Η σύνοδος κορυφής των «27» χάραξε την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει η Ε.Ε. τουλάχιστον για την επόμενη 10ετία, με τη λήψη αποφάσεων που σφίγγουν ακόμη περισσότερο τα λουριά στα κράτη-μέλη με υψηλά ελλείμματα και χρέη. Φυσικά δεν έλειψαν οι συγκρούσεις, οι διαπληκτισμοί και τα πισωγυρίσματα θέσεων. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι αναζήτησαν ένα συμβιβασμό που θα τους επέτρεπε να επιστρέψουν στη χώρα τους χωρίς να δεχθούν επικρίσεις, αποφεύγοντας στην ανάγκη να αναφερθούν στις μακροχρόνιες επιπτώσεις του σημαντικού αυτού συμβιβασμού.
Ετσι, στη συμφωνία για την επιβολή οικονομικών κυρώσεων αποφεύχθηκαν τα χειρότερα για τις χώρες με προβλήματα ελλειμμάτων και χρεών και υιοθετήθηκαν ημιαυτόματα μέτρα. Αντίθετα, στο συμβιβασμό για την επιβολή πολιτικών κυρώσεων, οι μεγάλες χώρες, και ιδίως η Γερμανία, επέβαλαν λίγο πολύ τις θέσεις τους. Μόνο και μόνο ότι ένας αριθμός ηγετών ισχυρίστηκε κατόπιν εορτής πως έθεσαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την επιβολή πολιτικών κυρώσεων εμπόδια στο γερμανικό σχέδιο, δείχνει ότι επιτεύχθηκαν οι βασικοί στόχοι της μαξιμαλιστικής πολιτικής της Αγκελα Μέρκελ.
Συμφωνία της Ντοβίλ
Αρχικά, η καγκελάριος δήλωσε ότι δεν δέχεται τη δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων στον οποίο θα μπορούν να προσφεύγουν οι χώρες που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ελλειμμάτων και εξυπηρέτησης χρέους, όπως η Ελλάδα, εάν δεν υπάρξει συμφωνία για τροποποίηση της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Ακολούθησε η συμφωνία της Ντοβίλ, προκλητική επίδειξη ισχύος του γαλλογερμανικού άξονα απέναντι στους άλλους εταίρους, η οποία προβλέπει την τροποποίηση της Συνθήκης, ώστε να επιτραπεί η θέσπιση του μέτρου περί άρσης δικαιώματος ψήφου και του νέου μηχανισμού διαχείρισης κρίσης.
Στις ημέρες που προηγήθηκαν της συνόδου, ακούστηκαν επικρίσεις για τη συμφωνία της Ντοβίλ και των απαιτήσεων του διδύμου Βερολίνο-Παρίσι για το μέτρο που προβλέπει στέρηση ψήφου. Την παραμονή της συνόδου, η κ. Μέρκελ τηλεφώνησε σε όλους τους εταίρους προκειμένου να τους πείσει για το δίκαιο των γερμανικών επιχειρημάτων περί ανάγκης τροποποίησης της σημερινής συνθήκης. Και τους παρουσίασε το καρότο, δηλαδή την αποδοχή από τη Γερμανία του μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων. Από την άλλη πλευρά, όμως, έθεσε τους όρους της για να πει το «ναι»... Αυτό ήταν το μαστίγιο...
Το πάρε-δώσε
Στη σύνοδο, λοιπόν, το πάρε-δώσε ήταν γνωστό. Η Αγκελα Μέρκελ δεν θα επιμείνει στο μέτρο περί στέρησης της ψήφου, το οποίο σχεδόν κανείς δεν αποδέχεται, αλλά για λόγους τακτικής δεν το αποσύρει από το τραπέζι. Αυτό που ζητεί είναι να αποδεχθούν οι εταίροι μία «περιορισμένη» τροποποίηση της Συνθήκης, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη θέσπιση του νέου μηχανισμού, ο οποίος, όμως, θα λειτουργήσει υπό τους γερμανικούς όρους. Πρόκειται ουσιαστικά για την εφαρμογή της «ελεγχόμενης πτώχευσης».
Ο βασικός όρος της Γερμανίας είναι να αναλάβουν το ρόλο των πιστωτών στο μηχανισμό οι τράπεζες, οι επενδυτικοί οίκοι και γενικά ο ιδιωτικός τομέας. Οχι τα κράτη-μέλη. Ετσι, η καγκελάριος θα αποφύγει επικρίσεις στο εσωτερικό της χώρας ότι οι γερμανοί πολίτες πληρώνουν τους «τεμπέληδες» της Ευρώπης. Ολοι δέχθηκαν τον όρο αυτόν, ο οποίος, όμως, δεν επισημοποιήθηκε.
Απλώς, οι «27» περιορίστηκαν στη δήλωση ότι οι προεργασίες για την τροποποίηση της Συνθήκης και τους τρόπους λειτουργίας του μηχανισμού θα γίνουν από τον Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ σε στενή συνεργασία με την Κομισιόν.
Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ
ΠΡΕΖΑ TV
31-10-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου