Παγίδες για την οικονομία και τους εργαζόμενους κρύβει η λύση της «επιμήκυνσης» του χρόνου αποπληρωμής των δανείων της τρόικας.
Η λύση που προβάλλεται από την πλευρά της κυβέρνησης και του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωσταντίνου ως θετική εξέλιξη και περίπου ως «επιτυχία», ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Ομως και ο χρόνος που τίθεται το θέμα, μόνο έξι μήνες μετά την υπογραφή του μνημονίου, υπονομεύει την αξιοπιστία του.
Καταρχάς η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, όπως εκτιμούν οικονομολόγοι που έχουν εργαστεί στο παρελθόν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνοδευτεί από μία νέα συμφωνία με τους δανειστές μας. Με τον τρόπο αυτό η χώρα θα μπει σε ένα ακόμη πιό μακρύ τούνελ επιτήρησης μετά το 2013 και πιθανόν έως το 2018, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η αποπληρωμή του δανείου. Πρακτικά δηλαδή αυτό που θα γίνει είναι η αναχρηματοδότηση των 110 δισ. ευρώ με ένα δάνειο μεγαλύτερης διάρειας, η οποία όμως πρέπει να επισημοποιηθεί μέσω μίας νέας δανειακής σύμβασης.
Ετσι, ακόμη και αν η χώρα μας τηρήσει κατά γράμμα ό,τι προβλέπει το μνημόνιο του περασμένου Μαΐου, θα υποχρεωθεί μέσω μίας νέας συμφωνίας να ακολουθήσει ένα νέο πρόγραμμα το οποίο κυρίως θα διασφαλίζει τους πιστωτές μας. Αν μέχρι τότε η κυβέρνηση έχει υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της που αφορούν το πεδίο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων (άνοιγμα επαγγελμάτων, ασφαλιστικό, το οποίο είναι πιθανόν να ξανανοίξει μετά τις αναλογιστικές μελέτες αφού αυτές θα γίνουν με παραδοχές που θέτει το ΔΝΤ, εργασιακό), το νέο μνημόνιο θα «περιοριστεί» στο δημοσιονομικό σκέλος. Η χώρα δηλαδή θα υποχρεωθεί να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο της περιοριστικής πολιτικής, με χαμηλές μισθολογικές αυξήσεις, έτσι ώστε οι προϋπολογισμοί να εμφανίζουν ολοένα και μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα.
Ομως νέα μέτρα είναι πολύ πιθανόν να υποχρεωθεί να λάβει ο υπουργός Οικονομικών πολύ νωρίτερα, πιθανότατα μετά τις δημοτικές εκλογές, καθώς γίνεται εμφανές ότι η χώρα δεν θα μπορέσει να πετύχει τους στόχους του 2011. Ετσι όμως η οικονομία κινδυνεύει να «στραγγαλιστεί» από τα εισπρακτικά μέτρα. Ωστόσο από την πρώτη ημέρα που η κυβέρνηση υπέγραψε το μνημόνιο η κριτική που διατυπώθηκε αφορούσε κυρίως το θέμα της ανάπτυξης. Το «ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα» που είχε τεθεί από την τρόικα, το οποίο υποχρέωνε την κυβέρνηση ν' αλλάξει τα πάντα μέσα σε τρία χρόνια, ήταν προφανές ότι θα είχε σοβαρές παράπλευρες απώλειες. Το οικονομικό επιτελείο αναγκάστηκε να προχωρήσει σε μία άνευ προηγουμένου «φοροαφαίμαξη», προκειμένου να κλείσει τις τρύπες του προϋπολογισμού, και να πετύχει τους φιλόδοξους στόχους του μνημονίου, το οποίο στερείται αναπτυξιακού προσανατολισμού.
Ετσι από την πρώτη στιγμή ήταν προφανές ότι εφαρμογή του μνημονίου δεν θα επέτρεπε στην Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της το 2013. Το χρονοδιάγραμμα εξόδου από την κρίση ήταν εξαρχής ασφυκτικό.
ΧΡ. ΖΙΩΤΗΣ
ΠΡΕΖΑ TV
17-10-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου