Μάστιγα των σύγχρονων ευρωπαϊκών κοινωνιών, το εργασιακό τράφικινγκ αποτελεί δεδομένο της παγκοσμιοποιημένης αγοράς εργασίας, σημειώνεται στην έρευνα του Κέντρου Συμπαράστασης Παλιννοστούντων Μεταναστών (ΚΣΠΜ). Δύο είναι κατά τους ερευνητές οι συνθήκες που έχουν συμβάλλει στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας στην Ευρώπη τις δύο τελευταίες δεκαετίες: η ανάδυση και επέκταση άτυπων μορφών εργασίας που έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας μεγάλης «γκρίζας» οικονομίας, όπου τα όρια μεταξύ νομίμων και παρανόμων συνθηκών εργασίας περιπλέκονται. Κατά δεύτερον, η ευελιξία και η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας που έχουν δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του φαινόμενου της ακραίας εκμετάλλευσης, ακόμη και την ανάπτυξη εξαναγκαστικής εργασίας.
Oπως σημειώνεται, το εργασιακό τράφικινγκ δεν αποτελεί ευκαιριακό φαινόμενο στις παρυφές της ελληνικής κοινωνίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δραστική μείωση της μαύρης εργασίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Δ. Ευρώπη άρχισε σταδιακά να ανατρέπεται τη δεκαετία του 1980 και μετά το 1990 το φαινόμενο γνώρισε ταχεία ανάπτυξη. Την 20ετία 1980-2000 εκτιμάται από τους ερευνητές, που παραπέμπουν στη διεθνή βιβλιογραφία στις πλέον ανεπτυγμένες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, η μαύρη εργασία έφθασε να καλύπτει το 20% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας. Βέβαια η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στον ευρωπαϊκό Νότο όπου τα ποσοστά εκτιμώνται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα. Ειδικά στη χώρα μας, η προϋπάρχουσα ευρεία μαύρη αγορά εργασίας λειτούργησε ως μαγνήτης στην έλευση των μεταναστών. Στη συνέχεια, οι επιλογές στη μεταναστευτική πολιτική και ο μεγάλος αριθμός παρανόμων μεταναστών επιτάχυναν την απορρύθμιση. Στα τέλη του ’90, το ΚΣΠΜ εκτιμούσε τη μαύρη αγορά εργασίας στο 40%.
Η επέκταση του φαινομένου ευνοήθηκε από τις υπεργολαβίες, την ανάθεση εργασιών σε τρίτους και τα γραφεία ευρέσεως εργασίας. Εως πρόσφατα στην Ελλάδα μόνο δημόσιοι οργανισμοί λειτουργούσαν ως μηχανισμοί ευρέσεως εργασίας. Οι ιδιωτικές εταιρείες ήταν παράνομες. Ομως η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία νομιμοποίησε την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας. Τα γραφεία και οι υπεργολαβίες άνοιξαν τον δρόμο για τη διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την τοποθέτηση σε θέσεις εργασίας παράνομου εργατικού δυναμικού και την ενεργοποίηση του τράφικινγκ εργασίας. Οταν, π.χ., εργοδότης από την Πιερία ζητεί αλλοδαπούς με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά από γραφείο στον Πειραιά, που του προμηθεύει παράνομους Ασιάτες εργάτες που εργάζονται υπό ευτελείς συνθήκες, τι άλλο είναι εκτός από τράφικινγκ; Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν τα γραφεία δεν λειτουργούν ως ενδιάμεσοι, αλλά γίνονται τα ίδια οι εργοδότες που ενοικιάζουν εργαζόμενους σε επιχειρήσεις ή οργανισμούς.
ΠΡΕΖΑ TV
5-3-2011
Oπως σημειώνεται, το εργασιακό τράφικινγκ δεν αποτελεί ευκαιριακό φαινόμενο στις παρυφές της ελληνικής κοινωνίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δραστική μείωση της μαύρης εργασίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Δ. Ευρώπη άρχισε σταδιακά να ανατρέπεται τη δεκαετία του 1980 και μετά το 1990 το φαινόμενο γνώρισε ταχεία ανάπτυξη. Την 20ετία 1980-2000 εκτιμάται από τους ερευνητές, που παραπέμπουν στη διεθνή βιβλιογραφία στις πλέον ανεπτυγμένες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, η μαύρη εργασία έφθασε να καλύπτει το 20% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας. Βέβαια η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στον ευρωπαϊκό Νότο όπου τα ποσοστά εκτιμώνται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα. Ειδικά στη χώρα μας, η προϋπάρχουσα ευρεία μαύρη αγορά εργασίας λειτούργησε ως μαγνήτης στην έλευση των μεταναστών. Στη συνέχεια, οι επιλογές στη μεταναστευτική πολιτική και ο μεγάλος αριθμός παρανόμων μεταναστών επιτάχυναν την απορρύθμιση. Στα τέλη του ’90, το ΚΣΠΜ εκτιμούσε τη μαύρη αγορά εργασίας στο 40%.
Η επέκταση του φαινομένου ευνοήθηκε από τις υπεργολαβίες, την ανάθεση εργασιών σε τρίτους και τα γραφεία ευρέσεως εργασίας. Εως πρόσφατα στην Ελλάδα μόνο δημόσιοι οργανισμοί λειτουργούσαν ως μηχανισμοί ευρέσεως εργασίας. Οι ιδιωτικές εταιρείες ήταν παράνομες. Ομως η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία νομιμοποίησε την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας. Τα γραφεία και οι υπεργολαβίες άνοιξαν τον δρόμο για τη διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την τοποθέτηση σε θέσεις εργασίας παράνομου εργατικού δυναμικού και την ενεργοποίηση του τράφικινγκ εργασίας. Οταν, π.χ., εργοδότης από την Πιερία ζητεί αλλοδαπούς με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά από γραφείο στον Πειραιά, που του προμηθεύει παράνομους Ασιάτες εργάτες που εργάζονται υπό ευτελείς συνθήκες, τι άλλο είναι εκτός από τράφικινγκ; Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν τα γραφεία δεν λειτουργούν ως ενδιάμεσοι, αλλά γίνονται τα ίδια οι εργοδότες που ενοικιάζουν εργαζόμενους σε επιχειρήσεις ή οργανισμούς.
ΠΡΕΖΑ TV
5-3-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου