Οι ξεχωριστές εποχές του θεσσαλονικιώτικου κέντρου ξανάρχονται, έστω και με την αφορμή της «εισβολής» του ΔΝΤ στη χώρα (και στη ζωή μας ). Οι τσέπες ίσως έχουν αδειάσει. Η αισιοδοξία όμως όσων έχουν κατασκηνώσει τους τελευταίους μήνες στο πάρκο του Λευκού Πύργου είναι διάχυτη και προκύπτει ως αντίδοτο στο αβέβαιο μέλλον. Πάνω απ' όλα όμως, βλέπεις ξανά χαμόγελα. Κάτι σαν «Σύνταγμα» της Θεσσαλονίκης.
Μια πόλη ξαναβρίσκει την ταυτότητά της. Η ετερόκλητη, μεγάλη παρέα που την αποτελούσαν όλες μαζί οι διαφορετικές «φυλές» της Θεσσαλονίκης, ξαναβρέθηκε αυτή τη φορά στο μικρό χωριό που, ελέω Μνημονίου και ξεσηκωμού των αγανακτισμένων πολιτών, στήθηκε στο πάρκο του Λευκού Πύργου.
Παλιό και νέο αίμα
Σήμερα, στο σύνορο της παλιάς με τη νέα παραλία του Θερμαϊκού, έσμιξαν δύο γενιές, το παλιό και το νέο «αίμα» της πόλης. Μορφές και φιγούρες από τα «ιστορικά» χρόνια της πλατείας Τσιρογιάννη και της προξένου Κορομηλά αλλά και νέοι κάτοικοι της πόλης, φοιτητές ή απλοί εραστές αυτής της ιδιαίτερης γωνιάς της χώρας που στέκεται ανάμεσα στα Βαλκάνια και στην κεντρική Ευρώπη.
Στον ίδιο χώρο τώρα. Που βέβαια δεν είναι ίδιος -από «αυλή» ή... βεράντα της πλατείας μιας άλλης εποχής, αυτής του Ντορέ των ρεμπέτηδων, των αναρχικών, των χρηστών ουσιών, των δεκάδων μπαρ, πέρασε στην εποχή του Μνημονίου, αφού πρώτα εξαργύρωσε το μύθο του.
Μαζί με τις αλλαγές αυτές, λίγο αργότερα, ήρθε και η... χαλαρότητα που ταυτίστηκε με τη (νέα) Θεσσαλονίκη και τους κατοίκους της. Αδικα; Οχι απόλυτα, αλλά η παρακμή μιας πόλης δε σχετιζόταν μόνο με φραπέδες, τάβλι και αργούς ρυθμούς.
Κάποιες φορές τα γεγονότα για αλλού (φαίνεται πως) ξεκινούν και αλλού καταλήγουν. Στην προκειμένη περίπτωση, οι αγανακτισμένοι έφεραν κοντά παλιές παρέες που είχαν «σπάσει». Ολοι μαζί, οι (παλιοί) μηχανόβιοι, μικροί αλλά δραστήριοι σύλλογοι, μπάντες που παίζουν από το μεσημέρι κιόλας.
Τουρίστες από διάφορες χώρες που περνούσαν από το σημείο, αντικρίζοντας τις σκηνές και τους αγανακτισμένους να επιδίδονται σε ηλιοθεραπεία με φραπέ ή μπιρίτσα, νόμισαν πως πρόκειται για άτομα που κάνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές! Και πως αυτό γίνεται κάθε χρόνο. Τόσο δυνατή ήταν η εικόνα της ανεμελιάς, που έπρεπε να τους εξηγήσουμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι... λουόμενοι (πως θα μπορούσαν άλλωστε -αν πλησιάσει κανείς στην άκρη της παραλίας θα φρίξει από τη βρωμιά του Θερμαϊκού), αλλά πολίτες που διαμαρτύρονται για την κατάσταση στη χώρα.
«Τα τελευταία χρόνια η πόλη είχε χάσει ό,τι την καθόριζε -σαν να ανακυκλώνονταν οι παλιοί μύθοι, χωρίς όμως να προκύπτει κάτι καινούργιο», λέει ο Ισίδωρος. «Μετά τη δεκαετία του '80 τα παλιά στέκια είχαν εκφυλιστεί, δημιουργήθηκαν νέες πιάτσες διασκέδασης, η πόλη πήρε την κάτω βόλτα», λέει και μας θυμίζει τα καφενεία της παλιάς παραλίας, το Ματζέστικ, τον Θερμαϊκό, το Αιγαίο. «Ολα αυτά χάθηκαν και στη θέση τους βρέθηκαν -στην καλύτερη περίπτωση τα καράβια- μπαράκια και στη... χειρότερη όλες αυτές οι γειτονιές στο κέντρο που "αναπαλαιώθηκαν" εν μία νυκτί και στέγασαν τα νέα και ακριβά μαγαζιά», προσθέτει.
«Οι τόποι συνάντησης έλειψαν για πολλά χρόνια», λέει ο Νίκος, μέλος τοπικής μπάντας. «Αν εξαιρέσουμε την άνω πόλη και την περιοχή κοντά στο πανεπιστήμιο, η Θεσσαλονίκη έχασε το βηματισμό της και όλες οι ζωντανές προτάσεις "πνίγηκαν" μέσα στον συντηρητισμό», λέει άλλος ένας κατασκηνωτής. «Εφτασε η πλατεία Ναυαρίνου -που και αυτή είχε τη δική της εποχή- να είναι το κεντρικό στέκι της πόλης αλλά που, δυστυχώς, εδώ και χρόνια βιώνει μια παρακμή που δεν έχει τέλος».
«Καιρός ήταν»
«Καιρός είναι η Θεσσαλονίκη να προχωρήσει μπροστά», μας λέει ένας 19χρονος φοιτητής. «Μεγάλωσα γνωρίζοντας πως η πόλη μου έχει ανθρώπους φιλόξενους, συμπονετικούς, ανοιχτούς. Η κρίση μπορεί να επηρεάζει τους ανθρώπους, η αντίδραση όμως σε αυτήν θα μπορούσε να σημαίνει πολλά περισσότερα και μάλιστα, θετικά», λέει. «Το ότι ήρθαν κοντά όλοι αυτοί οι άνθρωποι με την κίνηση των Αγανακτισμένων, παλιοί και νέοι, αυτό λέει πολλά -και είναι μοναδική ευκαιρία να βρει η Θεσαλονίκη νέες δυνάμεις», συμπληρώνει. «Κάτι σαν τη μουσική σκηνή της -όσο κι αν οι περισσότεροι μεταναστεύουν αργά ή γρήγορα στην Αθήνα, πάλι θα βγαίνουν νέα και ακόμη καλύτερα σχήματα».
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΥΤΣΩΝΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
20-7-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου