Δεν θα παραιτηθει τελικα απο τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλεκος Αλαβανος,πραγμα το οποιο σημαινει οτι η μιζερια και οι γκρινιες μαλλον θα συνεχιστουν,εαν εξακολουθησουν να βαδιζουν στα ιδια πολιτικα μονοπατια στα οποια μια φασκουν και αντιφασκουν....
Ακολουθει η ανακοινωση του Αλεκου:
"«Η πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ανήκουν στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Την αναλαμβάνω πλήρως.
Συζήτησα με τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Κυρίως, όμως έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς. Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη.
Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας.
Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας.
Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο.
Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.
Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού.
Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας.
Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος.
Βρίσκω ιδιαίτερα θετικές τις σκέψεις και τις προτάσεις του συντονιστή της Γραμματείας Γ. Θεωνά για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική.
Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα.
Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στην Συνδιάσκεψη.»
ΠΡΕΖΑ TV
22-6-2009
Ακολουθει η ανακοινωση του Αλεκου:
"«Η πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ανήκουν στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Την αναλαμβάνω πλήρως.
Συζήτησα με τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Κυρίως, όμως έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς. Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη.
Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας.
Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας.
Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο.
Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.
Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού.
Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας.
Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος.
Βρίσκω ιδιαίτερα θετικές τις σκέψεις και τις προτάσεις του συντονιστή της Γραμματείας Γ. Θεωνά για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική.
Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα.
Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στην Συνδιάσκεψη.»
ΠΡΕΖΑ TV
22-6-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου