Στην... ενημέρωση των χρηστών του Διαδικτύου, ότι τα προσωπικά τους δεδομένα συλλέγονται, υποβάλλονται σε επεξεργασία και ενίοτε αποθηκεύονται, μέχρι νεωτέρας, αποσκοπεί και ο σημερινός εορτασμός της 28ης Ιανουαρίου ως Ημέρας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων αφού, όπως προκύπτει από στοιχεία του Συμβουλίου της Ευρώπης, καμία, επί της ουσίας, θεσμοθετημένη προστασία δεν υπάρχει γι' αυτά τα δεδομένα.
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ήταν αδύνατο, όταν συντάχθηκε, να συμπεριλάβει στα άρθρα της και την προστασία του δικαιώματος της ελεύθερης επικοινωνίας και αλληλογραφίας μέσω του Διαδικτύου.
Η Σύμβαση του ΣτΕ, η οποία, κατά τα λεγόμενα των ιθυνόντων του Οργανισμού, είναι και το μοναδικό, δεσμευτικό διεθνές μέσο που αποσκοπεί στην προστασία των ανθρώπων από την κακή χρήση της αυτόματης επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, εμπεριέχει μία και μοναδική εξαίρεση, που «λύνει τα χέρια», μυστικών υπηρεσιών και κυβερνήσεων, στο να παραβιάζουν και με τον νόμο το απόρρητο αυτών των δεδομένων.
Ο μόνος περιορισμός, λέει η Σύμβαση, για την παραβίαση του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων μέσω Διαδικτύου, είναι όταν αυτά τα δεδομένα θέτουν σε κίνδυνο τα μεγάλα συμφέροντα του κράτους, όπως είναι αυτά της ασφάλειας και της άμυνας.
Στο όνομα, λοιπόν, της προστασίας κρατικών μυστικών και της διατήρησης της ασφάλειας, οι εκάστοτε κρατούντες έχουν το δικαίωμα να συλλέγουν, να επεξεργάζονται και να αποθηκεύουν στοιχεία, που ξεκινούν από την ηλεκτρονική αλληλογραφία των χρηστών και φθάνουν μέχρι το φακέλωμα των ταξιδιών τους, το... DNA τους, τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και τη διαδικτυακή τους δραστηριότητα.
Αυτό, τουλάχιστον, αποδεικνύεται και από τις καταδικαστικές αποφάσεις που, κατά καιρούς, έχει εκδώσει, εναντίον ευρωπαϊκών χωρών, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Καταδίκες για παραβιάσεις
Επί τη ευκαιρία της σημερινής ημέρας, το ίδιο το Δικαστήριο αναφέρει ότι έχει εκδώσει καταδικαστικές αποφάσεις, για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εναντίον της Σουηδίας, που διατηρούσε μυστικό αρχείο δεδομένων πολιτών (Leander κατά Σουηδίας, 1987), της Αγγλίας, που προέβη σε εκτεταμένες υποκλοπές και καταγραφές τηλεφωνημάτων (Malone v. United Kingdom, 1984) αλλά και της Γαλλίας, που παραβίασε το απόρρητο των επικοινωνιών μέσω Διαδικτύου, με εντολή του υπουργείου Δικαιοσύνης (Kruslin κατά Γαλλίας, 1990).
Το 2009 η Γαλλία καταδικάσθηκε για τρεις υποθέσεις, που σχετίζονταν με τη συλλογή, επεξεργασία και αποθήκευση προσωπικών δεδομένων πολιτών, μέσω του Διαδικτύου, για σκοπούς της... αστυνομίας.
Το 2007 καταδικάσθηκε και η Αγγλία, για υπόθεση παρακολούθησης των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, που έστελνε σε φίλους του ένας Βρετανός υπήκοος, από την εργασίατου.
Από τα όσα αναφέρει το Δικαστήριο προκύπτει ότι οι κρατούντες αρέσκονται να αποθηκεύουν και τα βιολογικά δεδομένα των χρηστών του Διαδικτύου.
Από το 1997 έχει καταδικασθεί η Φινλανδία διότι παραβίασε την εμπιστευτικότητα των ιατρικών δεδομένων, στην περίπτωση ενός πολίτη, που είχε προσβληθεί από τον ιό του AIDS ενώ το 2008 καταδικάσθηκε η Αγγλία, επειδή διατηρούσε επ' αόριστον στα αρχεία των υπηρεσιών της το DNA ενός πολίτη, ακόμη και μετά το πέρας της ποινικής διαδικασίας εναντίον του.
Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ
ΠΡΕΖΑ TV
29-1-2011
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ήταν αδύνατο, όταν συντάχθηκε, να συμπεριλάβει στα άρθρα της και την προστασία του δικαιώματος της ελεύθερης επικοινωνίας και αλληλογραφίας μέσω του Διαδικτύου.
Η Σύμβαση του ΣτΕ, η οποία, κατά τα λεγόμενα των ιθυνόντων του Οργανισμού, είναι και το μοναδικό, δεσμευτικό διεθνές μέσο που αποσκοπεί στην προστασία των ανθρώπων από την κακή χρήση της αυτόματης επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, εμπεριέχει μία και μοναδική εξαίρεση, που «λύνει τα χέρια», μυστικών υπηρεσιών και κυβερνήσεων, στο να παραβιάζουν και με τον νόμο το απόρρητο αυτών των δεδομένων.
Ο μόνος περιορισμός, λέει η Σύμβαση, για την παραβίαση του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων μέσω Διαδικτύου, είναι όταν αυτά τα δεδομένα θέτουν σε κίνδυνο τα μεγάλα συμφέροντα του κράτους, όπως είναι αυτά της ασφάλειας και της άμυνας.
Στο όνομα, λοιπόν, της προστασίας κρατικών μυστικών και της διατήρησης της ασφάλειας, οι εκάστοτε κρατούντες έχουν το δικαίωμα να συλλέγουν, να επεξεργάζονται και να αποθηκεύουν στοιχεία, που ξεκινούν από την ηλεκτρονική αλληλογραφία των χρηστών και φθάνουν μέχρι το φακέλωμα των ταξιδιών τους, το... DNA τους, τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και τη διαδικτυακή τους δραστηριότητα.
Αυτό, τουλάχιστον, αποδεικνύεται και από τις καταδικαστικές αποφάσεις που, κατά καιρούς, έχει εκδώσει, εναντίον ευρωπαϊκών χωρών, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Καταδίκες για παραβιάσεις
Επί τη ευκαιρία της σημερινής ημέρας, το ίδιο το Δικαστήριο αναφέρει ότι έχει εκδώσει καταδικαστικές αποφάσεις, για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εναντίον της Σουηδίας, που διατηρούσε μυστικό αρχείο δεδομένων πολιτών (Leander κατά Σουηδίας, 1987), της Αγγλίας, που προέβη σε εκτεταμένες υποκλοπές και καταγραφές τηλεφωνημάτων (Malone v. United Kingdom, 1984) αλλά και της Γαλλίας, που παραβίασε το απόρρητο των επικοινωνιών μέσω Διαδικτύου, με εντολή του υπουργείου Δικαιοσύνης (Kruslin κατά Γαλλίας, 1990).
Το 2009 η Γαλλία καταδικάσθηκε για τρεις υποθέσεις, που σχετίζονταν με τη συλλογή, επεξεργασία και αποθήκευση προσωπικών δεδομένων πολιτών, μέσω του Διαδικτύου, για σκοπούς της... αστυνομίας.
Το 2007 καταδικάσθηκε και η Αγγλία, για υπόθεση παρακολούθησης των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, που έστελνε σε φίλους του ένας Βρετανός υπήκοος, από την εργασίατου.
Από τα όσα αναφέρει το Δικαστήριο προκύπτει ότι οι κρατούντες αρέσκονται να αποθηκεύουν και τα βιολογικά δεδομένα των χρηστών του Διαδικτύου.
Από το 1997 έχει καταδικασθεί η Φινλανδία διότι παραβίασε την εμπιστευτικότητα των ιατρικών δεδομένων, στην περίπτωση ενός πολίτη, που είχε προσβληθεί από τον ιό του AIDS ενώ το 2008 καταδικάσθηκε η Αγγλία, επειδή διατηρούσε επ' αόριστον στα αρχεία των υπηρεσιών της το DNA ενός πολίτη, ακόμη και μετά το πέρας της ποινικής διαδικασίας εναντίον του.
Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ
ΠΡΕΖΑ TV
29-1-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου