Έτοιμο σε όλες του τις λεπτομέρειες είναι το σχέδιο προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο- εφ΄ όσον θελήσει να το χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση-, ενώ η Ένωση αναμένεται να δώσει την πολιτική της ευλογία, έστω και απρόθυμα, συμπράττοντας τυπικά στη συμφωνία του διεθνούς οργανισμού με την Αθήνα.
Η απόφαση, λένε κοινοτικές πηγές, ίσως να ληφθεί ακόμη και στη σύνοδο κορυφής της 25ης Μαρτίου. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι- εφ΄ όσον αποφασιστεί η προσφυγή- να προτιμηθεί το «σφράγισμα» του προγράμματος αφού θα έχει εισέλθει ο Απρίλιος, οπότε η ελληνική κυβέρνηση θα έχει φτάσει στο παρά ένα της ανάγκης δανεισμού ποσού άνω των 20 δισ. και θα έχει διαπιστωθεί από όλους πως τα spread δεν υποχωρούν.
Η προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ κατέστη πιθανό σενάριο ύστερα από δυο σημαντικές εξελίξεις το τελευταίο διάστημα. Η μια αφορά στις εσωτερικές ισορροπίες της ευρωζώνης και της Ένωσης. Η επιστροφή του Βερολίνου στη θέση που είχε κατά την έναρξη της λεγόμενης «ελληνικής κρίσης», ότι, δηλαδή, το ΔΝΤ είναι το μόνο αξιόπιστο όργανο δανεισμού και επιτήρησης ταυτοχρόνως έγειρε αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ των κρατών- μελών που «δείχνουν» το Ταμείο στην Ελλάδα. Είχαν προηγηθεί η Ολλανδία, η Ιταλία, αλλά και η Φινλανδία, μολονότι η τελευταία είναι η πατρίδα του Όλι Ρεν, του επιτρόπου για τα οικονομικά, που κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να διαμορφωθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης. Εκτός ευρωζώνης, τόσο η Βρετανία όσο κι η Σουηδία υποστήριζαν εξ αρχής φανατικά τη λύση του ΔΝΤ.
Έτσι, υποστηρικτές της ευρωπαϊκής λύσης έμειναν ουσιαστικά μόνον η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, επίσης μέλη της ομάδας των «προβληματικών» παιδιών της ευρωζώνης και άρα με μειωμένη διαπραγματευτική δύναμη, και η Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί. Ο τελευταίος έχει έναν επιπρόσθετο λόγο να απεχθάνεται κάθε ανάμειξη του ΔΝΤ, πέρα από την παραδοσιακή προσήλωση των Παρισίων στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα: ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ ΣτροςΚαν, ο σοσιαλιστής πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλίας το 2012. Το τελευταίο που επιθυμεί, λοιπόν, ο νυν ένοικος των Ηλυσίων είναι να περιβληθεί ο ΣτροςΚαν με τη δόξα του σωτήρα της ευρωζώνης.
Από εκεί και πέρα, ο μεν κ. Μπαρόζο έχει ξεκαθαρίσει ακόμη και δημόσια ότι το θέμα ανήκει στην αρμοδιότητα των χωρών κι όχι της Κομισιόν, ο δε διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ΖανΚλοντ Τρισέ, αν κι έχει ταχθεί κατά της εμπλοκής του ΔΝΤ, γνωρίζει ότι και αυτός δεν έχει καμιά αρμοδιότητα επί του θέματος.
Το πολιτικό κόστος. Η δεύτερη σημαντική εξέλιξη που κατέστησε πιθανό σενάριο την προσφυγή στο ΔΝΤ έχει να κάνει με την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα.
Όπως έλεγαν στα «ΝΕΑ» στελέχη της Κομισιόν που μετέχουν στην επιτήρηση του ελληνικού προγράμματος, «είναι σαφές πως η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου χρειάζεται ένα άλλοθι για να εφαρμόσει αυτά που είναι αναγκαία για την προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας, για τη μείωση του ελλείμματος και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας- κι αυτό το άλλοθι δεν βρέθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Εμμέσως πλην σαφώς, κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης και εκ των υπευθύνων του προγράμματος για την προσφυγή στο ΔΝΤ, έλεγε σε συνομιλητές του πως «εάν δεν πάμε στο Ταμείο, σε λίγο θα μας πάρουν με τις πέτρες ή και με τις ντομάτες στον δρόμο με τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοσθούν».
ΠΡΕΖΑ TV
20-3-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου