Ο Έντσο Τραβέρσο, ένας από τους πλέον εμβριθείς μελετητές της ιστορίας του 20ού αιώνα, υπογραμμίζει την ανάγκη σεβασμού της ιστορικής μνήμης λαών που έχουν υποστεί την καταπίεση του σταλινισμού, αλλά επιμένει ότι η εργαλειακή εξίσωσή του με τη φρίκη του ναζισμού υποτάσσεται στη σκοπιμότητα να παρουσιαστούν η φιλελεύθερη δημοκρατία και ο νεοφιλελευθερισμός σαν μονόδρομος.
Για τις ΗΠΑ επισημαίνει το παράδοξο ο ρατσισμός και η ξενοφοβία να εκπέμπονται από τον Λευκό Οίκο και όχι να αναδύονται από τα βαθύτερα στρώματα της κοινωνίας.
• Πριν από λίγες ημέρες η εσθονική προεδρία της Ε.Ε. οργάνωσε εκδήλωση «για να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού». Η προσπάθεια να εξισωθούν τα δύο διαφορετικά ιστορικά ρεύματα έχει ξεκινήσει από το 2009, με απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου και τις ψήφους των δεξιών και συντηρητικών κομμάτων. Ποια είναι η γνώμη σας;
Είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι σε τέτοιου είδους εξισώσεις. Φυσικά, πρέπει να θυμόμαστε τα θύματα του σταλινισμού και η μεταμόρφωση του σοβιετικού κομμουνισμού σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα πρέπει να ενσωματωθεί στην ιστορική μας συνείδηση. Ωστόσο η απλή εξίσωση ανάμεσα στον εθνικοσοσιαλισμό και τον σοβιετικό κομμουνισμό είναι συζητήσιμη για πολλούς λόγους.
Πρώτα απ’ όλα, διαγράφει τη συνθετότητα του κομμουνισμού ως μια ιστορική εμπειρία στην οποία συγχωνεύτηκαν η καταπίεση (σταλινισμός) και η χειραφέτηση.
Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο κομμουνισμός κινητοποίησε εκατομμύρια ανθρώπινων υπάρξεων ενάντια στον φασισμό και λειτούργησε, σε πολλές χώρες, σαν απελευθερωτικό κίνημα.
Οι βαλτικές χώρες ιστορικά αντιμετωπίζουν τη Ρωσία ως τον καταπιεστή τους και η επιθυμία τους να διατηρήσουν αυτήν τη μνήμη της καταπίεσης είναι απολύτως κατανοητή, αλλά αυτό το γεγονός δεν μπορεί να γίνεται ένα καθολικό πρίσμα.
Φανταστείτε η Ελλάδα, μια χώρα που δεν δοκίμασε ποτέ τη σταλινική δικτατορία, και όπου, αντιθέτως, το κομμουνιστικό κόμμα ήταν η ηγεμονεύουσα δύναμη του αντιφασισμού και του απελευθερωτικού αγώνα, να προσπαθούσε να επιβάλει τη δική της μνήμη στους Εσθονούς. Δικαίως αυτοί θα αντέτειναν ότι αυτό δεν είναι δική τους μνήμη.
•Ολόκληρη η συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα, Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου.
Τάσος Τσακίρογλου
http://www.efsyn.gr/arthro/stohos-tis-exisosis-nazismoy-kommoynismoy-einai-i-aponomimopoiisi-tis-rizospastikis-aristeras
ΠΡΕΖΑ TV
4-9-2017
Για τις ΗΠΑ επισημαίνει το παράδοξο ο ρατσισμός και η ξενοφοβία να εκπέμπονται από τον Λευκό Οίκο και όχι να αναδύονται από τα βαθύτερα στρώματα της κοινωνίας.
• Πριν από λίγες ημέρες η εσθονική προεδρία της Ε.Ε. οργάνωσε εκδήλωση «για να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού». Η προσπάθεια να εξισωθούν τα δύο διαφορετικά ιστορικά ρεύματα έχει ξεκινήσει από το 2009, με απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου και τις ψήφους των δεξιών και συντηρητικών κομμάτων. Ποια είναι η γνώμη σας;
Είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι σε τέτοιου είδους εξισώσεις. Φυσικά, πρέπει να θυμόμαστε τα θύματα του σταλινισμού και η μεταμόρφωση του σοβιετικού κομμουνισμού σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα πρέπει να ενσωματωθεί στην ιστορική μας συνείδηση. Ωστόσο η απλή εξίσωση ανάμεσα στον εθνικοσοσιαλισμό και τον σοβιετικό κομμουνισμό είναι συζητήσιμη για πολλούς λόγους.
Πρώτα απ’ όλα, διαγράφει τη συνθετότητα του κομμουνισμού ως μια ιστορική εμπειρία στην οποία συγχωνεύτηκαν η καταπίεση (σταλινισμός) και η χειραφέτηση.
Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο κομμουνισμός κινητοποίησε εκατομμύρια ανθρώπινων υπάρξεων ενάντια στον φασισμό και λειτούργησε, σε πολλές χώρες, σαν απελευθερωτικό κίνημα.
Οι βαλτικές χώρες ιστορικά αντιμετωπίζουν τη Ρωσία ως τον καταπιεστή τους και η επιθυμία τους να διατηρήσουν αυτήν τη μνήμη της καταπίεσης είναι απολύτως κατανοητή, αλλά αυτό το γεγονός δεν μπορεί να γίνεται ένα καθολικό πρίσμα.
Φανταστείτε η Ελλάδα, μια χώρα που δεν δοκίμασε ποτέ τη σταλινική δικτατορία, και όπου, αντιθέτως, το κομμουνιστικό κόμμα ήταν η ηγεμονεύουσα δύναμη του αντιφασισμού και του απελευθερωτικού αγώνα, να προσπαθούσε να επιβάλει τη δική της μνήμη στους Εσθονούς. Δικαίως αυτοί θα αντέτειναν ότι αυτό δεν είναι δική τους μνήμη.
•Ολόκληρη η συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα, Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου.
Τάσος Τσακίρογλου
http://www.efsyn.gr/arthro/stohos-tis-exisosis-nazismoy-kommoynismoy-einai-i-aponomimopoiisi-tis-rizospastikis-aristeras
ΠΡΕΖΑ TV
4-9-2017
2 σχόλια:
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΗ ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΤΗ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Η ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ.
ΙΣΩΣ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ
1)ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟ.
2)ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΔΙΚΑΣΤΕΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ (ΤΟ ΛΑΟ) ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ.
3)ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΝΑ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΟΥΣ ΤΙΜΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΙΕΥΘΑΡΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΣΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑ ΤΙΜΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΡΑΚΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ)
@2:28
Πας να μας φας την δουλειά;
(Άγιος Πέτρος)
Δημοσίευση σχολίου