Το να κλείσει κάποιος το τηλέφωνο σε υπάλληλο εισπρακτικής εταιρείας, που τον παρενοχλεί εν ονόματι της τράπεζας στην οποία οφείλει χρήματα, δεν είναι το μοναδικό μέσον προστασίας του απέναντι στην παραβίαση των προσωπικών του δεδομένων.Μπορεί, αν το επιθυμεί, να προσφύγει στη Δικαιοσύνη τόσο σε βάρος της τράπεζας, που προκειμένου να εισπράξει τα χρήματά της μισθώνει μια εταιρεία για να το πράξει για λογαριασμό της, όσο και σε βάρος των μεσαζόντων, οι οποίοι έχοντας στην κατοχή τους ονόματα, τηλέφωνα και διευθύνσεις οχλούν τον οφειλέτη, βολιδοσκοπώντας τον προειδοποιητικά συνεχώς.
Με «όπλο» εφετειακή απόφαση του 2010, που δικαίωσε πολίτη επιδικάζοντάς του χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη από παράνομη επεξεργασία προσωπικών του δεδομένων, με υπευθύνους την τράπεζα και τη συνεργαζόμενη μ' αυτήν εισπρακτική εταιρεία, δεκάδες είναι πλέον οι ιδιώτες που προσφεύγουν σχετικά στη Δικαιοσύνη.
Πρόσφατα μάλιστα κατατέθηκαν στο Πρωτοδικείο της Αθήνας αλλά και σε δικαστήρια της περιφέρειας περίπου είκοσι σχετικές αγωγές πολιτών, οι οποίοι «βιάζονται» κατ' εξακολούθησιν καθημερινώς από εισπρακτικές εταιρείες, προκειμένου να εξοφλήσουν το όποιο χρέος τους σε κάποια τράπεζα.
Σε όλες τις αγωγές γίνεται επίκληση της τελεσίδικης απόφασης του Εφετείου Αθήνας επί αγωγής κατά τράπεζας και εισπρακτικής εταιρείας, με την οποία επιδικάστηκε στον ενάγοντα ποσόν 6.000 ευρώ ως αποζημίωση καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι τελέστηκε σε βάρος του παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονταν στην αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση-πιλότος, όταν ο δανειολήπτης άρχισε να μην είναι συνεπής στη πληρωμή των δόσεων δανείου που είχε πάρει, η τράπεζα του ζήτησε με επιστολές της την άμεση καταβολή του ποσού, γιατί διαφορετικά «θα ανατίθετο η υπόθεση στη νομική της υπηρεσία».
Λίγες ημέρες αργότερα, ο οφειλέτης άρχισε να δέχεται τηλεφωνήματα από εκπρόσωπο της εισπρακτικής εταιρείας.
Οπως επισημαίνεται στο σκεπτικό της δικαστικής απόφασης, υπάλληλος της εταιρείας τού τηλεφωνούσε στο σπίτι του «και αιφνιδιάζοντάς τον ζητούσε -χωρίς να τον ενημερώνει για λογαριασμό ποίας εταιρείας καλούσε- να του επιβεβαιώσει τα γνωστά σε εκείνον στοιχεία της ταυτότητάς του δηλώνοντάς του ότι τα είχε μπροστά του στην οθόνη μαζί με μία ανείσπρακτη οφειλή από δάνειο, προκαλώντας του μεγάλη ψυχική αναστάτωση, θυμό και οργή από το γεγονός ότι απόρρητα κατά το νόμο προσωπικά του δεδομένα είχαν ανακοινωθεί και διαρρεύσει σε τρίτους χωρίς καμία απολύτως δική του ενημέρωση».
Οι ενέργειες αυτές, όπως δέχεται η απόφαση, «προσέβαλαν την προσωπικότητα του οφειλέτη».
Μάλιστα το εφετείο απέρριψε ως «αλυσιτελή» τον ισχυρισμό της τράπεζας περί επιτρεπτής επεξεργασίας των δεδομένων του δανειολήπτη χωρίς τη συγκατάθεσή του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πρωτόδικα η αγωγή όχι μόνο είχε απορριφθεί από το Πολυμελές Πρωτοδικείο, αλλά ο ενάγων πολίτης είχε υποχρεωθεί να πληρώσει από την τσέπη του και τα δικαστικά έξοδα, τα οποία είχαν προσδιοριστεί στο ποσόν των 8.800 ευρώ.
Σε βάρος της εφετειακής απόφασης άσκησε αναίρεση μόνον η εισπρακτική, η οποία συζητείται στις 28 Μαΐου 2012.
Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ
ΠΡΕΖΑ TV
28-2-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου