μία μετά την άλλη τις πόλεις και τελικά μπαίνουν θριαμβευτές στην Αβάνα την Πρωτοχρονιά του 1959 κι ενώ ο Μπατίστα και οι στενοί συνεργάτες του έχουν εγκαταλείψει το νησί.
"Αλήθεια θέλεις να γράψεις ότι πρόκειται για σοσιαλιστική επανάσταση; Εντάξει, γράψ' το! Δεν φοβόμαστε τις λέξεις. Μην πεις μόνο - όπως κάνουν οι Αμερικανοί - ότι εδώ έχουμε κομμουνισμό. Διότι κομμουνισμό δεν θα βρεις ούτε στη Ρωσία, ύστερα από 40 χρόνια κατάληψης της εξουσίας... Όσο για τη μεσαία τάξη, ξέχνα τους αυτούς, αγόρι μου. Ούτε που να το σκέφτεσαι ότι οι μικροαστοί μπορούν να παίξουν επαναστατικό ρόλο στη Λατινική Αμερική. Βεβαίως έχω μελετήσει τα έργα του Μαρξ και του Λένιν, πριν μάλιστα από την επίθεση στο Cuartel Moncada, το 1953. Η κοινωνία είναι χωρισμένη σε δύο τάξεις. Ο ταξικός αγώνας είναι γεγονός. Αυτές είναι αδιαμφισβήτητες αλήθειες. Όχι, οι Αμερικανοί δεν θα μας επιτεθούν. Ούτως ή άλλως ο ιμπεριαλισμός πνέει τα λοίσθια. Μπορεί βεβαίως να επιλέξει ανάμεσα στην αυτοκτονία και στον φυσικό θάνατο. Αν επιτεθεί, αυτό θα σημαίνει αυτοκτονία. Αν δεν επιτεθεί, μπορεί να ελπίζει σε μικρή παράταση ζωής".
(Από τη συνέντευξη του Κάστρο στον Αρμαΐνιο Σαβιόλι που δημοσιεύθηκε στην ιταλική εφημερίδα "L'' Unità" την 1η Φεβρουαρίου 1961)
Ακολουθεί ολόκληρη η ιστορική απολογία του Φιντέλ Κάστρο που ξεδιπλώνει το όραμα του για την επανάσταση:
''Αξιότιομοι δικαστές, αν υπάρχει στην καρδιά σας ίχνος αγάπης προς την πατρίδα σας, αγάπης για την ανθρωπότητα, αγάπης για τη δικαιοσύνη, ακούστε προσεκτικά. Γνωρίζω ότι θα φιμωθώ για πολλά χρόνια. Γνωρίζω ότι το καθεστώς θα προσπαθήσει να αποσιωπήσει την αλήθεια με κάθε δυνατό μέσο. Γνωρίζω ότι θα μια συνωμοσία με σκοπό να με θάψει στη λήθη. Αλλά η φωνή μου δεν θα κατασιγασθεί - θα αναδύεται από τα στήθη μου ακόμη και όταν θα νιώθω ολομόναχος, και η καρδιά μου θα της δίνει όλη τη θέρμη που οι άσπλαχνοι δειλοί της αποστερούν.
Από μια καλύβα στα βουνά, τη Δευτέρα 27 Ιουλίου, άκουσα τη φωνή του δικτάτορα στον αέρα, ενόσω δεκαοκτώ ακόμη από τους άντρες μας βρίσκονταν σε ένοπλη σύρραξη με την κυβέρνηση. Εκείνοι που ποτέ δεν βίωσαν παρόμοιες στιγμές δεν θα νιώσουν ποτέ αυτό το είδος πικρίας και αγανάκτησης. Την ώρα που οι ελπίδες που επί μακρόν τρέφαμε για την απελευθέρωση του λαού μας κείτονταν σε ερείπια, ακούσαμε για εκείνες τις κατεστραμμένες ελπίδες να επιχαίρει ένας τύραννος πιο μοχθηρός, πιο αλαζών από ποτέ. Ο ατελείωτος χείμαρρος ψεμάτων και συκοφαντιών, που ξεχύθηκε με την άξεστη, απεχθή, αποκρουστική του γλώσσα, μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον ατελείωτο χείμαρρο του αγνού νεανικού αίματος που έχει κυλήσει από την νύχτα που πέρασε - εν γνώσει του, με τη συγκατάθεσή του, με τη συνέργιά του και με την έγκρισή του - που χύνεται από την πιο απάνθρωπη συμμορία δολοφόνων που μπορεί κάποιος να φανταστεί.
Θα αρκούσε να τον πιστέψει ένας ενσυνείδητος άνθρωπος για μια στιγμή μόνο για να γεμίσει με τύψεις και ντροπή για την υπόλοιπη ζωή του. Εκείνη την ώρα δεν μπορούσα ούτε να ελπίζω να χαράξω στο άθλιο μέτωπο του το σήμα της αλήθειας, το οποίο θα τον καταδικάζει για την υπόλοιπη ζωή του και για όλες τις ημέρες που θα έρθουν. Ήδη ένας κλοιός από 1.000 και πάνω ανθρώπους, εξοπλισμένους με όπλα πιο ισχυρά από τα δικά μας και με αυστηρές εντολές να φέρουν πίσω τα πτώματά μας, έσφιγγε γύρω μας.
Τώρα που η αλήθεια βγαίνει στην επιφάνεια, τώρα που μιλώντας ενώπιον σας φέρω σε πέρας την αποστολή που όρισα για τον εαυτό μου, μπορώ να πεθάνω ήσυχα και ικανοποιημένος. Θα μιλήσω λοιπόν έξω από τα δόντια για αυτούς τους άγριους δολοφόνους.
Οι στρατιώτες Μονκάδα μετετράπησαν σε κολαστήριο μαρτυρίου και θανάτου. Κάποιοι επαίσχυντοι άνθρωποι μετέτρεψαν τις στολές τους σε ποδιές χασάπηδων. Οι τοίχοι ήταν πιτσιλισμένοι με αίμα. Οι σφαίρες που είχαν σφηνωθεί στους τοίχους ήταν επιστρωμένες με καψαλισμένα κομμάτια δέρματος, μυαλά και ανθρώπινες τρίχες, αποκρουστικά ενθύμια των κατά πρόσωπο πυροβολισμών από τουφέκια. Το γρασίδι γύρω από τους στρατώνες ήταν σκούρο και κολλούσε από το ανθρώπινο αίμα.
Τα εγληματικά χέρια που καθοδηγούν το πεπρωμένο της Κούβας είχαν τοποθετήσει για τους φυλακισμένους στην είσοδο εκείνου του άντρου του θανάτου την επιγραφή που μόνο στην Κόλαση θα μπορούσε να είχε αναρτηθεί :
''Εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα''. Ούτε καν αποπειράθηκαν να κουκουλώσουν τα πράγματα. Δεν μπήκαν στον ελάχιστο κόπο να συγκαλύψουν ότι έκαναν. Πίστευαν ότι είχαν εξαπατήσει τους ανθρώπους με τα ψεματά τους και κατέληξαν να εξαπατούν τους εαυτούς τους. Θεωρούσαν τους εαυτους τους αφέντες και άρχοντες του σύμπαντος, με εξουσία επί ζωής και θανάτου.
Ο φόβος που βίωσαν λοιπόν άμα τη επιθέσει μας την αυγή εξανεμίστηκε μέσα σε ένα χορό πτωμάτων, μέσα σε ένα μεθυσμένο όργιο αίματος. Ο Δάντης χώρισε την Κόλαση του σε εννέα κύκλους. Τοποθέτησε τους εγκληματίες στον έβδομο, τους κλέφτες στον όγδοο και τους προδότες στον ένατο. Δύσκολο δίλημμα θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι δαίμονες, όταν θα προσπαθήσουν να βρουν ένα κατάλληλο σημείο για την ψυχή αυτού του ανθρώπου - αν αυτός ο άνθρωπος διαθέτει ψυχή. Ο άνθρωπος που υποκίνησε τις βάρβαρες ενέργειες στο Σαντιάγκο της Κούβας δεν έχει καν καρδιά.
Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν άνθρωποι με ποταπά ένστικτα. Οι σαδιστές, οι κτηνάνθρωποι, ατέρμονοι μεταφορείς όλων των προπατορικών αταβισμών κυκλοφορούν με την αμφίεση ανθρώπινων πλασμάτων, είναι όμως τέρατα, χαλιναγωγούμενα μόνο λίγο πολύ από την πειθαρχία και την κοινωνική έξη. Αν τους προσφερθεί ένα ποτό από ένα ποταμό αίματος, δεν θα είναι ικανοποιημένοι ώσπου να στραγγίσουν τον ποταμό.
Ότι χρειάζονταν αυτοί οι άνθρωποι ήταν η διαταγή. Στα χέρια αφανίστηκαν οι καλύτεροι και οι ευγενέστεροι Κουβανοί : οι πιο γενναίοι, οι πιο ειλικρινείς, οι πιο ιδεαλιστές. Ο τύραννος τους αποκάλεσε ιεραποστόλους. Πέθαιναν ως ήρωες στα χέρια ανθρώπων που εισέπρατταν το μισθό τους από τη Δημοκρατία για να την υπερασπίσουν, υπηρετούν τα συμφέροντα μιας κλίκας και δολοφονούν τους καλύτερους πολίτες της.
Στη διάρκεια των βασανιστηρίων των συντρόφων μας, ο στρατός τους προσέφερε την ευκαιρία να σώσουν τις ζωές τους προδίδοντας την ιδεολογία τους και δηλώνοντας ψευδώς ότι ο Πρίο τους είχε δώσει χρήματα. Όταν με αγανάκτηση απέρριπταν αυτή την πρόταση, ο στρατός συνέχιζε με τα φρικτά βασανιστηρία του. Συνέθλιβαν τους όρχεις τους και ξερίζωναν τα μάτια τους. Αλλά κανείς δεν υπέκυψε. Δεν ακούστηκε κανένα παράπονο, ούτε ζητήθκε καμία χάρη. Ακόμη και όταν είχαν στερηθεί τα όργανα του ανδρισμού τους, οι άνδρες μας ήταν ωστόσο χίλιες φορές περισσότερο άνδρες από όλους τους βασανιστές μαζί. Φωτογραφίες οι οποίες δεν λένε ψέματα, δείχνουν τα πτώματα κομματιασμένα. Χρησιμοποιήθηκαν και άλλες μέθοδοι.
Δεν είναι νεκρός, γιατί το να πεθαίνεις για την πατρίδα σου σημαίνει να ζεις παντοτινά
Απογοητευμένοι από τη γενναιότητα των ανδρών, προσπάθησαν να τσακίσουν το πνεύμα των γυναικών μας. Με ένα ματωμένο ανθρώπινο μάτι στα χέρια τους, ένας λοχίας και διάφοροι άλλοι πήγαν στο κελί όπου κρατούνταν οι συντρόφισσές μας, Μέλμπα Χερνάντες και Χαιντέ Σανταμαρία. Απευθυνόμενοι στην τελευταία και δείχνοντας της το μάτι, είπαν ''Αυτό το μάτι άνηκε στον αδελφό σου. Αν δεν μας πεις όσα αυτός αρνήθηκε να πει, θα του ξεριζώσουμε και το άλλο''. Εκείνη, που αγαπούσε το γενναίο αδελφό της περισσότερο από καθετί, αποκρίθηκε γεμάτη μεγαλείο : ''Αν του ξεριζώσατε το ένα μάτι και δεν μίλησε, πολύ λιγότερο θα το πράξω εγώ''.
Αργότερα επέστρεψαν και έκαψαν τα χέρια τους με αναμμένα τσιγάρα ώσπου, τελικά, γεμάτοι μνησικακία, είπαν στη νεαρή Χαιντέ Σανταμαρία : ''Δεν έχεις πια αρραβωνιαστικό, γιατί τον σκοτώσαμε και αυτόν''. Παραμένοντας όμως ατάραχη, εκείνη απάντησε : ''Δεν είναι νεκρός, γιατί το να πεθαίνεις για την πατρίδα σου σημαίνει να ζεις παντοτινά''. Ποτέ ο ηρωισμός και η αξιοπρέπεια των γυναικών της Κούβας δεν είχε αγγίξει τέτοια ύψη.
Είμαστε Κουβανοί και το να είναι κανείς Κουβανός συνεπάγεται ένα καθήκον, η μη εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος είναι έγκλημα, είναι εθνική προδοσία. Είμαστε υπερήφανοι για την ιστορία της πατρίδας μας, τη διδαχθήκαμε στο σχολείο και μεγαλώσαμε ακούγοντας για ελευθερία, δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Διδαχθήκαμε να τρέφουμε σεβασμό στο λαμπρό παράδειγμα των ηρώων και των μαρτύρων μας. Σεσπεδες, Αγκραμόντε, Μακέο, Γκόμες και Μάρτι ήταν τα πρώτα ονόματα που χαράκτηκαν στο μυαλό μας.
Διδαχθήκαμε ότι για την καθοδήγηση των ελεύθερων πολιτών της Κούβας, ο Απόστολος (ο Μαρτί, συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου) έγραψε στο βιβλίο του "Ο χρυσούς αιών": ''O άνθρωπος που συμμορφώνεται με άδικους νόμους και επιτρέπει σε οποιονδήποτε άνθρωπο να κακομεταχειρίζεται την πατρίδα στην οποία γεννήθηκε δεν είναι έντιμος άνθρωπος...Στον κόσμο πρέπει να υπάρχει ένας ορισμένος βαθμός εντιμότητας όπως πρέπει να υπάρχει μια ορισμένη ποσότητα φωτός. Όταν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι χωρίς εντιμότητα πολλών ανθρώπων. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που επαναστατούν με μεγάλο σθένος ενάντια σε εκείνους που κλέβουν την ίδια την ανθρώπινη εντιμότητα. Μέσω εκείνων των ανθρώπων χιλιάδες ακόμη περιορίζονται, ένας ολόκληρος λαός περιορίζεται, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια περιορίζεται...''.
Διδαχθήκαμε ότι η 10η Οκτωβρίου και η 24η Φεβρουαρίου είναι ένδοξες επέτειοι εθνικής αφύπνισης διότι σηματοδοτούν ημέρες στις οποίες οι Κουβανοί επαναστάτησαν ενάντια στο ζυγό της απάνθρωπης τυραννίας.
Διδαχθήκαμε να αγαπούμε και να υπερασπιζόμαστε τη σημαία με το μοναχικό της άστρο και κάθε απόγευμα να τραγουδούμε τους στίχους του Εθνικού μας Ύμνου : ''Το να ζεις αλυσοδεμένος σημαίνει να ζεις στην ατίμωση'' και ''Το να πεθαίνεις για την πατρίδα σου σημαίνει να ζεις παντοτινά!''.
Όλα αυτά τα μάθαμε και δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ, ακόμη και αν σήμερα στη γη μας επιβάλλεται θάνατος και φυλάκιση στους ανθρώπους που εφαρμόζουν στην πράξη τις ιδέες που διδάχτηκαν από τα γεννοφάσκια τους. Γεννηθήκαμε σε μια ελεύθερη χώρα που μας κληροδότησαν οι γονείς μας και καλύτερα να βυθιστεί το νησί στη θάλασσα παρά να συναινέσουμε να είμαστε σκλάβοι οποιουδήποτε.
Φαινόταν ότι ο Απόστολος θα πέθαινε στη διάρκεια της εκατονταετηρίδας του. Φαινόταν ότι η μνήμη του θα έσβηνε για πάντα. Τόσο μεγάλη ήταν η προσβολή! Εν τούτοις, είναι ζωντανός δεν πέθανε. Ο λαός του είναι ανυπότακτος. Ο λαός του είναι άξιος. Ο λαός του είναι πιστός στη μνήμη του. Υπάρχουν Κουβανοί που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τις πεποιθήσεις του. Υπάρχουν νέοι άνδρες που με μεγαλόπρεπη ανιδιοτέλεια ήρθαν να πεθάνουν πλάι στον τάφο του, δίνοντας το αίμα τους και τις ζωές τους ούτως ώστε να εξακολουθήσει να ζει στην καρδιά του έθνους. Κούβα, τι θα είχες απογίνει αν άφηνες τον Αποστολό σου να πεθάνει;
Φτάνω στο τέλος της υπερασπιτικής μου έκκλησης, δεν θα την τελειώσω όμως όπως κάνουν οι δικηγόροι, ζητώντας την απελευθέρωση του κατηγορουμένου. Δεν μπορώ να ζητήσω ελευθερία για τον εαυτό μου τη στιγμή που οι σύντροφοί μου ήδη υποφέρουν στην επονείδιστη φυλακή στο Πευκονήσι. Στείλτε με εκεί να σμίξω μαζί τους και να μοιραστώ το πεπρωμένο τους. Είναι κατανοητό ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι θα έπρεπε να είναι νεκροί ή φυλακισμένοι σε μια δημοκρατία όπου ο πρόεδρος είναι εγκληματίας και κλέφτης...
Γνωρίζω ότι ο εγκλεισμός θα είναι για εμένα πιο δύσκολος από ότι για οποιονδήποτε, γεμάτος άνανδρες απειλές και απαίσια απανθρωπιά. Δεν φοβάμαι όμως τη φυλακή, όπως δεν φοβάμαι το μένος του τιποτένιου τυράννου που πήρε τις ζωές εβδομήντα συντρόφων μου.
Καταδικάστε με. Δεν έχει σημασία. Η Ιστορία θα με δικαιώσει''.
Τα αίτια της έχθρας των Αμερικανών ενάντια στην Κούβα όπως τα περιέγραψε ο ίδιος ο Κάστρο στην εισήγησή του στο 1ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος:
- "Ένα από τα πρώτα μέτρα της Επανάστασης υπήρξε η παραδειγματική τιμωρία των βασικών ενόχων για τα εγκλήματα που έγιναν από τη δικτατορία του Μπατίστα".
- "Δημεύτηκαν χωρίς καθυστέρηση όλα τα παράνομα αποκτημένα υλικά αγαθά που βρίσκονταν στα χέρια των αξιωματούχων του αιματοβαμμένου καθεστώτος".
- "Ο παλιός στρατός που είχε καταπιέσει σκληρά το λαό, διαλύθηκε και οι αρμοδιότητες που αντιστοιχούν στις ένοπλες δυνάμεις, μεταβιβάστηκαν στον ένδοξο Επαναστατικό Στρατό, που, όπως έλεγε ο Καμίλιο Σιενφουέγκος: "Ήταν ο λαός, ντυμένος τ’ αμπέχονο".
- "Η δημόσια διοίκηση ξεκαθαρίστηκε από τα στοιχεία που είχαν συνεργαστεί με την τυραννία".
- "Η διεφθαρμένη και πουλημένη ηγεσία των συνδικάτων απομακρύνθηκε και τα δικαιώματα των εργαζομένων αποκαταστάθηκαν".
- "Οι εργάτες που είχαν απολυθεί από τις επιχειρήσεις στην περίοδο της δικτατορίας γύρισαν στις εργασίες τους. Σταμάτησε αμέσως το διώξιμο αγροτών από τη γη".
- "Στις 3 Μάρτη 1959 η Κουβανική Εταιρεία Τηλεφώνων – αμερικάνικο μονοπώλιο – που είχε αναμειχθεί στις βρώμικες υποθέσεις της τυραννίας σε βάρος των συμφερόντων του λαού, μπήκε κάτω από κρατικό έλεγχο".
- "Στις 6 Μάρτη ψηφίστηκε νόμος που μείωσε κατά 50% τα υψηλά ενοίκια που πλήρωνε ο λαός, μέτρο που ξεσήκωσε μεγάλο ενθουσιασμό στον πληθυσμό των πόλεων και δημιούργησε πραγματική αναταραχή στους αστικούς κύκλους".
- "Στις 21 Απρίλη όλες οι πλαζ της χώρας κηρύχτηκαν ελεύθερες για τη χρήση του λαού και καταργήθηκαν έτσι τα προνόμια και οι μισητές διακρίσεις που είχε επιβάλει η αστική τάξη σε πολλούς από αυτούς τους τόπους αναψυχής".
- "Στις 17 Μάη ψηφίστηκε η πρώτη Αγροτική Μεταρρύθμιση. Αυτό το αποφασιστικό, αναγκαίο και δίκαιο μέτρο, μας έβαλε άμεσα αντιμέτωπους όχι μόνο με την ντόπια ολιγαρχία, αλλά και με τον ιμπεριαλισμό, γιατί πολλές αμερικάνικες επιχειρήσεις είχαν στην ιδιοκτησία τους πελώριες εκτάσεις με τα πιο γόνιμα εδάφη της χώρας, κυρίως φυτεμένες με ζαχαροκάλαμο".
- "Στις 20 Αυγούστου 1959 μειώθηκε η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και μπήκε έτσι τέρμα στην ασυδοσία ενός αλλού τεράστιου αμερικανικού μονοπωλίου".
- "… η επανάσταση από τις πρώτες κιόλας μέρες καταπιάστηκε με τη φοβερή μάστιγα της ανεργίας κι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στον αγώνα για βελτίωση των αθλίων συνθηκών που επικρατούσαν, στην Παιδεία και στη λαϊκή Υγεία. Χιλιάδες δάσκαλοι στάλθηκαν στην ύπαιθρο, ενώ στις πιο απόμακρες γωνιές της χώρας μας άρχισαν να χτίζονται πολυάριθμα νοσοκομεία".
- "Σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε με επιτυχία το έργο της εξάλειψης των τενεκεδοσυνοικιών που τόσο πλατιά διάδοση έχουν στις μεγάλες πόλεις της Λατινικής Αμερικής".
- "…οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις εμπορικές τους πιστώσεις. Αυτό είχε σημαντική αρνητική επίδραση στις απαραίτητες για τη χώρα εισαγωγές. Έτσι, η Επανάσταση αναγκάστηκε να πάρει αυστηρά μέτρα οικονομίας. Αυτό όμως δεν το έκανε σε βάρος των φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού, όπως γίνεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Σταμάτησαν οι εισαγωγές των περιττών ειδών και καθιερώθηκε ισότιμη κατανομή των βασικών προϊόντων. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δίκαια, ριζικά και αναγκαία μέτρα που πήρε η Επανάσταση, η οποία είχε μπροστά της έναν απελπισμένο αγώνα επιβίωσης".
Με πληροφορίες από:
-Εφημερίδα "Το Βήμα" (23 Ιουνίου 2002), έκδοση "Οι πρωταγωνιστές της σύγχρονης ιστορίας"
-Castro, Fidel Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή (1976)
Χρήστος Δεμέτης
http://news247.gr/
...........................
Φιντέλ Κάστρο: Οι 638 απόπειρες δολοφονίας
Ο Φιντέλ Κάστρο ο οποίος έμεινε στην εξουσία της Κούβας επί μισό αιώνα μισήθηκε και αγαπήθηκε όσο λίγοι ηγέτες κρατών στην παγκόσμια ιστορία.
Ουκ ολίγες φορές αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν με ποικίλους και ευφάνταστους τρόπους. Μεταξύ αυτών, πούρα που θα εκρύγνυητο, μια δηλητηριασμένη στολή καταδύσεων, ένα δηλητηριασμένο στυλό και πολλά άλλα.
Η CIA μετά την επιτυχημένη επανάσταση που ανέτρεψε τον Φουλχένσιο Μπατίστα το 1959, άρχισε να σχεδιάζει την εξόντωση του Κάστρο. Την περίοδο 1960-1965 η CIA αποπειράθηκε να τον σκοτώσει 8 φορές. Ο πρώην επικεφαλής των κουβανικών μυστικών υπηρεσιών Φαμπιάν Εσκαλάντε, ο οποίος είχε σκοπό να προστατεύει τον Κάστρο σε ντοκιμαντέρ που προετοίμασε, αναφέρει πως συνολικά οι απόπειρες δολοφονίες κατά του Κάστρο ήταν 638!
Αρκετές από αυτές ήταν σχεδιασμένες από την CIA υπό την ονομασία "Επιχείρηση Mongoose", ενώ σκόπευαν να τον ανατινάξουν κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Μουσείο του Ernest Hemingway στη Κούβα.
Μάλιστα, σε μια από τις πρώτες απόπειρες δολοφονίας που οργάνωσε η CIA, συμμετείχε και η πρώην ερωμένη του Marita Lorenz, την οποία γνώρισε το 1959. Η CIA την στρατολόγησε με σκοπό να τον δηλητηριάσει με χάπια. Εκείνη τα έκρυψε σε ένα βαζάκι με κρέμα και διαλύθηκαν. Όταν ο Κάστρο πληροφορήθηκε τη συνωμοσία, της έδωσε ένα όπλο και της είπε να τον σκοτώσει, με εκείνη να λέει πως δεν μπορεί να το κάνει.
Η CIA είχε βάλει στόχο να τον εξοντώσει. Παράλληλα, είχε πλησιάσει μαφιόζους μέσω πρώην πράκτορα του FBI, για να του ρίξουν δηλητηριασμένα χάπια στο φαγητό του. Ωστόσο, για μήνες δεν βρήκαν την ευκαιρία να το κάνουν πράξη. Ο Κάστρο μετά από όλα αυτά, υποπτευόταν τα πάντα και έλεγχε τα πάντα γύρω του. Για παράδειγμα, στην ομιλία που θα έδινε ο Κάστρο στον Παναμά το 2000, κουβανοί εξόριστοι σχεδίασαν να τοποθετούσαν δεκάδες κιλά εκρηκτικών κάτω από το πόντιουμ, αλλά το σχέδιο αποκαλύφθηκε. Ένας από τους συλληφθέντες ήταν πρώην στέλεχος της CIA, ο Λουίς Ποσάδα που αργότερα απελευθερώθηκε με χάρη.
Επίσης, αποτυχημένες ήταν οι απόπειρες να τον σκοτώσουν με πούρο-βόμβα, αλλά και να μολύνουν τη στολή κατάδυσης του με έναν τοξικό μύκητα που θα του προκαλούσε μια επικίνδυνη αλλεργική αντίδραση στο δέρμα. Επίσης, την ημέρα της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι , ένας πράκτορας εξοπλισμένος με ένα στυλό σύριγγα εστάλη στην Κούβα για να δολοφονήσει τον Κάστρο αλλά απέτυχε.
Παράλληλα, έβαλαν στόχο μέχρι και να καταστρέψουν το σήμα κατατεθέν του Κάστρο τη πυκνή γενειάδα του: θα έριχναν στα παπούτσια του σκόνη που θα έκανε τα γένια του να πέσουν, ενώ δίνοντάς του LSD είχαν σκοπό να πλήξουν την δημόσια εικόνα του.
Ο Φιντέλ Κάστρο είχε δηλώσει χαρακτηριστικά πως αν η αποφυγή δολοφονίας ήταν ολυμπιακό άθλημα, θα είχε πάρει το Χρυσό μετάλλιο.
Ο Κάστρο επέμενε ότι μέχρι και τα μέσα της περασμένης δεκαετίας και επί προεδρίας Τζορτζ Μπους του νεότερου γίνονταν σχέδια για την εξόντωσή του. Ο ίδιος αποσύρθηκε από την πολιτική το 2006, ενώ λίγο αργότερα διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου, ανάρρωσε και τελευταία έκανε σπάνια δημόσιες εμφανίσεις.
Σημειώνεται ότι ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας είχε γραφτεί στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, ως το άτομο εναντίον του οποίου έχουν γίνει οι περισσότερες απόπειρες δολοφονίας. Σύμφωνα και με την ιστοσελίδα www.cubadebate.cu, μέχρι το 2006, όταν ο Φιντέλ παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ, είχαν καταγραφεί όπως προαναφέραμε 638 απόπειρες δολοφονίας σε βάρος του -σχεδόν όλες είχαν διαταχθεί από τη CIA.
http://news247.gr/eidiseis/afieromata/fintel-kastro-638-apopeires-dolofonias.4391715.html
....................
Το επαναστατικό χαίρε του ΚΚΕ στον Φιντέλ Κάστρο: 'Hasta la victoria siempre'
"Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στον πρόεδρο της Κούβας Ραούλ Κάστρο, την ΚΕ του ΚΚ Κούβας και σε όλο τον κουβανικό λαό", αναφέρει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο.
AdTech Ad
"Ο Φιντέλ Κάστρο είχε γεννηθεί στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926 και είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα, που είχε την ανοιχτή στήριξη και των ΗΠΑ.
Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα.
Μπροστά στους κατηγόρους του, στις 6 Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο λέει: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα 'ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».
Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση.
Το 1955, στις 15 του Μάη, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της Κουβανέζικης Επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα και o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Οι επαναστάτες ξεκίνησαν το αντάρτικο στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ο επαναστατικός στρατός που συγκροτήθηκε «ακούμπησε» στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία, που είχε ξεκινήσει το κίνημα της 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φ. Παις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίησή τους στις Ενωμένες επαναστατικές δυνάμεις, που οδήγησαν στην επανασύσταση του ΚΚ Κούβας το 1965.
Την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα, τον οποίο στήριζαν οι ΗΠΑ. Η Κουβανική Επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.
Δυο χρόνια και 4 μήνες μετά την Επανάσταση, ο κουβανικός λαός, με την καθοδήγηση της ηγεσίας του και του ίδιου του Κάστρο, αναχαιτίζει στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, την εισβολή και απόβαση 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση.
Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ο Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης. Για δεκαετίες ο Φιντέλ Κάστρο, από τη θέση του προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας, καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες το 1989-1991", σημειώνει και τονίζει πως:
"Ο Φιντέλ Κάστρο αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και ιδιαίτερα στον κουβανικό λαό, στον αγώνα που δίνει και σήμερα ενάντια στο αμερικανικό εμπάργκο που συνεχίζεται και όλες τις προσπάθειες υπονόμευσης του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στις οποίες πρωτοστατούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ".
"Ο Φιντέλ Κάστρο θα ζει για πάντα στην ιστορική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των λαών όλου του κόσμου, των καταπιεσμένων στον αγώνα για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την τελική νίκη, για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Hasta la victoria siempre", καταλήγει.
................................
Η ιστορία των σχέσεων μεταξύ Κούβας και ΗΠΑ σε 60 δευτερόλεπτα
Το 1959 ο Φιντέλ Κάστρο και οι σύντροφοί του καταλαμβάνουν την εξουσία και ένα χρόνο αργότερα, το 1960, όλες οι αμερικανικές επιχειρήσεις κρατικοποιήθηκαν και οι ξένοι εκδιώχθηκαν.
Το 1961 οι ΗΠΑ σταματούν οποιαδήποτε διπλωματική σχέση με τη Κούβα. Την ίδια χρονιά γίνεται και η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων. Ήταν μια αποτυχημένη στρατιωτική επέμβαση στην Κούβα, που εκτελέστηκε από την παραστρατιωτική ομάδα Μπρίγκειντ 2506, υποστηριζόμενη από την CIA, ενώ το 1962 ακολούθησε η κρίση των πυραύλων της Κούβας, δηλαδή η διεθνής διένεξη που έγινε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου, μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το 1980, περισσότεροι από 125.000 άνθρωποι επιβιβάστηκαν σε πλοία με προορισμό τις ΗΠΑ, ενώ το 1996 Ο κουβανικός στρατός καταρρίπτει αμερικάνικα αεροπλάνα. Περίπου 3 χρόνια αργότερα, το 1999, οι Αμερικανοί πολίτες οργανώνουν εκστρατείες για την ματαίωση της εξορίας του Elian Gonzales στην Κούβα.
Το 2001 το κλίμα φαίνεται να αλλάζει, αφού για πρώτη φορά οι ΗΠΑ στέλνουν τρόφιμα στον κουβανικό λαό και επτά χρόνια αργότερα ο αδερφός του Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ τον διαδέχεται στην εξουσία. Μόλις τρία χρόνια αργότερα ο πρόεδρος Ομπάμα αποφασίζει να χαλαρώσει τα ταξιδιωτικά μέτρα που είχαν ληφθεί τα προηγούμενα χρόνια. Αποκορύφωμα των διαπραγματεύσεων αποτελεί η κοινή προσπάθεια των ηγετών των χωρών να αναθερμάνουν της διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις των χωρών.
Επιμέλεια: Εύη Κιόρρι - http://news247.gr/
........................................................................
Όταν ο Φιντέλ Κάστρο κατακτούσε την εξουσία
Το Ιανουάριο του 1959, το περιοδικό TIME, επέλεγε να ντύσει το εξώφυλλο του με τον επικεφαλής της επανάστασης που εκείνη την περίοδο κατόρθωνε να εξορίσει τον δικτάτορα Μπατίστα από την πρωτεύουσα του νησιού την Αβάνα. Με αφορμή την ιστορική συμφωνία Αμερικής-Κούβας, οι υπεύθυνοι του περιοδικού αποφάσισαν να ανεβάσουν ξανά το εξώφυλλο, αλλά και το άρθρο που το συνόδευε στην ιστοσελίδα τους στο ίντερνετ.
Ο Μπερνάρντ Ντάιντεριχ δημοσιογράφος του περιοδικού, βρέθηκε στο σημείο των μαχών επιβαζόμενος σε μια ομάδα γυναικών στρατιωτών με προορισμό την κατασκήνωση όπου βρισκόταν ο Φιντέλ Κάστρο και έγινε μάρτυρας της άτεγκτης απόφασής του για παραδειγματική τιμωρία όσων βοήθησαν το καθεστώς Μπατίστα.
"Είναι εγκληματίες. Όλοι το γνωρίζουν αυτό. Θα του δώσουμε δίκαιη δίκη. Μητέρες έρχονται και λένε, 'αυτός ο άντρας σκότωσε το γιο μου'" έλεγε ο ίδιος, πριν στήσει τη δίκη για δεκάδες ανθρώπους στην κεντρικό πάρκο της Αβάνας. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι επαναστάτες πήραν το ρόλο του εισαγγελέα, της υπεράσπισης, αλλά και του δικαστή. Πολύ σύντομα, όπως αναφέρει το αμερικανικό περιοδικό, η ετυμηγορία βγήκε και εκτελέστηκε. Οι αντιδράσεις επίσημων εκπροσώπων άλλων χωρών δεν πτόησαν τον Κάστρο, ενώ από πλευράς Κουβανών δεν υπήρξε καμιά αντίδραση.
Ενδιαφέρον είναι επίσης πως ο Κάστρο σχεδίαζε τότε ελεύθερες εκλογές σε διάστημα 18 μηνών με δύο χρόνια από τότε. "Τα κόμματα πρέπει να έχουν το χρόνο να αναδιοργανωθούν. Αν είχαμε εκλογές την αύριο, θα ήμαστε νικητές. Οι άνθρωποι κουράζονται εύκολα. Σε 18 μήνες, ο κόσμος μπορεί να είναι πολύ κουρασμένος από εμας" δήλωνε.
...........................................................
Οι 10 ατάκες του Φιντέλ Κάστρο που αξίζει να θυμάσαι
Ο πατέρας της επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, απεβίωσε κατά τη διάρκεια της νύχτας, ανακοίνωσε ο αδερφός του Ραούλ Κάστρο.
Ήταν 90 ετών και ήταν το σύμβολο της επανάστασης για τον Κουβανικό λαό. Κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή το νησί του και αψήφησε την αμερικανική υπερδύναμη για περισσότερο από μισό αιώνα προτού παραδώσει την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ.
AdTech Ad
Ο Φιντέλ Κάστρο μέσα από τις ατάκες του
Μια επανάσταση δεν είναι ένα κρεβάτι γεμάτο τριαντάφυλλα. Μια επανάσταση είναι η μάχη του θανάτου μεταξύ του μέλλοντος και του παρελθόντος, 1961.
Έχω καρδία από ατσάλι, 1972.
Ξεκίνησα την επανάσταση με 82 άνδρες. Αν έπρεπε να το ξανακάνω, θα το έκανα με 10 ή 15 και απόλυτη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης, 1959.
Ποτέ δεν είδα μία αντίθεση ανάμεσα στις ιδέες που με υποστηρίζουν και τις ιδέες αυτού του συμβόλου, αυτής της αξιοσημείωτης φιγούρας, 1985.
Συνειδητοποίησα ότι το αληθινό πεπρωμένο μου θα ήταν ο πόλεμος που θα είχα με τις ΗΠΑ, 2004.
Χαίρομαι πραγματικά που έφτασα τα 80. Ποτέ δεν το περίμενα, τουλάχιστον έχοντας ως γείτονα τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο, που προσπαθεί να με σκοτώσει κάθε ημέρα, 21 Ιουλίου 2006.
Κατέληξα εδώ και πολύ καιρό στο συμπέρασμα ότι η τελευταία θυσία που πρέπει να κάνω τη δημόσια υγεία της Κούβας είναι να σταματήσω το κάπνισμα. Δεν μου έλειψε τόσο πολύ, 1985.
Έχω καταλήξει, μάλλον αργά, ότι οι ομιλίες πρέπει να είναι σύντομες, 2000.
Μιλάνε για την αποτυχία του σοσιαλισμού. Πού είναι όμως η επιτυχία του καπιταλισμού στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική και στην Ασία;
Η επανάσταση είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσουμε να κάνουμε πεντάλ, θα πέσουμε.
Εύη Κιόρρι
http://news247.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
28-11-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου