Αυτός ο φόβος παραλύει. Ακόμη και η υποψία ότι μπορεί αύριο να μην έχεις δουλειά, όταν έχεις παιδιά (ενοίκια, δάνεια, λογαριασμούς) κόβει το αίμα. Πολλές σκέψεις περνούν από το μυαλό, που άλλοτε θολώνει και άλλοτε τα βλέπει όλα πεντακάθαρα. Μια ζαριά είναι η ζωή, τι να την παίξω εδώ τι... όσο πιο μακριά γίνεται. ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία...
Κάπως έτσι, τους τελευταίους δύο μήνες, το τηλέφωνο του κ. Κώστα Μακρή δεν έχει σταματήσει να χτυπά από ανθρώπους που έχουν κοντοσταθεί μπροστά στις αφισούλες που έχουν αναρτηθεί στις κολώνες των δρόμων: «Μετανάστευση σε Καναδά, Αυστραλία - Νόμιμη μετανάστευση, άδειες εργασίας και παραμονής. Τηλ....». Πόσοι τον έχουν πάρει; Τριακόσιοι; Τουλάχιστον. Εχει χάσει το μέτρημα. Συνήθως, όμως, όταν τελειώνει η τηλεφωνική επικοινωνία, στην άλλη πλευρά του ακουστικού η απόγνωση έχει χτυπήσει κόκκινο. «Γι’ αυτό σας λέω», λέει στην «Κ». «Μη γράφετε ότι ζούμε κύμα μετανάστευσης σαν αυτό του ’50. Ετούτο εδώ είναι χειρότερο». Οι περισσότεροι που τηλεφωνούν στο γραφείο του δεν πληρούν τις προδιαγραφές που θέτουν οι δύο χώρες για χορήγηση επαγγελματικής βίζας. Πολλοί είναι άνω των 45 ετών, «εμπόδιο» που ξεπερνιέται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις εξειδικευμένων στελεχών, πολλοί δεν γνωρίζουν καλά αγγλικά και οι περισσότεροι δεν ανήκουν σε κάποια από τα επαγγέλματα της «λίστας». Η «λίστα» είναι ο κατάλογος που εκδίδουν κάθε χρόνο οι δύο χώρες με τις ειδικότητες που μπορούν να δοκιμάσουν την τύχη τους εκεί. «Εάν δηλαδή το ’50 μπορούσαν ακόμα και οι ανειδίκευτοι εργάτες να φτιάξουν τη ζωή τους στο εξωτερικό, σήμερα είναι οι πρώτοι που “κόβονται”».
Ο κ. Μακρής, που πραγματοποιεί κάτι σαν «έρευνα αγοράς» στην Ελλάδα για λογαριασμό εταιρειών του εξωτερικού, είναι ο πρώτος που εισπράττει το κύμα απογοήτευσης. «Προσπαθώ να μην καλλιεργώ ψεύτικες ελπίδες. Αλλά η απόγνωση είναι μεγάλη. Πριν από δύο μέρες, ένας 55χρονος έβαλε τα κλάματα μπροστά μου. Το ψιλικατζίδικό του έκλεισε, με δύο παιδιά, σου λέει θα κάνω τα πάντα. Βάλε με στα ορυχεία, σου λέει. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτόν. Ερχονται και πολλές γυναίκες σε προχωρημένη ηλικία, κι αυτές ελπίζοντας να αλλάξουν ζωή στο εξωτερικό. Μα δυστυχώς...».
Οπως λέει, το βασικότερο «προσόν» για όποιον επιθυμεί να μεταναστεύσει σε αυτές τις χώρες είναι να ανήκει στη «λίστα». Σε αυτήν την περίπτωση, ακόμη και αν δεν έχει «πρόσκληση» από κάποια συγκεκριμένη εταιρεία (δουλειά που αναλαμβάνουν γραφεία όπως αυτό του κ. Μακρή - αν υπάρξει πρόσκληση οι διαδικασίες απλοποιούνται και ο χρόνος αναμονής για βίζα μειώνεται), μπορεί να ταξιδέψει και να αναζητήσει μόνος του εκεί δουλειά. Ωστόσο, οι εταιρείες δύσκολα θα προσλάβουν κάποιον χωρίς «χαρτιά». «Θέλουν νόμιμους. Καλό είναι λοιπόν όχι μόνο να στέλνουμε τα βιογραφικά μας, αλλά και να αρχίζουμε να μαζεύουμε τα απαραίτητα έγγραφα για την επαγγελματική βίζα που είναι μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία. «Δεν είναι εύκολο να μεταναστεύσεις σε αυτές τις χώρες, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Και η Αυστραλία και ο Καναδάς θέλουν μετανάστες, αλλά δεν θέλουν περιστασιακούς μετανάστες. Θέλουν ανθρώπους αποφασισμένους να ενσωματωθούν στις κοινωνίες τους», σημειώνει ο κ. Μακρής. Το ενδιαφέρον πάντως για έξοδο από τη χώρα είναι τεράστιο, μαρτυρεί ο ίδιος. «Και όχι μόνο από ιδιώτες. Και από επιχειρήσεις. Να ήξερες πόσες περιπτώσεις επιχειρηματιών γνωρίζω, που θέλουν να μεταφέρουν τις δουλειές τους εκεί... Γι’ αυτό σου λέω, δεν είναι το ’50. Είναι χειρότερα».
Της Λινας Γιανναρου
ΠΡΕΖΑ TV
2-9-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου