
Μαζί με τους εργαζόμενους της.
Σκόπευα να σας μεταφέρω το κλίμα από την αίθουσα σύνταξης της εφημερίδας και του ραδιοφωνικού City 99.5. Δεν είναι εύκολο. Φταίει που νιώθω το γραφείο μου να πηγαίνει πέρα δώθε, σαν βάρκα στο κύμα. Φταίει που οι περισσότεροι έχουν σχηματίσει πηγαδάκια από τα οποία πετιούνται σκόρπιες κουβέντες και φτάνουν σαν βελόνες στα αυτιά μου.
Θα ήθελα να γράψω ένα καλό κομμάτι, κάτι που να αρμόζει στην περίσταση. Να είναι συγκινητικό και συνάμα αξιοπρεπές. Να βάλω μέσα οργή, πίκρα, να σερβίρω κάτι μαζί με κονιάκ και παξιμάδι. Δεν μπορώ να γράψω τίποτα. Σήμερα η στήλη θα έχει τους περισσότερους αναγνώστες από ποτέ και εγώ δεν έχω λέξη να πω. Και η Εφη Ξένου έχει άδεια, δεν θα είναι εδώ για το τελευταίο σκίτσο.

Δύο ώρες μετά την αρχική ανακοίνωση και τα τηλέφωνα ακόμα κουδουνίζουν. Φέρνουν λόγια συμπαράστασης από συναδέλφους, κάποια ζεστά, κάποια προσχηματικά, δεν έχει σημασία. Ρωτούν αν ήταν ξαφνικό. Ναι, ήταν ξαφνικό, αλλά δεν ξάφνιασε κανέναν. Ηρθαν τα κανάλια. Γίναμε είδηση. Αύριο θα είμαστε ανάμνηση. Αντίο.
Στον Ελεύθερο Τύπο, στην τελευταία έκδοση, 23 Ιουνίου 2009
ΚΩΣΤΑΣ CITIZEN ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ
ΠΡΕΖΑ TV
22-6-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου