Το Lux, το σημαντικό κινηματογραφικό βραβείο, που θέσπισε το 2007 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θέλοντας να αποδείξει την αφοσίωσή του στην ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία, ταιριάζει στην Ελλάδα.Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά μια ελληνική ταινία, το «Attenberg» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, βρίσκεται ανάμεσα στις τρεις που το διεκδικούν. Στην ίδια επίζηλη θέση ήταν πέρυσι και η «Ακαδημία Πλάτωνος» του Φίλιππου Τσίτου.
Ας ελπίσουμε ότι φέτος το Lux θα καταλήξει σε ελληνικά χέρια. Θα πρέπει, όμως, να περιμένουμε μέχρι τις 16 Νοέμβριου, που θα ανακοινωθεί στο Στρασβούργο ο νικητής και εκλεκτός των ευρωβουλευτών. Αυτοί ψηφίζουν έχοντας αποδείξει με τις επιλογές τους («Στην άκρη του παραδείσου» Φατίχ Ακίν, «Η σιωπή της Λόρνα» αδελφών Νταρντέν, «Welcome» Φιλίπ Λιορέ) ότι κατέχουν την τέχνη του σινεμά.
Κορυφαίοι σκηνοθέτες
Οι τρεις ταινίες, που διεκδικούν φέτος το Lux, επιλέχτηκαν ανάμεσα σε δέκα συνολικά. Εγιναν γνωστές χθες στη Ρώμη, στη συνέντευξη Τύπου για το πρόγραμμα του τμήματος «Giornate degli Autori» του 68ου Φεστιβάλ Βενετίας (31 Αυγούστου -10 Σεπτεμβρίου). Και οι τρεις θα προβληθούν, άλλωστε, στο ίδιο τμήμα, πράγμα που κάνει δύο (για την ώρα) τις ελληνικές ταινίες που θα συμμετέχουν στην περίφημη διοργάνωση.
Είναι ήδη γνωστό και σίγουρο -το επιβεβαίωνε και χθες το περιοδικό Variety, δύο μέρες πριν την αυριανή ανακοίνωση του διαγωνιστικού τμήματος -ότι το Χρυσό Λιοντάρι θα διεκδικήσουν οι «Αλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου μαζί με νέες ταινίες κορυφαίων σκηνοθετών (Πολάνσκι, Κρόνεμπεργκ, Σοκούροφ, Στιβ ΜακΚουίν, Σόλοντζ, Σόντερμπεργκ κ.ά.). Το «Attenberg», από την άλλη, ουσιαστικά επιστρέφει στη Βενετία. Συμμετείχε στο περσινό διαγωνιστικό τμήμα και έφυγε και με ένα βραβείο ερμηνείας για την Αριάν Λαμπέντ.
Οι άλλες δύο ταινίες, που μπήκαν στην τριάδα για το Lux, είναι τα «Χιόνια του Κιλιμάντζαρο» του Ρομπέρ Γκέντιγκιαν (Γαλλία) και το «Play» του Ρούμπεν Οστλουντ (Σουηδία, Γαλλία, Δανία). Κατάφεραν, μαζί με το «Attenberg», να «εξαφανίσουν» τα μεγάλα ονόματα της αρχικής δεκάδας των υποψηφίων: Μπέλα Ταρ («Το άλογο του Τορίνο»), Γέρζι Σκολιμόφσκι («Ο θάνατός σου, η ζωή μου»), Νάνι Μορέτι («Habemus Papam»), Ακι Καουρισμάκι («Η Χάβρη»), Βιμ Βέντερς («Pina») και Ραούλ Ρουίζ («Τα μυστήρια της Λισαβόνας»).
Είναι, πάντως, αλήθεια ότι το Lux, αν και έχει πάει στους αναγνωρισμένους Βέλγους Νταρντέν, έχει μια τάση να προτιμά νέα ταλέντα, αλλά και ιστορίες που έχουν άμεση σχέση με τις πιο σκληρές και δύσκολες πλευρές της ευρωπαϊκής καθημερινότητας. Το δείχνει σαφώς και η επίσημη ανακοίνωση του Ευρωκοινοβουλίου: «Οι τρεις ταινίες φέρνουν μια φρέσκια ματιά σε θέματα, όπως η κοινωνική ένταξη των νέων, η οικονομική κρίση και η αλληλεγγύη, οι οικογενειακές και διαπολιτισμικές σχέσεις, οι κανόνες κάτω από τους οποίους ζούμε και εκείνοι που ονειρευόμαστε με όλη μας την καρδιά».
Τιμή η υποψηφιότητα
- Το «Attenberg», που έχει ήδη εξασφαλίσει διανομή σε πάνω από 20 χώρες, είναι η ιστορία μιας περίεργης κοπέλας, της Μαρίνας, που ενηλικιώνεται, αντιμετωπίζει κατάματα το θάνατο και το σεξ και στο τέλος , όπως σημειώνει η σκηνοθέτις στο site του Lux, «μένει χωρίς τίποτα στα χέρια, άρα ελεύθερη να ξεκινήσει από την αρχή». «Εγραψα το σενάριο στη διάρκεια των ταραχών του Δεκεμβρίου του 2008 και ασυνείδητα κάτι από την απελπισία, την αποξένωση και την αίσθηση προδοσίας που είχε ξεχυθεί στους δρόμους, πέρασε στην ταινία», συνεχίζει η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη. «Τρία χρόνια αργότερα, ενώ η χώρα μου καταρρέει, είναι μεγάλη έκπληξη και τιμή η υποψηφιότητα για το Lux. Νομίζω ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, το σινεμά στην Ελλάδα είναι κάτι πέρα από την τέχνη. Είναι πράξη πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής επιβίωσης».
- Με τη σειρά του ο Σουηδός Ρούμπεν Οστλουντ εμπνέεται στο «Play» από ένα πραγματικό γεγονός. Στο Γκέτενμποργκ, μια ομάδα από μαύρα αγόρια ηλικίας 12-14 χρόνων, λήστεψαν σε δύο χρονια (2006-8) πάνω από 70 συνομήλικούς τους χωρίς να χρησιμοποιήσουν βία και απειλές. Μόνο με ένα δικής τους έμπνευσης περίτεχνο και καλοδουλεμένο κόλπο, που συνδύαζε ένα παιχνίδι ρόλων με την πρακτική και ρητορική των συμμοριών.
- Στο ίδιο κλίμα και ο Ρομπέρ Γκέντιγκιαν, ο πιο διάσημος της τριάδας, σκηνοθέτης των ταινιών «Λαίδη Τζέιν» και «Ο τελευταίος Μιτεράν». Στα «Χιόνια του Κιλιμάντζαρο» ένα ευτυχισμένο, ηλικιωμένο ζευγάρι με αριστερή συνείδηση και ένταξη ανακαλύπτει πως ο μασκοφόρος ληστής, που τους πήρε μέχρι και τις βέρες τους, κινείται από τις πιο σεβαστές ανάγκες: ανατρέφει ολομόναχος και άνεργος τα δυο μικρά αδέλφια του. Τα παίρνουν, λοιπόν, στην προστασία τους περιμένοντας να βγει αυτός από τη φυλακή. *
Της ΒΕΝΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
27-7-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου