ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 80 ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΩΣΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΑ.

Ο Σατζάτ είναι 10 χρονών κι έχει έλθει με την οικογένειά του από το Αφγανιστάν. Δεν μιλά ελληνικά. Κρατά στην αγκαλιά του τον οκτάμηνο αδελφό του και ζητά να πάρει ένα λαπτόπ. Η εικόνα είναι παράδοξη, αντιφατική, αποτυπώνει την αθωότητα των παιδιών, που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει.
Στο πεζοδρόμιο της οδού Σιατίστης, έξω ακριβώς από τη Στέγη Προσφύγων, μια παρέα παιδιών από το Αφγανιστάν και τη ΣομαλίαΣτο πεζοδρόμιο της οδού Σιατίστης, πίσω από την Παναγία Χαλκέων, έξω ακριβώς από τη Στέγη Προσφύγων, στο κέντρο της πόλης, μια παρέα παιδιών από το Αφγανιστάν και τη Σομαλία ξεφυλλίζουν με σπουδή το διαφημιστικό φυλλάδιο ενός καταστήματος ηλεκτρονικών. Ζητούν άλλος παιχνίδι για ηλεκτρονικό, άλλος κινητό τηλέφωνο αφής. Κρατούν στα χέρια το διαφημιστικό φυλλάδιο και τρέχουν πάνω κάτω με παντόφλες, που τους είναι μεγάλες. Μέσα στο κτίριο, οι γονείς τους με τα μικρότερα παιδιά και τα μωρά, στριμωγμένοι σε μικρά δωμάτια, αναζητούν δουλειά, χρήματα, μέλλον...
Ήταν αρχές της άνοιξης όταν το υπουργείο Υγείας σταμάτησε τη χρηματοδότηση της Στέγης Προσφύγων. Το πρόγραμμα φιλοξενίας των προσφύγων που χρηματοδοτούνταν από ευρωπαϊκό κονδύλι σταμάτησε και από τότε μέχρι σήμερα οι πρόσφυγες που βρίσκονται στο κτίριο της οδού Σιατίστης, κυριολεκτικά είναι... στον αέρα, στο πουθενά.

Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία, εξασφάλισε τη διαμονή των προσφύγων, ενώ ο δήμος Θεσσαλονίκης, Με ένα μωρό στην αγκαλιά έφτασε από το Αφγανιστάν στην Ελλάδα η γυναίκα της φωτογραφίας. όπως εξηγεί στη "Μ" ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του δήμου Θεσσαλονίκης Αστέριος Δεληγιάννης, χορηγεί συσσίτιο καθημερινά στα 80 συνολικά άτομα της Στέγης. Το όλο θέμα ανακινήθηκε εκ νέου από τον επικεφαλής της δημοτικής παράταξης "Θεσσαλονίκη των Πολιτών και της Οικολογίας" Τριαντάφυλλο Μηταφίδη.
Τώρα ο δήμος Θεσσαλονίκης, έπειτα από σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, αναζητεί λύση από κοινού με τον δήμο Θέρμης, στον οποίο ανήκει το συγκεκριμένο κτίριο, προκειμένου να εξασφαλισθεί η διαμονή των προσφύγων. Το πρόβλημα της στέγης και της σίτισης -παρά τις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε- φαίνεται ότι θα λυθεί. Οι 80 όμως ψυχές που μένουν εκεί, κυριολεκτικά μετέωρες, δεν έχουν εξασφαλίσει όχι το μέλλον αλλά ούτε την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Στα ασφυκτικά γεμάτα με ανθρώπους δωμάτια προσπαθούν να χωρέσουν τα λιγοστά τους πράγματα.

Η 9χρονη Λατίφα ζωγραφίζει με το χέρι της αστέρια. Δεν έχει χαρτί ούτε μολύβια. Δίπλα της ο Γολάμ από το Αφγανιστάν με σπασμένα ελληνικά προσπαθεί να πει πώς έφτασε μέχρι τη Θεσσαλονίκη. "Τα αδέλφια μου και ο πατέρας μου σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις των Ταλιμπάν. Δώσαμε 40.000 ευρώ για να Ο Γκόλαν (αριστερά) ήρθε με τον αδελφό του από το Αφγανιστάν μέσω Τουρκίας. περάσουμε από το Αφγανιστάν στο Ιράν και μετά στην Τουρκία ο αδελφός μου με τη γυναίκα του και εγώ με τη μητέρα μου. Τα χρήματά μας τελειώνουν. Βρεθήκαμε εδώ και τώρα δεν ξέρουμε πού να πάμε".
Οι ιστορίες αυτές μπορεί να μη συγκινούν πια κανέναν. Μπορεί μάλιστα να μοιάζουν μακρινές και αδιάφορες, σε μια κοινωνία που παλεύει με τα όρια και τις αντοχές της. Όμως, όπως λέει και ο κυρ-Νίκος, που διατηρεί κατάστημα μεταχειρισμένων επίπλων δίπλα από τη Στέγη Προσφύγων, "αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε γιατρό ούτε φροντίδα.
Ζουν ο ένας πάνω στον άλλο και τους λείπουν ακόμη και τα στοιχειώδη. Το μόνο που έχουν είναι ένα πιάτο φαγητό και ένα μέρος να πάνε για να μη βρέχονται. Ίσως αύριο πολλοί από εμάς να βρεθούμε στους ίδιους δρόμους. Της προσφυγιάς".

Της Στελίνας Μαργαριτίδου

ΠΡΕΖΑ TV
20-7-2010