Κυριακή, Ιανουαρίου 16, 2011

ΤΑ ΦΙΛΕΤΑ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ, ΤΑ ΧΡΕΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΒΑΤΕΣ…ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

ΤΗΝ υιοθέτηση ενός μοντέλου-υβρίδιου σύμφωνα με το οποίο το σύστημα αστικών συγκοινωνιών της Αττικής θα εμφανίζεται επισήμως ως «δημόσιου χαρακτήρα» αλλά ταυτόχρονα θα ανοίγει διάπλατα πόρτες και παράθυρα για την είσοδο και δραστηριοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων, σηματοδοτεί το σχέδιο για την αναδιάρθρωση του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών της Αθήνας. Με αιχμή του δόρατος τα τεράστια ελλείμματα (390 εκατ. ευρώ το 2010, στόχος να μειωθούν τα 155 εκατ. το 2011) των εταιρειών του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (ΟΑΣΑ) και ασπίδα όσα επιτάσσει το μνημόνιο για τη δραστική μείωση δαπανών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση επιχειρεί να μεταφέρει όλα τα βάρη των ελλειμμάτων στους επιβάτες-χρήστες. Ιδιαίτερα στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, που αποτελούν τους κύριους χρήστες των μαζικών μέσων μεταφοράς. Αρχής γενομένης με την αύξηση κατά 40% του εισιτηρίου διάρκειας μιάμισης ώρας, από 1 ευρώ σε 1,40 από την 1η Φεβρουαρίου και της μηνιαίας κάρτας από 35 ευρώ σε 45 ευρώ.

Το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει τη μετεξέλιξη του ΟΑΣΑ σε μητροπολιτικό φορέα για τις συγκοινωνίες της Αττικής, ο οποίος θα σχεδιάζει, θα προγραμματίζει, θα συντονίζει και θα ελέγχει το συγκοινωνιακό έργο. Ταυτόχρονα κλείνουν οι πέντε εταιρείες του ομίλου που λειτουργούν σήμερα (ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, ΑΜΕΛ, ΤΡΑΜ) και στη θέση τους δημιουργούνται δύο νέοι φορείς, ένας για τα μέσα σταθερής τροχιάς κι ένας άλλος για τις οδικές μεταφορές.

Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για την άρον άρον αναδιοργάνωση του ΟΑΣΑ επικεντρώνεται στα ελλείμματα και τις δανειακές υποχρεώσεις των θυγατρικών του.

Αυτό, όμως, που αποκρύπτεται επιμελώς από την κυβέρνηση -αν και ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Δ. Ρέππας το παραδέχθηκε- είναι ότι τα ίδια τα υπουργεία βάζουν κάθε χρόνο «φέσι» εκατοντάδων εκατ. ευρώ. Ετσι, επί της ουσίας, για χρέη που συσσωρεύουν κάθε χρόνο στις εταιρείες του ΟΑΣΑ, το «μάρμαρο» καλούνται να πληρώσουν οι επιβάτες μέσω αύξησης των εισιτηρίων αλλά και οι εργαζόμενοι των εταιρειών. Από τους τελευταίους οι 1.500 οδηγούνται σε μετάταξη σε πρώτη φάση, ενώ υπάρχει πρόβλεψη και για δεύτερο κύμα...

Δεν πληρώνω

Ο μηχανισμός που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τα ελλείμματα των εταιρειών αποτυπώνεται ανάγλυφα στην κοινή υπουργική απόφαση (ΚΥΑ) υπ. αριθμ. Α-69092/6045/8 (ΦΕΚ 830/5-5-2009) την οποία υπέγραψαν στις 14 Απριλίου 2009 οι τότε υπουργοί Οικονομικών Γ. Παπαθανασίου και Μεταφορών Ευρ. Στυλιανίδης. Στην ΚΥΑ αναφέρεται χαρακτηριστικά:

1 «Καθορίζουμε, για το έτος 2009, τη συνολική αντισταθμιστική καταβολή που πρέπει να καταβληθεί στον ΟΑΣΑ στο ποσό των 610.371.660 ευρώ (ήτοι δαπάνες εκμετάλλευσης 833.772.660 ευρώ μείον έσοδα 223.401.000 ευρώ).

2 Εγκρίνουμε την καταβολή στον ΟΑΣΑ και στις εταιρείες παροχής συγκοινωνιακού έργου μέρους της συνολικής ως άνω αντισταθμιστικής καταβολής, για το 2009, ποσού 140.000.000 ευρώ από τον τακτικό προϋπολογισμό, το οποίο κατανέμεται ως εξής: ΕΘΕΛ 82 εκατ. ευρώ, ΗΛΠΑΠ 23,5 εκατ. ευρώ, ΗΣΑΠ 28,5 εκατ. ευρώ και από 3 εκατ. ευρώ στην ΑΜΕΛ και την ΤΡΑΜ».

Η τότε κυβέρνηση, δηλαδή, έβαλε«φέσι» 470 εκατ. ευρώ στον ΟΑΣΑ το 2009, το οποίο ο οργανισμός υποχρεώθηκε να καλύψει παίρνοντας δάνειο. Η σημερινή κυβέρνηση με τη σειρά της αποφάσισε την αναδιοργάνωση του ΟΑΣΑ αποδίδοντας το πρόβλημα στα τεράστια ελλείμματα, αποκρύπτοντας όμως ότι τα δημιούργησε το ίδιο το Δημόσιο!

Το Δημόσιο καταβάλλει αντισταθμιστικό ποσό στον ΟΑΣΑ για τις μετακινήσει με μειωμένο εισιτήριο ή δωρεάν που δικαιούνται επιβάτες μέσω σχετικών διατάξεων από επτά συνολικά υπουργεία. Ας σημειωθεί ότι μειωμένο εισιτήριο πληρώνουν μεταξύ άλλων μαθητές, φοιτητές και επιβάτες άνω των 65 ετών, ενώ δωρεάν μετακινούνται: βουλευτές, το προσωπικό και οι δόκιμοι του Λιμενικού, οι αστυνομικοί και τα μέλη της ακαδημίας της αστυνομίας, το πολιτικό προσωπικό του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, οι υπάλληλοι της δημοτικής αστυνομίας του Δήμου Αθηναίων, οι πυροσβέστες κ.ά.

Ετσι, τα ελλείμματα των εταιρειών του ΟΑΣΑ φουσκώνουν σε μεγάλο βαθμό επειδή το επίσημο κράτος δεν πληρώνει για τους πολίτες που να μετακινούνται με ειδικό τιμολόγιο.

Η ΕΘΕΛ για παράδειγμα, που σηκώνει το κύριο βάρος του συγκοινωνιακού έργου στην Αττική, μετέφερε το 2009 συνολικά 419 εκατομμύρια επιβάτες. «Αν για κάθε έναν επιβάτη που μεταφέρει η ΕΘΕΛ εισέπραττε το αντίτιμο του εισιτηρίου του 1 ευρώ που ισχύει σήμερα», λένε εργαζόμενοι της εταιρείας, «τα ετήσια έσοδα θα έπρεπε να είναι 419 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία δεν θα ήταν ελλειμματική ούτε κατά 1 ευρώ, αφού το 2009 τα έξοδα λειτουργίας της ήταν 408 εκατ. ευρώ».

Οπως προκύπτει, όμως, από τα στοιχεία του ΟΑΣΑ τα έσοδα της ΕΘΕΛ το 2009 από εισιτήρια έφθασαν μόλις τα 104 εκατ. ευρώ. Κι αυτό καθώς οι «τζαμπατζήδες» ξεπερνούν το 30%, ενώ το Δημόσιο δεν πληρώνει όσα οφείλει, όπως εξηγήθηκε πιο πάνω.

Το οργανωτικό αλαλούμ που επικρατούσε στις εταιρείες αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας αποδείχθηκε τεράστια παγίδα για τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων. Οι αυξήσεις αποδοχών που κατακτήθηκαν σε εποχές γενικής ευημερίας μετατράπηκαν σε μπούμερανγκ, αφού συνήθως δεν ενσωματώνονταν στις βασικές αποδοχές αλλά έπαιρναν τη μορφή επιδομάτων.

Με αυτό τον τρόπο, όμως, οι βασικές αποδοχές των εργαζομένων εμφανίζονταν σε σχετικά χαμηλά επίπεδα αλλά τα συνολικά έσοδα αυξάνονταν σημαντικά μέσω επιδομάτων και άλλων πρόσθετων αμοιβών.

Σε επίπεδο τακτικής, οι εργαζόμενοι επιχείρησαν το τελευταίο διάστημα να διαμορφώσουν ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, αποφεύγοντας στάσεις εργασίας νωρίς το πρωί και το απόγευμα, όταν επιστρέφουν από τη δουλειά οι περισσότεροι εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση, πάντως, εκτιμά ότι έχει εξασφαλίσει τη στήριξη ή την ανοχή στις κινήσεις της εκ μέρους του 90% της κοινής γνώμης.

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Δ. ΥΦΑΝΤΗ pdifandis@enet.gr

ΠΡΕΖΑ TV
16-1-2011

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα που αναφέρεις, υποφέρουν αυτή την ώρα εξαιτίας των απεργιών αυτών των προνομιούχων συντεχνιών. Δε νομίζω λοιπόν να τους χάλαγε καθόλου ένας ιδιώτης που θα εξασφάλιζε ότι θα μπορούν επιτέλους να μετακινηθούν, χωρίς να είναι στο έλεος του κάθε παπάρα κομματόσκυλου συνδικαλιστή και της συμμορίας του.