Λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν τα πλέον σκληρά stress tests (ασκήσεις προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων) των ελληνικών τραπεζών από την τρόικα, φουντώνουν οι φήμες για επικείμενους αρραβώνες και γάμους.
Οι πιέσεις που δέχονται οι ελληνικές τράπεζες έχουν ενταθεί από την αρχή του έτους. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η Τράπεζα της Ελλάδος βλέπουν ως μόνη διέξοδο τη δημιουργία μεγαλύτερων σχημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος Ιουλίου οι ελληνικές τράπεζες είχαν δανειστεί από την ΕΚΤ περίπου 96,2 δισ. ευρώ από 45,7 δισ. ευρώ που χρωστούσαν πριν από τρεις μήνες. Αν στο χρέος αυτό προστεθεί και το «κρατικό πακέτο» ενίσχυσης των περίπου 70 δισ. ευρώ, τότε δικαιολογείται πλήρως η παρασκηνιακή κινητικότητα των τελευταίων ημερών για την επιτάχυνση εξαγορών-συγχωνεύσεων.
Οι ελληνικές τράπεζες εξαρτώνται περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία τους από την κρατική βοήθεια, είτε αυτή προέρχεται από το Δημόσιο είτε από την ΕΚΤ. Αν ζητούμενο είναι να μειωθεί η εξάρτηση αυτή, η απάντηση δεν είναι διόλου βέβαιο ότι βρίσκεται στις συγχωνεύσεις. Αν προχωρήσει για παράδειγμα το σενάριο Alpha - Eurobank, θα δημιουργηθεί όντως ένας όμιλος με ενεργητικό 177 δισ. ευρώ μεγαλύτερο απ' αυτό που διαθέτει η Εθνική (122 δισ. ευρώ). Ομως παραμένει αβέβαιο το κατά πόσο ο νέος αυτός ισχυρότερος δανεισμός θα μπορέσει να αποκτήσει καλύτερη πρόσβαση στη διατραπεζική αγορά ή θα κατορθώσει να προσελκύσει νέα επενδυτικά κεφάλαια αν θελήσει να προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου. Η πιστοληπτική ικανότητα των ελληνικών τραπεζών παραμένει δέσμια της αντίστοιχης που διαθέτει το Ελληνικό Δημόσιο, η οποία για όσο καιρό διατηρείται στο επίπεδο των «σκουπιδιών» (junk) καταδικάζει όλη την αγορά σε απομονωτισμό.
Επιπλέον, οι τραπεζίτες «φοβούνται» ότι πιθανή ένταξή τους στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας θα τους υπαγάγει σε ένα καθεστώς κρατικού και ευρωπαϊκού ελέγχου, γι' αυτό προσπαθούν να «προλάβουν» τις εξελίξεις με μεταξύ τους συγχωνεύσεις και να ορίσουν μόνοι τους τους όρους του παιχνιδιού στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται.
Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται η τρόικα, η οποία με «όχημα» τις ελληνικές τράπεζες επιθυμεί το άνοιγμα της αγοράς και την είσοδο ξένων επενδυτών. Οι δύο κρατικές τράπεζες, δηλαδή η Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την προσέλκυση ξένων πιστωτικών ιδρυμάτων στην περίπτωση που η κυβέρνηση προκρίνει την ιδιωτικοποίηση τους. Ωστόσο ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωσταντίνου κρατάει ακόμη κλειστά τα χαρτιά του αναφορικά με τις προθέσεις του, ρίχνοντας το μπαλάκι στους τρεις συμβούλους που έχουν προσληφθεί (Deutsche Bank AG London Branch, HSBC Bank PLC και Lazard Freres SAS.). Ταυτοχρόνως η κυβέρνηση, έπειτα από ισχυρές πιέσεις που δέχθηκε από το εσωτερικό της αλλά και από συνδικαλιστές που πρόσκεινται στο κυβερνών κόμμα, αναγκάστηκε να «επανέλθει» στην προεκλογική της δέσμευση για τη δημιουργία ισχυρού δημόσιου πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα. Είναι ενδεικτικό ότι ο διοικητής της Αγροτικής, η οποία αντιμετωπίζει και το σοβαρότερο πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας, Θ. Πανταλάκης, τάσσεται ανοικτά κατά της ιδιωτικοποίησης της τράπεζας και υπέρ της δημιουργίας ενός ισχυρού δημόσιου σχήματος.
Στο τραπέζι προς το παρόν υπάρχει η πρόταση Σάλλα, για την εξαγορά της Αγροτικής και του Τ.Τ. Οι τρεις επενδυτικές τράπεζες που έχουν προσληφθεί θα προχωρήσουν στην αποτίμηση των κρατικών τραπεζών, όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσουν την πολιτική απόφαση που πρέπει να πάρει μόνο η κυβέρνηση για το μέλλον των συγκεκριμένων ιδρυμάτων.
ΧΡ. Ζ.
ΠΡΕΖΑ TV
5-9-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου