Είναι παγκοίνως γνωστό ότι οι επισκέπτες του «Mall» στο Μαρούσι ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια κάθε χρόνο. Αυτό, όμως, που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι το εμπορικό μεγαθήριο με συνολικό εμβαδόν περί τις 80 χιλιάδες τετραγωνικά σχεδιαζόταν να γίνει το... ψιλικατζίδικο και το κομμωτήριο για τους δημοσιογράφους που θα διέμεναν το 2004 στο Χωριό Τύπου και ότι όλα αυτά τα τετραγωνικά ενδέχεται να κηρυχθούν αυθαίρετα ελλείψει οικοδομικής άδειας.Πώς έγινε, όμως, το «θαύμα» και οι ήπιες εμπορικές χρήσεις για τους φιλοξενούμενους δημοσιογράφους μετατράπηκαν ως διά μαγείας σε ολόκληρο «Mall»;
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έχουν να επιδείξουν «επιτεύγματα» και στον τομέα του real estate: με διάφορους νόμους μετέτρεψαν τη Βουλή σε... πολεοδομικό γραφείο, προκειμένου η Lamda Development, η εταιρεία που έχτιζε το Χωριό Τύπου, να λάβει την απαραίτητη οικοδομική άδεια και για το «Mall», χωρίς να μπλέξει με την πολεοδομία. Γιατί η πολεοδομική άδεια μπορεί να προσβληθεί σε διοικητικό δικαστήριο, ενώ ο νόμος όχι...
Την περασμένη εβδομάδα, όμως, έγιναν γνωστά κάποια σημεία από την εισήγηση του συμβούλου Επικρατείας Ν. Ρόζου προς την Ολομέλεια του ΣτΕ. Αν γίνει δεκτή, τότε θα μπει τέλος στη μεθόδευση να περνούν πολεοδομικές ρυθμίσεις με νόμο στη Βουλή προκειμένου να αποφεύγεται ο δικαστικός έλεγχος.
Ετσι, σε αντίθεση με την πάγια νομολογία που επιτρέπει την προσβολή μόνο διοικητικών πράξεων στο ΣτΕ, με την εισήγηση προτείνεται η δυνατότητα απευθείας ελέγχου για το αν ένας νόμος είναι αντισυνταγματικός ή όχι, ώστε να μην υπονομεύεται το δικαίωμα των πολιτών για δικαστική προστασία.
«Πρωτίστως αυτή η απόφαση θα θέσει τα όρια της κάθε εξουσίας όπως ορίζονται από το Σύνταγμα. Και βέβαια θα κριθεί από το ανώτατο δικαστήριο εάν ο τυπικός νομοθέτης έχει τέτοιου είδους υπερεξουσίες, να καταστρατηγεί εις βάρος της ποιότητας ζωής των πολιτών τις συνταγματικές διατάξεις», τονίζει η Κατερίνα Ψάλτη, δικηγόρος των προσφευγόντων.
Αυτόματα, βέβαια, θα σημαίνει ότι και ο τελευταίος νόμος (3207/2003) για τη «νομιμοποίηση» του εμπορικού κέντρου θα είναι αντισυνταγματικός, οπότε τα 80.000 τ.μ. θα είναι κάτι σαν κλειστός... ημιυπαίθριος. Είχε προηγηθεί και άλλος αντισυνταγματικός νόμος. Το 2001, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, συντάσσει τον νόμο 2947/2001 (περί Ολυμπιακής Φιλοξενίας), που προβλέπει στο Χωριό Τύπου τη λειτουργία «χώρου υποδοχής πολεοδομικού κέντρου» με συντελεστή δόμησης 1, αλλάζοντας έτσι τη χρήση γης που ήταν αμιγούς κατοικίας.
Το ΣτΕ, όμως, με την απόφαση 1528/2003 αποφαίνεται ότι η κατασκευή του έργου παραβιάζει το άρθρο 24 του Συντάγματος και επιβαρύνει ανεπανόρθωτα το οικιστικό περιβάλλον. Με απλά λόγια, η Ολομέλεια κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο Λαλιώτη και διατάζει να σταματήσει το έργο. Το εμπορικό, όμως, βρισκόταν υπό τη «σκέπη» του Χωριού Τύπου, ενός ολυμπιακού έργου δηλαδή, και οι όποιες οχλήσεις κατοίκων για το θέμα προς την αρμόδια αστυνομική αρχή (τμήμα Αμαρουσίου) έπεφταν στο κενό. Ηταν θέμα εθνικής σημασίας.
Ανάμεσα στους δύο νόμους, τον αντισυνταγματικό του 2001 και τον 3207/2003, είχε υπάρξει και μία τροπολογία το 2002 από την τότε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ του ΠΑΣΟΚ Βάσω Παπανδρέου, με την οποία ο συντελεστής δόμησης για το εμπορικό κέντρο διπλασιαζόταν. Ο νόμος του 2003 περιόρισε τον συντελεστή στο 1,9.
Τον Φεβρουάριο του 2003, ο τέως πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, πέταγε... «φωτιές» από το βήμα της Βουλής: «Δόθηκε δώρο μια υπεραξία της τάξεως των 145 δισεκατομμυρίων περίπου στον ανάδοχο του έργου στο Μαρούσι. Το θυμάστε»; (Προφανώς εννοώντας δραχμές).
Ανάλογη δήλωση είχε κάνει το 2002 και ο Επίτιμος της Ν.Δ. Κ. Μητσοτάκης, κατά τη συζήτηση της τροπολογίας της Βάσως Παπανδρέου: «Δημιουργείτε υπεραξίες δισεκατομμυρίων και σκάνδαλο που σε άλλες εποχές μια κυβέρνηση με ευαισθησία θα είχε παραιτηθεί».
Οταν, όμως, η Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές τον Μάρτιο του 2004, φαίνεται ότι και οι δύο ξέχασαν το «δώρο-υπεραξία» και το «σκάνδαλο». Και επειδή το εμπορικό μεγαθήριο εκτός από τα παραπάνω νομικά μπερδέματα είχε και άλλες «τρύπες», η κυβέρνηση της Ν.Δ. έσπευσε άρον-άρον να τις μπαλώσει.
Εννοείται ότι το «Mall» δεν ήταν έτοιμο και δεν λειτούργησε τον Αύγουστο του 2004, με αποτέλεσμα οι φιλοξενούμενοι στο Χωριό Τύπου να ξεμένουν συνεχώς από τσιγάρα... και να εκτίθεται η χώρα!
Για να μη φαίνεται, πάντως, το γιαπί στο σταθμό του ΗΣΑΠ Νεραντζιώτισσα στους ξένους επισκέπτες, είχαν φροντίσει να το «κρύψουν» με τεράστια πανιά.
Τα εγκαίνια του εμπορικού έγιναν τελικά τον Νοέμβριο του 2005. Την κορδέλα έκοψε ο τότε υπουργός Ανάπτυξης Δημ. Σιούφας. Με τη διαφορά ότι εγκαινίασε ένα εμπορικό κέντρο το οποίο δεν ανήκε στην εταιρεία που το κατασκεύασε!
Πώς έγινε αυτό; Την ιδέα να γίνει εκεί το Χωριό Τύπου μετά εμπορικού κέντρου την είχε ο τότε δήμαρχος Αμαρουσίου Παν. Τζανίκος. Για το σκοπό αυτό είχε συνάψει το 2001 προγραμματική συμφωνία με τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Ο ΟΕΚ θα παραχωρούσε την έκταση 43 στρ. (όπου χτίστηκε το εμπορικό) με αντάλλαγμα μετρητά και κάποιο κτίριο γραφείων στο οικόπεδό του.
Η συμφωνία κλείνεται μεταξύ του ΟΕΚ και της ειδικής δημοτικής επιχείρησης που συστάθηκε ειδικά για την κατασκευή του Χωριού Τύπου. Με τη διαφορά ότι η Δημοτική Επιχείρηση πουλήθηκε τελικά στη Lamda Development και έτσι περιήλθε στη διάθεσή της -μέσω της προγραμματικής συμφωνίας- και το οικόπεδο του ΟΕΚ.
Οταν, λοιπόν, ο Δημ. Σιούφας έκανε τα εγκαίνια, το οικόπεδο εξακολουθούσε να ανήκει στον ΟΕΚ! Το καλοκαίρι του 2005 είχε γίνει ο νόμος 3392/2005, ο οποίος με εύσχημο τρόπο απάλλαξε τον εποπτεύοντα υπουργό του ΟΕΚ (τον υπουργό Εργασίας Π. Παναγιωτόπουλο τότε) από την ευθύνη της παραχώρησης της έκτασης στην κατασκευάστρια εταιρεία, πετώντας την καυτή πατάτα στα χέρια του τότε προέδρου του Οργανισμού Α. Οικονομόπουλου, ο οποίος λίγο καιρό μετά τα εγκαίνια του εμπορικού κέντρου παραιτήθηκε.
Τελικά, η μεταβίβαση έγινε τρεις μήνες μετά τα εγκαίνια, τον Φεβρουάριο του 2006.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ LINKS:
ΓΑΛΕΡΑ 1
ΓΑΛΕΡΑ 2
ΠΡΕΖΑ TV
7-3-2010
1 σχόλιο:
Συγχαρητήρια..
Αυτό είναι δημοσιογραφία αληθινή.
Εύγε, ειμαστε δίπλα σας.
Δημοσίευση σχολίου