ΦΑΜΠΡΙΚΑ «ΘΑΥΜΑΤΩΝ» ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ – ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ-

Οι πινακίδες στον δρόμο γράφουν «Μοναστήρι Σουρωτής - Γ. Παΐσιος». Θα μπορούσαν να γράφουν και «Προς την Οδό των Θαυμάτων». Μοναστήρι βέβαια με την ονομασία «Γ. Παΐσιος» δεν υπάρχει, παρά μόνο η Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, κτισμένη εδώ και μερικές δεκαετίες σε έναν λόφο έξω από τη Θεσσαλονίκη στην περιοχή της Σουρωτής, εκεί όπου αναβλύζει από τη γη το περίφημο «ξινό νερό» της Σουρωτής και είναι θαμμένος από το 1994 ο αγιορείτης μοναχός.
Τώρα το ότι ένα μοναστήρι που φέρει το όνομα του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου έχει «βαφτιστεί» σε Γ. Παΐσιου, προφανώς έχει να κάνει με τα... θαύματα και ό,τι αποφέρουν αυτά ως έσοδα από τάματα, δωρεές κ.λπ. ενός κόσμου που έχει ανάγκη να πιστέψει. Από κοντά και η «βιομηχανία» που λειτουργεί γύρω από τον «πιο δημοφιλή αγιορείτη μοναχό όλων των εποχών», όπως τον αποκαλούν ήδη οι «δικοί» του.

Το ότι η επίσημη εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν έχουν ανακηρύξει ως «άγιο» τον γέροντα Παΐσιο, μάλλον ελάχιστη σημασία έχει γι' αυτούς, αφού οι «μαρτυρίες» περί θαυμάτων γύρω από τον αγιορείτη γέροντα αυξάνονται και πληθύνονται.Και όπως απέδειξε και ο μπλόγκερ «Παστίτσιος», με το θαύμα-μαϊμού που έστησε μέσω του Διαδικτύου, σήμερα τα «θαύματα» δεν αναπαράγονται μόνο από στόμα σε στόμα, όπως παλιά, αλλά από τα «κτυπήματα» στα θρησκευτικά και... εθνικιστικά μπλογκ.
Κοντά 100.000 φορές αναπαρήχθη στο Ιντερνετ το επινόημα του 27χρονου Γ. Λοΐζου που εφηύρε δύο ανύπαρκτα πρόσωπα, τον 18χρονο Παντελή Κ. και τον... υποδιάκονο Αμφιλόχιο, οι οποίοι βίωσαν το υποτιθέμενο θαύμα σε ένα χωριό των Σερρών.
Τα ίδια και στη Λέσβο
Τις τελευταίες δεκαετίες την κορυφή είχε πιάσει στα «θαύματα» ο Αγιος Ραφαήλ, και το νησί της Λέσβου βούλιαζε από προσκυνητές που ήθελαν να επισκεφτούν και να προσκυνήσουν στο ομώνυμο μοναστήρι το λείψανο του λεγόμενου Νεοφανούς Αγίου της Λέσβου και να καταθέσουν τα τάματά τους.
Και η ηγουμένη του μοναστηριού Ευγενία Κλειδαρά φρόντιζε να αβγατίζει τα θαύματα και να... πολλαπλασιάζει τα έσοδα. Ετσι, οι τόμοι με τα «νέα θαύματα» του Αγίου Ραφαήλ έφτασαν αισίως τους 70(!).

Εδώ και λίγα χρόνια παρατηρείται μια... κόπωση. Η ηγουμένη είναι υπερήλικη και δεν έχει την ίδια απόδοση, τα «θαύματα» αραίωσαν όπως και οι επισκέπτες προσκυνητές του Αγίου Ραφαήλ και τα τάματα, όπως λέει ο γνωστός δημοσιογράφος της Λέσβου Στρατής Μπαλάσκας.
Αφήστε που υπήρξε και δικαστική εμπλοκή, όταν πριν από δύο χρόνια η Εισαγγελία Πρωτοδικών Μυτιλήνης άσκησε δίωξη κατά παντός υπευθύνου, σε βαθμό κακουργήματος, για υπεξαίρεση αντικειμένων μεγάλης αξίας από τη Μονή του Αγίου Ραφαήλ και ξεκίνησε κύρια ανάκριση με εμπλεκόμενη την ίδια την ηγουμένη.

Η Εισαγγελία εξέτασε καταγγελίες που ανέφεραν ότι η ηγουμένη της μονής και οι οικείοι της καταχράστηκαν τα περιουσιακά στοιχεία και τα έσοδα της μονής, με αποτέλεσμα να υπάρχει μακρά λίστα υπαρχόντων στο υποθηκοφυλακείο στο όνομα της ηγουμένης. Η υπόθεση όμως είναι ακόμη σε εκκρεμότητα.
Από την πλευρά της, η ηγουμένη Φιλοθέη Σαμαρά της Μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου φαίνεται πως θέλει να μοιάσει σε παραγωγικότητα θαυμάτων με εκείνη τη συνάδελφο της Μονής του Αγίου Ραφαήλ.
75 τόμοι με νέα θαύματα
Η Ευγενία Κλειδαρά έγραψε 75 ολόκληρους τόμους με τα νέα θαύματα του αγίου, αλλά η γερόντισσα Φ. Σαμαρά απαντά ότι μέχρι τώρα «τα θαύματα του γέροντα Παΐσιου γεμίζουν ήδη 20 τόμους» και ότι «αυτά που γίνονται στη Σουρωτή δεν έχουν προηγούμενο».
Περιδιαβαίνοντας την πλούσια... θαυματολογία, που φτιάχνεται και συντηρείται σε ένα θολό τοπίο, με εκείνο το «άκουσα», «μου είπαν» κ.λπ., θα σταθεί κανείς σε περιγραφές για έναν ηλικιωμένο μοναχό που περιφέρεται με τη μαγκούρα γύρω από το μοναστήρι της Σουρωτής, τον οποίο συχνά συναντούν και δίνει βοήθεια σε άτομα που φτάνουν εδώ, κυρίως με προβλήματα υγείας, για να ανακαλύψουν εκ των υστέρων από τις μοναχές ότι ήταν ο ίδιος ο γέροντας Παΐσιος!
Αυτή η θαυματολογία είναι κυρίως που στέλνει εδώ εκατοντάδες άτομα καθημερινά. Λεωφορεία από πολλές περιοχές της χώρας μεταφέρουν κόσμο με οργανωμένες επισκέψεις, για να κατευθυνθούν στο ειδικό πάρκινγκ για λεωφορεία που έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό, ενώ δίπλα ένας άλλος χώρος στάθμευσης μπορεί να δεχτεί εκατοντάδες επιβατικά αυτοκίνητα.
Μαρτυρίες πιστών
Μοσχοβίτισσα τυφλή είδε το φως της και καρκινοπαθής θεραπεύτηκε
«Εγώ πιστεύω στα θαύματα του γέροντα Παΐσιου» λέει στο «Εθνος της Κυριακής» η Ωραιοζήλη Βακαλούδη, που μαζί με περίπου άλλες 80 γυναίκες από τον Ασκό πραγματοποίησαν οργανωμένη επίσκεψη στη Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου την περασμένη Πέμπτη και περίμεναν υπομονετικά να έρθει η ώρα για να ανοίξει η πύλη της. Το πλούσιο μοναστήρι εντυπωσιάζει από όλες τις πλευρές και δεν φαίνεται να το επηρεάζει η κρίση. Γύρω από τα θαύματα του γέροντα Παΐσιου έχει στηθεί έντεχνα μια μεγάλη επιχείρηση και τα έσοδα πληθαίνουν.
Ακόμη και μια Ρωσίδα που δεν έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα, αλλά διάβασε για τον γέροντα Παΐσιο φέρεται πως την επισκέφθηκε και είδε το φως της. Κάποια Μπάτουσκα από τη Μόσχα φέρεται ότι πήγε στο νοσοκομείο γιατί δεν έβλεπε από το ένα μάτι, αλλά ήρθε ο γέροντας σήκωσε μια πετσέτα από το πρόσωπό της και αποκαταστάθηκε η όρασή της. Ενας ευλαβής έγγαμος ιερέας, χωρίς να αναφέρεται το όνομά του, λέει ότι του είπε ένας στη Θεσσαλονίκη για το «θαύμα» με έναν νεαρό που επιβαίνοντας σε μηχανάκι συγκρούστηκε με αυτοκίνητο και την ώρα που έπεφτε εμφανίστηκε ο... παππούλης και τον έπιασε από το δεξί χέρι με αποτέλεσμα να μην πάθει τίποτα. Μια Φιλίτσα από τον Βόλο, χωρίς άλλα στοιχεία ταυτότητας, φέρεται να εξιστορεί πως ο γέροντας Παΐσιος εξαφάνισε έναν καρκινικό όγκο που είχε η αδερφή της.
Της πήγε το κασκόλ του γέροντα από μια φίλη της, το κράτησε σφιχτά και έπειτα από 45 ημέρες οι νέες εξετάσεις έδειξαν ότι ο όγκος είχε εξαφανιστεί.
Οι αγιορείτες που τον αμφισβητούσαν
Πώς δημιούργησε τον μύθο γύρω από το όνομά του
Η θαυματολογία γύρω από τον γέροντα Παΐσιο εκτοξεύθηκε μετά τον θάνατό του και την ταφή του στη γυναικεία Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου το 1994. Ενα μοναστήρι που από τα μέσα της δεκαετίας του '60 άρχισε να κτίζεται κάτω από τις δικές του οδηγίες, για να φιλοξενήσει μια αδελφότητα γυναικών μοναχών που τις είχε υπό την πνευματική του καθοδήγηση. Το ότι θυμίζει περισσότερο μέγαρο της βόρειας Ευρώπης και όχι λιτό ελληνικό μοναστήρι, έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ο σχεδιασμός της αρχικής πτέρυγας έγινε από έναν Γερμανό αρχιτέκτονα με το όνομα... Σωτήρης(;).
Ο γέροντας Παΐσιος, κατά κόσμον Αρσένιος Ενζιπίδης, (1924-1994) πήγε στο Αγιον Ορος για να μονάσει το 1954 και έγινε μοναχός πρώτα με το όνομα Αβέρκιος, για να περάσει σε μικρό χρονικό διάστημα από τις Μονές Εσφιγμένου, πολύ πριν την καταλάβουν οι Ζηλωτές και στη Φιλοθέου. Να περιπλανηθεί στη συνέχεια εκτός του Ορους, αρχικά στην Κόνιτσα και μετά στο Σινά, και να επιστρέψει πάλι το 1964 και να μονάσει οριστικά μόνος σε ένα μικρό κελί στην περιοχή «Παναγούδα» λίγα χιλιόμετρα -με τα πόδια- από τις Καρυές. Και εκεί άρχισε να δημιουργείται μια μυθολογία γύρω από το όνομά του.
Αρχικά με την... προφητειολογία του, που δεν εγκατέλειψε ποτέ και αργότερα με τη θαυματολογία. Ο παράξενος καλόγερος που ζούσε με... τα φίδια, που μάντευε πράγματα, έκανε προφητείες περί παντός και έδινε ελπίδες για... θαύματα σε εκείνους που έφταναν εδώ κι αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας, κέρδιζε φανατικούς οπαδούς χρόνο με τον χρόνο. Ολα αυτά δίχαζαν το Ορος, κάποιοι τον αμφισβητούσαν ανοιχτά και του καταλόγιζαν ακόμη και μαγγανείες και άλλοι τον ξεπερνούσαν αδιάφορα.
Ο γέροντας Ιωαννίκειος είχε τοποθετήσει μια πινακίδα στο μονοπάτι που έγραφε «προς θαύματα», σαρκάζοντας με τον τρόπο αυτό τα συμβαίνοντα.
«Εγώ δεν είδα θαύματα» θα μας πει αναφορικά με τη δραστηριότητα Παΐσιου ένας γνωστός μοναχός στις Καρυές και με τον συνηθισμένο αγιορείτικο τρόπο θα προσθέσει ότι «στον γέροντα Παΐσιο υπήρχαν πολλά αρνητικά αλλά και πολλά θετικά».
Οι Ζηλωτές μοναχοί, μαζί και αυτοί της Μονής Εσφιγμένου, δεν τον είδαν ποτέ με καλό μάτι και φρόντιζαν να το δείχνουν. Οι παλιότεροι πατέρες που τον έβλεπαν να ζει με τα φίδια, τον είχαν για πλανεμένο, λένε, θυμίζοντας ότι είχε σκάψει και τον τάφο του στο καλύβι του, αλλά πέθανε και κανόνισε να ταφεί έξω από το Ορος. Κι αυτό ήταν μια πράξη εγκατάλειψης της Παναγίας, όταν η ευχή των αγιορειτών παλιότερα ήταν «να μας αξιώσει ο θεός να πεθάνουμε στο Αγιον Ορος» λένε. Επίσης τον επέκριναν για τις μαντείες του. «Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τις ανοησίες και τις σοφιστείες του πλανεμένου Παΐσιου» αναφέρεται ενδεικτικά σε ένα από τα περιοδικά του συγκεκριμένου χώρου.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ
Πιστέψαν χωρίς να ερεύνησουν
Το... θαύμα του «Παστίτσιου»
Τον περασμένο Ιούλιο, ένα νέο «θαύμα» έκανε τον γύρο του Διαδικτύου. Μόνο που αυτή τη φορά, αφετηρία του ήταν το... facebook και η προσωπική σελίδα του «γέροντα Παστίτσιου».
Σύμφωνα με αυτό, ένας 18χρονος, ο Παντελής Κ. που κατοικούσε σε κάποιο χωριό των Σερρών, εξομολογήθηκε σε έναν «υποδιάκονο» ονόματι «Αμφιλόχιο», ο οποίος υποτίθεται ότι υπηρετεί στον Ιερό Καθεδρικό Ναό των Ταξιαρχών στις Σέρρες, ότι βίωσε μια «συνάντηση» με τον γέροντα Παΐσιο.
Το αριστουργηματικά σκηνοθετημένο «θαύμα» εμφάνιζε τον Παντελή Κ. ως τοξικομανή που είχε ένα δυστύχημα με τη μηχανή του, προφανώς υπό την επήρεια ναρκωτικών. Το τροχαίο οδήγησε τον νεαρό στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου της περιοχής του. Εκεί, είχε άλλη μια δυσάρεστη εμπειρία. Μια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη που τον προσέβαλε, είχε ως αποτέλεσμα να διαγνωστεί ως εγκεφαλικά νεκρός.
Κι εκεί παρεμβαίνει το «θαύμα». Την ημέρα των γενεθλίων του, που υποτίθεται ότι συνέπιπτε με την ημέρα κοίμησης του γέροντα, ο Παΐσιος «ανέστησε» τον 18χρονο. Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε ο? «Παστίτσιος» μάλιστα, ο «Παντελής» είδε σε όραμα τον Παΐσιο να του λέει: «Αντε, σήκω παλικάρι μου να πας στη μαμά σου. Τα κόλλυβά σου δε τα έχεις στο ζωνάρι. Θα αργήσουμε να τα φάμε».
Ολο το κείμενο υποτίθεται ότι θα δημοσιευόταν μάλιστα στο αντιαιρετικό περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ «στο τεύχος Σεπτεμβρίου (τον Αύγουστο δεν εκδίδεται), αλλά λόγω της βαρύτητας του θαύματος κρίθηκε σωστό να μαθευτεί νωρίτερα και από άλλα μέσα, για το καλό του ορθόδοξου ποιμνίου στους δύσκολους καιρούς που περνάει η ευλογημένη πατρίδα μας. Υπάρχει και ενυπόγραφη άδεια του εκδότη για όποιον τη θελήσει».
Οπως έγραψε ο «Παστίτσιος», η διήγηση ήταν ένα μείγμα διαφορετικών θαυμάτων που αποδίδονται στον γέροντα Παΐσιο, τα οποία «αφού τα ανακάτεψα καλά, εποίησα το νέο μου θαύμα που έλαβε χώρα εις τας όμορφας και γραφικάς Σέρρας». Η αναπαραγωγή ήταν... καταστροφική. Υστερα από πολλές αντιγραφές, ο μίτος του εμφανούς ψέματος χάθηκε, και τελικά πολλές ιστοσελίδες, αλλά και έντυπα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν το θαύμα αυτό ως αληθινό!
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
ΕΘΝΟΣ

ΠΡΕΖΑ TV
30-9-2012