Οι στόχοι που επικαλούνται οι θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων (μείωση του δημόσιου χρέους, ανάπτυξη των αγορών, αύξηση της ανταγωνιστικότητας και μείωση της αναποτελεσματικότητας των υπηρεσιών) δεν επιτυγχάνονται πάντα και, αντιθέτως, συχνά εμφανίζονται παράπλευρες απώλειες που ξεπερνούν τα οφέλη από την εκποίηση δημόσιας περιούσιας. Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από έρευνα των ιταλικών πανεπιστημίων Luiss της Ρώμης και Guido Carli της Φότζια, που έκανε μεγάλη αίσθηση στη γειτονική χώρα.
Οι Ιταλοί, ως γνωστόν, έχουν μια μακρά πείρα στις ιδιωτικοποιήσεις. Το θέμα βρίσκεται στο κέντρο της ιταλικής πολιτικής ατζέντας εδώ και περίπου 20 χρόνια, ενώ κυρίαρχη τάση του ιταλικού κράτους είναι η σταδιακή απόσυρσή του από τη διαχείριση των μέσων παραγωγής. Στην έρευνα των δύο πανεπιστημίων καταρρίπτονται ορισμένοι μύθοι που συνδέονται με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Και εκεί κατεπείγον
Στα συμπεράσματα της έρευνας επισημαίνεται ότι η διαδικασία του κατεπείγοντος, με την οποία πραγματοποιήθηκαν ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις στην Ιταλία, δεν συνέβαλε στην επεξεργασία ενός πλάνου που στοχεύει στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ίδιας της χώρας...
Αγνοήθηκε δηλαδή το γεγονός ότι κύριο πρόβλημα του χρέους είναι η συμβατότητά του με τα αναμενόμενα -μελλοντικά- εισοδήματα και άρα επιβάλλεται να αναλυθεί σε σχέση με τη δυνατότητα να εξασφαλιστούν στο μέλλον πόροι για το Δημόσιο. Με άλλα λόγια, στην περίπτωση του δημόσιου χρέους, αυτό οφείλει να συνεκτιμηθεί σε σχέση με το προβλεπόμενο ΑΕΠ.
Το γεγονός, ωστόσο, ότι η απώλεια πλούτου εξ αιτίας της εκροής στο εξωτερικό των μερισμάτων των ξένων μετόχων-επενδυτών ισοφαρίζει τα οικονομικά οφέλη της πώλησης καθιστά σαφές ότι ο στόχος της αύξησης του ιταλικού ΑΕΠ απέτυχε στην περίπτωση πολλών ιδιωτικοποιήσεων.
Αν σε αυτό προσθέσουμε ότι οι διοικήσεις των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων επικεντρώνονται συνήθως στις πλέον κερδοφόρες δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να μη γίνονται νέες επενδύσεις και να τίθενται σε σοβαρό κίνδυνο η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους, αλλά και της ίδιας της χώρας, συμπεραίνουμε ότι συχνά καταρρίπτεται ο μύθος των ιδιωτικοποιήσεων.
5 δισ. ευρώ πήραν οι ξένοι
Ως παράδειγμα χρησιμοποιείται στην έρευνα η περίπτωση της ΕΝΥ (Εθνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων) που ιδιωτικοποιήθηκε στις αρχές του 2000. Από τα επίσημα στοιχεία, προκύπτει ότι τα καθαρά μερίσματα που διανεμήθηκαν σε ξένους μετόχους ανήλθαν στη χρονική περίοδο 2003-2006 στα 5 δισ. ευρώ.
Αναφέρεται επίσης το παράδειγμα των εταιρειών τηλεφωνίας, που ιδιωτικοποιήθηκαν μαζικά στην Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του '90. Πάντα από επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι τη χρονική περίοδο 1998-2005 οι επενδύσεις σε αυτές τις εταιρείες μειώθηκαν κατά 43,3%, δηλαδή οι σχετικές δαπάνες από 4,27 δισ. ευρώ περιορίστηκαν στα 2,33 δισ.
Προκύπτει, επιπλέον, ότι οι υπεύθυνοι επέλεξαν επενδύσεις βραχείας απόδοσης βασισμένες σε ήδη διαδεδομένες τεχνολογίες, με στόχο να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη και να περιορίσουν το ρίσκο.
Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ -ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
30-6-2011
Οι Ιταλοί, ως γνωστόν, έχουν μια μακρά πείρα στις ιδιωτικοποιήσεις. Το θέμα βρίσκεται στο κέντρο της ιταλικής πολιτικής ατζέντας εδώ και περίπου 20 χρόνια, ενώ κυρίαρχη τάση του ιταλικού κράτους είναι η σταδιακή απόσυρσή του από τη διαχείριση των μέσων παραγωγής. Στην έρευνα των δύο πανεπιστημίων καταρρίπτονται ορισμένοι μύθοι που συνδέονται με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Και εκεί κατεπείγον
Στα συμπεράσματα της έρευνας επισημαίνεται ότι η διαδικασία του κατεπείγοντος, με την οποία πραγματοποιήθηκαν ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις στην Ιταλία, δεν συνέβαλε στην επεξεργασία ενός πλάνου που στοχεύει στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ίδιας της χώρας...
Αγνοήθηκε δηλαδή το γεγονός ότι κύριο πρόβλημα του χρέους είναι η συμβατότητά του με τα αναμενόμενα -μελλοντικά- εισοδήματα και άρα επιβάλλεται να αναλυθεί σε σχέση με τη δυνατότητα να εξασφαλιστούν στο μέλλον πόροι για το Δημόσιο. Με άλλα λόγια, στην περίπτωση του δημόσιου χρέους, αυτό οφείλει να συνεκτιμηθεί σε σχέση με το προβλεπόμενο ΑΕΠ.
Το γεγονός, ωστόσο, ότι η απώλεια πλούτου εξ αιτίας της εκροής στο εξωτερικό των μερισμάτων των ξένων μετόχων-επενδυτών ισοφαρίζει τα οικονομικά οφέλη της πώλησης καθιστά σαφές ότι ο στόχος της αύξησης του ιταλικού ΑΕΠ απέτυχε στην περίπτωση πολλών ιδιωτικοποιήσεων.
Αν σε αυτό προσθέσουμε ότι οι διοικήσεις των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων επικεντρώνονται συνήθως στις πλέον κερδοφόρες δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να μη γίνονται νέες επενδύσεις και να τίθενται σε σοβαρό κίνδυνο η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους, αλλά και της ίδιας της χώρας, συμπεραίνουμε ότι συχνά καταρρίπτεται ο μύθος των ιδιωτικοποιήσεων.
5 δισ. ευρώ πήραν οι ξένοι
Ως παράδειγμα χρησιμοποιείται στην έρευνα η περίπτωση της ΕΝΥ (Εθνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων) που ιδιωτικοποιήθηκε στις αρχές του 2000. Από τα επίσημα στοιχεία, προκύπτει ότι τα καθαρά μερίσματα που διανεμήθηκαν σε ξένους μετόχους ανήλθαν στη χρονική περίοδο 2003-2006 στα 5 δισ. ευρώ.
Αναφέρεται επίσης το παράδειγμα των εταιρειών τηλεφωνίας, που ιδιωτικοποιήθηκαν μαζικά στην Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του '90. Πάντα από επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι τη χρονική περίοδο 1998-2005 οι επενδύσεις σε αυτές τις εταιρείες μειώθηκαν κατά 43,3%, δηλαδή οι σχετικές δαπάνες από 4,27 δισ. ευρώ περιορίστηκαν στα 2,33 δισ.
Προκύπτει, επιπλέον, ότι οι υπεύθυνοι επέλεξαν επενδύσεις βραχείας απόδοσης βασισμένες σε ήδη διαδεδομένες τεχνολογίες, με στόχο να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη και να περιορίσουν το ρίσκο.
Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ -ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
30-6-2011
1 σχόλιο:
Μα ειναι προφανες, και δεν χρειαζεται κανεις να εντρυφησει στα οικονομικα, πως τα ελειματα των δημοσιων επιχειρησεων οφειλονται στην κακοδιαχειριση, την συντεχνιακου τυπου θεωρηση της λειτουργιας τους και οχι στο οτι ειναι δημοσιες. Ισα ισα που το κρατος προσδοκα εσοδα τα οποια με την πωληση σε ιδιωτες εξανεμιζονται. Οποτε μη μας λενε πως ειναι μονοδρομος οι αποκρατικοποιησεις για την αποφυγη της χρεοκοπιας γιατι αν θελαν να επανακαταστησουν βιωσιμες καποιες δημοσιες επιχειρησεις δε θα χαν παρα να εξορθολογισουν την λειτουργια τους με παμπολλους τροπους. Αλλα ακολουθουν σκοτεινες πεπατημενες για να εξυπηρετησουν τα ιδια κεντρα των οποιων ειναι τυφλα οργανα, οι εν ελλαδι πολιτικαντηδες.
Δημοσίευση σχολίου