H μητρική Siemens εκλήθη να πληρώσει δύο φορές την ελληνική θυγατρική για να «λαδώσει» η τελευταία για τρεις προγραμματικές συμβάσεις του ΟΣΕ, όπως προκύπτει από στοιχεία της δικογραφίας που έχει στα χέρια της η Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών. Τα στοιχεία αυτά δόθηκαν στον ανακριτή κ. Νίκο Ζαγοριανό τον Νοέμβριο του 2008. Αλλά ελάχιστα αξιοποιήθηκαν ως προς την προσωποποίηση της έρευνας.
Την πρώτη φορά, το 2001, όταν ένα στελεχος της Siemens στην Ελλάδα, ο κ. Διονύσης Παναγιωτίδης επισκέφθηκε τον υπάλληλο της μητρικής εταιρείας Μπρούνο Φλαντ και του είπε ότι θα έπρεπε να κάνει πληρωμές στην Ελλάδα σε σχέση με την προγραμματική συμφωνία ΡΑ 39 με τον ΟΣΕ. Ο Φλαντ δεν ρώτησε τον Διονύση Παναγιωτίδη ποιους θα πλήρωνε, γιατί, όπως είπε στους δικηγόρους της αμερικανικης δικηγορικής εταιρείας Debevoice &Plimpton, υπέθετε πως τα χρήματα θα δίνονταν στον ΟΣΕ και σε διάφορα υπουργεία. Ο Φλαντ είπε ακόμα ότι δεν εξεπλάγην από το αίτημα του συναδέλφου του από την Ελλάδα επειδή αντιλαμβανόταν ότι «το λάδωμα ήταν συνήθης πρακτική στην Ελλάδα και ότι οι προκάτοχοι του Παναγιωτίδη υπέβαλλαν παρόμοια αιτήματα στον Φλαντ στα μέσα της δεκαετίας του ’90».
Η Siemens αντιμετώπιζε μια σειρά από ποινικές ρήτρες καθυστέρησης, καθώς είχε αναλάβει να υλοποιήσει έργο 290 εκατ. ευρώ με τον ΟΣΕ και τον ΗΣΑΠ. Χωρίς την τροποποίηση των προγραμματικών συμφωνιών για τις οποίες έπρεπε να συμφωνήσουν οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας, Ανάπτυξης και Συγκοινωνιών, θα πλήρωνε με τις άλλες εταιρείες της κοινοπραξίας ανάμεσα στα 40 και τα 130 εκατομμύρια.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ...
Στις 13 Μαΐου του 2002 οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης συναντήθηκαν με τον νέο ιδιοκτήτη των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, HDW, που ζήτησε από τρία ελληνικά υπουργεία και τον ΟΣΕ την τροποποίηση των συμβάσεων ώστε η Siemens και οι συνεταίροι της να μην πληρώσουν τις ποινικές ρήτρες καθυστέρησης. Στις 15 Μαΐου οργανώθηκε συνάντηση στο γραφείο του υπουργού Ανάπτυξης, Ακη Τσοχατζόπουλου, όπου αυτός και οι ομόλογοί του, Μεταφορών (Βερελής) και Εθνικής Οικονομίας (Χριστοδουλάκης), συμφώνησαν στις αλλαγές που επιθυμούσε η κοινοπραξία.
Στις 5 Ιουλίου 2002 η HDW διαμαρτυρόταν ακόμα ότι πέντε εβδομάδες μετά τη συμφωνία δεν είχαν μπει οι υπογραφές τροποποίησης των συμβάσεων. Στις 13 Αυγουστου ο υπάλληλος της μητρικής Φρίντριχ Φάιλκε γραφεί σε μήνυμα του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου ότι ο Χρίστος Βερελής είχε εκνευριστεί από την επιστολή της Siemens για την καθυστέρηση της τροποποίησης των συμβάσεων. Μάλιστα οι υπάλληλοι της Siemens καταλογίζουν στον ΟΣΕ ότι επίτηδες καθυστερούσε την υπογραφή για να εισπράξει ποινικές ρήτρες έως την τροποποίηση των συμβάσεων. Γι’ αυτό τον λόγο προτείνουν ενίσχυση των διαδικασιών προσφυγής στη διαιτησία, αποστολή επιστολών και λογαριασμών έως ότου η ελληνική κυβέρνηση αναγκαστεί να υπογράψει. Στις 18 Σεπτεμβρίου μία νέα συνάντηση του ΟΣΕ με τη Siemens καταλήγει σε αδιέξοδο. «Ο ΟΣΕ δεν ενδιαφέρεται για λύση», γράφει υπάλληλος της μητρικής εταιρείας, «ενδιαφέρεται να “κτίσει” θέσεις για μελλοντικές διαπραγματεύσεις». Από τον ΟΣΕ παίρνουν μέρος στη συνάντηση οι κ. Φωτιάδης και Ταρναβάς.
Δύο ραντεβού στη Ζυρίχη...
Στις 14 Οκτωβρίου 2002 ο Μιχάλης Χριστοφοράκος και τα μέλη της κοινοπραξίας συναντώνται στο δωμάτιο 509 του 3ου ορόφου της οδού Αλμπισριντερστράσε 245, στη Ζυρίχη με τον κ. Κ. Γιαννακό του ΟΣΕ.
Στη συνέχεια ο Φλαντ πληρώνει τελικά έπειτα από εντολή των προϊσταμένων του τμήματος συγκοινωνιών της μητρικής εταιρείας Φρίντριχ Σμαξβιλ και Χανς Σάμπερτ στην Αθήνα. Αυτοί του λένε ότι ο Χριστοφοράκος τηλεφώνησε και «υποστηρίζει το αίτημα και τη διαδικασία» της πληρωμής. Σχετικό φαξ παρέδωσε ο Φλαντ στους Αμερικανούς δικηγόρους. Τελικά ο Φλαντ δίνει τα χρήματα μέσω του Σίκατσεκ στην ελληνική θυγατρική. Ο Σίκατσεκ σε ξεχωριστή κατάθεσή του την 1η Φεβρουαρίου του 2007 είπε ότι παρέδωσε τα χρήματα –2 εκατ. μάρκα– στον οικονομικό διευθυντή του Χριστοφοράκου, Γκεμπάουερ σε ένα διαμέρισμα της Ζυρίχης «όπως είχα κάνει και με τα χρήματα των Πάτριοτ λίγο νωρίτερα». «Το περίεργο είναι ότι και η συνάντηση μεταξύ του ΟΣΕ και των εκπροσώπων της κοινοπραξίας έγινε επίσης στη Ζυρίχη». Τελικά οι τροποποιήσεις των συμβάσεων υπογράφτηκαν στις αρχές του 2003. Η κοινοπραξία –και η Siemens– πήραν νέες προθεσμίες.
Η Νέα Δημοκρατία...
Στις 23 Ιουλίου του 2004 ο Μιχάλης Χριστοφοράκος συναντιέται με τον Μιχάλη Λιάπη, τότε υπουργό Μεταφορών, τον γ.γ. του υπουργείου, Γιάννη Γκόλια, και τον Φίλιππο Σπυρόπουλο, μέλος του Δ.Σ. του ΟΣΕ. Κανένα άλλο μέλος της διοίκησης του ΟΣΕ δεν είναι παρών. Ο κ. Λιάπης, σύμφωνα με ένα σχέδιο πρακτικού, ζητάει από τη Siemens να αναλάβει την ηγεσία της κοινοπραξίας, αίτημα που επαναλαμβάνει μέσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες οπότε συναντιέται με τους φον Πίρερ, Βούχερερ και Φελντμάγιερ όλους μέλη του Δ.Σ. της μητρικής εταιρείας. Στις 2 Αυγούστου 2005 ζητάει τη ρύθμιση θεμάτων όπως:
- Των ανοιχτών απαιτήσεων της μητρικής και της θυγατρικής Siemens έναντι του ΟΣΕ.
- Την παραλαβή πέντε μηχανών με αποκλίσεις ανοχών σε σχέση με τις προδιαγραφές.
- Την παράταση του λίζινγκ για οκτώ τρένα Desiro Classic, συμβολαίου που έληγε τον Φεβρουάριο του 2006.
Ο Φλαντ καταθέτει ακόμα ότι ο Παναγιωτίδης είχε έρθει το 2005 ή το 2006 σε αυτόν ζητώντας ένα ποσό «με άλλο αίτημα για πληρωμή ποσού κάτω του 1 εκατομμυρίου ευρώ» διότι ο ΟΣΕ ηρνείτο να παραλάβει το τροχαίο υλικό. Ο κ. Διονύσης Παναγιωτίδης είχε αρνηθεί στην κατάθεσή του στους Αμερικανούς δικηγόρους τις μαρτυρίες των Φλαντ και Κουτσενρόιτερ λέγοντας ότι τα περιθώρια κέρδους των συμβάσεων δεν έδιναν περιθώρια για τις πληρωμές.
Η Siemens πάντως φαίνεται ότι μετά το καλοκαίρι του 2005 δεν είχε πια αρκετούς συμμάχους στον ΟΣΕ. Σε ένα εσωτερικό σημείωμα της επιχείρησης σημειώνεται ότι «οι φίλοι μας στη διεύθυνση σιδηροδρομικών συστημάτων δέχονται αυτή τη στιγμή πόλεμο εκ μέρους της γενικής διευθυνσης. Αυτό πιθανόν να επηρεάσει τη συγκρότηση και λειτουργία της επιτροπής για την αξιολόγηση του συστήματος GSM-R». Και σε ένα άλλο σημείο του εσωτερικού σημειώματος αναφέρεται ότι η κατάργηση της διεύθυνσης ηλεκτροκίνησης και χρηματοδότησης «φημολογείται ότι… υποκινείται από τις μεγάλες κατασκευαστικές (ΑΚΤΩΡ, ΤΕΡΝΑ) με στόχο να ελέγχουν όλα τα έργα τα οποία θα εμφανίζονται σαν κατασκευαστικά έργα. Η γνώμη μου, γράφει ο συντάκτης, είναι ότι οι κινήσεις αυτές δεν εξυπηρετούν τους στόχους της εταιρείας μας… Το θέμα πλέον σύμφωνα με πληροφορίες έχει φθάσει και στους κόλπους του υπουργείου (σ.σ. όπου η εταιρεία φαίνεται ότι είχε συμμάχους) και τυχόν ενέργειές μας θα πρέπει να είναι άμεσες...».
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ...ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΚΑΦΡΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ;;;
ΠΡΕΖΑ TV
6-9-2009
Την πρώτη φορά, το 2001, όταν ένα στελεχος της Siemens στην Ελλάδα, ο κ. Διονύσης Παναγιωτίδης επισκέφθηκε τον υπάλληλο της μητρικής εταιρείας Μπρούνο Φλαντ και του είπε ότι θα έπρεπε να κάνει πληρωμές στην Ελλάδα σε σχέση με την προγραμματική συμφωνία ΡΑ 39 με τον ΟΣΕ. Ο Φλαντ δεν ρώτησε τον Διονύση Παναγιωτίδη ποιους θα πλήρωνε, γιατί, όπως είπε στους δικηγόρους της αμερικανικης δικηγορικής εταιρείας Debevoice &Plimpton, υπέθετε πως τα χρήματα θα δίνονταν στον ΟΣΕ και σε διάφορα υπουργεία. Ο Φλαντ είπε ακόμα ότι δεν εξεπλάγην από το αίτημα του συναδέλφου του από την Ελλάδα επειδή αντιλαμβανόταν ότι «το λάδωμα ήταν συνήθης πρακτική στην Ελλάδα και ότι οι προκάτοχοι του Παναγιωτίδη υπέβαλλαν παρόμοια αιτήματα στον Φλαντ στα μέσα της δεκαετίας του ’90».
Η Siemens αντιμετώπιζε μια σειρά από ποινικές ρήτρες καθυστέρησης, καθώς είχε αναλάβει να υλοποιήσει έργο 290 εκατ. ευρώ με τον ΟΣΕ και τον ΗΣΑΠ. Χωρίς την τροποποίηση των προγραμματικών συμφωνιών για τις οποίες έπρεπε να συμφωνήσουν οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας, Ανάπτυξης και Συγκοινωνιών, θα πλήρωνε με τις άλλες εταιρείες της κοινοπραξίας ανάμεσα στα 40 και τα 130 εκατομμύρια.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ...
Στις 13 Μαΐου του 2002 οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης συναντήθηκαν με τον νέο ιδιοκτήτη των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, HDW, που ζήτησε από τρία ελληνικά υπουργεία και τον ΟΣΕ την τροποποίηση των συμβάσεων ώστε η Siemens και οι συνεταίροι της να μην πληρώσουν τις ποινικές ρήτρες καθυστέρησης. Στις 15 Μαΐου οργανώθηκε συνάντηση στο γραφείο του υπουργού Ανάπτυξης, Ακη Τσοχατζόπουλου, όπου αυτός και οι ομόλογοί του, Μεταφορών (Βερελής) και Εθνικής Οικονομίας (Χριστοδουλάκης), συμφώνησαν στις αλλαγές που επιθυμούσε η κοινοπραξία.
Στις 5 Ιουλίου 2002 η HDW διαμαρτυρόταν ακόμα ότι πέντε εβδομάδες μετά τη συμφωνία δεν είχαν μπει οι υπογραφές τροποποίησης των συμβάσεων. Στις 13 Αυγουστου ο υπάλληλος της μητρικής Φρίντριχ Φάιλκε γραφεί σε μήνυμα του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου ότι ο Χρίστος Βερελής είχε εκνευριστεί από την επιστολή της Siemens για την καθυστέρηση της τροποποίησης των συμβάσεων. Μάλιστα οι υπάλληλοι της Siemens καταλογίζουν στον ΟΣΕ ότι επίτηδες καθυστερούσε την υπογραφή για να εισπράξει ποινικές ρήτρες έως την τροποποίηση των συμβάσεων. Γι’ αυτό τον λόγο προτείνουν ενίσχυση των διαδικασιών προσφυγής στη διαιτησία, αποστολή επιστολών και λογαριασμών έως ότου η ελληνική κυβέρνηση αναγκαστεί να υπογράψει. Στις 18 Σεπτεμβρίου μία νέα συνάντηση του ΟΣΕ με τη Siemens καταλήγει σε αδιέξοδο. «Ο ΟΣΕ δεν ενδιαφέρεται για λύση», γράφει υπάλληλος της μητρικής εταιρείας, «ενδιαφέρεται να “κτίσει” θέσεις για μελλοντικές διαπραγματεύσεις». Από τον ΟΣΕ παίρνουν μέρος στη συνάντηση οι κ. Φωτιάδης και Ταρναβάς.
Δύο ραντεβού στη Ζυρίχη...
Στις 14 Οκτωβρίου 2002 ο Μιχάλης Χριστοφοράκος και τα μέλη της κοινοπραξίας συναντώνται στο δωμάτιο 509 του 3ου ορόφου της οδού Αλμπισριντερστράσε 245, στη Ζυρίχη με τον κ. Κ. Γιαννακό του ΟΣΕ.
Στη συνέχεια ο Φλαντ πληρώνει τελικά έπειτα από εντολή των προϊσταμένων του τμήματος συγκοινωνιών της μητρικής εταιρείας Φρίντριχ Σμαξβιλ και Χανς Σάμπερτ στην Αθήνα. Αυτοί του λένε ότι ο Χριστοφοράκος τηλεφώνησε και «υποστηρίζει το αίτημα και τη διαδικασία» της πληρωμής. Σχετικό φαξ παρέδωσε ο Φλαντ στους Αμερικανούς δικηγόρους. Τελικά ο Φλαντ δίνει τα χρήματα μέσω του Σίκατσεκ στην ελληνική θυγατρική. Ο Σίκατσεκ σε ξεχωριστή κατάθεσή του την 1η Φεβρουαρίου του 2007 είπε ότι παρέδωσε τα χρήματα –2 εκατ. μάρκα– στον οικονομικό διευθυντή του Χριστοφοράκου, Γκεμπάουερ σε ένα διαμέρισμα της Ζυρίχης «όπως είχα κάνει και με τα χρήματα των Πάτριοτ λίγο νωρίτερα». «Το περίεργο είναι ότι και η συνάντηση μεταξύ του ΟΣΕ και των εκπροσώπων της κοινοπραξίας έγινε επίσης στη Ζυρίχη». Τελικά οι τροποποιήσεις των συμβάσεων υπογράφτηκαν στις αρχές του 2003. Η κοινοπραξία –και η Siemens– πήραν νέες προθεσμίες.
Η Νέα Δημοκρατία...
Στις 23 Ιουλίου του 2004 ο Μιχάλης Χριστοφοράκος συναντιέται με τον Μιχάλη Λιάπη, τότε υπουργό Μεταφορών, τον γ.γ. του υπουργείου, Γιάννη Γκόλια, και τον Φίλιππο Σπυρόπουλο, μέλος του Δ.Σ. του ΟΣΕ. Κανένα άλλο μέλος της διοίκησης του ΟΣΕ δεν είναι παρών. Ο κ. Λιάπης, σύμφωνα με ένα σχέδιο πρακτικού, ζητάει από τη Siemens να αναλάβει την ηγεσία της κοινοπραξίας, αίτημα που επαναλαμβάνει μέσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες οπότε συναντιέται με τους φον Πίρερ, Βούχερερ και Φελντμάγιερ όλους μέλη του Δ.Σ. της μητρικής εταιρείας. Στις 2 Αυγούστου 2005 ζητάει τη ρύθμιση θεμάτων όπως:
- Των ανοιχτών απαιτήσεων της μητρικής και της θυγατρικής Siemens έναντι του ΟΣΕ.
- Την παραλαβή πέντε μηχανών με αποκλίσεις ανοχών σε σχέση με τις προδιαγραφές.
- Την παράταση του λίζινγκ για οκτώ τρένα Desiro Classic, συμβολαίου που έληγε τον Φεβρουάριο του 2006.
Ο Φλαντ καταθέτει ακόμα ότι ο Παναγιωτίδης είχε έρθει το 2005 ή το 2006 σε αυτόν ζητώντας ένα ποσό «με άλλο αίτημα για πληρωμή ποσού κάτω του 1 εκατομμυρίου ευρώ» διότι ο ΟΣΕ ηρνείτο να παραλάβει το τροχαίο υλικό. Ο κ. Διονύσης Παναγιωτίδης είχε αρνηθεί στην κατάθεσή του στους Αμερικανούς δικηγόρους τις μαρτυρίες των Φλαντ και Κουτσενρόιτερ λέγοντας ότι τα περιθώρια κέρδους των συμβάσεων δεν έδιναν περιθώρια για τις πληρωμές.
Η Siemens πάντως φαίνεται ότι μετά το καλοκαίρι του 2005 δεν είχε πια αρκετούς συμμάχους στον ΟΣΕ. Σε ένα εσωτερικό σημείωμα της επιχείρησης σημειώνεται ότι «οι φίλοι μας στη διεύθυνση σιδηροδρομικών συστημάτων δέχονται αυτή τη στιγμή πόλεμο εκ μέρους της γενικής διευθυνσης. Αυτό πιθανόν να επηρεάσει τη συγκρότηση και λειτουργία της επιτροπής για την αξιολόγηση του συστήματος GSM-R». Και σε ένα άλλο σημείο του εσωτερικού σημειώματος αναφέρεται ότι η κατάργηση της διεύθυνσης ηλεκτροκίνησης και χρηματοδότησης «φημολογείται ότι… υποκινείται από τις μεγάλες κατασκευαστικές (ΑΚΤΩΡ, ΤΕΡΝΑ) με στόχο να ελέγχουν όλα τα έργα τα οποία θα εμφανίζονται σαν κατασκευαστικά έργα. Η γνώμη μου, γράφει ο συντάκτης, είναι ότι οι κινήσεις αυτές δεν εξυπηρετούν τους στόχους της εταιρείας μας… Το θέμα πλέον σύμφωνα με πληροφορίες έχει φθάσει και στους κόλπους του υπουργείου (σ.σ. όπου η εταιρεία φαίνεται ότι είχε συμμάχους) και τυχόν ενέργειές μας θα πρέπει να είναι άμεσες...».
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ...ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΚΑΦΡΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ;;;
ΠΡΕΖΑ TV
6-9-2009
Τασος Τελλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου