ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ...
"...Είμαστε ξεκάθαροι. Το άσυλο ούτε μπορεί να καταργηθεί ούτε και επιτρέπεται. Καθιερώνεται στο Σύνταγμα και αποτελεί ιστορικό συμβολικό κεκτημένο δημοκρατικών αγώνων. Δεν σβήνεται επειδή λειτουργεί λανθασμένα. Απαιτείται όμως η προστασία του ως θεσμού.Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο είναι επαρκές,
αρκεί να υπάρχει η βούληση να εφαρμοσθεί.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα οφείλει
και μπορεί να προστατεύσει το άσυλο
και να καταργήσει το άσυλο της βίας..."
Αρης Σπηλιωτοπουλος...
Ελευθερος Τυπος 8-2-2009
Τωρα τι θελει να πει ο ποιητης δηλωνοντας οτι
"Η πανεπιστημιακή κοινότητα οφείλει
και μπορεί να προστατεύσει το άσυλο
και να καταργήσει το άσυλο της βίας"...;;;
Μα φυσικα αυτο που καταλαβατε ολοι σας...
Την πληρη εφαρμογη του νομου πλαισιο,ο οποιος επιτρεπει την εισοδο των αστυνομικων δυναμεων μεσα στους πανεπιστημιακους χωρους...
με το προσχημα παντα της διατηρησης της κοινης ειρηνης κτλ...
Ερχονται μαυρες μερες για ολους μας...
ΠΡΕΖΑ TV
8-2-2009
Ελευθερος Τυπος 8-2-2009
Τωρα τι θελει να πει ο ποιητης δηλωνοντας οτι
"Η πανεπιστημιακή κοινότητα οφείλει
και μπορεί να προστατεύσει το άσυλο
και να καταργήσει το άσυλο της βίας"...;;;
Μα φυσικα αυτο που καταλαβατε ολοι σας...
Την πληρη εφαρμογη του νομου πλαισιο,ο οποιος επιτρεπει την εισοδο των αστυνομικων δυναμεων μεσα στους πανεπιστημιακους χωρους...
με το προσχημα παντα της διατηρησης της κοινης ειρηνης κτλ...
Ερχονται μαυρες μερες για ολους μας...
ΠΡΕΖΑ TV
8-2-2009
9 σχόλια:
KALA RE MALAKA,AYTO KATALABES ESY?
ελα ντε...
μα καλα τοσο στοκος εισαι???
ειπε το αυτονοητο ο ανθρωπος και νομιζω οτι ειναι ο πρωτος υπουργος εδω και 5 χρονια που ειναι η δεξια πανω, που ειπε κατι σωστο και ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ κιολας
το ασυλο αφορα ιδεες! και το εχουν καταργησει εδω και πολυ καιρο οι πολιτικες φοιτητικες οργανωσεις!
απο την αλλη τι δουλεια εχει ο καθε μαλακας μπατσος στο προαυλιο του πανεπιστημιου? οι λαμογιες γινονται στα γραφεια και στα σαλονια των μεγαλοκαθηγητων και των φοιτητοπατερων...
και εκει μεσα που να μπει ο χεστης μπατσος! θα βαραει προσοχες απεξω και θα τους παρκαρει και το αυτοκινητο!
Το μόνο "άσυλο βίας" υπάρχει στις μονάδες καταστολής, και στο πελατειακό τους κράτος...Τσουτσέκια θα τα πούμε στους δρόμους, δεν είναι ακόμα όλοι στην Ελλάδα λοβοτομημένοι..
Όλο ακούμε για κατάργηση του ασύλου και κατάργηση δεν βλέπουμε.Πότε θα το κάνει κάποιος πολιτικός με αρ...δια. Α! ρε Παπαδόπουλε που είσαι...
Φιλαράκο ο Παπαδόπουλος ψόφησε πίσω απο το κάγκελο , όπως και πολλά καθήκια απο την παρεούλα του.
Ο δε μεγάλος σας ηγέτης και κοθοδηγητής τίναξε τα μυαλά του στον αέρα.
Γιατί δεν ακολουθείς κι εσύ το παράδειγμά του ?
katw ta xeria apo to asilo..to asilo anikei se olo to lao...sinexeia akouw p eisai papadopoule kai p eisai papadopoule..kai ousiastika an sas rwtisoume ti ekane o papadopoulos kai ti ipostirizete..den 3erete kan..apla petate mia sigkekrimeni frasi...re malakismena!milate ki olas?pou monoi sas den kanete tpt..pisw apo tis foustes tis astinomias kriveste..oust re...toulaxistion emeis exoume ta arxidia kai katevainoume stous dromous....katw ta xeria apo to asilo re..kai an ginei malakia!ta leme stous dromous pali....
Δραματικές ημέρες ασύλου στο Πανεπιστήμιο
Ο αντιπρύτανης του Καποδιστριακού περιγράφει τα γεγονότα της 8ης Δεκεμβρίου και ότι ακολούθησε, όπως τα έζησε ο ίδιος
Του Ιωαννη Καρακωστα*
Ηταν Δευτέρα απόγευμα, πριν από δύο μήνες (8/12/2008), όταν κατεβήκαμε από το σπίτι μας με τη γυναίκα μου για να δούμε τι γίνεται στον χώρο του Πανεπιστημίου, όπου βρίσκονταν μαζεμένοι χιλιάδες άνθρωποι και επικρατούσε αναβρασμός. Είχαν προηγηθεί τα τραγικά γεγονότα του άδικου χαμού του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και φαινόταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεσπούσε θύελλα, η οποία, όπως σκεφτήκαμε φωναχτά, θα παρέσυρε και το ιστορικό κτίριο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυζαν τους γύρω χώρους του Πανεπιστημίου, άνθρωποι όλων των ηλικιών, άλλοι με πανό, άλλοι χωρίς, άλλοι ξεκάθαρων προθέσεων διαμαρτυρίας και άλλοι πάλι λιγότερο ανοικτοί απέναντι στους λόγους που τους έφεραν εκείνο το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά σε ένα από τα αρχαιότερα, σημαντικότερα και ωραιότερα κτίριά της. Ηταν ένα σιωπηλό, αλλά και οργισμένο πλήθος που θύμιζε λάβα έτοιμη να κατρακυλήσει και να σκεπάσει τα πάντα.
Κλειστό ή ανοιχτό;
Με αυτές τις σκέψεις πήρα τηλέφωνο τον γενικό γραμματέα του Πανεπιστημίου που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή μέσα στο κτίριο. Το πρώτο που με ρώτησε ήταν αν θα πρέπει να επιτρέψουμε στους διαδηλωτές να μπουν μέσα στο Πανεπιστήμιο. Του απάντησα μονολεκτικά και η απάντησή μου συνέπλεε με την προηγηθείσα απόφαση του πρύτανη του Πανεπιστημίου μας: Το Πανεπιστήμιο θα έπρεπε να μείνει κλειστό. Το κτίριο, ωστόσο, το πολιορκούσε το πλήθος από παντού. Εκατοντάδες άνθρωποι προσπαθούσαν να μπουν μέσα με τη βία.
Η γυναίκα μου κι εγώ διασχίσαμε με δυσκολία το πολύβουο πλήθος και τελικά φτάσαμε στην είσοδο του κτιρίου. Εκείνη τη στιγμή διαπιστώσαμε ότι, προφανώς από τις πλαϊνές πόρτες, το κτίριο είχε παραβιαστεί και ένας μεγάλος όγκος διαδηλωτών βρισκόταν ήδη στον εσωτερικό χώρο του. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν παραβιάσει απλά το κτίριο. Είχαν σχεδόν γκρεμίσει την κεντρική του είσοδο. Τότε, τηλεφώνησα στον γενικό γραμματέα και πάλι και του έδωσα την εντολή να ανοίξει η είσοδος του κτιρίου, καθώς δεν είχε πλέον νόημα να την κρατάμε κλειστή. Η κατάληψη είχε συντελεστεί ήδη. Με τη βία θα είχαμε μεγαλύτερα προβλήματα και περισσότερες καταστροφές από όσες είχαμε ήδη.
Πράγματι, ανοίξαμε την πόρτα και το πλήθος κατέκλυσε τον ισόγειο χώρο του κτιρίου. Στο μεταξύ τα δακρυγόνα και οι βόμβες κρότου-λάμψης είχαν απλώσει τη δική τους «πολιορκία», στον στενό περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου. Η κατάσταση αυτή οδήγησε το κύμα των διαδηλωτών που εκινείτο στον εξωτερικό χώρο του Πανεπιστημίου να καταφεύγει τελικά μέσα στο κτίριο για να προστατευτεί. Στους προαύλιους χώρους οι καταληψίες άρχισαν να καίνε ότι μπορούσε να καεί, από τους χώρους που είχαν καταλάβει: καρέκλες, γραφεία, ξύλινες προθήκες, για να προφυλαχθούν μέσω της φωτιάς από τα δακρυγόνα. Μέσα σε λίγα λεπτά το πλήθος έχασε τη φυσιογνωμία του διαμαρτυρόμενου πολίτη που προκαλεί με την εικόνα του συγκίνηση και μετατράπηκε σε ένα απέραντο ανθρώπινο ποτάμι άναρχης και βίαιης αγανάκτησης.
Κατάληψη και καταστροφές
Εκείνη τη στιγμή κάποιος με φώναξε και με ειδοποίησε ότι μπήκαν και στο γραφείο μου. Έσπευσα αμέσως εκεί και είδα μια ομάδα μασκοφόρων να ψάχνουν στον χώρο βιαστικά για να εντοπίσουν πράγματα αξίας, τα οποία θα μπορούσαν να αφαιρέσουν και στη συνέχεια να εκποιήσουν. Μεταξύ αυτών είχαν αφαιρεθεί ήδη από το γραφείο μου και μια σειρά αναμνηστικών μεταλλίων που είχα από τις επισκέψεις μου σε άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ακόμα, εκλάπησαν μερικά αντικείμενα συμβολικής, αλλά και άλλα πραγματικής αντικειμενικής αξίας. Οταν άκουσαν τις φωνές μου, οι εισβολείς αυτοί φοβήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή, ενώ με τη βοήθεια ενός άνδρα περίπου 50 ετών, που έμοιαζε να έχει ηγετικό ρόλο ανάμεσά τους, κατόρθωσα να κλειδώσω τον κύριο χώρο του γραφείου. Ετσι, σώθηκε το γραφείο μου από μεγαλύτερες καταστροφές και εμπρησμούς, αφού ο άνδρας εκείνος μου υποσχέθηκε ότι θα φρόντιζε να μην λεηλατηθεί άλλο ο χώρος. Πράγματι, μετά από εκείνη την κατάληψη, εάν εξαιρέσει κανείς μερικές ακόμη αποτυχημένες απόπειρες παραβίασης, ο χώρος του γραφείου μου έμεινε περαιτέρω αλώβητος.
Στη συνέχεια, με τον γενικό γραμματέα και τους λίγους υπαλλήλους που βρίσκονταν στο κτίριο κλείσαμε τα γραφεία του πρύτανη και των δύο άλλων αντιπρυτάνεων, ώστε να αποτρέψουμε περαιτέρω επέκταση της κατάληψης. Στο μεταξύ η ρίψη καπνογόνων συνεχίστηκε αμείωτη και τα αέρια άρχισαν να μπαίνουν πια στους εσωτερικούς χώρους του κτιρίου, κάτι που ήταν εξαιρετικά οδυνηρό για όλους εμάς που δεν είχαμε προετοιμαστεί με τα κατάλληλα απωθητικά υγρά. Εκείνο που αποτέλεσε όμως για όλους μας την οδυνηρότερη έκπληξη, ήταν όταν διαπιστώσαμε ότι οι καταληψίες άνοιξαν την πόρτα του καυστήρα του Πανεπιστημίου και άρχισαν να χρησιμοποιούν τις δεξαμενές πετρελαίου του κτιρίου, για να γεμίζουν τα μπουκάλια που είχαν μαζί τους ως πολεμοφόδια. Ο κίνδυνος ανάφλεξης ήταν υπαρκτός και δυστυχώς κοντινός. Με μια θαρραλέα προσπάθεια, ο γενικός γραμματέας τούς έδιωξε από τους χώρους των καυσίμων και κλείδωσε την πόρτα τους.
Σε άλλο χώρο του κτιρίου άρχισαν να οργανώνονται οι πρώτες συνελεύσεις των καταληψιών. Όταν ρωτήσαμε τι να περιμένουμε, μας απάντησαν ότι η απόφασή τους θα ληφθεί με... δημοκρατικές διαδικασίες. Μεταξύ των καταληψιών αυτών βρίσκονταν αλλοδαποί, ενώ άκουσα πολλούς να μιλούν στα ιταλικά. Το πλήθος εκείνο, το αποτελούσαν πλέον νέα παιδιά, μεγαλύτεροι σε ηλικία, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές εμπόλεμοι, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές θεωρητικοί, κοινοί κλέφτες και πλιατσικολόγοι, ναρκομανείς κ.ο.κ.
Η κατάληψη έληξε τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας. Οι καταστροφές που έγιναν στη διάρκειά της, στα μνημεία, τους εσωτερικούς, αλλά και τους περιβάλλοντες χώρους ήταν σοβαρότατες. Το ίδιο βράδυ κάηκε ολοσχερώς και η βιβλιοθήκη Ευρωπαϊκών Σπουδών της Νομικής Σχολής στην συμβολή των οδών Σίνα και Ακαδημίας. Λόγω της φωτιάς που άναψε στη διάρκεια των επεισοδίων, επηρεάστηκε η στατικότητα του κτιρίου, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να λειτουργήσουν τα διδακτήρια του Ιδρύματος σε κανένα από τους ορόφους του.
Συχνό φαινόμενο
Προσπάθειες για κατάληψη του κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχαμε ώς σήμερα, σε όλα τα συλλαλητήρια που γίνονται στο κέντρο της Αθήνας. Μετά τη λήξη τους, ομάδες διαμαρτυρομένων, εξοπλισμένοι πολλές φορές με ρόπαλα, σιδηρολοστούς και άλλα αντικείμενα προσπαθούσαν κάθε φορά, εξωθούμενοι συχνά από τα δακρυγόνα, να καταφύγουν στο κεντρικό κτίριο της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου μας. Κάθε φορά που διοργανώνεται μια πορεία, σπάνε τις αλυσίδες που κρατούν κλειστές τις πόρτες, σπάνε τα τζάμια, προσπαθούν να παραβιάσουν τις πόρτες. Στο συλλαλητήριο που έγινε στις 9 Ιανουαρίου μάλιστα, διαδηλωτές πήδηξαν τα κάγκελα από την πλευρά της οδού Ρήγα Φεραίου και ένας μασκοφόρος ανάμεσά τους, προσπάθησε να σπάσει την πλαϊνή πόρτα του κτιρίου.
Οταν οι πρυτανικές αρχές και πολλοί συνάδελφοι βγήκαμε στο μπαλκόνι του επάνω ορόφου και τον αποδοκιμάσαμε με έντονες φωνές, αποφάσισε να μας απαντήσει με διαφορετικό τρόπο. Έσπασε τα μάρμαρα από τα πεζούλια του κτιρίου σε αρκούντως επικίνδυνα, θα έλεγα θανατηφόρα, κομμάτια μεγέθους πακέτου τσιγάρων και τα εκτόξευσε εναντίον μας, απειλώντας ότι θα μας έχει υπ’ όψιν του σε προσεχείς δραστηριότητές του. Ευτυχώς για όλους μας, κάποιος άλλος διαδηλωτής τον έπεισε να ξαναπηδήξει τα κάγκελα και να φύγει εγκαταλείποντας την πολιορκία του.
Οι παραπάνω περιγραφές αποτελούν τα γεγονότα όπως τα έζησα τον τελευταίο μήνα από τη διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθηνών. Λυπάμαι, αλλά πρέπει να πω, ότι αυτό είναι το άσυλο σήμερα στα Πανεπιστήμιά μας. Πρέπει να ειπωθεί βέβαια, ότι σε όλες τις περιπτώσεις εγκληματικών πράξεων όπου απειλείται η ζωή ανθρώπων, οι πρυτανικές αρχές θα πρέπει να έχουν τη βοήθεια των αστυνομικών δυνάμεων. Σχεδόν ποτέ δεν την έχουν. Γιατί δεν μπορούν, διερωτώμεθα, να προφυλάξουν το ιστορικό κτίριο, ένα από τα τρία κτίρια που εκφράζουν τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό;
Γιατί δεν προστατεύουν τα πανεπιστήμια όπως προστατεύουν τη Βουλή, τα υπουργεία ή το Προεδρικό Μέγαρο; Εχει παύσει για τη σύγχρονη Πολιτεία το Πανεπιστήμιο να έχει τη σημασία του;
Ο λόγος ύπαρξης του ασύλου
Τελειώνω με τις παρακάτω σκέψεις: ο λόγος που –ιστορικώς– θεσπίστηκε το άσυλο είναι προφανής. Ασυλο έρευνας, διδασκαλίας, ελεύθερης διακίνησης ιδεών και χώρος προάσπισης των αγαθών, που συνδέονται αναπόσπαστα με την αξία του ανθρώπου μέσα σε καθεστώς ή κλίμα αμφισβήτησης των θεμελιωδών αξιών του και της ελεύθερης δημοκρατικά κατοχυρωμένης δράσης. Με την πάροδο των ετών, μετά την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας και την παγίωση των δημοκρατικών θεσμών, την κατοχύρωση των ατομικών ελευθεριών σε όλα τα επίπεδα και έναντι όλων, ο δικαιοηθικός λόγος ύπαρξης του ασύλου έπαψε να υπάρχει. Η διατήρηση του όρου σε νομικά κείμενα, ακόμη και στο Σύνταγμα, έχει τεράστια ασφαλώς ηθική-ιστορική αξία γιατί συμβολίζει το ιδεώδες της ελευθερίας ως πανανθρώπινης και διαχρονικής αξίας στην πορεία προς την κατάκτηση της δημοκρατίας.
Σήμερα, υπό καθεστώς πλήρους κατοχύρωσης των δημοκρατικών θεσμών και υπό το φως των δικαιοηθικών επιταγών των διεθνών Συμβάσεων, του Συντάγματος, των κοινών νόμων που κατοχυρώνουν απολύτως το άσυλο ως χώρο ανάπτυξης της ιδιωτικότητας και της προσωπικότητας εν γένει του ανθρώπου, και στο πεδίο της δημόσιας δράσης και σε επίπεδο ατομικής έκφρασης, αλλά πάνω από όλα στους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης, επιστημονικής δράσης, έρευνας και διδασκαλίας, αφαιρούν από την έννοια του ασύλου όπως αυτό χρησιμοποιείται για άλλους από τον προορισμό του λόγους, περιεχόμενο και κάθε νομική δεσμευτικότητα. Το άσυλο –σε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία– προστατεύεται από τον νόμο, ως απόλυτη πολιτειακή αλλά και υπερνομοθετική ηθική επιταγή παντού και πάντα, π.χ. στο σπίτι, στο γραφείο, στους ιδιωτικούς χώρους, με τους περιορισμούς που επιβάλλουν βεβαίως προάσπιση της αξίας των συνανθρώπων μας υπό την έννοια της ακώλυτης δράσης των συνυφασμένων με την αξία του ανθρώπου δραστηριοτήτων.
Το άσυλο είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων των πολιτών έναντι πάντων που ασκούν βία και προσπαθούν να το καταπατήσουν χωρίς ίχνος δημοκρατικής νομιμοποίησης.
* Ο κ. Ιωάννης Καράκωστας είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής, αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ωραία λοιπόν κ. Καράκωστα. Τότε να καταργήσουμε όλα τα άσυλα και τα απόρρητα: του σπιτιού, του γραφείου, του ιδιωτικού χώρου, των ιδιωτικών σκέψεων, της αλληλογραφίας. Και εκεί μέσα προετοιμάζονται παράνομες ενέργειες. Πολύ περισσότερες παρανομίες ξεκινάν από το άσυλο της κατοικίας. Επίσης, να καταργηθεί το άσυλο της αστυνομίας, του "βαθέως κράτους" και των παρακρατικών που συμπλέουν μαζί τους. Άλλωστε, ασκούσαν "βία χωρίς ίχνος δημοκρατικής νομιμοποίησης" εκείνο το βράδυ, και σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, από εκείνους του φτωχοδιάβολους που σας έβρισαν, και σας έκλεψαν τα ενθύμια...Άλλοι έκλεψαν και κλέβουν ζωές, κύριε Καράκωστα...
Δημοσίευση σχολίου