Εδώ και πολλά χρόνια, ο Συνασπισμός ήταν στην πραγματικότητα δύο κόμματα σε συσκευασία ενός. Παρά την πολύχρονη συνύπαρξη κάτω από την ίδια κομματική στέγη και παρά την αναπόφευκτη όσμωση και τις επιμέρους προσωπικές επιλογές στελεχών, το χάσμα ανάμεσα στην Ανανεωτική Πτέρυγα και σε όσους προέρχονται από το ΚΚΕ δεν γεφυρώθηκε ποτέ.
Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ την εποχή του Αλ. Αλαβάνου όξυνε την εσωτερική αντίθεση του ΣΥΝ. Το κέντρο βάρους μετατοπίσθηκε σε θέσεις που η Ανανεωτική Πτέρυγα θεωρεί αριστερίστικες. Στην πραγματικότητα, ήταν από πολύ νωρίς σαφές ότι οι «ανανεωτές» είχαν χάσει το παιχνίδι εντός του κόμματός τους.
Αυτός ήταν ο λόγος που μία ομάδα στελεχών υπό τον Ν. Μπίστη εγκατέλειψε τον Συνασπισμό για να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη. Ο κορμός της Ανανεωτικής Πτέρυγας, όμως, είχε πολιτικές και ηθικές αναστολές να πράξει το ίδιο. Από τη στιγμή που η ένταξη στο ΠΑΣΟΚ αποκλείσθηκε, η παραμονή στον Συνασπισμό ήταν προϋπόθεση για τη συμμετοχή της Ανανεωτικής Πτέρυγας στη μεγάλη πολιτική σκηνή. Ηταν σαφές ότι μία διάσπαση θα άφηνε και τα δύο κομμάτια εκτός Βουλής.
Η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης, λόγω της σταδιακής απαξίωσης των δύο μεγάλων κομμάτων, έδειξε να φουσκώνει τα εκλογικά πανιά του ΣΥΡΙΖΑ. Οταν μάλιστα ο Αλέκος Αλαβάνος παραιτήθηκε και προώθησε στην προεδρία τον Αλέξη Τσίπρα, το δημοσκοπικό ποσοστό εκτοξεύθηκε.
Το κλίμα ευφορίας εκείνης της εποχής επικάλυψε τις εσωτερικές αντιθέσεις, αλλά δεν κράτησε πολύ. Ο Συνασπισμός κλώτσησε την ευκαιρία, με αποτέλεσμα σε λίγο να προσγειωθεί ανώμαλα στη μίζερη πραγματικότητα, γεγονός που επανέφερε τις εσωτερικές αντιθέσεις στο προσκήνιο. Οι αντιθέσεις αυτές οξύνθηκαν από την πρωτοφανή κρίση και τα πολιτικά ζητήματα που αυτή έθεσε. Το ποτήρι ήταν πια γεμάτο και η προσυνεδριακή διαδικασία πρόσθεσε τις σταγόνες που το ξεχείλισαν.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα έκανε τώρα το άλμα όχι μόνον επειδή η συνύπαρξη είχε καταστεί πολύ δύσκολη, αλλά και επειδή αυτήν την περίοδο ανοίγονται πολιτικές προοπτικές. Εκτιμά ότι η διάσπαση ωθεί τον ΣΥΡΙΖΑ αριστερότερα, τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ στιγματίζεται, επειδή ως κυβέρνηση εφαρμόζει τη «θεραπεία-σοκ» του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης. Τα δύο αυτά γεγονότα δημιουργούν ένα πολιτικό κενό, το οποίο οι «ανανεωτές» φιλοδοξούν να καλύψουν.
Στον σχεδιασμό τους δεν υπάρχει μόνον η προσδοκία να προσελκύσουν ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που λόγω της κυβερνητικής πολιτικής του θα το εγκαταλείψουν. Ο Φώτης Κουβέλης και οι σύντροφοί του ποντάρουν βασίμως και στην εκλογική συνεργασία τους με τους Οικολόγους - Πράσινους. Η κοινή κάθοδός τους μπορεί να εξασφαλίσει και στους δύο την πολυπόθητη κοινοβουλευτική εκπροσώπησή τους.
Η απόφαση του Δημήτρη Παπαδημούλη να μην ακολουθήσει την Ανανεωτική Πτέρυγα, της στέρησε τη δυνατότητα να αναγνωρισθεί ως διακριτή κοινοβουλευτική ομάδα (απαιτούνται πέντε βουλευτές) και να διεκδικήσει το αντίστοιχο τμήμα της κρατικής επιχορήγησης. Αξιόπιστες πηγές υποστηρίζουν ότι το κεφάλαιο Παπαδημούλης δεν έχει κλείσει.
Η απόσχιση της Ανανεωτικής Πτέρυγας διαφοροποίησε τις ισορροπίες και στον Συνασπισμό και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας στηρίζεται στο προεδρικό μπλοκ, στη Νεολαία, σε ορισμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και σε μία ομάδα στελεχών του Αριστερού Ρεύματος. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πατάει σε στέρεο έδαφος, επειδή δεν φαίνεται να διαθέτει επεξεργασμένο και ρεαλιστικό πολιτικό σχέδιο.
Η πρωτοβουλία του Αλέκου Αλαβάνου συνιστά εκ των πραγμάτων πλαγιοκόπηση του διαδόχου του στην προεδρία. Η ιδιότυπη βεντέτα τους, που ενδέχεται να προσλάβει διαστάσεις στις τοπικές εκλογές του Οκτωβρίου, αναγορεύει σε παράγοντα-κλειδί το Αριστερό Ρεύμα, που εκφράζεται από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Παρά τις διαφωνίες με την Ανανεωτική Πτέρυγα, το εν λόγω ρεύμα ήταν κατηγορηματικά αντίθετο με τη διάσπαση. Τώρα, καλείται να συμβάλει στη διαχείριση αντιφάσεων, οι οποίες απειλούν να προκαλέσουν ντόμινο δυσμενών εξελίξεων.
ΠΡΕΖΑ TV
13-6-2010
Του Σταυρου Λυγερου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου