O πανικός είναι κακός σύμβουλος αλλά, από την άλλη, δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη και σε μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τεράστια ελλείμματα. Πόσω μάλλον όταν η «τρόικα» κρατεί τη δαμόκλειο σπάθη για να τη χρησιμοποιήσει σε κάθε παρασπονδία της χώρας, η οποία έχει τεθεί στο μικροσκόπιο αγορών και επιτηρητών.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και ενώ η κυβέρνηση αποφάσισε (εκούσα-άκουσα) να περικόψει ακόμη και τις συντάξεις (δώρα και επιδόματα) των 600 και 800 ευρώ, οι ασφαλισμένοι έσπευσαν άρον άρον να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους και να καταθέσουν τα χαρτιά για τη σύνταξή τους. Εξέλιξη που σε πολλές περιπτώσεις σημαίνει απώλειες σε χρήμα, αλλά και τεράστια ψυχολογική και κοινωνική επιβάρυνση.
Το μεγάλο ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνει ο σημερινός εργαζόμενος που δικαιούται να βγει στη σύνταξη.
Από τους 140.000 δημόσιους υπαλλήλους που έχουν στοιχειοθετήσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα υπολογίζεται ότι τουλάχιστον οι 40.000 έφτασαν μέχρι τον προϊστάμενο λογιστηρίου και πολλοί υπέβαλαν αίτηση να φύγουν από τη δουλειά τους. Κάτι τέτοιο απλώς θα σήμαινε την κατάρρευση του Aσφαλιστικού και το ναυάγιο του (κάθε) προγράμματος δανεισμού (στο βαθμό που οι εν λόγω συντάξεις καταβάλλονται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους).
Να σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή στην «ουρά» του Ταμείου Πρόνοιας βρίσκονται έως και 20 μήνες 19.000 συνταξιούχοι του Δημοσίου, οι οποίοι αναμένουν να λάβουν το εφάπαξ, ενώ κάθε χρόνο, κατά τις... ήρεμες ημέρες του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτούνται 5.000-6.000 άτομα.
Μέσα σε αυτόν τον πανικό, το υπουργείο Εργασίας κατέθεσε διάταξη νόμου με την οποία αφ' ενός επιβεβαιώθηκε ότι όποιος θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι το τέλος του έτους μπορεί να βγει στη σύνταξη οποτεδήποτε στο μέλλον χωρίς καμία επίπτωση (αύξηση ηλικιακών ορίων) και αφ' ετέρου ότι αν ήδη έχουν καταθέσει σχετική αίτηση-παραίτηση μπορούν να την αποσύρουν μέχρι τα μέσα Ιουνίου (όταν θα δημοσιευθεί ο σχετικός νόμος, που τώρα συζητείται) χωρίς καμία επίπτωση.
Ακόμη και όσοι απήλθαν από τις υπηρεσίες μπορούν να αναλάβουν και πάλι εργασία. Με την εν λόγω ρύθμιση επιχειρήθηκε να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις για το φημολογούμενο «μαχαίρι» στις αποδοχές και την αύξηση των ορίων.
Πέραν των κυβερνητικών και νομοθετικών ρυθμίσεων και δεσμεύσεων, χιλιάδες άλλοι ασφαλισμένοι ανησυχούν αδικαιολόγητα καθώς οι τρέχουσες ρυθμίσεις δεν τους αφορούν.
Αυτοί είναι:
•Όσοι πρωτοασφαλίστηκαν πριν το 1983.
•Όσοι και όσες έχουν συμπληρώσει το ευνοϊκό όριο ηλικίας και τα έτη ασφάλισης και θα μπορούσαν να βγουν, αλλά απλώς παραμένουν στις εργασίες τους για τη βελτίωση των συντάξιμων αποδοχών (μητέρες με ανήλικο και 25ετία στο ΙΚΑ και τα ειδικά ταμεία απαιτείται επιπλέον να έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος).
•Όσοι έχουν 35ετία ή 37 έτη, όσες «παλαιές» ασφαλισμένες έχουν συμπληρώσει 15ετία (βγαίνουν στο 60ό έτος, στο 65ο οι άνδρες).
•Oσοι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν 25ετία και μπορούν να βγουν στο 60ό έτος με μειωμένη σύνταξη.
Yπάρχει μια μεγάλη κατηγορία εργαζομένων, κυρίως στο δημόσιο τομέα, οι οποίοι φοβούνται ότι θα «παγιδευτούν» στην εργασία και δικαίως ανησυχούν.
Ετσι:
►Oι μητέρες-δημόσιες υπάλληλοι με ανήλικο παιδί και 25 έτη ασφάλισης έβγαιναν στη σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας. Τώρα αυτή η κατηγορία των εργαζομένων πρέπει να περιμένει την, αποτυπωμένη στο νόμο, βούληση του αρμόδιου υπουργού Oικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου για το τι θα ισχύσει. Κυρίως για το πέναλτι πρόωρης εξόδου (6% το χρόνο πλέον) στο βαθμό που τώρα θα προβλεφθεί και όριο ηλικίας για έξοδο-συνταξιοδότηση (όπως στο ΙΚΑ και τις ΔΕΚO, που πρέπει να συνοδεύεται με το 55ο έτος το 2017).
Για παράδειγμα σε μια μητέρα 46 ετών με 25ετία που θα επιλέξει να βγει στη σύνταξη το 2011, όταν θα τεθεί όριο το 51ο ή το 53ο έτος, θα υποχρεωθεί σε μείωση της σύνταξης από 30% έως και 42% αντιστοίχως.
►Oι μητέρες με ανήλικο παιδί και ασφαλισμένες επί 25ετία στις ΔΕΚO, που έχουν γεννηθεί μετά το 1963, δεν θα έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος το 2012 και τον επόμενο χρόνο προστίθεται ένα ολόκληρο έτος στο ηλικιακό όριο. Ετσι, αυτό ανέρχεται στο 51ο το 2013, στο 52ο το 2014 κ.ο.κ.).
Κατά συνέπεια, όταν η εργαζόμενη πλησιάζει το όριο ηλικίας αυτό αυξάνεται με το νόμο 3655/08 και έτσι θα βγει στη σύνταξη στο 55ο έτος (συν 5 χρόνια). Κοντολογίς, για τα επόμενα 3-4 χρόνια δεν προβλέπεται να δοθούν αυξήσεις στις συντάξεις αλλά ούτε στους μισθούς του Δημοσίου, τομείς από τους οποίους έχουν περιοριστεί και τα δώρα. Στον ιδιωτικό τομέα όμως τα πράγματα (στην εργασία) αναμένεται να εξελιχθούν καλύτερα.
Εκτός κάποιου «απροόπτου», βεβαίως, όπως είναι η ανεργία, που αν έρθει το ασφαλιστικό θα αναδειχθεί σε πτωχικο μεν καταφύγιο δε. Αρα, τουλάχιστον για φέτος και για όσα χρόνια υπάρχει απασχόληση η διέξοδος δεν βρίσκεται στη σύνταξη. Εξάλλου όποιος βγαίνει τώρα μπορεί να βγει οποτεδήποτε στο μέλλον. Και όποιος δεν έχει συμπληρώσει τώρα τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης δεν μπορεί να εκβιάσει το χρόνο ούτε ωφελεί να ανησυχεί.
Εκτός από το να διεκδικήσει συλλογικά ευνοϊκότερους όρους ασφάλισης. Κυρίως δε καλύτερους όρους εργασίας, που αποτελεί την προοδευτική διέξοδο, ενώ η σύνταξη τη συντηρητική (και κάποτε αναγκαστική) επιλογή.
ΠΡΕΖΑ TV
10-6-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου