Με κάθειρξη έως 20 χρόνια και χρηματική ποινή που μπορεί να φτάνει το 1.500.000 ευρώ απειλείται ο πρώην υπουργός Τ. Μαντέλης, σύμφωνα με την ασκηθείσα εις βάρος του ποινική δίωξη για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.
Στιγμιότυπο από την εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τη Siemens. Στιγμιότυπο από την εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τη Siemens. Το θέμα έχει πάρει διαστάσεις, καθώς ο Τ. Μαντέλης, όπως ο ίδιος ομολόγησε, όταν δέχθηκε τη «χορηγία» της Siemens ήταν υπουργός. Το αδίκημα της δωροδοκίας όμως έχει παραγραφεί από το 2001, καθώς καλύπτεται από τη συνταγματική ρύθμιση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών, που επιβάλλει ειδική προθεσμία παραγραφής.
Ποινικολόγοι που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα, έλεγαν στην «Κ.Ε.» ότι η απαγγελία αυτοτελούς κατηγορίας περί ξεπλύματος στον Τ. Μαντέλη που έγινε για να παρακαμφθεί η υπουργική παραγραφή, δεν φαίνεται κατ' αρχάς να δημιουργεί προβλήματα συνταγματικότητας.
«Εάν έχουν διαπιστωθεί πράξεις νομιμοποίησης των παράνομων εσόδων (π.χ. κινήσεις του επίμαχου λογαρισμού του Τ. Μαντέλη) και μετά την περίοδο της υπουργικής του θητείας, τότε το αδίκημα αυτό (ξέπλυμα) δεν καλύπτεται από τη σύντομη παραγραφή του άρθρου 86 του Συντάγματος», τόνιζαν.
Στην ίδια λογική στηρίζεται και η πιθανότητα άσκησης δίωξης κατά του κ. Μαντέλη για κακουργηματική παράβαση του νόμου περί «πόθεν έσχες», επειδή σε δηλώσεις που υπέβαλε το 2006, όταν δεν ήταν υπουργός, απέκρυψε σκοπίμως τα εισοδήματα που παρανόμως απέκτησε την περίοδο 1998-2000.
Αλλοι, όπως ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θράκης Στ. Παύλου, υποστηρίζουν ότι το ξέπλυμα ως αυτοτελές αδίκημα είναι διαρκές και όχι στιγμιαίο έγκλημα, αφού συστατικό του στοιχείο είναι και η κατοχή των παράνομα αποκτηθέντων περιουσιακών στοιχείων. Σε αυτή την περίπτωση δηλαδή, ποινική δίωξη μπορεί να ασκηθεί οποτεδήποτε, αφού το αδίκημα ουσιαστικά δεν παραγράφεται.
Σύμφωνα με το νόμο 3691/2008 (άρθρο 2), ξέπλυμα βρόμικου χρήματος θεωρείται η μετατροπή ή μεταβίβαση περιουσίας, η απόκρυψη ή συγκάλυψη της αλήθειας, η απόκτηση, κατοχή, διαχείριση και χρήση περιουσιακών στοιχείων, εν γνώσει του γεγονότος ότι όλα αυτά προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες. Ανάμεσα στις εγκληματικές δραστηριότητες, που θεωρούνται το βασικό αδίκημα για το ξέπλυμα, είναι και η παθητική και η ενεργητική δωροδοκία.
Οπως ρητά αναφέρεται στο νόμο (άρθρο 45), η άσκηση ποινικής δίωξης και η καταδίκη για ξέπλυμα δεν προϋποθέτει ποινική δίωξη ή καταδίκη του υπαιτίου για το βασικό αδίκημα (δηλαδή εδώ τη δωροδοκία). Η ποινή που επιβάλλεται μάλιστα στον υπαίτιο του ξεπλύματος, εάν βασικό αδίκημα είναι η δωροδοκία, είναι κάθειρξη, ακόμη και εάν η δωροδοκία τιμωρείται ως πλημμέλημα, με ποινή φυλάκισης!
Υπάρχουν όμως και ποινικολόγοι που εξέφραζαν ζωηρές επιφυλάξεις για το αν πρέπει να θεωρηθεί διαρκές το έγκλημα του ξεπλύματος, με μοναδικό κριτήριο την κατοχή των παράνομα αποκτηθέντων περιουσιακών στοιχείων. Και αυτό γιατί, όπως έλεγαν, η ερμηνεία αυτή καθιστά το έγκλημα απαράγραπτο, διευρύνει το ποινικό του εύρος και επηρεάζει έτσι επιβαρυντικά την ποινική μεταχείριση όχι μόνο του Τ. Μαντέλη αλλά χιλιάδων πολιτών.
Οι ίδιοι πρόσθεταν πως δεν είναι δυνατόν να γίνεται λάστιχο η ερμηνεία του Συντάγματος και των νόμων, με γνώμονα τη δίωξη ενός πρώην υπουργού. Για το σκοπό αυτό, πρότειναν να εξετασθεί το ενδεχόμενο να ασκήσει το Δημόσιο αστική αγωγή αποζημίωσης κατά του Τ. Μαντέλη, για ζημιά που αποδεδειγμένα υπέστη από τη δραστηριότητά του ως υπουργού.
ΠΡΕΖΑ TV
30-5-2010
Χρηστος Ζερβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου