Πέραμα, ώρα 10.30 το πρωί. Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη μοιάζει εγκαταλειμμένο εργοτάξιο. Μπροστά μπροστά, στην είσοδο, ένα τεράστιο κότερο -ή μάλλον το σκαρί του- δεσπόζει στον χώρο, αλλά η σκουριά που το έχει καλύψει σε κάνει να ξεχάσεις γρήγορα την εντυπωσιακή, κοφτή σχεδιαστική του γραμμή.
«Αυτό δεν είναι παρά ένα κοτεράκι», λέει ο Βασίλης Μπίνος, ναυπηγοξυλουργός και πρόεδρος του σωματείου Πειραιά-Αττικής και νησιών.«Στις καλές εποχές εδώ φτιάχνονταν κότερα που ξεπερνούσαν τα 100 μέτρα σε μήκος και επισκευάζονταν καράβια που απαιτούσαν προσωπικό εκατοντάδων ατόμων, όλων των ειδικοτήτων», συμπληρώνει.
Αναμνήσεις
Σήμερα όλα αυτά φαίνεται πως είναι μόνον ευχάριστες αναμνήσεις. Η εικόνα της ζώνης είναι αποκαρδιωτική. Οι εργάτες, όσοι έχουν το κουράγιο να κατεβούν στο κάποτε ζωντανό εργοτάξιο, βρίσκονται εκεί περισσότερο από συνήθεια. Στους ντόκους υπάρχουν καράβια δεμένα -κάνα δυο είναι σκουριασμένα όπως και το κότερο στην είσοδο του ναυπηγείου-, αυτά όμως δεν έχουν έρθει για εργασίες.
«Από τότε που η ανεργία χτύπησε τον κλάδο, η ζώνη του Περάματος χρησιμεύει ως χώρος στάθμευσης για τα καράβια που δεν βρίσκουν χώρο στα άλλα ναυπηγεία», λέει ο Βασίλης και εξηγεί πως σε καλές περιόδους «η ζώνη γεμίζει από χιλιάδες εργάτες, αυτό όμως δεν κρατά για πολύ, οι εταιρείες που θα δώσουν δουλειά είναι μικρές και τα έργα που θα ζητηθούν δεν διαρκούν πολύ, πρόγραμμα και οργάνωση για το άμεσο μέλλον άλλωστε δεν υπάρχει», προσθέτει.
Οι υπουργοί
«Οι υπουργοί μάς έχουν χαρακτηρίσει τα κακά παιδιά του κλάδου γιατί διατηρήσαμε -μέσα από διεκδικήσεις και αγώνες- ένα μεροκάματο που μπορεί να θεωρείται ακριβό, αλλά είναι απλά ανταγωνιστικό σχετικά με την αγοραστική αξία του ευρώ», υποστηρίζει ο πρόεδρος του σωματείου ξυλουργών. Σύμφωνα με τους τεχνίτες, αν οι Ελληνες εφοπλιστές κατασκεύαζαν τα πλοία τους στα ελληνικά ναυπηγεία και όχι σε αυτά της Κίνας ή της Κορέας ή της Τουρκίας, όλοι θα έβγαιναν κερδισμένοι. «Αλλά είναι η κρατική πολιτική εδώ και δεκαετίες που τους οδηγεί αλλού». Το σωματείο μάλιστα υπολόγισε τα ετήσια κέρδη του κράτους από μόνον τέσσερις εργασίες της ζώνης σε 100.000 ευρώ!
Εδώ και 2,5 χρόνια το μεροκάματο για όλες τις ειδικότητες βγαίνει πολύ δύσκολα και πολύ σπάνια και όσοι δουλεύουν στα γειτονικά ναυπηγεία ή στο μεγάλο έργο της ΠΕΤΡΟΛΑ είναι -οι περισσότεροι- Ουκρανοί και Ρουμάνοι που πληρώνονται βάσει των συμβάσεων που ισχύουν στις χώρες τους. Τα ελληνικά συνεργεία, αν και θεωρούνται ποιοτικά και γρήγορα στη δουλειά, έχουν αποκλειστεί και οι ντόπιοι μάστορες (5.000 περίπου) επιβιώνουν με δανεικά.
Συνάδελφος του Βασίλη, βοηθός μαραγκού, μας λέει πως αδυνατεί να πληρώσει την Εφορία της περσινής χρονιάς, αν και είχε εισόδημα 28.000 ευρώ, αφού την επόμενη χρονιά έμεινε άνεργος. Κάποιοι άλλοι τα βγάζουν πέρα πολύ πιο δύσκολα. «Το σωματείο συχνά παρεμβαίνει με αιτήσεις στη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ για να μην κόβονται το ρεύμα και το νερό στα σπίτια των ανέργων», λέει ο κ. Μπίνος, «και οι περιπτώσεις αυτές πολλαπλασιάζονται».
Δίνει ζωή
Αφήνοντας πίσω μας τη ζώνη και μπαίνοντας στο Πέραμα, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε τη λιγοστή κίνηση. «Αυτή η συνοικία αλλά και η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι και άλλες περιοχές του Πειραιά, όταν υπάρχει δουλειά φέρνουν κόσμο στο Πέραμα που θα καταναλώσει και θα ξοδέψει χρήμα στο Πέραμα», λέει ο Τάσος Κομίνης, μαραγκός επίσης. «Οταν όμως δεν υπάρχει δουλειά τότε όλοι βγαίνουν χαμένοι».
Ο Τάσος υποστηρίζει πως «οι νεόκτιστες πολυκατοικίες που έχουν φυτρώσει σαν μανιτάρια στον λόφο του Περάματος, λίγα χιλιόμετρα από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, οφείλονται στην προ του 2003 εποχή. Η ζώνη όταν δουλεύει δίνει ζωή στο Πέραμα και στον Πειραιά».
ΠΡΕΖΑ TV
20-11-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου