Ήμουν από τους τύπους που τους έλεγες ονόματα όπως «Μάλαμας», «Ιωαννίδης», «Πασχαλίδης» και έβγαζαν τη γλώσσα. Τα mp3 του κινητού μου περιελάμβαναν Killers, Linkin Park, Starsailor και Radiohead. Παγκοσμιοποίηση; Πείτε το όπως εσείς θέλετε. Και κάθομαι ένα πρωί, στο αμάξι, με το φραπέ στο χέρι και το ραδιόφωνο να μου μιλά… Μου φωνάζει. «Μην ψάχνεις λόγια να το πεις, δεν θέλει η αγάπη γλωσσοδέτες, μήτε μαέστρους και συνθέτες. Μια ματιά μονάχα αρκεί… Μια ματιά.» Του φθινοπώρου τα φιλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου