ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΑ 2ΕΚ.ΕΛΛΗΝΕΣ...ΤΟ ΠΟΣΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΕΙΤΕ ΜΕ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ...ΕΙΤΕ ΒΟΥΒΑ...ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΝΟΧΛΗΣΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ...Η ΝΕΑ ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΑ VIDEO GAMES...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΕ ΠΙΟ ΝΟΣΗΡΕΣ ΕΠΟΧΕΣ...
Πριν από δύο εβδομάδες, ένας 38χρονος φρουρός των φυλακών Αγ. Στεφάνου Πάτρας, πατέρας ενός ανήλικου παιδιού, έβαλε το υπηρεσιακό του όπλο στον κρόταφο και αυτοπυροβολήθηκε. Με επιστολή που άφησε στους οικείους του, εξηγούσε ότι στην αυτοκτονία τον οδήγησαν τα ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε...Οι αυτοκτονίες εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας αυξάνονται και στη χώρα μας, όπως και οι συναισθηματικές διαταραχές. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι ότι οι συμπολίτες μας που απευθύνθηκαν για βοήθεια σε δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία αυξήθηκαν κατά 30% το τελευταίο διάστημα!Οι ειδικοί, επιπλέον, δεν κρύβουν την ανησυχία τους ότι το ποσοστό θα αυξηθεί τους επόμενους μήνες. Σύμφωνα με πρόσφατες διεθνείς μελέτες, κάθε αύξηση της ανεργίας κατά 3% φέρνει αύξηση των αυτοκτονιών κατά 5% και των θανάτων από αλκοόλ κατά 30%!
Πιο συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της περιόδου μέχρι το 2009, το 30% των εργαζομένων στις χώρες της ΕΕ υποφέρουν από τις σοβαρές συνέπειες του έντονου στρες στον χώρο της εργασίας, ενώ 40 εκατ. εργαζομένων αρρωσταίνουν από ψυχικά προβλήματα στον επαγγελματικό τους χώρο.
Επίσης, μελέτες σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες έχουν δείξει, μέσα στο 2009, αύξηση των καταθλιπτικών διαταραχών κατά 15% και των αγχωδών διαταραχών κατά 30%.«Οι συνέπειες στην ψυχική υγεία, από το σοκ των οικονομικών μέτρων που αποφάσισε η κυβέρνηση κατ’ εντολή της ΕΕ και του ΔΝΤ, πρόκειται να γίνονται διαρκώς πιο δραματικές», αναφέρει στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου, ψυχίατρος, διευθυντής στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής.
«Θα καταστρέψουν όχι μόνο το παρόν εκατομμυρίων, αλλά και το μέλλον μιας ολόκληρης, τουλάχιστον, γενιάς. Γνωρίζουμε πώς η οικονομική κρίση γίνεται κρίση οικογενειακή και κρίση προσωπική, οδηγώντας, όταν δεν φαίνεται διέξοδος, στην κατάθλιψη, την κατ’ εξοχήν ψυχική διαταραχή της οικονομικής ύφεσης.
Σ’ ένα σύστημα που δομεί την προσωπική ταυτότητα μέσω της εργασίας, το ενδεχόμενο επιστροφής στο σπίτι σηματοδοτεί μια... ήττα. Μια ήττα την οποία το άτομο οδηγείται αφενός να θεωρεί ως προσωπική του ευθύνη και αφετέρου ότι, για την αντιμετώπιση των συνεπειών της, δεν υπάρχουν παρά ατομικές λύσεις.
Η οικονομική κρίση αγγίζει κάτι πιο βαθύ από το οικονομικό, που είναι το νόημα της ζωής, μια κρίση προοπτικών που βιώνουν προπαντός οι νέοι. Τα άτομα αισθάνονται παγιδευμένα μέσα σε μια κατάσταση χωρίς διέξοδο», συμπληρώνει ο κ. Μεγαλοοικονόμου.
Ο κίνδυνος της ανεργίας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας αυξάνουν την ανησυχία και κάνουν τον εργαζόμενο να αισθάνεται ότι καταρρέουν τα δεδομένα της εργασίας και του κράτους πρόνοιας. Ολο και περισσότεροι Ελληνες οδηγούνται να ζουν μέρα με τη μέρα σε συνθήκες έντονης επισφάλειας.
Υποφέρουν τόσο αυτοί που εξακολουθούν να έχουν εργασία (με τους εξοντωτικούς όρους στους οποίους πρέπει να συμμορφωθούν για να τη διατηρήσουν), όσο και αυτοί που δεν έχουν, οι οποίοι βουλιάζουν στο τέλμα της μακροχρόνιας ανεργίας.
«Το άτομο που βρίσκεται ξαφνικά στον βυθό αυτής της κρίσης, νιώθει, συχνά, τελείως αποξενωμένο, μέσα σε μια νέα κατάσταση γύρω του, που απαξιώνει συστηματικά τους τρόπους που είχε μάθει να διαπραγματεύεται και να διεκδικεί», τονίζει ο κ. Μεγαλοοικονόμου. «Κι έτσι δύο τινά συμβαίνουν: Είτε μαθαίνει να υποτάσσεται είτε υιοθετεί μορφές έκφρασης που περιέχουν μια δόση βιαιότητας.
Η καλλιέργεια του δέους και του φόβου απέναντι στο αναπόφευκτο αυτών των μέτρων και στην παντοδυναμία των ‘’ισχυρών’’, σε συνδυασμό με την αδυναμία ‘’ημών των ενόχων’’ που φτιάξαμε αυτό το τεράστιο χρέος, αφήνει ακόμα πολλούς εμβρόντητους και αδρανείς και ορισμένους μέχρι και να ταυτίζονται με τον επιτιθέμενο και να δικαιολογούν τα μέτρα ως αναγκαία», υπογραμμίζει ο κ. Μεγαλοοικονόμου.
Η σημερινή οικονομική κατάσταση, όπως όλα δείχνουν, θα εντείνει και τα συναισθήματα απόγνωσης μεταξύ εκείνων που ήδη πάσχουν ή είναι επιρρεπείς σε ψυχικά νοσήματα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για έξαρση του αριθμού των αυτοκτονιών και των ψυχικών διαταραχών.
Αρκεί να αναφέρουμε ότι σε όλο τον κόσμο 121 εκατ. άνθρωποι υποφέρουν από κατάθλιψη, 70 εκατ. από προβλήματα που έχουν σχέση με τον αλκοολισμό, 24 εκατ. από σχιζοφρένεια και 37 εκατ. από άνοια. Η κατάθλιψη και οι αγχώδεις διαταραχές είναι τα συνηθέστερα προβλήματα και εκτιμάται ότι έως το 2020 η κατάθλιψη θα αποτελεί τη συχνότερη ασθένεια στις προηγμένες χώρες και τη δεύτερη αιτία ανικανότητας στον κόσμο.
Exei επαρκώς αναλυθεί (Φ. Σκούρας, Α. Χατζηδήμου, Α. Καλούτσης και Γ. Παπαδημητρίου, «Η Ψυχοπαθολογία της Πείνας, του Φόβου και του Αγχους», 1947), ότι σε μια αντίστοιχη κατάσταση «σοκ και δέους», όπως ήταν η περίοδος του πολέμου και της ξένης κατοχής στην Ελλάδα (1941-44), η ψυχολογική παλινδρόμηση που εμφανίστηκε αρχικά στη συμπεριφορά των ανθρώπων, λόγω των τραυματικών γεγονότων εκείνης της περιόδου, συνοδεύτηκε και από την αντίθετη εξέλιξη, από αυτό που αποκλήθηκε «ψυχολογικός ρόλος της αντίστασης».
Οταν, δηλαδή, η αγχώδης και οξεία συγκινησιακή ένταση μειωνόταν και μεταμορφωνόταν σε συνειδητή δράση! «Η "ψυχολογία της αντίστασης", με την ενσωμάτωση του ατόμου σε (αντιστασιακές) ομάδες που αγωνίζονταν, ήταν ο κύριος παράγοντας που προστάτευε την προσωπικότητα από τη διάλυση και την εκμηδένιση. Αυτή η ‘’ψυχολογία της αντίστασης’’ λειτούργησε ως προστασία από νευρωτικές διαταραχές, οι οποίες, μετά το τέλος του πολέμου, αυξήθηκαν πολύ».
Μαρίνα Ζιώζιου
ΠΡΕΖΑ TV
23-5-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου