Ένας πατέρας διασχίζει με το γιo του την Αμερική, δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα μιας τεράστιας φυσικής καταστροφής βιβλικών διαστάσεων, η οποία οδήγησε σε αφανισμό όλα τα ζώα και τα φυτά. Κάθε έννοια πολιτισμού έχει εκλείψει προ πολλού και τίποτα δεν κινείται στο ερημωμένο τοπίο, εκτός από τη στάχτη στον άνεμο. Το κρύο είναι τόσο τσουχτερό που ραγίζει πέτρες, ενώ όταν χιονίζει όλα είναι γκρίζα. Και ο ουρανός μονίμως σκοτεινός… Οι δυο τους κατευθύνονται νότια, προς την ακτή, με την ελπίδα τα πράγματα εκεί να είναι κάπως καλύτερα. Κανείς όμως δεν μπορεί να τους υποσχεθεί κάτι τέτοιο. Όλα τους τα υπάρχοντα μαζί με κάποια ελάχιστα τρόφιμα βρίσκονται σε ένα καροτσάκι σούπερ-μάρκετ που σέρνουν, ενώ στην τσέπη του ο πατέρας έχει ένα πιστόλι, ως μόνη λύση για να προστατευθούν από τις «αλλόφρονες» συμμορίες που παραμονεύουν σε κάθε σχεδόν στροφή, αποφασισμένες να τους προσθέσουν στην τροφική τους αλυσίδα. Ίσως πάλι, οι δύο τελευταίες του σφαίρες να αποτελέσουν τη μόνη τους διέξοδο από αυτόν τον εφιάλτη δίχως τέλος…
O Τζον Χίλκοουτ (“Παράνομη Δικαιοσύνη”) μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα “The Road” του Κόρμακ ΜακΚάρθι (“No Country for Old Men”), ένα μελλοντολογικό θρίλερ που έγινε best seller και βραβεύτηκε με Πούλιτζερ το 2007. Το καστ περιλαμβάνει τους Βίγκο Μόρτενσεν (“Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών”,“Επικίνδυνες Υποσχέσεις”), Σαρλίζ Θερόν (“Άνιση Μάχη”,“Στην Κοιλάδα του Ηλά”), Γκάι Πιρς (“Memento”, “Ο Κόμης του Μόντε Κρίστο”) και Ρόμπερτ Ντιβάλ (“Τα Σαγόνια του Καρχαρία”,“Τρυφερές Σχέσεις”).
Ο πολλά υποσχόμενος Αυστραλός σκηνοθέτης Τζον Χίλκοουτ παρουσιάζει μία από τις μεγάλες ταινίες της χρονιάς – έναν άκρως υποβλητικό συνδυασμό δυσοίωνου μετα-αποκαλυπτικού θρίλερ και μινιμαλιστικού εσωστρεφούς δράματος, με τον Βίγκο Μόρτενσεν απλά συγκλονιστικό στο ρόλο ενός πατέρα, αποφασισμένου να διατηρήσει πάση θυσία ανέπαφη τη σωματική και – κυρίως – την ηθική ακεραιότητα του μοναχογιού του.
Ο Τζον Χίλκοουτ, ο οποίος είχε αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων με την αμέσως προηγούμενη ταινία του, το «βρώμικο», αντισυμβατικό, αλλά αδιαμφισβήτητα γοητευτικό γουέστερν The Proposition, σε σενάριο Nick Cave, ήταν για πολλούς ο μοναδικός – ίσως – σκηνοθέτης που θα μπορούσε να ολοκληρώσει μια – τουλάχιστον – ικανοποιητική κινηματογραφική μεταφορά της πολυδιαβασμένης, αλλά και εξαιρετικά δύσκολης στη διασκευή της, νουβέλας του Κόρμακ Μακ Κάρθι. Ο τελευταίος έγινε και πάλι «της μόδας» μετά το θρίαμβο των αδερφών Κοέν στα προπέρσινα Όσκαρ, με την δική τους «διεστραμμένη» εκδοχή στο μυθιστόρημά του, Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους.
Το αποτέλεσμα ωστόσο ξεπέρασε κάθε προσδοκία, «αναγκάζοντας» τους κριτικούς, αλλά και το κοινό να μιλούν για μία από τις εντονότερες - από κάθε άποψη – κινηματογραφικές εμπειρίες των τελευταίων ετών, εκθειάζοντας, μεταξύ άλλων και την εξαιρετική δουλειά του Χαβιέ Αγκουιρεσαρόμπε (Οι Άλλοι, Μίλα της, Η Θάλασσα Μέσα μου) στην «αποπνικτική» φωτογραφία, που δίνει και το στίγμα του φιλμ.
Μια ταινία με ελάχιστα ειδικά εφέ, μεγάλο μέρος της οποίας αποτελείται από flash-backs τα οποία μας δίνουν μια σχετικά «διαυγή» εικόνα του πως ήταν η ζωή του κεντρικού διδύμου, τον καιρό που ξέσπασε η καταστροφή. Μια ταινία που επικεντρώνεται στη αβίαστα συγκινητική σχέση ανάμεσα σε πατέρα και γιο, οι οποίοι αγωνίζονται με νύχια και με δόντια, κόντρα σε πάσα αντιξοότητα, να διατηρήσουν όση ανθρωπιά τους έχει απομείνει.
ΠΡΕΖΑ TV
10-1-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου