Τετάρτη, Δεκεμβρίου 21, 2016

ΣΤΙΒΕΝ ΧΟΚΙΝΓΚ: ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Σε ένα κείμενο – ποταμό στον Guardian, ο παγκοσμίου φήμης επιστήμονας Στέφεν Χόκινγκ αγγίζει μερικά από τα βασικότερα ζητήματα της σύγχρονης εποχής, καθώς αναφέρεται σε όλα τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που απασχόλησαν την παγκόσμια κοινή γνώμη το 2016, όπως το προσφυγικό, το Brexit, η εκλογή του Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ αλλά και την εξέλιξη της τεχνολογίας και την κλιματική αλλαγή.

Ο ίδιος, με αυτοκριτικό ύφος, εξηγεί ότι ανήκει στις ελίτ αυτού του κόσμου, ενώ η ασθένειά του επιτείνει την αίσθηση ότι ζει απομονωμένος από τον κόσμο της καθημερινότητας. «Η μικρή ομάδα των διεθνών θεωρητικών φυσικών, με τους οποίους έχω περάσει την εργασιακή μου ζωή, μπορεί μερικές φορές να μπαίνει στον πειρασμό να θεωρεί τον εαυτό της ως κορυφή. Επιπλέον, με τη διασημότητα που έχει έρθει με τα βιβλία μου, και την απομόνωση που επιβάλλει η ασθένειά μου, νιώθω σαν ο «γυάλινος πύργος» στον οποίο ζω να γίνεται όλο και ψηλότερος», γράφει ο Χόκινγκ.


Σε ό,τι αφορά το Brexit και την εκλογή του Ντ. Τραμπ, o Xόκινγκ εκτιμά ότι «ήταν η στιγμή που οι ξεχασμένοι μίλησαν, βρίσκοντας τον τρόπο να απορρίψουν τις συμβουλές και την καθοδήγηση των εμπειρογνωμόνων και την ελίτ. Δεν αποτελώ εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Είχα προειδοποιήσει πριν από τη ψηφοφορία για το Brexit, ότι θα βλάψει την επιστημονική έρευνα στη Βρετανία. Αυτό που έχει σημασία τώρα, πολύ περισσότερο από τις επιλογές που γίνονται από αυτά τα δύο εκλογικά σώματα, είναι το πώς αντιδρούν οι ελίτ. Πρέπει εμείς, με τη σειρά μας, να απορρίψουμε αυτές τις ψηφοφορίες ως ξεσπάσματα άξεστου λαϊκισμού που δεν λαμβάνουν υπόψη τα γεγονότα, και να προσπαθήσουμε να παρακάμψουμε ή να περιορίσουμε τις επιλογές που εκπροσωπούν; Θα έλεγα ότι αυτό θα ήταν ένα τρομερό λάθος.

Δεν είναι να απορεί κανείς τότε για το ότι ψάχνουν για μια νέα συμφωνία (new deal), την οποία ο Τραμπ και το Brexit μπορεί να εμφανίστηκαν να αντιπροσωπεύουν».

Σε σχέση με το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα ο Χόκινγκ εξηγεί ότι «ο φτωχός αγροτικός πληθυσμός συρρέει στις πόλεις, σε παραγκουπόλεις, καθοδηγούμενος από την ελπίδα. Και τότε συχνά, διαπιστώνοντας ότι η νιρβάνα του Instagram δεν είναι διαθέσιμη εκεί, την αναζητούν στο εξωτερικό, προσχωρώντας στον όλο και μεγαλύτερο αριθμό οικονομικών μεταναστών σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Αυτοί οι μετανάστες με τη σειρά τους, θέτουν νέες απαιτήσεις σχετικά με τις υποδομές και τις οικονομίες των χωρών στις οποίες φτάνουν, υπονομεύοντας την ανεκτικότητα και τροφοδοτώντας περαιτέρω τον πολιτικό λαϊκισμό».

Παράλληλα, δεν παραλείπει να αναφερθεί και στη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, εξηγώντας ότι έχει δύο αντίθετα χαρακτηριστικά. Από τη μια τονίζει ότι «για μένα, η ικανότητα να χρησιμοποιώ την τεχνολογία για να επικοινωνώ υπήρξε μια απελευθερωτική και θετική εμπειρία. Χωρίς αυτή, δεν θα ήμουν σε θέση να συνεχίσω να εργάζομαι τα προηγούμενα χρόνια». Ωστόσο, εξηγεί ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας ενισχύει τις ανισότητες καθώς «η αυτοματοποίηση των εργοστασίων έχει ήδη αποδεκατίσει θέσεις εργασίας στην παραδοσιακή βιομηχανία, και η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης είναι πιθανό να επεκτείνει αυτή την καταστροφή θέσεων εργασίας στις μεσαίες τάξεις, με μόνο τις θέσεις μεγαλύτερης ευθύνης, εποπτείας ή τις πιο δημιουργικές να απομένουν. Αυτό με τη σειρά του, θα επιταχύνει την ήδη διευρυνόμενη οικονομική ανισότητα σε όλο τον κόσμο. Το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες που αυτό υποστηρίζει, επιτρέπουν σε πολύ μικρές ομάδες ή μεμονωμένα άτομα να βγάλουν τεράστια κέρδη, ενώ απασχολούν πολύ λίγους ανθρώπους. Αυτό είναι αναπόφευκτο, είναι πρόοδος, αλλά είναι επίσης κοινωνικά καταστροφικό».

Κλείνοντας τη σημαντική του παρέμβαση ο φυσικός τονίζει ότι «βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή στην εξέλιξη της ανθρωπότητας», καθώς «αντιμετωπίζουμε φοβερές περιβαλλοντικές προκλήσεις: την κλιματική αλλαγή, την παραγωγή τροφίμων, τον υπερπληθυσμό, την εξαφάνιση άλλων ειδών, τις επιδημίες, την οξίνιση των ωκεανών».

«Τώρα έχουμε την τεχνολογία για να καταστρέψουμε τον πλανήτη στον οποίο ζούμε, αλλά δεν έχουμε αναπτύξει ακόμη την ικανότητα να δραπετεύσουμε από αυτόν. Ίσως σε μερικές εκατοντάδες χρόνια, θα έχουμε δημιουργήσει ανθρώπινες αποικίες ανάμεσα στα αστέρια, αλλά τώρα έχουμε μόνο έναν πλανήτη, και πρέπει να εργαστούμε από κοινού για να τον προστατεύσουμε. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να γκρεμίσουμε, όχι να υψώσουμε, εμπόδια εντός και μεταξύ των εθνών.
Αν θέλουμε να έχουμε μία πιθανότητα να το κάνουμε αυτό, οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έχουν αποτύχει και ότι έχουν απογοητεύσει τους πολλούς. Με τους πόρους να συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο στα χέρια των λίγων, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε πολύ περισσότερα από ό,τι μοιραζόμαστε σήμερα», συμπληρώνοντας ότι «

Για μένα, η πραγματικά ανησυχητική διάσταση όλου αυτού είναι ότι τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία μας, το είδος μας πρέπει να εργαστεί από κοινού. Αντιμετωπίζουμε φοβερές περιβαλλοντικές προκλήσεις: την κλιματική αλλαγή, την παραγωγή τροφίμων, τον υπερπληθυσμό, την εξαφάνιση άλλων ειδών, τις επιδημίες, την οξίνιση των ωκεανών».

Πηγές: Guardian, Lifo 
ΠΡΕΖΑ TV
21-12-2016

Δεν υπάρχουν σχόλια: