ΟΙ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ ΕΦΕΡΑΝ ΤΡΟΜΟΠΟΙΝΕΣ

Ηταν μια απόφαση που εξέπληξε πολίτες, δικηγόρους, ακόμη και δικαστές. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που σχολίαζαν ότι οι ποινές φυλάκισης που επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων του Κορυδαλλού στους νεαρούς κατηγηρούμενους για την υπόθεση των «Πυρήνων της Φωτιάς» ήταν τουλάχιστον υπερβολικές. Καθείρξεις από 11 έως 25 χρόνια (κατά συγχώνευση), χωρίς αναστολή εκτέλεσης για κανέναν, δεν είναι άλλωστε μικρές ποινές για αποδιδόμενες πράξεις που δεν απείλησαν ανθρώπινες ζωές.Η δυσαναλογία αυτή προβλημάτισε ιδιαίτερα το νομικό κόσμο, καθώς ανατρέπει την πάγια συνταγματική και νομολογιακή αρχή, που επιτάσσει το ύψος των ποινών να ανταποκρίνεται στη βαρύτητα και τις ιδιαίτερες συνθήκες των πράξεων που δικάζονται, αφού ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες, όπως ηλικία, ελαφρυντικά κ.ά. Κορυφαίοι νομικοί επισημαίνουν στην «Κ.Ε.» πως η αντιτρομοκρατική νομοθεσία έχει αλλοιώσει τα τελευταία χρονια τη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης στη χώρα μας, ακυρώνοντας στην πράξη την εφαρμογή θεμελιωδών αρχών όπως είναι η αρχή της αναλογικότητας μεταξύ υποτιθέμενων πράξεων, μέσου και αποτελέσματος.



Ο καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, Χρ. Μυλωνόπουλος, τονίζει χαρακτηριστικά:


«Δεν γνωρίζω την κατηγορία και την απόφαση. Ομως, το βέβαιο είναι ότι στη χώρα μας και βάσει του Συντάγματος και της Συνθήκης της Λισαβόνας ισχύει η αρχή της αναλογικότητας, η οποία πρέπει να εφαρμόζεται με ενιαίο τρόπο, οριζοντίως και καθέτως. Δηλαδή αφενός δεν πρέπει να υπάρχουν διακυμάνσεις εφαρμογής μέσα στο χρόνο, αφετέρου μεταξύ πλειόνων δικαστηρίων». Προσθέτει, ωστόσο, με νόημα:


«Η αλήθεια είναι ότι βιώνουμε μια εποχή τόσο σε εθνικό όσο και διεθνές επίπεδο όπου με το πρόσχημα της καταπολέμησης διαφόρων μορφών εγκληματικότητας έχει δρομολογηθεί δραματική περιστολή ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, σε βαθμό που απαιτεί την εγρήγορση κάθε πολίτη. Εχω παρατηρήσει ότι ολοένα και με μεγαλύτερη συχνότητα οι ποινικές υποθέσεις αντιμετωπίζονται από τους υπερασπιστές με τα μάτια στραμμένα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, προς το οποίο ήδη δηλώνεται από την αρχή ότι προσβλέπουν».


Αλλά και ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Βασίλης Καρύδης, είναι επικριτικός:


«Η κατά γενική ομολογία υπερβάλλουσα αυστηρότητα στη συγκεκριμένη δίκη αναδεικνύει πάλι το σύνθετο ζήτημα της διακριτικής ευχέρειας των δικαστών στην επιμέτρηση των ποινών λόγω της ευρύτητας των προβλεπόμενων πλαισίων, την αναγνώριση ελαφρυντικών λόγω της αοριστίας των τεθειμένων κριτηρίων και την αναστολή έκτισης της ποινής, με ασαφή και αξιολογικά κριτήρια», επισημαίνει.


«Με απλά λόγια», προσθέτει, «μέχρι ποιο σημείο είναι επιτρεπτό για την ασφάλεια δικαίου του πολίτη να καθορίζει κατά κύριο λόγο η υποκειμενικότητα του δικαστή την τύχη του κατηγορούμενου, καταλήγοντας συχνά στην άνιση μεταχείριση σε παρόμοιες περιπτώσεις; Μήπως όμως και οι σκοπιμότητες του νομοθέτη αμφιλεγόμενων "τρομονόμων" έχουν το δικό τους μερίδιο σε αμφιλεγόμενες δικαστικές κρίσεις;».


Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Δημ. Σαραφιανός, διδάκτωρ Νομικής, σύμβουλος του ΔΣΑ, ο οποίος εκτιμά ότι οι συνεχείς τρομονόμοι έχουν αποβάλει κάθε έννοια δικαιοσύνης από τα ειδικά αντιτρομοκρατικά δικαστήρια. Υπογράμμισε με έμφαση:


«Η αναλογικότητα είναι θεμελιώδης αρχή του ποινικού δικαιου. Οταν σε περιπτώσεις όπως εν προκειμένω η αρχή αυτή προδήλως παραβιάζεται και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν στέρεα αποδεικτικά μέσα, αποδεικνύεται ότι το ποινικό δικαστήριο λειτουργεί υπό καθεστώς σκοπιμότητας και όχι νομιμότητας. Οπως έχει πολλές φορές επισημανθεί η εφαρμογή της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας οδηγεί σε αλλοίωση της αρχής της νομιμότητας και καθιστά τα ειδικά αυτά δικαστήρια φορείς απλής ποινικής καταστολής από τη διαδικασία των οποίων απουσιάζει οποιαδήποτε έννοια δικαιοσύνης».
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
24-7-2011